Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

1. ja
2. nee
3. nee
4. ja (in geval mw. A pas een partner vindt, nadat B getrouwd is, en daardoor dus overspel pleegt.)

Luther schreef:

Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

1. ja
2. nee
3. nee
4. ja (in geval mw. A pas een partner vindt, nadat B getrouwd is, en daardoor dus overspel pleegt.)

En hiermee denk ik dat Refo en Sheba het ook eens zijn.

Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

Het mag allevier niet. In alle situaties is zonde.
Maar vanuit Mattheus 19 denk ik dat in situatie 1 en 4 mevrouw B mag hertrouwen.
Overigens heb ik wel moeite met de vaart die soms achter het zoeken naar een nieuwe partner wordt gezet, en het tempo waarmee hertrouwd wordt. Ga eerst eens rouwen om wat verloren is, ga dan bezinnen op wat fout ging aan beide kanten, en ga dan eens overwegen of je het voor Gods aangezicht kunt verantwoorden om opnieuw iemand trouw voor het leven te beloven. Dan ben je volgens mij al een hele poos verder.
Maar goed, ik heb makkelijk praten, omdat ik niet in een echtscheidingssituatie heb gezeten.

Wittewrongel schreef:

Luther schreef:

Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

1. ja
2. nee
3. nee
4. ja (in geval mw. A pas een partner vindt, nadat B getrouwd is, en daardoor dus overspel pleegt.)

En hiermee denk ik dat Refo en Sheba het ook eens zijn.

Nee

Sheba schreef:

Wittewrongel schreef:

Luther schreef:

Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

1. ja
2. nee
3. nee
4. ja (in geval mw. A pas een partner vindt, nadat B getrouwd is, en daardoor dus overspel pleegt.)

En hiermee denk ik dat Refo en Sheba het ook eens zijn.

Nee

Maar zou je dat ook willen aantonen o.b.v. de Bijbelteksten die je noemt. Want dat staat er echt niet.

Mattheus 19 vers 9
Zie eerder door mij gegeven citaat.

(...) wanneer math 19 vers 9 hertrouwen door de "onschuldige" toestaat is de tekst in tegenspraak met zichzelf. Want terwijl de tekst de intentie heeft om te hertrouwen voor de 'schuldige partij' te verbieden, omdat het echtbreuk is, opent dezelfde tekst tegelijk de deur voor hertrouwen voor de "schuldige partij"?
Dit zou de tekst dan doen door hertrouwen voor de "onschuldige partij" toe te staan. Immers, wanneer de onschuldige mag hertrouwen, dan moet dit zijn op grond van het feit dat de huwelijksband tussen de Schuldige en de onschuldige is ontbonden. Maar wanneer deze band verbroken is door hierbij, zoals men beweert, dan is deze band voor de onschuldige partij verbroken, maar eveneens voor de schuldige partij.. En wanneer er geen huwelijk is, dan heeft de schuldige partij het volste recht om te gaan hertrouwen. Als ongetrouwde is hij vrij om (opnieuw) te trouwen.
(...)

(...) de bedoeling van deze tekst is dat alle echtscheiding, behalve die wegens hoererij, verboden is. Maar het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is. Christus spreekt ook helemaal niet over hertrouwen in deze tekst. Jezus spreekt slechts over opnieuw trouwen omdat echtscheiding meestal tot doel heeft om een ander te trouwen, dan wel uiteindelijk leidt tot het trouwen van iemand anders.(...)

Sheba schreef:Mattheus 19 vers 9
Zie eerder door mij gegeven citaat.

(...) wanneer math 19 vers 9 hertrouwen door de "onschuldige" toestaat is de tekst in tegenspraak met zichzelf. Want terwijl de tekst de intentie heeft om te hertrouwen voor de 'schuldige partij' te verbieden, omdat het echtbreuk is, opent dezelfde tekst tegelijk de deur voor hertrouwen voor de "schuldige partij"?
Dit zou de tekst dan doen door hertrouwen voor de "onschuldige partij" toe te staan. Immers, wanneer de onschuldige mag hertrouwen, dan moet dit zijn op grond van het feit dat de huwelijksband tussen de Schuldige en de onschuldige is ontbonden. Maar wanneer deze band verbroken is door hierbij, zoals men beweert, dan is deze band voor de onschuldige partij verbroken, maar eveneens voor de schuldige partij.. En wanneer er geen huwelijk is, dan heeft de schuldige partij het volste recht om te gaan hertrouwen. Als ongetrouwde is hij vrij om (opnieuw) te trouwen.
(...)

