Luther schreef:Erik schreef:DDD schreef:Hendrien schreef:Nooit geen moeite gehad met schaatsen in een rok.
Ik ook niet.
Ik wel.
Dit onderwerp raakt ook de “schuivende panelen”. En dat we binnen 10 reacties al weer bij de broek voor vrouwen zitten zegt wellicht ook iets?
De discussie speelt denk ik enkel in de “refozuil” in Nederland. Wereldwijd zullen veel christen niet begrijpen waar dit over gaat.
Als gereformeerd jochie heb ik in Amerika toch gezien dat het geloof ook heel anders vorm wordt gegeven. En ik twijfel geen moment aan de toewijding en oprechtheid van christenen in andere werelddelen.
We mogen gerust weer eens achter ons oren krabben over de exclusieve claims m.b.t. levensheiliging.
Laten we die broek even liggen....
Het gaat om het smalle spoor tussen anti-nomianisme en wetticisme, het smalle spoor tussen enerzijds het welmenend en onvoorwaardelijk aanbod van genade en anderzijds het mensen aan het werk zetten om t.a.v. hun eigen zaligheid de beslissende stap te zetten. je ziet in Nederland in dat opzicht een groot verval, zowel ter rechter- als ter linkerzijde. Of ben je wel positief over het bijbels, schriftondervindelijk, gereformeerd volksdeel?
Ja, daar zou het om moeten gaan inderdaad.
Maar neemt niet weg dat er nu volwassen mensen zijn, opgegroeid in een bevindelijk nest, die nu met frustraties en boosheid zitten.
Waarom mocht ik dit niet en waarom moest ik dat. De zondagen liggen in hun herinnering opgeslagen als een sombere, lange dag, waarop van alles moest, 2 x kerkgang, zondagsschool, op visite bij opa en oma en niks mocht (ijsje kopen, fietsen, muziek maken, hobby's)
Toch was dat vaak niet zo en zien ze de leuke en gezellige dingen - die er ook waren - over het hoofd.
Of hebben dat geskipt. En het was ook een tijdsbeeld!
Ik was kind in de jaren 60, toen mocht mijn hervormde vriendinnetje ook niet buiten spelen en stond de tv daar uit.
Mijn gereformeerde vriendinnetje mocht iets meer, maar zeker niet alles, ook geen ijsje kopen en moest 2 x mee naar de kerk.
Ik begrijp nooit waar die frustraties vandaan komen en dat daar zo op terug wordt gezien. Zeker als je zelf ouder wordt, kinderen krijgt, moet je dat in het perspectief van die tijd kunnen plaatsen. Je kent je ouders toch en weet dat zij wellicht ook in een keurslijf zaten geperst.
Er was veel meer sociale controle en benoemde ook alles naar elkaar!
Als mijn moeder op zaterdagavond laat nog een stofzuiger door de kamer haalde en dat werd gezien door iemand die toevallig langskwam, kreeg ze een reprimande van diegene.
Als ik in een lange broek was gezien, geheid dat mijn pa dat binnen een uur al wist.
Nu hoef je je nergens meer mee te bemoeien, want dan "leg je iemand langs de meetlat".
Dit zal bij de ouders van Annemarie waarschijnlijk net zo gegaan zijn. Misschien dat haar moeder bij zichzelf dacht, ach, zo'n roze broek voor haar, van mij mag het. Maar dat vader en de rest van de familie en de gemeenteleden dit absoluut not done vonden.
En dan deed men het gewoon niet, want dan kreeg je een hoop gezeur. Mijn vader werd ook ter verantwoording geroepen omdat hij zijn dochters wel in een broek liet schaatsen.
Te gek voor woorden, zo'n gedachtegang!