DDD schreef:In mijn omgeving hebben mensen met conflicten dat toch ook wel vaak op zijn minst gedeeltelijk aan zichzelf te wijten.
Dat is mogelijk, er zijn nu eenmaal mensen die geen wacht voor hun lippen hebben en dan tegen hun volwassen kinderen teveel of te nare dingen zeggen.
DDD schreef:En wat betreft de lange broek: dat is ook maar net hoe je het vraagt. Maar als je duidelijk maakt dat je kinderen alleen op jouw manier welkom zijn, vind ik niet dat je moet zeuren als ze hun bezoekjes tot een minimum beperken.
Als het goed is, weten kinderen dit toch van hun ouders?
Dat komt niet uit de lucht vallen.
Minimum beperken is ook nog iets anders dan meteen helemaal wegblijven!
gallio schreef:Bij veel bejaarden vallen de sociale contacten snel weg door het overlijden van broers, zussen, vrienden enz.
Niet alleen dat, maar soms kunnen ze niet meer bij elkaar op bezoek gaan, vanwege lichamelijke gebreken.
DDD schreef:Als je geen vrienden hebt in alle leeftijden, dan is het goed om daar snel aan te werken.
Nou makkie toch, zoals jij dat zegt.
Hoe komt het dan dat er zoveel eenzamen in dit land zin? En dat zijn echt niet allemaal oude vrouwtjes achter vitrages.
En vrienden kunnen je ook laten vallen.
Vest op prinsen geen betrouwen.
Ik heb heel wat goede en warme vriendschappen zien stranden.
Maar terug naar de openingsvraag:
Want de zoon veracht den vader, de dochter staat op tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder; eens mans vijanden zijn zijn huisgenoten. in Micha 7
Hoe moeten wij dit zien? Heeft dit met karakters te maken of met geestelijke verdeeldheid, of beide?
De Bijbel voorzegt dat de kinderen zullen opstaan tegen de ouders.
Waar voorheen ouders met een zeker respect werden behandeld, je geen onbeschoft gedrag vertoonde en met hun gebreken rekening houden, zal dus in de laatste dagen de liefde verkillen. Ook in gezinnen!
Ik had een gesprek met een transitieverpleegkundige.
Zij raakte volledig opgebrand en gedemotiveerd vanwege de reacties die sommige kinderen gaven, als ze hen belde dat hun moeder of vader naar huis zou komen.
De kille afstandelijke houding had op haar persoonlijk een diepe impact en ook zorgde dat ervoor dat zij haar werk niet meer naar behoren kon doen.
Van haar hoorde ik dat dit toeneemt. Moeder zwak en hulpeloos, maar dochter zegt: ik hoef mijn moeder niet meer te zien, dus stop haar maar in een verpleeghuis of zo. Mij boeit het niet.
Dit is nog één van de minst erge reacties die zij kreeg!