(...) de bedoeling van deze tekst is dat alle echtscheiding, behalve die wegens hoererij, verboden is. Maar het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is. Christus spreekt ook helemaal niet over hertrouwen in deze tekst. Jezus spreekt slechts over opnieuw trouwen omdat echtscheiding meestal tot doel heeft om een ander te trouwen, dan wel uiteindelijk leidt tot het trouwen van iemand anders.(...)

Ja, dat is de uitleg van iemand anders. Ik lees dat allemaal zo expliciet niet in Matth. 19. In Mattheüs 19 (ook in 5) wordt juist expliciet het woordje "anders" gebruikt.

Luther schreef:

Sheba schreef:Mattheus 19 vers 9
Zie eerder door mij gegeven citaat.

(...) wanneer math 19 vers 9 hertrouwen door de "onschuldige" toestaat is de tekst in tegenspraak met zichzelf. Want terwijl de tekst de intentie heeft om te hertrouwen voor de 'schuldige partij' te verbieden, omdat het echtbreuk is, opent dezelfde tekst tegelijk de deur voor hertrouwen voor de "schuldige partij"?
Dit zou de tekst dan doen door hertrouwen voor de "onschuldige partij" toe te staan. Immers, wanneer de onschuldige mag hertrouwen, dan moet dit zijn op grond van het feit dat de huwelijksband tussen de Schuldige en de onschuldige is ontbonden. Maar wanneer deze band verbroken is door hierbij, zoals men beweert, dan is deze band voor de onschuldige partij verbroken, maar eveneens voor de schuldige partij.. En wanneer er geen huwelijk is, dan heeft de schuldige partij het volste recht om te gaan hertrouwen. Als ongetrouwde is hij vrij om (opnieuw) te trouwen.
(...)


(...) de bedoeling van deze tekst is dat alle echtscheiding, behalve die wegens hoererij, verboden is. Maar het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is. Christus spreekt ook helemaal niet over hertrouwen in deze tekst. Jezus spreekt slechts over opnieuw trouwen omdat echtscheiding meestal tot doel heeft om een ander te trouwen, dan wel uiteindelijk leidt tot het trouwen van iemand anders.(...)

Ja, dat is de uitleg van iemand anders. Ik lees dat allemaal zo expliciet niet in Matth. 19. In Mattheüs 19 (ook in 5) wordt juist expliciet het woordje "anders" gebruikt.

Het is misschien voor sommige mensen een teer onderwerp. Ik reageer dan nu ook wel met enige voorzichtigheid. Maar puur naar de teksten kijkend kan ik me in het gegeven citaat vinden. Ook al zijn het niet mijn eigen woorden.

Het woordje anders in deze tekst geeft de enige bijbelse uitzondering op het verbod op scheiding. Het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is.

Ook zou het zo kunnen zijn dat hier gesproken wordt over alle vormen van verlating behalve overspel. Dus het gaat hier dan niet over overspel maar over alle andere redenen die mensen kunnen hebben om te scheiden en hertrouwen. In al die gevallen leidt hertrouwen tot overspel. En het gaat hier dan dus niet om de verlating vanwege hoererij. ( iets met waar leg je de klemtoon in deze tekst, misschien dat exegeten onder ons hier iets meer over kunnen zeggen, corrigeren?)

Verder,

Wanneer je leest in 1 Kor 7 vers 39
Een vrouw is door de wet verbonden, zo langen tijd haar man leeft; maar indien haar man ontslapen is, zi is zij vrij, om te hertrouwen, dien zij wil, alleenlijk in de Heere
En in Rom 7 vers 2 en 3
Want een vrouw, die onder den man staat, is aan de levenden man verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans. Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen man wordt

Hier lees je toch duidelijk dat alleen de dood een grond voor hertrouwen is. Wanneer je mattheus 19 ineens gaat lezen dat hertrouwen voor de onschuldige wel mogelijk is na overspel zou de Schrift met zichzelf in tegenspraak zijn.

In het OT stond op overspel de doodstraf. Maar dat werd kennelijk in het NT en in OT ook al?niet meer toegepast. En zo ook in onze tijd. De dader blijft leven. En daarmee is m.i. De grond voor hertrouwen niet aanwezig.
Overigens lees ik nergens in het OT dat die wet van stenigen van de overspelige was opgeheven door de Heere God. Wat heeft ons dat te zeggen?


