Inlijven en aannemen

[hervormde]

Ik heb weinig met Comrie, v.d. Groe, etc. Niet dat ik ze niet lees. Zeker dat wel. Maar voor mij is het Woord waarin ik de schat van Gods zondaarsliefde vind. Wie onderscheid maakt tussen inlijven en aannemen moet duidelijk maken wanneer iemand ingelijfd is. Zelf vind ik het filosofisch geneuzel, waar de kerkganger niet mee gediend is. Het gaat in het geloof niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Er is geen geloof zonder het geloven. Zoals er ook geen geloven kan zijn zonder geloof. Dit geloof heeft oog voor het hele Woord van God. Zowel in zijn bedreigingen als beloften. Zeker er kan in het begin meer zicht zijn op de bedreigingen als op de beloften, maar toch heeft het allerkleinste geloof iets gezien van Gods genade. Denk aan de gelijkenis van de tollenaar. In onze taal is de volgorde van haar schoonheid ontdaan. De KJV spreekt het Grieks beter na: God be merciful to me a sinner. Genade of mercy moeten we hier niet lezen in de zin van 'genade' zoals wij genade vaak lezen: om niet. Genade heeft hier de notie van verzoening in zich. De tollenaar weet van Gods heiligheid en heft daarom zijn ogen niet op naar de hemel. Hij heeft de bedekking van Gods verzoening in Christus nodig. En daar bidt hij om. En deze bede gaat voorop. Deze bede is een geloofsbede. Net als: Gij Zone Davids, ontferm u mijner.

[Tiberius]

Ds Moerkerken is een predikant van de kleine luiden. Die moet niet filosoferen of theologiseren met de bijbel dicht.

En dat doet Karl Barth echt niet, zelfs niet als theoloog. Altijd staat de bijbeltekst centraal. Als hij oude schrijvers als Luther of Augustinus aanhaalt is dat in zijn dogmatiek in kleine letter. Als illustratie en niet als bewijs.

Bij Barth de bijbeltekst centraal??
Dan wordt het toch echt eens tijd dat je Barth gaat lezen.

[Afgewezen]

Het is niet weerlegd, maar van commentaar voorzien. Dat is wat anders.

Van kanttekeningen voorzien betekent in dit geval weerlegd.

Weersproken is niet hetzelfde als weerlegd. Klinkt een beetje flauw, maar het is wel belangrijk.

[Erasmiaan]

Twee wat tegengestelde stemmen van predikanten van de GG

De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan. Zijn wij van staat verwisseild? Zijn wij van een Ander geworden? Wéér wijzen wij op Comrie, die zijn onvergetelijke verhandeling over de eigenschappen van het zaligmakende geloof aanvangt met een preek over het geloof als „een genade, die de ziel op het allernauwste met Christus verenigt".

De inlijving in Christus en het aannemen van Zijn weldaden zitten als twee schakels onlosmakelijk aan elkaar vast. Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd. "Kijk naar de vruchten", raadt ds. A. B. van der Heiden aan. "Want of we in Christus zijn ingelijfd, blijkt uit het aannemen van Zijn weldaden."Onbewust geloof bestaat volgens ds. Van der Heiden niet. "Wie gelooft, weet ook dat hij gelooft", citeerde hij Ursinus. De inlijving, de schenking van het geloof, en de aanneming, de oefening van het geloof, zijn twee kanten van dezelfde zaak, hield de predikant de jongeren voor. "De Heilige Geest doet dat werk, de geloofsvereniging met Christus. En door de Heilige Geest wordt ook die hand naar Christus uitgestrekt om Zijn weldaden aan te nemen. Ook via het Woord, via de preek. Als je in de kerk zit en de Heere Jezus wordt verkondigd en alles wat Hij gedaan heeft. Dan is het de Geest die lege zondaarshanden doet uitgaan naar Hem. Om te zeggen: Heere, geeft U het ook aan mij."

Waar zie je de tegenspraak?

[huisman]

Twee wat tegengestelde stemmen van predikanten van de GG

De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan. Zijn wij van staat verwisseild? Zijn wij van een Ander geworden? Wéér wijzen wij op Comrie, die zijn onvergetelijke verhandeling over de eigenschappen van het zaligmakende geloof aanvangt met een preek over het geloof als „een genade, die de ziel op het allernauwste met Christus verenigt".

