François Turretini schreef:
Het is jammer dat natuurwetenschappen soms gepaard moeten gaan met zoveel hoogmoed. Het zou mooier zijn als de mensen uit verwondering over Gods schepping, en ontzag voor Hem de wereld de Hij geschapen heeft zouden onderzoeken, in plaats van dat hoogmoedige alles moeten begrijpen, wat vandaag soms het motief voor wetenschap lijkt. Dat zou al een hoop verstandeloze blijdschap schelen.

Hier ben ik het gedeeltelijk mee eens. Natuurwetenschappers zouden er een hoop aan hebben als ze meer bij de beperkingen van hun methoden stil staan en dat hun methoden niet perse toegang tot de waarheid geven, laat staan tot alles wat is. Aan de andere kant is het niet verkeerd om alles te willen begrijpen (zolang je je maar bewust bent dat dat niet gaat lukken). Als ik zie dat sterren bij geboorte een bepaalde gewichtverdeling hebben, dan wil ik begrijpen wat hier achter zit. Ik zou ook best willen weten hoe zwaartekracht werkt enz en als ik dat kan begrijpen dan zou ik er ook blij om zijn en het zou met aardig wat bewondering voor de Schepper gepaard gaan. Ik heb problemen met wetenschappers die het domein van de wetenschap tot buiten het meetbare oprekken, en ook met wetenschappers die denken dat de hele werkelijkheid meetbaar is.

parsifal schreef:Natuurwetenschappers zouden er een hoop aan hebben als ze meer bij de beperkingen van hun methoden stil staan en dat hun methoden niet perse toegang tot de waarheid geven, laat staan tot alles wat is. Aan de andere kant is het niet verkeerd om alles te willen begrijpen (zolang je je maar bewust bent dat dat niet gaat lukken). Als ik zie dat sterren bij geboorte een bepaalde gewichtverdeling hebben, dan wil ik begrijpen wat hier achter zit. Ik zou ook best willen weten hoe zwaartekracht werkt enz en als ik dat kan begrijpen dan zou ik er ook blij om zijn en het zou met aardig wat bewondering voor de Schepper gepaard gaan. Ik heb problemen met wetenschappers die het domein van de wetenschap tot buiten het meetbare oprekken, en ook met wetenschappers die denken dat de hele werkelijkheid meetbaar is.

Dat ben ik met je eens. Er is an sich niets mis met het willen begrijpen, maar het lijkt zo snel in hoogmoed te resulteren. Eigenlijk zouden alle natuurwetenschappers - en anderssoortige wetenschappers net zo goed - er goed aan doen aandacht te besteden aan hun methodiek en de beperkingen daarvan; een lesje wetenschapsfilosofie dus. Dat zou ons een hoop vreemde theorieën besparen, denk ik zo.

Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik en geen wetenschapper.

rekcor schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:

Dus zou het heelal met zijn sterren wel miljoenen jaren oud kunnen zijn?

Dat laatste heeft te maken met inlegkunde in Genesis 1 en het inbrengen van evolutiedenken.

De evolutietheorie gaat over 'het leven': hoe dat ontstaan zou zijn en hoe de verschillende soorten ontstaan zijn. Over de leeftijd van het heelal/de sterren gaat die theorie niet.

Er zijn ook mensen die in een evolutie van de aarde geloven, vanuit niets, naar materie en van materie naar ect.

Johann Gottfried Walther schreef:

rekcor schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:

Dus zou het heelal met zijn sterren wel miljoenen jaren oud kunnen zijn?

Dat laatste heeft te maken met inlegkunde in Genesis 1 en het inbrengen van evolutiedenken.

De evolutietheorie gaat over 'het leven': hoe dat ontstaan zou zijn en hoe de verschillende soorten ontstaan zijn. Over de leeftijd van het heelal/de sterren gaat die theorie niet.

Er zijn ook mensen die in een evolutie van de aarde geloven, vanuit niets, naar materie en van materie naar ect.

Het is een beetje verwarrend omdat evolutietheorie te noemen. Ik heb trouwens ook behoorlijk bezwaar tegen evolutiedenken in de zin dat mensen evolutietheorie gaan toepassen binnen sociale wetenschappen of economie etc. Daar kan men veel roepen zonder ook maar om data te geven. Voor genetische data is evolutie een goed werk model, waar dingen ook nog meetbaar zijn (niet echt herhaalbaar, dus daarom niet helemaal strikt wetenschappelijk, maar nog steeds een goed model om bijvoorbeeld mee te werken als je wilt fokken, als je medicijnen zoekt of als je resistente bacterieen wilt voorkomen) en gewoon als je nieuwsgierig bent.

