Wilhelm schreef:Dit klinkt heel goed en ik ben bijna geneigd je bij te vallen en toch heb ik mijn vragen.
Want volgens mij gaan veel christenen elders in de wereld wat anders om met grote sportactiviteiten dan wij in NL.
Dus concreet, zou onze afwijzing, die ik heel goed kan begrijpen!, misschien toch iets zijn dat past bij, of gevoed wordt door, onze (calvinistische, reformatorische) cultuur?
Ik ben blij dat je dit punt even noemt, want ook dit hoor ik vaker. Laten we het er maar eens over hebben...
Ik heb niet zoveel ervaring met christenen elders in de wereld, dan alleen met enkele Duitse vrienden. (Rusland-Duitsers) Wat ik wel weet, is dat zij veel strenger zijn in afwijzing van sport, van internet, van televisie, etc. en veel actiever zijn als het gaat om huisgodsdienst, om het betrekken van de Heere bij elke minuut van het dagelijkse leven dan ik dat tot schaamte ben.
Wat de cultuur betreft... het zou best kunnen dat de Reformatie op dit punt nog wat sporen trekt en getrokken heeft. Van de Reformatoren hebben we hoop ik vooral geleerd dat we wel in de wereld, maar niet van de wereld zijn; dat we weliswaar op aarde zijn bij de voltooiing van Gods Koninkrijk, maar ook tegelijkertijd pelgrim naar een ander vaderland. Noch de heerlijke werkelijkheid van Gods Koninkrijk, noch het uitzien als pelgrim krijg ik gekoppeld aan het volgen van bijvoorbeeld het WK.
En natuurlijk blijft het lastig, zeker als je er (zeer) gevoelig voor bent, en als het trekt. Dan is het inderdaad moeilijk om niet in de verleiding te komen. Toch lijken me het bovenstaande gewoon bijbelse noties.
In 2012 zei ex-voetballer ds. A.C. Uitslag (rond het EK) in het RD:
Wat zijn uw grootste bezwaren tegen voetbal?
„Als je voetbal gaat ontleden, is er weinig mis mee. Een bal in het doel trappen is niet zondig. Het gaat echter om de geest van het spel. Om het altijd willen winnen, vaak ten koste van alles. Om het presteren, de verheerlijking van spelers, het feit dat de mens centraal staat. Daarnaast bestaan er haast godsdienstige rituelen rond het voetbal. Zelf had ik mijn rituelen. Eerst de ene sok aan, dan de andere. Altijd op dezelfde manier.”
Vanavond Nederland–Duitsland kijken; dat moet toch wel kunnen?
„Er is meer mis met een Europees kampioenschap dan je op het eerste gezicht zou denken. Voetbal is het middel geworden om samen één te zijn. Om samen één doel te hebben. Wat het eigenlijk zou moeten zijn, is de godsdienst. Voetbal heeft dus de plaats van de godsdienst ingenomen. Stel je daarom de vraag in hoeverre je mag genieten van iets wat zo’n antigodsdienstig karakter heeft. Probeer er vandaan te blijven, hoe sterk de verleiding ook is. En bid of koning voetbal in je hart verslagen mag worden door Koning Jezus. Benoem het concreet in je gebed. De Heere alleen kan je ervoor bewaren. Dat ervaar ik elke dag. En zeker in deze dagen.”
Het zijn wat mij betreft nog steeds behartenswaardige woorden.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