Verder heb ik eerder al gezegd waar het huwelijk een afspiegeling van is.
En als je dan ook nog eens kijkt hoe de Heere omging met zijn verbondsvolk dat hoereerde. Steeds weer was daar herstel, vergeving. Heeft ons dat iets te zeggen? Dat de Heere niet zei; jullie hebben weer overspel gepleegd met andere goden. Nu ga ik met een ander volk verder en maak daar een verbond mee?

En jij ziet dus niet de tegenspraak in de tekst in Mattheus als je zegt dat hertrouwen voor de onschuldige geen overspel is en voor de schuldige wel?

Sheba schreef:

Luther schreef:

Sheba schreef:Mattheus 19 vers 9
Zie eerder door mij gegeven citaat.

(...) wanneer math 19 vers 9 hertrouwen door de "onschuldige" toestaat is de tekst in tegenspraak met zichzelf. Want terwijl de tekst de intentie heeft om te hertrouwen voor de 'schuldige partij' te verbieden, omdat het echtbreuk is, opent dezelfde tekst tegelijk de deur voor hertrouwen voor de "schuldige partij"?
Dit zou de tekst dan doen door hertrouwen voor de "onschuldige partij" toe te staan. Immers, wanneer de onschuldige mag hertrouwen, dan moet dit zijn op grond van het feit dat de huwelijksband tussen de Schuldige en de onschuldige is ontbonden. Maar wanneer deze band verbroken is door hierbij, zoals men beweert, dan is deze band voor de onschuldige partij verbroken, maar eveneens voor de schuldige partij.. En wanneer er geen huwelijk is, dan heeft de schuldige partij het volste recht om te gaan hertrouwen. Als ongetrouwde is hij vrij om (opnieuw) te trouwen.
(...)


(...) de bedoeling van deze tekst is dat alle echtscheiding, behalve die wegens hoererij, verboden is. Maar het geeft geen uitzondering op de regel dat hertrouwen verboden is. Christus spreekt ook helemaal niet over hertrouwen in deze tekst. Jezus spreekt slechts over opnieuw trouwen omdat echtscheiding meestal tot doel heeft om een ander te trouwen, dan wel uiteindelijk leidt tot het trouwen van iemand anders.(...)

Ja, dat is de uitleg van iemand anders. Ik lees dat allemaal zo expliciet niet in Matth. 19. In Mattheüs 19 (ook in 5) wordt juist expliciet het woordje "anders" gebruikt.

Het is misschien voor sommige mensen een teer onderwerp. Ik reageer dan nu ook wel met enige voorzichtigheid. Maar puur naar de teksten kijkend kan ik me in het gegeven citaat vinden. Ook al zijn het niet mijn eigen woorden.


Je had de situaties van de vrouw wegsturen en de situatie van het overspel.

In deze tekst wordt volgens mij geschreven over het verlaten om een andere reden. Niet om de situatie dat er overspel in het spel is.


Wanneer je leest in 1 Kor 7 vers 39
Een vrouw is door de wet verbonden, zo langen tijd haar man leeft; maar indien haar man ontslapen is, zi is zij vrij, om te hertrouwen, dien zij wil, alleenlijk in de Heere
En in Rom 7 vers 2 en 3
Want een vrouw, die onder den man staat, is aan de levenden man verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans. Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen man wordt

Hier lees je toch duidelijk dat alleen de dood een grond voor hertrouwen is. Wanneer je mattheus 19 ineens gaat lezen dat hertrouwen voor de onschuldige wel mogelijk is na overspel zou de Schrift met zichzelf in tegenspraak zijn.

In het OT stond op overspel de doodstraf. Maar dat werd kennelijk in het NT in geval van overspel niet meer toegepast. En zo ook in onze tijd. De dader blijft leven. En daarmee is m.i. De grond voor hertrouwen niet aanwezig.

Verder heb ik eerder al gezegd waar het huwelijk een afspiegeling van is.
En als je dan ook nog eens kijkt hoe de Heere omging met zijn verbondsvolk dat hoereerde. Steeds weer was daar herstel, vergeving. Heeft ons dat iets te zeggen? Dat de Heere niet zij. jullie hebben weer overspel gepleegd met andere goden. Nu ga ik met een ander volk verder en maak daar een verbond mee?

En jij ziet dus niet de tegenspraak in de tekst in Mattheus als je zegt dat hertrouwen voor de onschuldige geen overspel is en voor de schuldige wel?

