Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:

Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:Natuurlijk mag we best wel wat gezegd worden. Daarvoor wilde ik het ook met het forum delen. Mits... het geen onheilig strijden wordt. Maar om eens het wonder te zien wat hier gezegd word: Hij is er nog! Al is het soms: ga ik voorwaarts, ik zie Hem niet, of achterwaarts, ik merk Hem niet. Maar als je dan zo'n preek hoort mag er toch wel eens wat in je opspringen... Dat zijn de klanken die geest en leven zijn. Gods volkl zal het zeker kennen, maar van een vreemde zullen zij vlieden. Nee, dit is niet voor vrome mensen in ziichzelf. Niet voor mensen die altijd alles vast kunnen houden. Op zulke mensen wordt ook niemand jaloers, en dat is niet tot de eer van God. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
En ik zou zeggen voor een ieder: Ieder voelt wel bij zichzelf of er een goede reactie is tot opbouw of dat het een kritische reactie is, die niet tot eer van God is.
En dan nog dit: Een levende klacht maakt je wel eens jaloers, maar wat zou er nu toch voor aantrekkelijks liggen in een dode klacht? Niets toch? Ook al moet je jezelf dan vaak als een dode hond zien, en je een walg van jezelf krijgt. Dan voel je toch dat die dode hond (wonder!) leeft.

Het was mijn begeerte om eens een stukje uit de levende bevinding te plaatsen. Maar dat is wat ik ik vaak zo mis. En een ieder kan het dan wel nagaan of hij/zij het nog wel hoort, en of zijn/haar hart daar naar uit gaat. Dan gaat het niet om een hoogmoedig beter willen weten. Maar wel een verwondering: Waarom toch mag ik dit nog horen en waarom mag dat nog gepredikt worden.

Dia ik begrijp je worsteling. We moeten bang zijn voor een rationeel conclusiegeloof.
Ik denk ook dat een ieder het daar van harte mee eens is. Want het zal toch wat zijn om eens voor Zijn rechterstoel te moeten verschijnen met een hand vol godsdienst maar zonder Borg.

Maar aan de andere kant is er ook een gevaar. Daar komt reactie op.
Neem nu het door jou geplaatste citaat uit de preek, of de bovenstaande post. Er kan veel waarheid inzitten maar ik vind er Jezus niet in.
En alle waarheid hoe bevindelijk ook, zonder Jezus is de dood in de pot.
En dat wordt in deze bevindlijke lijn vaak vergeten. Dan is er een klagen en een uittekenen van gestaltes, die allemaal waar kunnen zijn. Maar het gevaar is zo aanwezig dat het zo mens gericht is. En daar gaat het juist niet om. Het gaat om de bevinding van de discipelen "en zij zagen niemand dan Jezus alleen" Laat dat dan ook in al ons spreken en schrijven doorklinken!

De Emmaüsgangers kwamen met hun bevinding toch ook in de dood terecht? En Hij was zo dichtbij, maar, en dat is de ondervinding van allen die Hem hebben mogen leren kennen, is de meest verborgen Persoon. Het begint ook niet met Jezus. Dat is het juist wat je hatrt kan raken,als je het zelf ondervindt, of zoals je het ook kan noemen: als je het zelf bevindt. Want wat heb ik er aan of ik weet dat Jezus er is? Als ik Hem niet nodig heb? Maar als mijn hart een gaat branden, en ik zie Hem niet? En Hij openbaart Zich verassend. Niet als wij denken dat het moet, maar als ik denk dat het een verloren zaak is. Is dat vreemde taal? Ik dacht het niet toch?

Kijk toch uit voor een geloof buiten Jezus om. Het ware geloof begint ten diepste wel met Jezus. Alles daarvoor kan te kort zijn voor de eeuwigheid. Onze gestaltes en bevindingen zijn zo bedriegelijk. Lees zondag 1 maar eens door.

