Luther schreef:Ik kan zo intens genieten van de serene rust die van katholieke kerken uitgaat, van de machtige symboliek die veelal in de gebrandschilderde ramen vervat is. Ik kan er uren zitten, (moet ik wel alleen zijn) en me dan afvragen of de dag ooit nog komt dat we allemaal weer in 1 kerk zitten, de moederkerk.
Eén in Christus. Ja, dat zal zeker gebeuren. Niet op deze onrustig aarde,
maar straks zal Gods Kerk voor eeuwig daar zijn waar geen twist, verkettering
of enige scheiding meer zal kunnen inkomen.
Daar is de Kerk één. Daar is de Kerk thuis. ééuwig thuis.
Er is een volk, ja, nog! dat er naar verlangt:
O HEERE, Wanneer komt die dag
dat ik toch bij U zal wezen
en zien Uw aanschijn geprezen.
Die rust vinden we niet in een katholieke kerk. Deze rust is geen ware rust.
Het kan zeker goed doen aan een mens als hij eens in de stilte verkeerd.
Maar dan toch, het lijkt me beter in de binnenkamer dan in een RK kerk.
We hebben zelf wel eens wat oude katholieke kerken bekeken.
Het is soms echt mooi, kunstwerk, goud, blinkende kandelaars,
prachtige kroonluchters.... Toch vind ik er de dood, als het er op aan komt.
Ik sprak laatst met iemand, die niet begreep dat ik 3 maal op een zondag
het Woord kon beluisteren. Hij is onder dezelfde Waarheid opgegroeid.
Ik zei: Er was eens een man die zei: Ik was liever één dag in de voorhoven
des Heeren dan duizend elders.
Dat kan niet elk mens vatten. Dáár is het vol. Daar kán het vol zijn.
Overvloeiende. Maar het volmaakte is niet hier beneden.