De inlijving in Christus en het aannemen van Zijn weldaden zitten als twee schakels onlosmakelijk aan elkaar vast. Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd. "Kijk naar de vruchten", raadt ds. A. B. van der Heiden aan. "Want of we in Christus zijn ingelijfd, blijkt uit het aannemen van Zijn weldaden."Onbewust geloof bestaat volgens ds. Van der Heiden niet. "Wie gelooft, weet ook dat hij gelooft", citeerde hij Ursinus. De inlijving, de schenking van het geloof, en de aanneming, de oefening van het geloof, zijn twee kanten van dezelfde zaak, hield de predikant de jongeren voor. "De Heilige Geest doet dat werk, de geloofsvereniging met Christus. En door de Heilige Geest wordt ook die hand naar Christus uitgestrekt om Zijn weldaden aan te nemen. Ook via het Woord, via de preek. Als je in de kerk zit en de Heere Jezus wordt verkondigd en alles wat Hij gedaan heeft. Dan is het de Geest die lege zondaarshanden doet uitgaan naar Hem. Om te zeggen: Heere, geeft U het ook aan mij."

Waar zie je de tegenspraak?

ds Moerkerken lijkt de inlijving het belangrijkste te vinden en plaats de inlijving los van de aanneming.Hij zegt:De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan
ds van der Heiden maakt inlijving en aannemen niet los van elkaar en zegt: Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd.

Ik vind dit op zijn minst verschillend maar eigenlijk in tegenspraak met elkaar.

[JolandaOudshoorn]

Twee wat tegengestelde stemmen van predikanten van de GG

De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan. Zijn wij van staat verwisseild? Zijn wij van een Ander geworden? Wéér wijzen wij op Comrie, die zijn onvergetelijke verhandeling over de eigenschappen van het zaligmakende geloof aanvangt met een preek over het geloof als „een genade, die de ziel op het allernauwste met Christus verenigt".

De inlijving in Christus en het aannemen van Zijn weldaden zitten als twee schakels onlosmakelijk aan elkaar vast. Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd. "Kijk naar de vruchten", raadt ds. A. B. van der Heiden aan. "Want of we in Christus zijn ingelijfd, blijkt uit het aannemen van Zijn weldaden."Onbewust geloof bestaat volgens ds. Van der Heiden niet. "Wie gelooft, weet ook dat hij gelooft", citeerde hij Ursinus. De inlijving, de schenking van het geloof, en de aanneming, de oefening van het geloof, zijn twee kanten van dezelfde zaak, hield de predikant de jongeren voor. "De Heilige Geest doet dat werk, de geloofsvereniging met Christus. En door de Heilige Geest wordt ook die hand naar Christus uitgestrekt om Zijn weldaden aan te nemen. Ook via het Woord, via de preek. Als je in de kerk zit en de Heere Jezus wordt verkondigd en alles wat Hij gedaan heeft. Dan is het de Geest die lege zondaarshanden doet uitgaan naar Hem. Om te zeggen: Heere, geeft U het ook aan mij."

Waar zie je de tegenspraak?

ds Moerkerken lijkt de inlijving het belangrijkste te vinden en plaats de inlijving los van de aanneming.Hij zegt:De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan
ds van der Heiden maakt inlijving en aannemen niet los van elkaar en zegt: Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd.

Ik vind dit op zijn minst verschillend maar eigenlijk in tegenspraak met elkaar.

Ik zie dat verschil eigenlijk niet zo. Maar ja, ik ben dan ook een leek. Overigens zie ik niet dat ds Moerkerken inlijving en aanneming scheidt. Wat ook niet kan, denk ik. De beide citaten zijn elkaars verlengden, denk ik.

[vragensteller]

Ik zie dat verschil eigenlijk niet zo. Maar ja, ik ben dan ook een leek. Overigens zie ik niet dat ds Moerkerken inlijving en aanneming scheidt. Wat ook niet kan, denk ik. De beide citaten zijn elkaars verlengden, denk ik.

Dat verschil is er ook niet. Huisman leest niet goed.

[huisman]

Ik zie dat verschil eigenlijk niet zo. Maar ja, ik ben dan ook een leek. Overigens zie ik niet dat ds Moerkerken inlijving en aanneming scheidt. Wat ook niet kan, denk ik. De beide citaten zijn elkaars verlengden, denk ik.

Dat verschil is er ook niet. Huisman leest niet goed.

Bedankt voor het compliment...ik lees helaas wel goed. Zoek op Digibron de artikelen van ds Moerkerken maar op over de verhandeling van Comrie over zondag 7.
Ik heb geen zin en tijd voor deze discussie .

