merel schreef:De grootste ruziemaker heeft in zijn/haar leven vaak al het meeste verzameld van de erfenis. Wij hebben bepaalde familieleden echt aangeraden om zoveel mogelijk vast te leggen over hun erfenis. Kan er ook geen ruzie komen.
En verder niet te dicht bij familieleden in de buurt gaan wonen. Dan zie je ook niets van elkaar en erger je je minder snel.

Ach, maar dan krijg je toch gewoon niets.
Gewoon de minste zijn, dan komen er ook geen ruzies.

Luther schreef:Gewoon zorgen dat je niet teveel bezit hebt, valt er ook geen ruzie over te maken.

En als er ruzie komt, je eigen deel zo klein mogelijk houden of het weggeven aan de grootste ruziemaker. Dan is alles zo opgelost.

Of zorgen voor een heel goed testament. Bij mijn mans kant is het makkelijk, daar is weinig. Aan mijn kant is dat anders, maar mijn broers, mijn zus en ik zijn niet ruzie-achtig en zeker niet als het om geld gaat.
En verder.... familie kan heel leuk zijn. En als ze niet leuk zijn, gewoon negeren.

JolandaOudshoorn schreef:

Luther schreef:Gewoon zorgen dat je niet teveel bezit hebt, valt er ook geen ruzie over te maken.

En als er ruzie komt, je eigen deel zo klein mogelijk houden of het weggeven aan de grootste ruziemaker. Dan is alles zo opgelost.

Of zorgen voor een heel goed testament. Bij mijn mans kant is het makkelijk, daar is weinig. Aan mijn kant is dat anders, maar mijn broers, mijn zus en ik zijn niet ruzie-achtig en zeker niet als het om geld gaat.
En verder.... familie kan heel leuk zijn. En als ze niet leuk zijn, gewoon negeren.

Inderdaad.

merel schreef:De grootste ruziemaker heeft in zijn/haar leven vaak al het meeste verzameld van de erfenis. Wij hebben bepaalde familieleden echt aangeraden om zoveel mogelijk vast te leggen over hun erfenis. Kan er ook geen ruzie komen.
En verder niet te dicht bij familieleden in de buurt gaan wonen. Dan zie je ook niets van elkaar en erger je je minder snel.

Gelukkig is het familierecht inmiddels aangepast, heb ik begrepen. De koude kant erft niet meer automatisch.
Alhoewel wij ervan uit gaan dat e.e.a. in goede harmonie zal gaan, ontkom je er niet aan om bij de notaris langs te gaan als je een eigen huis dan wel een eigen zaak hebt. Dan moet je.
En bij leven zoveel mogelijk weggeven, met de warme hand. Dat is veel aardiger voor de ontvanger.

Bij ons in de familie kwam ruzie over een hoed van mijn vader. Die was nauwelijks gedragen toen hij overleed. Mijn moeder gaf hem aan het enige familielid dat een hoed draagt, hij wilde hem graag hebben.
Dan worden mensen boos omdat zij die hoed hadden willen hebben, maar ze droegen nooit een hoed, wat moet je er dan mee?
Het gaat werkelijk soms nergens over.

Ik heb een antieke kan geërfd die nog van mijn overgrootmoeder is geweest. Ik zette hem boven op de kast, daar stond ie veilig. Dacht ik. Zoonlief had tegen mijn uitdrukkelijk verbod in de kamer gevoetbald. Uitgerekend die kan schoot hij van de kast.

Mara schreef:

merel schreef:De grootste ruziemaker heeft in zijn/haar leven vaak al het meeste verzameld van de erfenis. Wij hebben bepaalde familieleden echt aangeraden om zoveel mogelijk vast te leggen over hun erfenis. Kan er ook geen ruzie komen.
En verder niet te dicht bij familieleden in de buurt gaan wonen. Dan zie je ook niets van elkaar en erger je je minder snel.

Gelukkig is het familierecht inmiddels aangepast, heb ik begrepen. De koude kant erft niet meer automatisch.
Alhoewel wij ervan uit gaan dat e.e.a. in goede harmonie zal gaan, ontkom je er niet aan om bij de notaris langs te gaan als je een eigen huis dan wel een eigen zaak hebt. Dan moet je.
En bij leven zoveel mogelijk weggeven, met de warme hand. Dat is veel aardiger voor de ontvanger.

Bij ons in de familie kwam ruzie over een hoed van mijn vader. Die was nauwelijks gedragen toen hij overleed. Mijn moeder gaf hem aan het enige familielid dat een hoed draagt, hij wilde hem graag hebben.
Dan worden mensen boos omdat zij die hoed hadden willen hebben, maar ze droegen nooit een hoed, wat moet je er dan mee?
Het gaat werkelijk soms nergens over.

Ik heb een antieke kan geërfd die nog van mijn overgrootmoeder is geweest. Ik zette hem boven op de kast, daar stond ie veilig. Dacht ik. Zoonlief had tegen mijn uitdrukkelijk verbod in de kamer gevoetbald. Uitgerekend die kan schoot hij van de kast.