Ik kom erop terug.

Wittewrongel schreef:

Luther schreef:

Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

1. ja
2. nee
3. nee
4. ja (in geval mw. A pas een partner vindt, nadat B getrouwd is, en daardoor dus overspel pleegt.)

En hiermee denk ik dat Refo en Sheba het ook eens zijn.

Neen. Ik ga voor viermaal nee.
Onderbouwd heb ik dat al.

refo schreef:

Wittewrongel schreef:

Luther schreef:

Wittewrongel schreef:Misschien even de situaties uit elkaar halen zodat de exegese verstaanbaarder wordt.

Mevr. A is met de Dhr. B getrouwd Dit als uitgangspunt.

Situatie 1:
Er gebeurd overspel in het huwelijk door Dhr. B. Om deze reden wil Mevr. A scheiden.

Situatie 2:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen.

Situatie 3:
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en wilt hiermee in het huwelijk treden.

Situatie 4 :
Er ontstaan Relatieproblemen waardoor Mevr. A en Dhr.B niet meer samen verder willen. Dhr. B vind een andere vrouw en is hiermee getrouwd, Mevr. A. wilt nu ook gaan trouwen

Op al de 4 situaties geld de vraag mag dat of mag dat niet?

Ik heb hierboven de topic vraag aangepast zodat we per situatie de exegese kunnen verklaren.

1. ja
2. nee
3. nee
4. ja (in geval mw. A pas een partner vindt, nadat B getrouwd is, en daardoor dus overspel pleegt.)

En hiermee denk ik dat Refo en Sheba het ook eens zijn.

Neen. Ik ga voor viermaal nee.

Heb je ongeveer de zelfde exegese als Sheba of is deze anders?

@Sheba bedankt voor je uitleg. Je geeft aan dat Merv. A niet mag hertrouwen ook niet als haar Dhr B. Overspel heeft gepleegd. Enkel dat ze mag trouwen als Dhr. B. overleden is. Hierbij verwijs je misschien ook naar Deut betreft de scheidbrief?
Op het overige hoop ik morgen terug te komen.

Zoals beloofd kom ik hierop terug.

Ik citeer het volgende en zal deze zodoende nog aanpassen nadat ik meer informatie heb nagelezen.

Dit vanuit de Gereformeerde Gemeenten

De Generale Synode te Utrecht in 1956 heeft uitgesproken, dat degenen die een tweede huwelijk kerkelijk wensen te laten bevestigen, zelf het bewijs moeten leveren van de schriftuurlijke toelaatbaarheid, dus dat een vorig huwelijk op schriftuurlijke gronden ontbonden is. Indien deze bewijzen ondeugdelijk zijn en het huwelijk toch gesloten wordt voor de overheid, zal de kerkelijke bevestiging niet mogen geschieden; tevens zal er dan een kerkrechtelijke behandeling op moeten volgen.
Indien er echter oprecht schuldbelijdenis wordt uitgesproken, zal de kerkelijke tucht een einde nemen. Men dient namelijk onderscheid te maken tussen de daad der zonde en de gevolgen der zonde, die onafwendbaar zijn. Dan geldt ook hier dat de tucht geen vergelding is voor gepleegd onrecht, hetgeen zij nooit mag zijn.

De praktische toepassing voor het kerkelijk leven van heden is dan deze:
Wanneer iemand die zelf geheel vrij is om te huwen een ander trouwt die op ongeoorloofde wijze is gescheiden, dan doet deze een zondige daad, ook als de overheid een nieuw huwelijk toestaat. De kerk mag hieraan op geen enkele wijze haar medewerking verlenen, maar moet dit huwelijk als een zondige daad voor God veroordelen en moet de betrokkenen kerkelijk behandelen. Wanneer echter het huwelijk wordt aangegaan met iemand die ongeoorloofd is gescheiden, maar waarvan de vorige echtgeno(o)t(e) is hertrouwd of gestorven, kan men dit aangaan van een nieuw huwelijk niet als een zondige daad aanmerken, omdat degene die ongeoorloofd is gescheiden, aan zijn/haar vorige echtgeno(o)t(e) niet meer verbonden is.

Nu als antwoord op de bovenstaande vragen betreft de situaties.