[Zonderling]

Wat ik in het artikel opvallend (en zorgwekkend) vond, zijn deze zinnen:

Wie Comries uitleg van zondag 7 nooit gelezen heeft, kan de prediking van de Gereformeerde Gemeenten niet goed begrijpen.

Vragen die daarbij oprijzen:
1. Heeft Comrie's uitleg zodanige meerwaarde ten opzichte van de Reformatie en onze belijdenisgeschriften dat überhaupt de prediking van een heel kerkverband niet begrepen kan worden zonder die uitleg van Comrie 7 te lezen?
2. Schieten dan alle andere uitleggingen van zondag 7 uit de 16e en 17e eeuw tekort in vergelijking met die van Comrie?
3. Is het zo dat Comrie's uitleg van de belijdenis als het ware een 'kenmerk' is geworden van rechtzinnigheid of zijn ook andere opvattingen - zoals die van Van der Groe en de grote massa aan oudvaders van de 16e en 17e eeuw - evenzeer legitiem?
4. Is dan volgens de leer van de Gereformeerde Gemeenten een leer die niet geheel overeenkomt Comrie, maar wel met de andere oudvaders, onrechtzinnig?
5. Is de uitleg van Comrie wel geheel in overeenstemming met de uitleg die de opstellers van de Heidelbergse Catechismus gegeven hebben (beide opstellers hebben immers verklaringen van de catechismus geschreven). En zo ja, waarom zou dan specifiek Comrie gelezen moeten worden om de leer van de Gereformeerde Gemeenten goed te begrijpen?

De rector van de Theologische School zei dat het bij Comrie „glashelder” is dat het begin van het geestelijk leven ligt bij de inlijving in Christus. „Dat blijkt uit de eerste twee preken van de ”Eigenschappen”, die handelen over ”Het geloof is een genade, die de ziel zo nauw mogelijk met Christus verenigt” en ”Het geloof is een genade, waardoor de ziel gerechtvaardigd wordt”.” Dat is niet hetzelfde als het aannemen van en de persoonskennis van de Middelaar. Wat wij wel de toeleidende weg noemen, geeft Comrie een plaats ín het geestelijk leven, niet vóór het geestelijk leven.”

Hier wordt geestelijk leven gesteld ZONDER het aannemen van de Middelaar.
Bovendien wordt hier het komen in het gemis en de 'toeleidende weg' genoemd als 'geestelijk leven' en een vrucht van 'de inlijving in Christus'.

Mag ik vragen:
1. Vinden we dit echt zo bij Comrie?? Ik meen dat juist in de Eigenschappen dit NIET te vinden is, maar het tegendeel.
2. Vinden we dit ook in onze belijdenis? Zo ja, waar dan?
3. Vinden we dit ook in andere oudvaders? Zo ja, wie dan?

[huisman]

Wat ik in het artikel opvallend (en zorgwekkend) vond, zijn deze zinnen:

Wie Comries uitleg van zondag 7 nooit gelezen heeft, kan de prediking van de Gereformeerde Gemeenten niet goed begrijpen.

Vragen die daarbij oprijzen:
1. Heeft Comrie's uitleg zodanige meerwaarde ten opzichte van de Reformatie en onze belijdenisgeschriften dat überhaupt de prediking van een heel kerkverband niet begrepen kan worden zonder die uitleg van Comrie 7 te lezen?
2. Schieten dan alle andere uitleggingen van zondag 7 uit de 16e en 17e eeuw tekort in vergelijking met die van Comrie?
3. Is het zo dat Comrie's uitleg van de belijdenis als het ware een 'kenmerk' is geworden van rechtzinnigheid of zijn ook andere opvattingen - zoals die van Van der Groe en de grote massa aan oudvaders van de 16e en 17e eeuw - evenzeer legitiem?
4. Is dan volgens de leer van de Gereformeerde Gemeenten een leer die niet geheel overeenkomt Comrie, maar wel met de andere oudvaders, onrechtzinnig?
5. Is de uitleg van Comrie wel geheel in overeenstemming met de uitleg die de opstellers van de Heidelbergse Catechismus gegeven hebben (beide opstellers hebben immers verklaringen van de catechismus geschreven). En zo ja, waarom zou dan specifiek Comrie gelezen moeten worden om de leer van de Gereformeerde Gemeenten goed te begrijpen?