Nee niet zo begiinnen. Hiet wreekt zich gebrek aan kennis. Al is het ook xo dat kennis je wel eens in de weg kan staan. Buiten Jezus is immers geen leven, maar een eeuwig.... begrijp je?

Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:

Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:Natuurlijk mag we best wel wat gezegd worden. Daarvoor wilde ik het ook met het forum delen. Mits... het geen onheilig strijden wordt. Maar om eens het wonder te zien wat hier gezegd word: Hij is er nog! Al is het soms: ga ik voorwaarts, ik zie Hem niet, of achterwaarts, ik merk Hem niet. Maar als je dan zo'n preek hoort mag er toch wel eens wat in je opspringen... Dat zijn de klanken die geest en leven zijn. Gods volkl zal het zeker kennen, maar van een vreemde zullen zij vlieden. Nee, dit is niet voor vrome mensen in ziichzelf. Niet voor mensen die altijd alles vast kunnen houden. Op zulke mensen wordt ook niemand jaloers, en dat is niet tot de eer van God. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
En ik zou zeggen voor een ieder: Ieder voelt wel bij zichzelf of er een goede reactie is tot opbouw of dat het een kritische reactie is, die niet tot eer van God is.
En dan nog dit: Een levende klacht maakt je wel eens jaloers, maar wat zou er nu toch voor aantrekkelijks liggen in een dode klacht? Niets toch? Ook al moet je jezelf dan vaak als een dode hond zien, en je een walg van jezelf krijgt. Dan voel je toch dat die dode hond (wonder!) leeft.

Het was mijn begeerte om eens een stukje uit de levende bevinding te plaatsen. Maar dat is wat ik ik vaak zo mis. En een ieder kan het dan wel nagaan of hij/zij het nog wel hoort, en of zijn/haar hart daar naar uit gaat. Dan gaat het niet om een hoogmoedig beter willen weten. Maar wel een verwondering: Waarom toch mag ik dit nog horen en waarom mag dat nog gepredikt worden.

Dia ik begrijp je worsteling. We moeten bang zijn voor een rationeel conclusiegeloof.
Ik denk ook dat een ieder het daar van harte mee eens is. Want het zal toch wat zijn om eens voor Zijn rechterstoel te moeten verschijnen met een hand vol godsdienst maar zonder Borg.

Maar aan de andere kant is er ook een gevaar. Daar komt reactie op.
Neem nu het door jou geplaatste citaat uit de preek, of de bovenstaande post. Er kan veel waarheid inzitten maar ik vind er Jezus niet in.
En alle waarheid hoe bevindelijk ook, zonder Jezus is de dood in de pot.
En dat wordt in deze bevindlijke lijn vaak vergeten. Dan is er een klagen en een uittekenen van gestaltes, die allemaal waar kunnen zijn. Maar het gevaar is zo aanwezig dat het zo mens gericht is. En daar gaat het juist niet om. Het gaat om de bevinding van de discipelen "en zij zagen niemand dan Jezus alleen" Laat dat dan ook in al ons spreken en schrijven doorklinken!

De Emmaüsgangers kwamen met hun bevinding toch ook in de dood terecht? En Hij was zo dichtbij, maar, en dat is de ondervinding van allen die Hem hebben mogen leren kennen, is de meest verborgen Persoon. Het begint ook niet met Jezus. Dat is het juist wat je hatrt kan raken,als je het zelf ondervindt, of zoals je het ook kan noemen: als je het zelf bevindt. Want wat heb ik er aan of ik weet dat Jezus er is? Als ik Hem niet nodig heb? Maar als mijn hart een gaat branden, en ik zie Hem niet? En Hij openbaart Zich verassend. Niet als wij denken dat het moet, maar als ik denk dat het een verloren zaak is. Is dat vreemde taal? Ik dacht het niet toch?

Kijk toch uit voor een geloof buiten Jezus om. Het ware geloof begint ten diepste wel met Jezus. Alles daarvoor kan te kort zijn voor de eeuwigheid. Onze gestaltes en bevindingen zijn zo bedriegelijk. Lees zondag 1 maar eens door.

