Willem schreef:TSD schreef:Willem schreef:De voorbeelden in die in de Bijbel staan over onderwijzen en onderwezen worden vinden toch allemaal plaats door te zitten aan de voeten van de "meester".
Dus elke discussie over "groepjes", "jongeren denken anders en daarom...." is allemaal flauwekul. "Scherp het ze in" zegt de Prediker.
- de spreuken van dit bijbelboek zijn ook niet in groepjes onder leiding van een mentos tot stand gekomen. En alle zogenaamde moderne "onderwijs inzichten" kunnen gewoon in de prullenbak.
Sorry, maar dit vindt ik nogal kort door de bocht.
Alsof 'inscherpen' verplicht in een groep van 30 personen moet gebeuren en dan het liefst door middel van 1 richtingsverkeer. Ik denk dat we juist moeten zoeken naar de pedagogisch beste manier om mensen iets bij te brengen. Juist door een discussie met argumenten voor- en tegen maak je mensen weerbaar, zodat ze niet alleen 'de waarheid' weten, maar die ook kunnen verdedigen.
De opmerking over de groepsgrootte is een eigen - en een nogal stemmingmakende - invulling. Daarnaast bemerk ik dat het allereerst wel nodig is om vast te stellen wat het doel van
cathese is. Is dat het opdoen van kennis van de Goddelijke Waarheden? Of is het doel het "weerbaar" maken zoals b.v. een cursus zelfverdediging? Of willen we de kinderen "debatteren" leren, met argumenten voor of tegen? Dit bepaalt m.i. in belangrijke mate ook de methode van onderwijzen.
Hebben we overigens wel eens nagedacht over de consequencies voor het "gezag" als we na een kwartiertje uitleg de jeugd een half uur de vrijheid geven om spreker onderuit te schoffelen?
Mij is het doel van cathechese wel duidelijk, dat is in de eerste plaats het opdoen van kennis. En daarvan zegt de Prediker dat het "ingescherpt" moet worden. d.i. lesgeven, overhoren en de vragen
thuis laten maken. Niks
discussie maar kennisoverdracht.
T'is tegenwoordig de omgedraaide wereld, als het op verantwoordelijkheden aankomt moet een kind vooral kind kunnen blijven maar als het op mening geven aankomt - als het nog zo ongevormd - dan moet het altijd meedoen met de volwassenen.
Het splitsen van groepen naar "niveau" is m.i. ook een heilloze weg.
Willem,
Volgens mij spreek je over een tegenstelling die er niet is.
1. Het is geen nieuwe waarheid dat het leren via alleen kennisoverdacht veel minder effectief is dan dat iemand de "waarheid" van iets inziet door gestelde argumenten. Juist door actief in te gaan op mogelijke tegenargumenten (en waarom zou een ouderling/ predikant die zelf moeten verzinnen?) laat je iemand de "waarheid" van bepaalde zaken zien en wordt de inhoud vaak beter begrepen. Juist door te peilen wat er in een groep leeft (iedereen heeft zo zijn eigen vragen / maakt zijn eigen tegenwerpingen) kan je (lijkt mij) effectief
overtuigen van de Goddelijke waarheden.
2. Persoonlijk vindt ik in deze tijd weerbaarheid heel belangrijk. Ik merk zelf dat, als je wel kennis hebt, maar iemand met een andere visie schoffelt (om jou woord te gebruiken

) dat zo onderuit, dan kan alles wel eens behoorlijk gaan wankelen. Wanneer je kennis hebt van voor- en tegenargumenten kom je ook zelf veel vaster te staan.
3. Wat betreft de groepsgrootte. Wanneer je wilt spreken over een groep van 5-10 personen dan zie ik inderdaad ook de noodzaak van opdelen in groepjes niet. Dat wordt dan ook een beetje onzinnig. Bij een discussie over opdelen in groepjes lijkt het me logisch dat je dan spreekt over een grotere groep, het getal 30 geeft dat aan, vul wat mij betreft 25, 35 o.i.d. in.