De rector van de Theologische School zei dat het bij Comrie „glashelder” is dat het begin van het geestelijk leven ligt bij de inlijving in Christus. „Dat blijkt uit de eerste twee preken van de ”Eigenschappen”, die handelen over ”Het geloof is een genade, die de ziel zo nauw mogelijk met Christus verenigt” en ”Het geloof is een genade, waardoor de ziel gerechtvaardigd wordt”.” Dat is niet hetzelfde als het aannemen van en de persoonskennis van de Middelaar. Wat wij wel de toeleidende weg noemen, geeft Comrie een plaats ín het geestelijk leven, niet vóór het geestelijk leven.”

Hier wordt geestelijk leven gesteld ZONDER het aannemen van de Middelaar.
Bovendien wordt hier het komen in het gemis en de 'toeleidende weg' genoemd als 'geestelijk leven' en een vrucht van 'de inlijving in Christus'.

Mag ik vragen:
1. Vinden we dit echt zo bij Comrie?? Ik meen dat juist in de Eigenschappen dit NIET te vinden is, maar het tegendeel.
2. Vinden we dit ook in onze belijdenis? Zo ja, waar dan?
3. Vinden we dit ook in andere oudvaders? Zo ja, wie dan?

1. Misschien vind je het bij zijn verhandeling over zondag 7? Dat is immers de ganse grondslag van het "eigene"van de GG
2/3 Dit vind je niet in de Schrift noch in de confessie, niet bij reformatoren,nadere reformatoren,puriteinen en ook niet bij de "gehele"Comrie en gelukkig ook niet bij veel GG predikanten.

[Erasmiaan]

Wat ik in het artikel opvallend (en zorgwekkend) vond, zijn deze zinnen:

Wie Comries uitleg van zondag 7 nooit gelezen heeft, kan de prediking van de Gereformeerde Gemeenten niet goed begrijpen.

Vragen die daarbij oprijzen:
1. Heeft Comrie's uitleg zodanige meerwaarde ten opzichte van de Reformatie en onze belijdenisgeschriften dat überhaupt de prediking van een heel kerkverband niet begrepen kan worden zonder die uitleg van Comrie 7 te lezen?
2. Schieten dan alle andere uitleggingen van zondag 7 uit de 16e en 17e eeuw tekort in vergelijking met die van Comrie?
3. Is het zo dat Comrie's uitleg van de belijdenis als het ware een 'kenmerk' is geworden van rechtzinnigheid of zijn ook andere opvattingen - zoals die van Van der Groe en de grote massa aan oudvaders van de 16e en 17e eeuw - evenzeer legitiem?
4. Is dan volgens de leer van de Gereformeerde Gemeenten een leer die niet geheel overeenkomt Comrie, maar wel met de andere oudvaders, onrechtzinnig?
5. Is de uitleg van Comrie wel geheel in overeenstemming met de uitleg die de opstellers van de Heidelbergse Catechismus gegeven hebben (beide opstellers hebben immers verklaringen van de catechismus geschreven). En zo ja, waarom zou dan specifiek Comrie gelezen moeten worden om de leer van de Gereformeerde Gemeenten goed te begrijpen?

De rector van de Theologische School zei dat het bij Comrie „glashelder” is dat het begin van het geestelijk leven ligt bij de inlijving in Christus. „Dat blijkt uit de eerste twee preken van de ”Eigenschappen”, die handelen over ”Het geloof is een genade, die de ziel zo nauw mogelijk met Christus verenigt” en ”Het geloof is een genade, waardoor de ziel gerechtvaardigd wordt”.” Dat is niet hetzelfde als het aannemen van en de persoonskennis van de Middelaar. Wat wij wel de toeleidende weg noemen, geeft Comrie een plaats ín het geestelijk leven, niet vóór het geestelijk leven.”

Hier wordt geestelijk leven gesteld ZONDER het aannemen van de Middelaar.
Bovendien wordt hier het komen in het gemis en de 'toeleidende weg' genoemd als 'geestelijk leven' en een vrucht van 'de inlijving in Christus'.