Laat ik voorop stellen dat je meent wat je zegt. Toch is je gedachte hier niet helemaal recht, dwz zoals ik het bedoel. Nee, het begint ermee dat onze ogen worden geopend. En wat zie ik als mijn ogen worden geopend? Dan zie ik iets. Weet je wat ik zie? Ik zie dat ik niet zie. Zo is mijn bevinding, maar een bevinding moet wel te toetsen zijn aan het Woord.
Het is jammer dat ik nu het boek van Lambertus Myseras nu niet in huis heb. Want die heeft naast de kernmerken van de levendmaking ook de verwijsteksten erbij.
Maar ik dacht dat het altijd zo was geweest, dat het werk Gods in de eerste plaats een aanvang neemt dat de ogen geopend worden. Dat je dus gaat zien dat je blind bent, Als je dit niet weet, ga ja immers nooit zoeken? Want je ziet/voelt niet dat je iets kwijt bent. Lambertus Myseras wijst daar ook meerder malen op. En hij leefde in de bloeitijd van de Kerk. Velen van Gods volk woonden er toen in Middelburg, en dan zegt hij steeds weer: "dat de bevinding van Gods volk en de dagelijkse praktijk het zo leert".
Wie ziet dat hij blind is is merkt wat hij mist wordt zoekende gemaakt. Niet omdat hij de hel wil ontvlieden, of ook enkel de straf maar te kunnen ontgaan. Nee. Er is toch liefde in het hart, en de eerst beginnende weet niet wat dit is. Hij voelt een trekking naar een God Die hij niet kent. Zoekt hij dan Jezus? Nee, toch niet. Ik weet niet wie Hij is, ik weet alleen dat ik een zware schuld heb tegenover God. En ik kan die schuld niet kwijtraken. Toch... Ik probeer dat wel. Ik ga mezelf verbeteren, en reformeren. En wat ik NIET doe is vluchten tot Jezus. Ik wordt gewaar dat ik gezondigd heb, en ik ga God billijken als Hij mij straft, en... dat ben je van jezelf niet zomaar... een helwaardige, Want je kan niet zalig worden, en je wilt ook niet zalig worden als er ook maar één van Gods deugden gekrenkt wordt. Zo is toch de bevinding?
Gods oude volk zei vroeger wel eens: Dan gaan ze werken, zeven schoften op een dag. Maar vorder ik daarmee? Ja, je doet minder zonde, maar in de waarneming van jezelf wordt je een steeds groter zondaar voor God. Geen bestaansrecht voor God. En dan.. Als alles, alles buiten hioop wordt, wat dan? Is er dan nog enig middel, om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen. Is dat middel er? De catechismus handelt hier ook overeenkomstig de bevinding van Gods volk. Die zegt niet: Ja, Jezus is er... Nee dat zegt hij niet. Waarom niet? De zondaar moet met alles aan een eind komen. God eis blijft: God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiedde, door mijzelf of door een ander, maar er moet betaald worden. Maar... Jezus heeft toch voor de zondaar geleden en het leven verworven? En dan ga je toch gwooon tot Jezus? Zeg me dan, is dat nu de nieuwe reformatorische leer? Ik vrees dat het wel veel zo de praktijk is.
Nee zo is de praktijk niet. De zondaar moet het Recht Gods billijken. En daar ben je zomaar niet. Dan moet je immers sterven, en je doem aanvaarden? Pas als het God behaagd Zijn Zoon te openbaren voor een radeloos en reddeloos zondaar dan... Maar door een weg van Recht. De zondaar wordt voor Gods Rechterstoel gedagvaard. Dan moet hij sterven, aanvaarden. Dat is een punt dat hem alle hoop gans ontvalt, met al wat hij geleerd en ondervonden heeft. Als God om Zijn Recht komt moet hij sterven, en dan (dat moet beleefd worden, en weinigen die het nog kennnen) de zondaar komt onder het recht van God. En daar is Jezus niet. Daar is het omkomen. Daar wordt de zondaar het met God eens. Hij zegt Amen op zijn doodvonnis. Dan zinkt hij wegm en weet en verwacht niet anders dan dat hij in de hel zal vallen. Maar... DAAR... DAAR is het de tijd dat Jezus Zich openbaart., vanachter het Recht van God. Dan had hij niet anders verwacht, met al wat hij al had geleed en bevonden, dan dat het eeuwig verloren was, en daar vlal voor de poort van de hel zich ontsluit, daar valt hij in de armen van de Middelaar.
Het moet beleefd worden om daat iets van te verstaan maar toch is dit de weg die God met Zijn volk houdt. Gods Recht moet voldaan worden, aan deze zeide van het graf, anders zal het Recht hem treffen bij ZIjn sterven. God kan met de zonde geen gemeenschap hebbem en hij wil die dan ook rechtvaardig straffen, Em wie aan Gods zijde wordt gebracht is het met God eens. Ik hoor het volk dan zeggen: Daar waar ik het met God eens werd, daar werd het stil. Daar was een aanvaarden van de straf, Ik had het verdiend. En dan ben ik het volkomen met God eens.
Zie je hoe het wonder van het behouden worden door Jezus verkleind wordt als je zelf tot Jezus gaat? Dan hebben wij het zaligworden aan onze gedchten aangepast, en dan kunnen we buiten het recht om zalig worden. En begrijp je nu dat dit een weg is die bijna niet meer vanaf de kansels wordt beluisterd. Dan is het ook geen wonder dat er allerlei dwalingen ontstaan en waar het leven wijkt, daar wijkt God ook. Of misschien moeten we het zo zeggen: God wijkt omdat wij kittelachtig van gehoor zijn geworden. Het evangelie mag, nee moet ruim gepredikt worden. Niemand mag kunnen zeggem ik heb het niet geweten en niet gekund want Gods moest het doen. Dat is niet anders dan God de schuld geven dat ik nog onbekeerd ben, begrijp je? Hoevaak, ik hoor het onze oude ds. J. Mijnders nog zo zeggen: Als wij ons willen verschuilen achter dat wij het niet kunnen, dan zal God je dat goddeloze schild bij de dood uit de handen rukken!

