Eppo Gremdaat schreef:Gereformeerde Bondskerk (wat is dat voor kerk??) Deze bestaat niet. De Gereformeerde Bond is een modaliteit in de Protestantse Kerk in Nederland.

Ik deed in 1959 openbare geloofsbelijdenis bij nu wijlen Ds H.W. Waardenburg, predikant van een van de vier wijgemeenten rond de Prinsekerk in Rotterdam Blijdorp (gelukkig bestaat dit kerkgebouw nog).
Mijn belijdenistekst: 1 Petr.1:8 ``Hem hebt gij lief, zonder Hem thans te zien en gij verheugt u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde.` . Met z`n vijftienen waren we. De (Rotterdamse?) gewoonte was dat we na de `bevestiging` iets zongen. Dat was toen gezang 259:5 `Wordt maar ons geloof niet flauwer, veilig doet G`ons voorwaarts gaan`, waarop de gemeente ons toezong vers 1 `Schaart u om de Goede Herder, gij, zijn schapen hoort Zijn stem`. ......

Even terzake: Zijn er maar zo weinig forumleden die openbare geloofsbelijdenis hebben gedaan??
Zoals ik al opmerkte: we waren met z`n 15 en Ds Waardenburg kwam dezelfde zondag ons toch een `bliksembezoekje`brengen (van 20 minuten), ons de belijdenisplaat en een boekje (Kaj Munk `Het Woord bij de dag`) overhandigen en ons uitnodigen voor de e.v. bijeenkomst van de Jonge Kerk-kring, lang een actieve jongerenorganisatie in de toenmalige Ned.Herv.Kerk.

helma schreef:Mooie waardevolle gewoonte!

Nooit van deze gewoonte gehoord... Zeker bij ons een onbekend verschijnsel.

Wij kregen geen persoonlijke tekst mee destijds. De dominee preekte over de belijdenis van Thomas: Mijn Heere en mijn God.

Het is misschien heel dom, maar ik ben mijn belijdenistekst vergeten
Ik weet wel de tekst die ik meekreeg toen ik de zondagsschool verliet. En de lagere school.
Blijkbaar moet een tekst "spreken".

Bij ons huwelijk: Ik moet heden in uw huis blijven (Zacheüs). We bidden met regelmaat of deze tekst elke keer bewaarheid mag worden en we ervaren het ook zo. God is bij ons, in voor- en tegenspoed.
Kerkgebouw is het witte kerkje van de EBG in Zeist, mooi kerkje op een hele mooie plek

Ik heb belijdenis gedaan op 22 jarige leeftijd in mijn geboorteplaats in een Hervormde gemeente,
behorend tot de modaliteit van de Gereformeerde Bond.
Ik woon niet meer in mijn geboorteplaats, de gemeente bestaat nog steeds als modaliteitsgemeente binnen de PKN.
Het kerkgebouw waar ik belijdenis deed, is echter onttrokken aan de eredienst.
Ik meen dat er nu een architektenbureau in gevestigd is.
De gemeente heeft een ander kerkgebouw in gebruik genomen.

Als belijdenistekst kreeg ik van de predikant mee:
Openbaring 2:10b
Zijt getrouw tot den dood, en Ik zal u geven de kroon des levens.


Dat er door ons als belijdeniscatechisanten een vers gezongen werd,
kan ik mij niet meer herinneren, al denk ik het niet dat dat de gewoonte was.
Ik weet nog dat de predikant zijn preek eindigde met de woorden: Welkom in de strijd.
Na afloop was er gelegenheid om de belijdeniscatechisanten een hand te schudden.
En sommige gemeenteleden zeiden dan ook de predikant na: Welkom in de strijd.

De tekst is niet mijn "lijfspreuk" geworden maar heeft ons zeker wat te zeggen.
Tegenover "getrouw" mogen we stamelend in geloof zeggen:
God is getrouw, voor ontrouwen in zichzelven.
In trouw-zijn komen wij nameloos dagelijks tekort.
Het is de Heilige Geest Die ons kan en wil getrouw maken.

Huwelijk: Deuteronomium 33:27. De eeuwige God zij u een woning, en onder u Zijn eeuwige armen