Mag ik vragen:
1. Vinden we dit echt zo bij Comrie?? Ik meen dat juist in de Eigenschappen dit NIET te vinden is, maar het tegendeel.
2. Vinden we dit ook in onze belijdenis? Zo ja, waar dan?
3. Vinden we dit ook in andere oudvaders? Zo ja, wie dan?

ad 1.: Comrie heeft het op een heldere en mooie wijze opgeschreven en op die wijze hoort men het ook graag in de Gereformeerde Gemeenten.
ad 2.: nee zeker niet, integendeel, zou ik zeggen. Er worden vele catechismusverklaringen van oudvaders gelezen in de Gereformeerde Gemeenten, en in het verleden zijn die ook veel gelezen. Ik noem bijv. Van der Kemp (waar ds. Kersten ook veel naar verwijst in zijn dogmatiek) Justus Vermeer, Smytegelt, enz.
ad 3.: Comrie legt een bepaald accent waar de Gereformeerde Gemeenten zich bij thuisvoelen. Hoe Comrie het zieleleven verklaart, dat is hoe men het ervaarde en ervaart. Dat is geen teken van rechtzinnigheid ofzo, maar wel duidelijk. Comrie heeft daarmee een stevig fundament gelegd tegen het remonstrantisme.
ad 4.: Wat mij betreft niet, maar dat is mijn persoonlijke mening. Laat duidelijk zijn dat zowel Comrie als Van der Groe breed gelezen werden en worden in de Gereformeerde Gemeenten. Onlangs zag ik hier op het forum dat in Rijssen in de leesdienst zeven zondagen achter elkaar preken van Van der Groe zijn gelezen, om maar een voorbeeld te noemen.
ad 5.: ik denk het wel, hoewel Comrie wel bepaalde accenten legt.

Je laatste drie vragen ga ik maar even niet op in, daar is m.i. al veel te veel hier over gesproken. Ik heb verschillende citaten uit de Acta gegeven, van oudvaders en ook de Bijbelteksten. Ik heb geen zin in een nieuwe discussie die die richting op gaat.

[Erasmiaan]

Twee wat tegengestelde stemmen van predikanten van de GG

De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan. Zijn wij van staat verwisseild? Zijn wij van een Ander geworden? Wéér wijzen wij op Comrie, die zijn onvergetelijke verhandeling over de eigenschappen van het zaligmakende geloof aanvangt met een preek over het geloof als „een genade, die de ziel op het allernauwste met Christus verenigt".

De inlijving in Christus en het aannemen van Zijn weldaden zitten als twee schakels onlosmakelijk aan elkaar vast. Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd. "Kijk naar de vruchten", raadt ds. A. B. van der Heiden aan. "Want of we in Christus zijn ingelijfd, blijkt uit het aannemen van Zijn weldaden."Onbewust geloof bestaat volgens ds. Van der Heiden niet. "Wie gelooft, weet ook dat hij gelooft", citeerde hij Ursinus. De inlijving, de schenking van het geloof, en de aanneming, de oefening van het geloof, zijn twee kanten van dezelfde zaak, hield de predikant de jongeren voor. "De Heilige Geest doet dat werk, de geloofsvereniging met Christus. En door de Heilige Geest wordt ook die hand naar Christus uitgestrekt om Zijn weldaden aan te nemen. Ook via het Woord, via de preek. Als je in de kerk zit en de Heere Jezus wordt verkondigd en alles wat Hij gedaan heeft. Dan is het de Geest die lege zondaarshanden doet uitgaan naar Hem. Om te zeggen: Heere, geeft U het ook aan mij."

Waar zie je de tegenspraak?

ds Moerkerken lijkt de inlijving het belangrijkste te vinden en plaats de inlijving los van de aanneming.Hij zegt:De inlijving gaat aan de aanneming vooraf! Op die inlijving in Christus komt voor ons nu op reis naar de eeuwigheid alles aan
ds van der Heiden maakt inlijving en aannemen niet los van elkaar en zegt: Om te weten of je het ware geloof hebt, hoef je niet eerst te weten of je wel in Christus bent ingelijfd.

Ik vind dit op zijn minst verschillend maar eigenlijk in tegenspraak met elkaar.

Je hoort ook wel eens iemand zeggen: ik heb de Heere Jezus leren kennen. Mijn opa zei dan altijd: maar kent de Heere Jezus u ook? Want daar komt het op aan! En dat is precies wat Comrie en ds. Moerkerken hier benadrukken, tegen de remonstranten. En dat is zeker niet in tegenspraak met wat ds. A.B. van der Heiden hier zegt. Er wordt alleen een andere kant van de zaak benadrukt.

[huisman]

Je hoort ook wel eens iemand zeggen: ik heb de Heere Jezus leren kennen. Mijn opa zei dan altijd: maar kent de Heere Jezus u ook? Want daar komt het op aan! En dat is precies wat Comrie en ds. Moerkerken hier benadrukken, tegen de remonstranten. En dat is zeker niet in tegenspraak met wat ds. A.B. van der Heiden hier zegt. Er wordt alleen een andere kant van de zaak benadrukt.