Dat was dan in het kort een weerlegging. Is dat niet de zuiver leer die elk van Gods volk leert? Nu weet ik wel dat niet iedereen zover geleid is. Maar er moet aan deze zijde van het graf afgerrekend worden. Ik hoorde onze predikant eens zo uitdrukken: De afhandeling geschied in het leven, soms nog op het sterfbed, en soms in de poort. Dat wil zeggen dat God vlak voor het sterven nog met een zondaar afrekent. Maar dan is de zondaar toch eeuwig behouden.

Zo is toch de leer onder ons alttijd geweest. En dit verandert ook niet, want God is niet zoals wij, veranderlijk, maar Hij is eeuwig Dezelfde, tot in eeuwigheid.

Dia, je claimt nogal van de waarheid te weten. Wat heb ik echter aan het hele verhaal zonder dat het Woord opengaat?

Gian schreef:Dia, je claimt nogal van de waarheid te weten. Wat heb ik echter aan het hele verhaal zonder dat het Woord opengaat?

Als de grondslag maar goed is. En dat is: Jezus Christus, de uiterste Hoeksteen.
Het is wel zo dat mensen, die dit fundament behouden en deze leer omhelzen in twee groepen uiteenvallen.
1. Sommigen bouwen op het fundament goud, zilver en kostbare stenen, namelijk zij die de zuivere waarheid van het Evangelie aannemen en verkondigen. Die niets vansthouden en verkondigen dan de waarheid zoals ze is in Christus Jezus.
2. Anderen bouwen hout, hooi en stoppelen op het fundament. Dat betekent dat ze, hoewel ze het fundament omhelzen hun eigen inbeeldingen en uitvindingen in de plaats van Zijn leringen en instellingen en bouwen op het goede fundament veel dat de proef niet kan doorstaan.