4.
Hebben we overigens wel eens nagedacht over de consequencies voor het "gezag" als we na een kwartiertje uitleg de jeugd een half uur de vrijheid geven om spreker onderuit te schoffelen?
Dat lijkt me wel een erg, niet op waarheid / ondervinding gebaseerde karikatuur van een discussie met interactie. Volgens mij kan een discussie prima plaatsvinden zonder dat het gezag van de leidinggevende ter discussie komt te staan.
Overigens ben ik ook niet direct voorstander van discussiegroepjes maar ik snap wel het spanningsveld, ook i.c.m. wat Memento zegt over de huidige praktijk van categese geven. Dat ligt, denk ik, niet alleen aan de ouderling, maar ook dat bijv. door de groepsgrootte enzovoorts er nauwelijks wordt gereageerd. Als ik terugkijk op mijn eigen categesatieperiode dan moet ik ook toegeven dat er niet / nauwelijks werd gereageerd en als er al om interactie werd gevraagd dan waren de reacties ook niet altijd serieus. Er was toch een bepaalde 'groepsdruk' cq. men wilde niet 'vroom' overkomen. Vragen die je zelf had stelde je al helemaal niet. Ik kan me toch niet voorstellen dat er op 30 man (in mijn geval waren de groepen daadwerkelijk zo groot, ivm grootte van de gemeente) geen persoonlijke vragen waren.
Iets anders: sinds kort zijn we in onze gemeente begonnen met af en toe een preekbespreking. Voor de kerkenraad was het nog wat zoeken wat de beste manier was. De 1e keer is het geprobeerd door direct plenair een bespreking te houden (groeps was circa 35 personen groot), dat was niet effectief, de predikant gaf meer een samenvatting van de preek omdat er nauwelijks vragen kwamen. De 2e keer is men begonnen in groepjes en werd per groepje een lijstje met vragen over de ochtend- en middagpreek opgesteld. Die werden dan aan de predikant gegeven en in het 2e deel plenair besproken. Gezien het aantal vragen (en de diepgang) was het effect beduidend beter.
Memento schreef:Tenslotte: Ik denk niet dat er één bepaalde manier of methode is om goed catechisatie te geven. Tegenover jeugd denk ik dat het veel belangrijker is om authentiek te zijn, en te proberen een open en eerlijke sfeer te creëren.
Eens!!
Willem schreef:Kan de aanduiding "geen eenrichtingsverkeer" nader worden gespecificeerd? Wat wordt ermee bedoeld? Is het enerzijds een "leraar" die aan kennisoverdracht doet en tegelijk openstaat voor vragen? Of bedoelen we hier anderzijds het neerleggen van "stellingen" in een "groepje" die - eventueel onder leiding van een "gespreksleider" - als gelijkwaardigen besproken dienen te worden?
Het stoort me een klein beetje dat een docent voor de groep die aan kennisoverdracht doet als snel in het "hokje" van eenrichtingsverkeer wordt gestopt.
Eenrichtingsverkeer wordt volgens mij bedoeld dat een docent doet aan kennisoverdracht en er in de praktijk nauwelijks vragen komen. Dat kan verschillende redenen hebben (wat niet aan de docent hoeft te liggen, maar wat bijv. ook aan de groepsgrootte kan liggen). Hoe langer ik terugdenk aan de categesaties die ik zelf heb gehad, hoe meer ik zie dat een docent wel op veel manier probeert wat interactie te creëren (ook door het steeds stellen van vragen) maar dat het in een grote groep, waarbij niet iedereen even "geïnteresseerd" is erg moeilijk blijkt.
Een discussie in een groep hoeft toch niet op basis van 'stellingen' waarbij de gespreksleider 'gelijkwaardig' is aan de leerlingen? Ik denk dat je als gespreksleider wel degelijk gezag kan uitoefenen. Op categesatie een discussie zonder gespreksleider (ingaand op jou woord 'eventueel') lijkt me "uit den boze" maar dat zal je ook wel vinden!