Vinden wij dan de geloofsdaad remonstrants ? Alles in het geloof komt immers van God. Het is Gods gave. Waar begon de genezing van de Israëliet die gebeten was door de slang? Bij het zien op de koperen slang. Waar begint het leven van Gods kinderen ? Bij het zien (ook al is het in beginsel een zeer zwak zien) op de gekruisigde Christus.

Ds Moerkerken gebruikt dit "eigene" trouwens om zijn kerken af te bakenen tegenover de andere kerken van gereformeerd belijden niet tegen de remonstranten.

[henriët]

Je hoort ook wel eens iemand zeggen: ik heb de Heere Jezus leren kennen. Mijn opa zei dan altijd: maar kent de Heere Jezus u ook? Want daar komt het op aan! En dat is precies wat Comrie en ds. Moerkerken hier benadrukken, tegen de remonstranten. En dat is zeker niet in tegenspraak met wat ds. A.B. van der Heiden hier zegt. Er wordt alleen een andere kant van de zaak benadrukt.

Maar wat is er verkeerd aan als iemand mag zeggen dat hij/ zij de Heere Jezus heeft mogen leren kennen? Als dan wordt gevraagd Maar kent de Heere Jezus u ook? Dan kun je daar wantrouwen in horen, jammer is dat. Wanneer je het positief opvat, kun je ook zeggen, ja, omdat ik van Hem gekend ben, daarom mocht ik Hem leren kennen. Wat zou dan de vervolgvraag zijn?
Waarom word er niet gevraagd zoiets als, ' kun je daar eens wat meer van vertellen'. dat zou een open vraag zijn waarin je de ander in zijn/ haar waarde laat.
Helaas kom ik het vaker tegen dat wanneer ( jonge) mensen mogen belijden de Heere te dienen/ gevonden hebben, ze op een vervelende manier worden ' ondervraagd wat vervolgens weer voor veel verwarring zorgt, en nee, ik hou ook niet van het ' zeldzoekende Jezus geloof' waarin de mens zelf ten diepste centraal staat.

[Erasmiaan]

Je hoort ook wel eens iemand zeggen: ik heb de Heere Jezus leren kennen. Mijn opa zei dan altijd: maar kent de Heere Jezus u ook? Want daar komt het op aan! En dat is precies wat Comrie en ds. Moerkerken hier benadrukken, tegen de remonstranten. En dat is zeker niet in tegenspraak met wat ds. A.B. van der Heiden hier zegt. Er wordt alleen een andere kant van de zaak benadrukt.

Vinden wij dan de geloofsdaad remonstrants?

Het gaat er maar om waar de nadruk op gelegd wordt. Op het genadewonder of op ons zien? Geloven "wij" niet meer dat als er ook maar een nagelschrapje van onze zijde bij moest, het alles verloren zou zijn?

Ds. Moerkerken gebruikt dit "eigene" trouwens om zijn kerken af te bakenen tegenover de andere kerken van gereformeerd belijden niet tegen de remonstranten.

Met dit soort losse kreten kan ik dus helemaal niets.

Maar wat is er verkeerd aan als iemand mag zeggen dat hij/ zij de Heere Jezus heeft mogen leren kennen?

Niets, dat is het mooiste wat er is.

Als dan wordt gevraagd Maar kent de Heere Jezus u ook? Dan kun je daar wantrouwen in horen, jammer is dat. Wanneer je het positief opvat, kun je ook zeggen, ja, omdat ik van Hem gekend ben, daarom mocht ik Hem leren kennen. Wat zou dan de vervolgvraag zijn?
Waarom word er niet gevraagd zoiets als, ' kun je daar eens wat meer van vertellen'. dat zou een open vraag zijn waarin je de ander in zijn/ haar waarde laat.
Helaas kom ik het vaker tegen dat wanneer (jonge) mensen mogen belijden de Heere te dienen/ gevonden hebben, ze op een vervelende manier worden 'ondervraagd' wat vervolgens weer voor veel verwarring zorgt, en nee, ik hou ook niet van het 'zelfzoekende Jezus geloof' waarin de mens zelf ten diepste centraal staat.

Ik kom dat gelukkig nooit tegen dat mensen op een vervelende manier over hun geestelijk leven ondervraagd zijn. Het bovenstaande voorbeeld werd altijd in de beschouwing uitgesproken. En we kunnen lang en kort redeneren, maar daar gaat het nu ten diepste om, dat we van God gekend zijn. Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht. Daarom snijdt de kritiek van huisman geen hout.