Sommigen zullen in de eenvoud van hun hart hout, hooi en stoppelen bouwen op het fundament en niet eens weten wat ze gedaan hebben. Maar in de dag des Heeren zullen ze hun werk in Zijn eigen licht zien.

Dit las ik vanmorgen tijdens mijn bijbelstudie-tijd, en het is waar ...hoe mooi een leer soms ook lijkt te zijn en hoe het mijn hart kan raken - het is altijd nog het beste om het voor de Heere neer te leggen, om bewaart te worden voor het aanvaarden van dingen, die de Heere als hooi en stoppelen ziet

Dia, hoe mooi we ook allerlei bevinding beschrijven kunnen , het baat een mens niet als we Jezus niet kennen.
Het algemene werk kan ook heel ver gaan. Het grote verschil is de kennis van Christus. Die kennis geeft aan of het waar werk is. En het kleinste geloof dat Hem mag omhelzen is het ware.
We kunnen bladzijden vullen en uren spreken over de weg tot de kennis van Christus, maar het zal ons niet baten.
Wie in Christus is, die is een nieuw schepsel.
Het grote gevaar is dat we in al ons werken, gronden gaan zien voor de eeuwigheid. En een ieder die uitgewerkt aan de voeten van Jezus komen mag zal leren dat al zijn werken niet meer waren dan vijandschap tegen eenzijdige genade. Niet onze werken, niet onze bevindingen en gestaltes kunnen redden, het is Jezus alleen.

Dat is de vraag die we elkaar stellen mogen. Wie is Jezus nu voor je geworden. Daar zal een persoonlijk antwoord op moeten komen.
Net als Filippus die de moorman vroeg of hij in de Opgestane geloofde. Dat is de enige grond.

Wilhelm schreef:Dia, hoe mooi we ook allerlei bevinding beschrijven kunnen , het baat een mens niet als we Jezus niet kennen.
Het algemene werk kan ook heel ver gaan. Het grote verschil is de kennis van Christus. Die kennis geeft aan of het waar werk is. En het kleinste geloof dat Hem mag omhelzen is het ware.
We kunnen bladzijden vullen en uren spreken over de weg tot de kennis van Christus, maar het zal ons niet baten.
Wie in Christus is, die is een nieuw schepsel.
Het grote gevaar is dat we in al ons werken, gronden gaan zien voor de eeuwigheid. En een ieder die uitgewerkt aan de voeten van Jezus komen mag zal leren dat al zijn werken niet meer waren dan vijandschap tegen eenzijdige genade. Niet onze werken, niet onze bevindingen en gestaltes kunnen redden, het is Jezus alleen.

Dat is de vraag die we elkaar stellen mogen. Wie is Jezus nu voor je geworden. Daar zal een persoonlijk antwoord op moeten komen.
Net als Filippus die de moorman vroeg of hij in de Opgestane geloofde. Dat is de enige grond.

van harte eens!

Ik moet me hier bij aansluiten. Zeker is het zo dat de gelovige in zijn bevinding weleens alles kwijt kan zijn. Wat kunnen zelfs ook de geoefende kinderen van God heen en weer worden geschud.. Juist op hen richt de Satan immers zijn peilen.
Maar hoe donker het ook mag zijn, we mogen nooit vergeten dat Jezus Christus gisteren, en heden en tot in eeuwigheid Dezelfde zal zijn. En dat we juist in onze duisternis tot hem, het Licht, mogen en moeten vluchten. Want in onszelf - in onze bevinding - vinden we het Leven nooit.
Buiten Jezus is geen leven. En Hij is alleen te vinden in de weg van het geloof.

