eilander schreef:

Herman schreef:Hoewel ik snap dat niet alle gebeden openbaar kunnen worden uitgesproken, vind ik deze manier wel erg van het individu uitgaan. Dat is mijn eerste commentaar.

Het tweede is, waarom moet dat dan in de eredienst plaatshebben? Doe het persoonlijke gebed in je binnenkamer, zegt de Heere Jezus.

En het stille gebed voor de dienst dan?

Daar geldt hetzelfde commentaar voor. Ik snap die traditie niet. Het lijkt erop dat de mensen thuis niet bidden ofzo. Dus nog snel even aan het begin van de dienst... Het ontstaan van het gebruik is ook niet echt helder en geeft geen onderbouwing van het gebruik:
https://www.digibron.nl/search/detail/a ... -de-dienst

Aan de andere kant is vanuit de Schrift op te maken dat het persoonlijke gebed een plaats had in de tempel, zoals blijkt uit Lukas 2 vers 37 (Anna) en Lukas 18:13 (gelijkenis van de tollenaar). Maar dan zie ik meer in een traditie zoals in de Katholieke Kerk, waar de gebouwen doorgaans dagelijks open zijn. Dus dan is dat los van de liturgie.

Toch zijn zaken die binnen de traditie staan wel waardevol. Ik persoonlijk zou het stil gebed missen, voorafgaand aan de dienst. Het is even een moment om in rust te vragen om de zaligmakende werking van de Heilige Geest persoonlijk, de gezinsleden bij name en voor de gemeente en de gemeenten wereldwijd. Daarnaast hulp van boven voor de predikant. En ook als ik een taak heb te verrichten, dat ik er zelf tussenuit mag vallen en tot eer van de Heere God mag dienen. En ja, dat past allemaal in die enkele minuut.

Natuurlijk moeten en kunnen deze zaken thuis ook. Maar ben ik de enige waarbij de omstandigheden in een wat groter gezin wat op tijd naar de kerk moet, wel eens de rust en mogelijkheid mist voor een stil gebed thuis?

In de liturgie die onder Baptisten en ook evangelischen wel gebruikelijk is, is er vaak ruimte voor een gebed waar enkele gemeenteleden na elkaar hardop bidden en de voorganger afsluit. Ook dat vind ik erg mooi en zou soms best wat meer van dergelijke kenmerken in onze liturgie wensen.

Herman schreef:

eilander schreef:

Herman schreef:Hoewel ik snap dat niet alle gebeden openbaar kunnen worden uitgesproken, vind ik deze manier wel erg van het individu uitgaan. Dat is mijn eerste commentaar.

Het tweede is, waarom moet dat dan in de eredienst plaatshebben? Doe het persoonlijke gebed in je binnenkamer, zegt de Heere Jezus.

En het stille gebed voor de dienst dan?

Daar geldt hetzelfde commentaar voor. Ik snap die traditie niet. Het lijkt erop dat de mensen thuis niet bidden ofzo. Dus nog snel even aan het begin van de dienst... Het ontstaan van het gebruik is ook niet echt helder en geeft geen onderbouwing van het gebruik:
https://www.digibron.nl/search/detail/a ... -de-dienst

Aan de andere kant is vanuit de Schrift op te maken dat het persoonlijke gebed een plaats had in de tempel, zoals blijkt uit Lukas 2 vers 37 (Anna) en Lukas 18:13 (gelijkenis van de tollenaar). Maar dan zie ik meer in een traditie zoals in de Katholieke Kerk, waar de gebouwen doorgaans dagelijks open zijn. Dus dan is dat los van de liturgie.

Natuurlijk heb je thuis al gebeden, maar in de kerk zijn er altijd wel weer gebedsonderwerpen toch? Soms is de nood in je persoonlijke (gezins) leven groot en leg je dat nog een keer neer. Dat ene kind van je bijvoorbeeld die er niet is. Of wel, maar in een onverschillige houding erbij is gaan zitten. Een andere jongere waar je oog op valt (of die je weer mist). De predikant die je nog een keer opdraagt. De kerkenraad. Noem maar op. Er zijn zoveel dingen om voor te bidden (of voor te danken..) dat past niet allemaal in 1 gebed. En in de kerk komen er altijd nnieuwe gebedsonderwerpen bij.

Het 'niet weten te bidden' slaat volgens mij meer op je gebedsgestalte of soms geen woorden weten te vinden om dingen te verwoorden; dan dat het over gebedsonderwerpen gaat.

Herman schreef: Daar geldt hetzelfde commentaar voor. Ik snap die traditie niet. Het lijkt erop dat de mensen thuis niet bidden ofzo. Dus nog snel even aan het begin van de dienst...

Natuurlijk heb je thuis gebeden, maar wat kan er onderweg allemaal niet gebeuren, aan afleidingen en zo.
Er wordt voor de dienst ook vaak nog met elkaar gepraat.
Dan kun je in je hoofd al helemaal afgeleid zijn.
Laatst hadden we een predikant die ontzettend verkouden was.
Dan bid je voor de man dat hij het kan volbrengen bijvoorbeeld.

Word/ werd zo,n stil gebed voor de dienst aangeleerd ofzo?
Waar komt die gewoonte vandaan?
Waarom stonden op zo,n moment dan vroeger veel mannen?
Je ziet het nog heel soms.
Een stil gebed voor de dienst word nog maar door enkelen gedaan zie ik om me heen.
Jonge mensen niet.

Stil worden voor God voor het begin van de eredienst is een waarde op zichzelf. Bij mij in de kerk doen jongeren daar zeker wel aan mee, en in andere kerken zie ik het ook nooit anders.

Orchidee schreef:Word/ werd zo,n stil gebed voor de dienst aangeleerd ofzo?
Waar komt die gewoonte vandaan?
Waarom stonden op zo,n moment dan vroeger veel mannen?
Je ziet het nog heel soms.
Een stil gebed voor de dienst word nog maar door enkelen gedaan zie ik om me heen.
Jonge mensen niet.

Als kind bad ik 'de bedezang voor de predikatie'. Die had ik op school geleerd. Op een gegeven moment heb je behoefte om je eigen woorden te gebruiken.
De bedezang is ook mooi om te zingen. In het gezin hebben we dat vrij lang gedaan op zondagmorgen.

Bij ons wordt dit "geleerd" tijdens de belijdeniscatechisatie.

Orchidee schreef:Een stil gebed voor de dienst word nog maar door enkelen gedaan zie ik om me heen.
Jonge mensen niet.

Een stil gebed wordt ook door jonge mensen gedaan, alleen zullen zij niet gaan staan. Als iemand niet staat wil dat niet zeggen dat er geen stil gebed is. In stilte bidden is ook onopvallend bidden: anderen hoeven er niets van mee te krijgen.