Als we proberen het voorgaande voor de praktijk samen te vatten, kunnen we het volgende opmerken. Kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is mogelijk
- wanneer het gaat om personen van wie het eerste huwelijk ontbonden is door overlijden. Paulus zegt duidelijk dat een vrouw verbonden is aan haar man zolang deze leeft. Als haar man overleden is, is zij vrij om met een andere man te trouwen (Romeinen 7:3). Datzelfde geldt uiteraard ook voor een man.
- wanneer het eerste huwelijk ontbonden is als gevolg van overspel van de man of vrouw van hem of haar die wil hertrouwen. Overeenkomstig hetgeen daarover tijdens de ambtsdragersconferentie van 1989 is gezegd, moeten we daarbij letten op de strekking van de woorden van Christus. Die strekking is, dat in het huwelijk nooit een derde in het spel mag komen. Daarom is het hebben van een homoseksuele, lesbische of pedofiele relatie een bijbelse echtscheidingsgrond. Het zal eveneens duidelijk zijn, dat dit bij incest het geval is.
- wanneer het eerste huwelijk ontbonden is als gevolg van religionis causa door de man of vrouw van hem of haar die wil hertrouwen.

Wanneer dus iemand die zelf geheel vrij is om te trouwen, een ander trouwt die op ongeoorloofde wijze is gescheiden, doet ook de eerste een zondige daad, ook als de overheid een nieuw huwelijk toestaat. De kerk moet deze betrokkenen kerkelijk behandelen.


Blijft nog over het geval waarin iemand een huwelijk aangaat met iemand die ongeoorloofd is gescheiden, maar van wie de vorige echtgenoot of echtgenote is hertrouwd of gestorven. Dan kan men dit aangaan van een nieuw huwelijk niet als een zondige daad aanmerken, omdat degene die ongeoorloofd is gescheiden, aan zijn/haar vorige echtgenoot/echtgenote niet meer verbonden is. Het is dus niet als een zondige daad aan te merken. Dat wil dus zeggen dat geen kerkelijke maatregelen getroffen kunnen worden. Maar de vraag of zo'n huwelijk kerkelijk bevestigd kan worden, meen ik ontkennend te moeten beantwoorden. Het ongeoorloofde van de vroegere scheiding kan hiermee niet worden opgeheven.

Bron verwijzing:
citaat 1: http://www.reformed-digital.net/node/5254
citaat 2: http://www.reformed-digital.net/node/5253
Citaat van Sheba: http://www.cprf.co.uk/languages/dutch_m ... XbHx8_tnkc

Wittewrongel schreef:Zoals beloofd kom ik hierop terug.

Ik citeer het volgende en zal deze zodoende nog aanpassen nadat ik meer informatie heb nagelezen.

Dit vanuit de Gereformeerde Gemeenten

De Generale Synode te Utrecht in 1956 heeft uitgesproken, dat degenen die een tweede huwelijk kerkelijk wensen te laten bevestigen, zelf het bewijs moeten leveren van de schriftuurlijke toelaatbaarheid, dus dat een vorig huwelijk op schriftuurlijke gronden ontbonden is. Indien deze bewijzen ondeugdelijk zijn en het huwelijk toch gesloten wordt voor de overheid, zal de kerkelijke bevestiging niet mogen geschieden; tevens zal er dan een kerkrechtelijke behandeling op moeten volgen.
Indien er echter oprecht schuldbelijdenis wordt uitgesproken, zal de kerkelijke tucht een einde nemen. Men dient namelijk onderscheid te maken tussen de daad der zonde en de gevolgen der zonde, die onafwendbaar zijn. Dan geldt ook hier dat de tucht geen vergelding is voor gepleegd onrecht, hetgeen zij nooit mag zijn.

De praktische toepassing voor het kerkelijk leven van heden is dan deze:
Wanneer iemand die zelf geheel vrij is om te huwen een ander trouwt die op ongeoorloofde wijze is gescheiden, dan doet deze een zondige daad, ook als de overheid een nieuw huwelijk toestaat. De kerk mag hieraan op geen enkele wijze haar medewerking verlenen, maar moet dit huwelijk als een zondige daad voor God veroordelen en moet de betrokkenen kerkelijk behandelen. Wanneer echter het huwelijk wordt aangegaan met iemand die ongeoorloofd is gescheiden, maar waarvan de vorige echtgeno(o)t(e) is hertrouwd of gestorven, kan men dit aangaan van een nieuw huwelijk niet als een zondige daad aanmerken, omdat degene die ongeoorloofd is gescheiden, aan zijn/haar vorige echtgeno(o)t(e) niet meer verbonden is.