François Turretini schreef:

parsifal schreef:Natuurwetenschappers zouden er een hoop aan hebben als ze meer bij de beperkingen van hun methoden stil staan en dat hun methoden niet perse toegang tot de waarheid geven, laat staan tot alles wat is. Aan de andere kant is het niet verkeerd om alles te willen begrijpen (zolang je je maar bewust bent dat dat niet gaat lukken). Als ik zie dat sterren bij geboorte een bepaalde gewichtverdeling hebben, dan wil ik begrijpen wat hier achter zit. Ik zou ook best willen weten hoe zwaartekracht werkt enz en als ik dat kan begrijpen dan zou ik er ook blij om zijn en het zou met aardig wat bewondering voor de Schepper gepaard gaan. Ik heb problemen met wetenschappers die het domein van de wetenschap tot buiten het meetbare oprekken, en ook met wetenschappers die denken dat de hele werkelijkheid meetbaar is.

Dat ben ik met je eens. Er is an sich niets mis met het willen begrijpen, maar het lijkt zo snel in hoogmoed te resulteren. Eigenlijk zouden alle natuurwetenschappers - en anderssoortige wetenschappers net zo goed - er goed aan doen aandacht te besteden aan hun methodiek en de beperkingen daarvan; een lesje wetenschapsfilosofie dus. Dat zou ons een hoop vreemde theorieën besparen, denk ik zo.

Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik en geen wetenschapper.

Ik merk bij wetenschappers ( in mijn studie) geen enkele hoogmoed. Alleen maar de drang om iets te begrijpen door te onderzoeken. Wetenschap kent nl geen moraal of ethiek, alleen feiten, theorie, peer-viewing, onderzoek, theorie etc...

EdgarB schreef:

François Turretini schreef:

parsifal schreef:Natuurwetenschappers zouden er een hoop aan hebben als ze meer bij de beperkingen van hun methoden stil staan en dat hun methoden niet perse toegang tot de waarheid geven, laat staan tot alles wat is. Aan de andere kant is het niet verkeerd om alles te willen begrijpen (zolang je je maar bewust bent dat dat niet gaat lukken). Als ik zie dat sterren bij geboorte een bepaalde gewichtverdeling hebben, dan wil ik begrijpen wat hier achter zit. Ik zou ook best willen weten hoe zwaartekracht werkt enz en als ik dat kan begrijpen dan zou ik er ook blij om zijn en het zou met aardig wat bewondering voor de Schepper gepaard gaan. Ik heb problemen met wetenschappers die het domein van de wetenschap tot buiten het meetbare oprekken, en ook met wetenschappers die denken dat de hele werkelijkheid meetbaar is.

Dat ben ik met je eens. Er is an sich niets mis met het willen begrijpen, maar het lijkt zo snel in hoogmoed te resulteren. Eigenlijk zouden alle natuurwetenschappers - en anderssoortige wetenschappers net zo goed - er goed aan doen aandacht te besteden aan hun methodiek en de beperkingen daarvan; een lesje wetenschapsfilosofie dus. Dat zou ons een hoop vreemde theorieën besparen, denk ik zo.

Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik en geen wetenschapper.

Ik merk bij wetenschappers ( in mijn studie) geen enkele hoogmoed. Alleen maar de drang om iets te begrijpen door te onderzoeken. Wetenschap kent nl geen moraal of ethiek, alleen feiten, theorie, peer-viewing, onderzoek, theorie etc...

Er zijn stapels uitzonderingen, die vroeg of laat door wetenschappers ontmaskerd worden.

EdgarB schreef:

Ik merk bij wetenschappers ( in mijn studie) geen enkele hoogmoed. Alleen maar de drang om iets te begrijpen door te onderzoeken. Wetenschap kent nl geen moraal of ethiek, alleen feiten, theorie, peer-viewing, onderzoek, theorie etc...

Welke studie is dat? Ik ben zelf een soort van wetenschapper (wiskundige), maar ik merk toch wel iets van hoogmoed (mensen die denken dat de hele werkelijkheid te begrijpen is? Wetenschappers die claimen dat de ziel niet bestaat omdat deze niet meetbaar is etc.
En ja ook wetenschappers beginnen zich vrijwel direct te verontschuldigen als er bij een analyse van risicos voor SOA's homoseksuele mannen als risico groep worden aangemerkt of als er onderzoek wordt gedaan naar het verschil in intelligentie tussen negroide en aziatische mensen?

