Inderdaad. Opleiding predikanten, sacramenten, allemaal zaken die nu zonder problemen totaal anders verlopen als de DKO.

In het oerwoud is geen curatorium, noch een Theologische Hogeschool.

Emiliano Calongos (72) groeide op in de oerwouden van Peru. Zijn ouders waren niet gelovig. Eigenlijk was
niemand dat in het dorp waar hij woonde. Twee zendingswerkers kwamen het Evangelie vertellen. Tijdens een
bijeenkomst kwam Emiliano tot geloof. Hij wilde het direct ook met anderen delen en besloot predikant te
worden. Hij was nog geen drie maanden christen toen hij zijn eerste preek al hield. Emiliano wist nog niet zo
veel, maar hij had een goede tip gekregen: “Vertel wat je weet en wat je niet weet, zoek je op in de Bijbel.”
Vanaf het moment dat Emiliano christen werd, leest hij dagelijks in de Bijbel. En nog elke dag ontdekt hij
nieuwe dingen.
bron: vakantiebijbelstudieboekje van de GZB

Ik geloof niet zo in een roeping. De predikant in mijn vorige gemeente lag behoorlijk onder vuur over de keuzes in het pastoraat die hij maakte en zijn prediking en hij ging adhoc preken bij gemeentes die vacant waren in de hoop op een beroep. Bij het eerste beroep van zo'n gemeente is hij vertrokken, de gemeente in puin achterlatend.

merel schreef:Ik geloof niet zo in een roeping. De predikant in mijn vorige gemeente lag behoorlijk onder vuur over de keuzes in het pastoraat die hij maakte en zijn prediking en hij ging adhoc preken bij gemeentes die vacant waren in de hoop op een beroep. Bij het eerste beroep van zo'n gemeente is hij vertrokken, de gemeente in puin achterlatend.

Hier zijn ze wel blij met hem hoor ik. Ook de behoudende kant.
Er zit altijd wel een menselijke kant aan...maar ik hoop dat het voor de predikanten die wij beroepen en voor de gemeente echt een gebedszaak is. Al merk ik bij mezelf ook wel dat je heel gauw zo menselijk ermee bezig bent.

zie pb

merel schreef:Ik geloof niet zo in een roeping. De predikant in mijn vorige gemeente lag behoorlijk onder vuur over de keuzes in het pastoraat die hij maakte en zijn prediking en hij ging adhoc preken bij gemeentes die vacant waren in de hoop op een beroep. Bij het eerste beroep van zo'n gemeente is hij vertrokken, de gemeente in puin achterlatend.

Vanwege dit voorbeeld geloof je in algemene zin niet in roeping?

Ik geloof best dat er dominees zijn die dit heel serieus nemen, maar denk dat bij heel veel dominees vooral andere factoren meespelen bij roeping en beroepskeuze.

merel schreef:zie pb

Ik zie niets.

Lijkt mij niet kies om daar op een openbaar forum over uit te wijden

refo schreef:

merel schreef:zie pb

Ik zie niets.

Even een bril kopen, Refo

merel schreef:Ik geloof best dat er dominees zijn die dit heel serieus nemen, maar denk dat bij heel veel dominees vooral andere factoren meespelen bij roeping en beroepskeuze.

Zoals? Ik ken best wat dominees waarvan ik echt geloof dat deze door de Heere getrokken zijn. Maar daarmee zijn het niet ineens perfecte mensen geworden.

Zoals waar de kinderen wonen, de roeping lag toch vooral in de buurt van de kinderen, aanzien dat je in de biblebelt meer hebt dan bijvoorbeeld in een stadsgemeente, bij een gemeente waar je onder vuur ligt, de problemen laten liggen en aangezien er geen beroepen volgen 'ineens' de roeping voor het dovenpastoraat krijgt.

Dit zijn natuurlijk voorbeelden uit mijn eigen omgeving, dingen die ik predikanten, of hun vrouwen, heb horen zeggen. Dat wil niet zeggen dat elke predikant het zo doet/voelt. Het heeft wel gemaakt dat ik wel kritisch ben over het aspect 'roeping'.

Roeping gaat door dat soort elementen heen. Anders gezegd: roeping kan via de middellijke weg geschieden.

merel schreef:Zoals waar de kinderen wonen, de roeping lag toch vooral in de buurt van de kinderen, aanzien dat je in de biblebelt meer hebt dan bijvoorbeeld in een stadsgemeente, bij een gemeente waar je onder vuur ligt, de problemen laten liggen en aangezien er geen beroepen volgen 'ineens' de roeping voor het dovenpastoraat krijgt.

Dit zijn natuurlijk voorbeelden uit mijn eigen omgeving, dingen die ik predikanten, of hun vrouwen, heb horen zeggen. Dat wil niet zeggen dat elke predikant het zo doet/voelt. Het heeft wel gemaakt dat ik wel kritisch ben over het aspect 'roeping'.

Volgens mij is er een soort misverstand nu. Als we het over 'roeping' hebben, bedoelen we meestal of iemand een roeping voelt tot het ambt. Jij bedoelt kennelijk of hij een roeping tot een bepaalde gemeente voelt.

Dat klopt!

Ik vraag mij bij een roeping tot het ambt wel af in hoeverre het verschilt met een roeping tot een andere beroepsgroep bv iemand die heel graag arts wil worden. en dat is niet negatief bedoeld