Nu als antwoord op de bovenstaande vragen betreft de situaties.

Als we proberen het voorgaande voor de praktijk samen te vatten, kunnen we het volgende opmerken. Kerkelijke bevestiging van een tweede huwelijk is mogelijk
- wanneer het gaat om personen van wie het eerste huwelijk ontbonden is door overlijden. Paulus zegt duidelijk dat een vrouw verbonden is aan haar man zolang deze leeft. Als haar man overleden is, is zij vrij om met een andere man te trouwen (Romeinen 7:3). Datzelfde geldt uiteraard ook voor een man.
- wanneer het eerste huwelijk ontbonden is als gevolg van overspel van de man of vrouw van hem of haar die wil hertrouwen. Overeenkomstig hetgeen daarover tijdens de ambtsdragersconferentie van 1989 is gezegd, moeten we daarbij letten op de strekking van de woorden van Christus. Die strekking is, dat in het huwelijk nooit een derde in het spel mag komen. Daarom is het hebben van een homoseksuele, lesbische of pedofiele relatie een bijbelse echtscheidingsgrond. Het zal eveneens duidelijk zijn, dat dit bij incest het geval is.
- wanneer het eerste huwelijk ontbonden is als gevolg van religionis causa door de man of vrouw van hem of haar die wil hertrouwen.

Wanneer dus iemand die zelf geheel vrij is om te trouwen, een ander trouwt die op ongeoorloofde wijze is gescheiden, doet ook de eerste een zondige daad, ook als de overheid een nieuw huwelijk toestaat. De kerk moet deze betrokkenen kerkelijk behandelen.


Blijft nog over het geval waarin iemand een huwelijk aangaat met iemand die ongeoorloofd is gescheiden, maar van wie de vorige echtgenoot of echtgenote is hertrouwd of gestorven. Dan kan men dit aangaan van een nieuw huwelijk niet als een zondige daad aanmerken, omdat degene die ongeoorloofd is gescheiden, aan zijn/haar vorige echtgenoot/echtgenote niet meer verbonden is. Het is dus niet als een zondige daad aan te merken. Dat wil dus zeggen dat geen kerkelijke maatregelen getroffen kunnen worden. Maar de vraag of zo'n huwelijk kerkelijk bevestigd kan worden, meen ik ontkennend te moeten beantwoorden. Het ongeoorloofde van de vroegere scheiding kan hiermee niet worden opgeheven.

Bron verwijzing:
citaat 1: http://www.reformed-digital.net/node/5254
citaat 2: http://www.reformed-digital.net/node/5253
Citaat van Sheba: http://www.cprf.co.uk/languages/dutch_m ... XbHx8_tnkc

Ik heb je linken Wbt kerkorde Gergem gelezen. Wat mij opvalt is dat er bijvoorbeeld gezegd wordt dat een verlatene mag hertrouwen als de overspelige echtgenoot inmiddels gehuwd is.
Alleen zie ik daar nergens een onderbouwing vanuit de Schrift bij. Daar ben ik juist nu zo benieuwd naar.

Het is voor mij Nog steeds onbegrijpelijk dat de overspelige echtgenoot door overspel zonde doet, nog een zonde erbovenop doet door te hertrouwen. En dat daardoor de verlatene ook mag hertrouwen, ondanks dat de man nog leeft. Wat toch echt de enige grond is in de Schrift die ik terug kan vinden om te mogen hertrouwen. Dus in feite wordt er tegen de Schrift in gehandeld. Of zie ik Schriftplaatsen over het hoofd?

Ik kom er nog op terug

Een zijpad, maar ik denk wel relevant voor deze discussie:

Is het goed om teksten uit bijvoorbeeld Romeinen 7 te gebruiken voor een visie op echtscheiding?
Het onderwerp van het gedeelte is niet het huwelijk, maar het huwelijk wordt gebruikt om de toestand van de mens te verduidelijken. Het lijkt me dat hierbij naar de normale situatie wordt verwezen (en ik neem aan, zonder verdere onderbouwing, dat echtscheiding in de NT tijd zeldzaam was in vergelijking tot de huidige Nederlandse samenleving).

Zo denk ik ook dat het verkeerd omgaan met de Bijbel is om professionele ziekte preventie af te wijzen omdat "wie gezond is geen medicijnmeester nodig heeft" of op grond van 1 Timotheus 3:2 concluderen dat een ongetrouwde man geen ouderling mag worden.