Volgens mij zijn wij beter af met de erfenis die in de hemelen bewaard wordt.
En als de Heere je van die erfenis iets leert zien, dan ga je t.a.v. aardse erfenissen zeggen: Weg wereld, weg schatten, gij kunt niet bevatten, hoe rijk of ik ben. 'k Heb alles verloren, maar Jezus verkoren, Wiens eigen ik ben!

Erfenis-discussie zouden in christelijke kring niet voor mogen komen.

Erfenis-discussie zouden in christelijke kring niet voor mogen komen.

Helemaal mee eens.

De praktijk is dat ook Christenen nog veel last van geldzucht kunnen hebben.

Luther schreef:Erfenis-discussie zouden in christelijke kring niet voor mogen komen.

Ga eens bij een notaris op bezoek, zou ik zeggen. Die kan deze illusie wel voor je wegnemen!

Ah, daar is het gedicht van ds Westerink weer. Ik zat er pas aan te denken, maar ik was het kwijt. Bedankt Luther!

Tiberius schreef:

Luther schreef:Erfenis-discussie zouden in christelijke kring niet voor mogen komen.

Ga eens bij een notaris op bezoek, zou ik zeggen. Die kan deze illusie wel voor je wegnemen!

Nee, helaas, ik weet het. Maar ik schreef: "zouden niet voor mogen komen".

merel schreef:Ah, daar is het gedicht van ds Westerink weer. Ik zat er pas aan te denken, maar ik was het kwijt. Bedankt Luther!

Het is een gewijzigde versie van een gedicht van Hieronymius van Alphen.
Het originele gedicht luidt:

Roem, wereld! uw schatten!
Gij kunt niet bevatten,
Hoe rijk ik wel ben.
'k Heb alles verloren;
Maar Jezus verkoren.
Wiens rijkdom ik ken.

Nu ben ik de Zijne;
Zijn goed is het mijne;
Dat maakt mij zo rijk;
En zo zal ik blijven.
Als gij met uw schijven
Verzinkt in het slijk.

'k Had, armer dan allen,
In schulden vervallen,
Geen penninkje meer.
Die arremoe griefde
Mijn Schuldheer. O liefde!
Wat geve ik U weer?

Geen recht te verzaken.
Mij schatrijk te maken.
Is de eer van mijn God.
Door niets te betalen
Een kwijtbrief te halen.
Is 't heil van mijn lot.

Mijn rijkdom was boven.
Toen God dóór beloven
Mijn schuldenaar was;
Eer Jezus op aarde
Een schat mij vergaarde,
Die d' armoe genas.

Toen Jezus ten hemel.
Van 't aardse gewemel.
Verwinnende steeg;
Een voor Zijne broed'ren
De hemelse goed'ren
In eigendom kreeg.

Toen heb ik ontvangen.
Zou 'k meerder verlangen?
't Geen God had beloofd,
'k Zal ''t alles eens erven;
Maar, wijl ik moet zwerven,
Bewaart het mijn Hoofd.

Dies moet ik nu leven
Van 't geen hij wil geven;
En dat is genoeg.
Van alles versteken.
Blijft niets mij ontbreken:
'k Heb meer dan ik vroeg.

'k Mag juichende roemen,
Den rijksten mij noemen;
Wijk, werelds goed, wijk!
Mijn schat is geborgen!
Ik heb niet te zorgen!
'k Ben bedelend rijk!

Bewaart Ge, mijn Koning!
Mijn schat in Uw woning.
'k Moet in de woestijn
Bij rovers verkeren.
Ai, wil me dan leren
Uw bedelaar zijn!

Tiberius schreef:

Luther schreef:Erfenis-discussie zouden in christelijke kring niet voor mogen komen.

Ga eens bij een notaris op bezoek, zou ik zeggen. Die kan deze illusie wel voor je wegnemen!

En ga daarvoor eerst eens langs bij een fiscalist, die heeft ook wel handige tips!

Luther schreef:

merel schreef:Ah, daar is het gedicht van ds Westerink weer. Ik zat er pas aan te denken, maar ik was het kwijt. Bedankt Luther!

Het is een gewijzigde versie van een gedicht van Hieronymius van Alphen.
Het originele gedicht luidt:

Roem, wereld! uw schatten!
Gij kunt niet bevatten,
Hoe rijk ik wel ben.
'k Heb alles verloren;
Maar Jezus verkoren.
Wiens rijkdom ik ken.

Nu ben ik de Zijne;
Zijn goed is het mijne;
Dat maakt mij zo rijk;
En zo zal ik blijven.
Als gij met uw schijven
Verzinkt in het slijk.

'k Had, armer dan allen,
In schulden vervallen,
Geen penninkje meer.
Die arremoe griefde
Mijn Schuldheer. O liefde!
Wat geve ik U weer?