De reactie van bijvoorbeeld Marcel Hulspas op de Intelligent Design discussie (Dekker en Meester moeten hun toga maar inleveren) zonder dat hij hun argumenten ook maar geprobeerd had te begrijpen spreken ook boekdelen. En dan is er nog de biologiehoogleraar die naar aanleiding van een inaugurale rede van een collega verzuchtte: "hoort hij ook bij de vijand" (In zijn inaugurale rede prees hij de Schepper). Er is vijandigheid, al is het niet zo extreem en wijdverbreid als veel Christenen doen geloven, maar het is ook weer niet afwezig.

Verder is peer-review ook niet alles. Ik heb veel artikelen beoordeeld, maar ik weet ook dat er wel eens fouten doorheen slippen en ik weet ook dat als ik artikelen krijg om te beoordelen, dat ik echt wel naar de auteurs kijk en als ik weet dat ze heel precies zijn ben ik minder kritisch dan wanneer ik ze niet ken of als ik weet dat het natuurkundigen zijn in plaats van wiskundigen . Verder zijn juist de populaire tijdschriften als Nature en Science behoorlijk gevoelig voor wat sexy is, en ik weet dat in de artikelen in die tijdschriften over zaken waar ik iets van af weet regelmatig fouten staan of niet al te precieze claims, waardoor het moeilijk is te achterhalen wat precies gebeurd is.

EdgarB schreef:Wetenschap kent nl geen moraal of ethiek, alleen feiten, theorie, peer-viewing, onderzoek, theorie etc...

Welkom in de echte wereld. Wetenschap is een menselijke activiteit, en heeft dus altijd een moraal of ethiek. De wetenschap die jij beschrijft bestaat alleen op papier.

Parsifal schreef:niet echt herhaalbaar, dus daarom niet helemaal strikt wetenschappelijk

Vind je herhaalbaarheid echt zo belangrijk?

Parsifal schreef:Wetenschappers die claimen dat de ziel niet bestaat omdat deze niet meetbaar is etc.

Veel mensen (met name wetenschappers zelf) maken m.i. de volgende fout:

1) Onderzoek via de wetenschappelijke methode levert ons betrouwbare kennis op over de werkelijkheid.
2) Onderzoek Y is niet via de wetenschappelijke methode uitgevoerd

en dus:

3) Onderzoek Y levert ons geen betrouwbare kennis op over de werkelijkheid.

Deze denkfout is vergelijkbaar met

1) Auto's zijn rood
2) Deze fiets is geen auto

en dus:

3) Deze fiets is niet rood

refo schreef:

EdgarB schreef:Ik merk bij wetenschappers ( in mijn studie) geen enkele hoogmoed. Alleen maar de drang om iets te begrijpen door te onderzoeken. Wetenschap kent nl geen moraal of ethiek, alleen feiten, theorie, peer-viewing, onderzoek, theorie etc...

Er zijn stapels uitzonderingen, die vroeg of laat door wetenschappers ontmaskerd worden.

Ik ben heus geen wetenschap-scepticist, een houding die sommige christenen denk ik wel eens te veel innemen. Dan doen we geen recht aan wat de wetenschap is en aan op hoeveel momenten in ons leven we wél zonder enige vragen van dezelfde onderzoeken gebruik maken.
Maar de houding van EdgarB klinkt wel erg naïef. En doet ook geen recht aan de wetenschap zelf! De wetenschapsfilosofie heeft namelijk laten zien dat feiten altijd geïnterpreteerde feiten zijn en dat theorie altijd persoonlijk gekleurde theorie is.

En de praktijk heeft laten zien dat peer-viewing niet altijd voldoende is, zoals bij Stapel inderdaad.
Een voorbeeld is ook de beroemde Sokal-affaire, waar iemand een artikel met volkomen nonsens geplaatst wist te krijgen in een academisch tijdschrift. http://en.wikipedia.org/wiki/Sokal_affair

Aha, ik merk hier een zelfde vijandigheid naar wetenschap, zoals wetenschap dat naar christenen doen

Wetenschap is niet foutloos. Gelukkig maar. Er is altijd de mogelijkheid een theorie onderuit te halen. Sommige wetenschappers doen niets liever. Dat wordt dan ook toegejuigd.

Sommige theorien, zoals zwaartekracht en relativiteitstheorie, staan als een huis. Wat zou het een ontdekking zijn als een wetenschapper zo'n theorie ontkracht.

@rekcor . Ik snap je vergelijking echt niet. Waar doel je op ?