Geen recht te verzaken.
Mij schatrijk te maken.
Is de eer van mijn God.
Door niets te betalen
Een kwijtbrief te halen.
Is 't heil van mijn lot.

Mijn rijkdom was boven.
Toen God dóór beloven
Mijn schuldenaar was;
Eer Jezus op aarde
Een schat mij vergaarde,
Die d' armoe genas.

Toen Jezus ten hemel.
Van 't aardse gewemel.
Verwinnende steeg;
Een voor Zijne broed'ren
De hemelse goed'ren
In eigendom kreeg.

Toen heb ik ontvangen.
Zou 'k meerder verlangen?
't Geen God had beloofd,
'k Zal ''t alles eens erven;
Maar, wijl ik moet zwerven,
Bewaart het mijn Hoofd.

Dies moet ik nu leven
Van 't geen hij wil geven;
En dat is genoeg.
Van alles versteken.
Blijft niets mij ontbreken:
'k Heb meer dan ik vroeg.

'k Mag juichende roemen,
Den rijksten mij noemen;
Wijk, werelds goed, wijk!
Mijn schat is geborgen!
Ik heb niet te zorgen!
'k Ben bedelend rijk!

Bewaart Ge, mijn Koning!
Mijn schat in Uw woning.
'k Moet in de woestijn
Bij rovers verkeren.
Ai, wil me dan leren
Uw bedelaar zijn!

Mooi!

Mara schreef:Gelukkig is het familierecht inmiddels aangepast, heb ik begrepen. De koude kant erft niet meer automatisch.
Alhoewel wij ervan uit gaan dat e.e.a. in goede harmonie zal gaan, ontkom je er niet aan om bij de notaris langs te gaan als je een eigen huis dan wel een eigen zaak hebt. Dan moet je.

Er moet niets. We leven in een vrij land.
De koude kant erft wel degelijk automatisch, als er sprake is van gemeenschap van goederen en er verder niets geregeld is. Dan krijgt de schoonzoon of -dochter automatisch de helft vanwege de gemeenschap. Dat is wel te voorkomen.
Als de schoonzoon of -dochter door het overlijden alleen zijn overgebleven erven ze niet automatisch.

En bij leven zoveel mogelijk weggeven, met de warme hand. Dat is veel aardiger voor de ontvanger.

Bij ons in de familie kwam ruzie over een hoed van mijn vader. Die was nauwelijks gedragen toen hij overleed. Mijn moeder gaf hem aan het enige familielid dat een hoed draagt, hij wilde hem graag hebben.
Dan worden mensen boos omdat zij die hoed hadden willen hebben, maar ze droegen nooit een hoed, wat moet je er dan mee?
Het gaat werkelijk soms nergens over.

Ik heb een antieke kan geërfd die nog van mijn overgrootmoeder is geweest. Ik zette hem boven op de kast, daar stond ie veilig. Dacht ik. Zoonlief had tegen mijn uitdrukkelijk verbod in de kamer gevoetbald. Uitgerekend die kan schoot hij van de kast.

Je moet uit een erfenis die niet verdeeld is niet zomaar dingen weggeven. Het is logisch dat mensen dan boos worden. Als je een hoed niet draagt kun je hem verkopen. Alles heeft waarde.

Overigens is het verstandig eerst te laten vaststellen of een erfenis positief is. In geval van alleen of vooral schulden kun je beter weigeren.
Het alvast meenemen van een vaasje of een hoed betekent automatisch dat je de erfenis aanvaard hebt. Dus doe ook dat niet.

Als het een ver-van-je-bed-show is is het makkelijk om te zeggen dat ruziemaken bij een erfenis niet hoort. Als vader of moeder is overleden en iemand raust van alles mee, dan word je op z'n minst verdrietig, maar verstandiger is boos worden. Dan ga je echt niet zitten: och, ik heb nergens recht op, alles is genade. Laat hij of zij alles maar meenemen.

refo schreef:Als het een ver-van-je-bed-show is is het makkelijk om te zeggen dat ruziemaken bij een erfenis niet hoort. Als vader of moeder is overleden en iemand raust van alles mee, dan word je op z'n minst verdrietig, maar verstandiger is boos worden. Dan ga je echt niet zitten: och, ik heb nergens recht op, alles is genade. Laat hij of zij alles maar meenemen.

Verdrietig worden, begrijp ik. Boos worden is nooit een oplossing in dit soort gevallen.
Het gaat mij erom: Ik begrijp nooit zo goed dat mensen over erfenissen spreken in termen van het opeisen van rechten.
En verder begrijp ik geen sikkepit van het feit dat mensen überhaupt ruzie maken om een erfenis. Je hebt dan nota bene net een dierbare verloren! Als iedereen zich terughoudend en voorzichtig opstelt, moet de verdeling van een erfenis toch geen problemen opleveren?

Maar mocht ik ooit in zo'n ruziesituatie belanden, dan zou ik me verder terugtrekken en proberen alles langs me heen te laten gaan.