Wilhelm schreef:Dia, hoe mooi we ook allerlei bevinding beschrijven kunnen , het baat een mens niet als we Jezus niet kennen.
Het algemene werk kan ook heel ver gaan. Het grote verschil is de kennis van Christus. Die kennis geeft aan of het waar werk is. En het kleinste geloof dat Hem mag omhelzen is het ware.
We kunnen bladzijden vullen en uren spreken over de weg tot de kennis van Christus, maar het zal ons niet baten.
Wie in Christus is, die is een nieuw schepsel.
Het grote gevaar is dat we in al ons werken, gronden gaan zien voor de eeuwigheid. En een ieder die uitgewerkt aan de voeten van Jezus komen mag zal leren dat al zijn werken niet meer waren dan vijandschap tegen eenzijdige genade. Niet onze werken, niet onze bevindingen en gestaltes kunnen redden, het is Jezus alleen.

Dat is de vraag die we elkaar stellen mogen. Wie is Jezus nu voor je geworden. Daar zal een persoonlijk antwoord op moeten komen.
Net als Filippus die de moorman vroeg of hij in de Opgestane geloofde. Dat is de enige grond.

Bedoel je nu dat in het openingscitaat van ds. Venema Jezus wordt gemist?

Ik zie het gewoon als een stukje, uit het leven gegrepen.

Een van de boeken van deze dominee heeft veel voor mij betekend.
Er zijn dingen, die ik herkende toen.

Maar het is geen leer. Dat probeerde ik eerder al te zeggen.
Het gaat om Jezus Christus. Dat is het fundament. En als op dat fundament leringen bouwt, die ervaringen van mensen zijn - dan ben je fout bezig. Hoewel het fundament goed is.
Eenvoudig gezegd.

Ander schreef:

Wilhelm schreef:Dia, hoe mooi we ook allerlei bevinding beschrijven kunnen , het baat een mens niet als we Jezus niet kennen.
Het algemene werk kan ook heel ver gaan. Het grote verschil is de kennis van Christus. Die kennis geeft aan of het waar werk is. En het kleinste geloof dat Hem mag omhelzen is het ware.
We kunnen bladzijden vullen en uren spreken over de weg tot de kennis van Christus, maar het zal ons niet baten.
Wie in Christus is, die is een nieuw schepsel.
Het grote gevaar is dat we in al ons werken, gronden gaan zien voor de eeuwigheid. En een ieder die uitgewerkt aan de voeten van Jezus komen mag zal leren dat al zijn werken niet meer waren dan vijandschap tegen eenzijdige genade. Niet onze werken, niet onze bevindingen en gestaltes kunnen redden, het is Jezus alleen.

Dat is de vraag die we elkaar stellen mogen. Wie is Jezus nu voor je geworden. Daar zal een persoonlijk antwoord op moeten komen.
Net als Filippus die de moorman vroeg of hij in de Opgestane geloofde. Dat is de enige grond.

Bedoel je nu dat in het openingscitaat van ds. Venema Jezus wordt gemist?

Als ds. Venema nog op deze aarde zou zijn had hij het wel goed uit kunnen leggen. Maar het is waar: De natuurlijke mens verstaat niet de dingen die des Geestes Gods zijn. Die zijn hem immers een dwaasheid? En heel begrijpelijk dan men tegenwoordig bij de bevindelijke gangen van Gods volk vraagtekens gaat zetten, immers, waar hoort men het nog? Dat is ook heel duidelijk in de preek van wijlen ds. Venema te merken.
Als we het moeten doen met een verstandelijk en theoretische uitleg van het bevindelijke leven loopt een natuurlijk mens altijd ergens vast.

Gian schreef:Dia, je claimt nogal van de waarheid te weten. Wat heb ik echter aan het hele verhaal zonder dat het Woord opengaat?

Niets..

Wat ik ook niet anders verwachtte: hier openbaart zich in feite de scheiding der geesten binnen de Reformatorische zuil, als we het zo mogen noemen.

Wie Jezus voor je is. Veelgehoorde woorden tegenwoordig, bijna een reli-modeterm. Velen wandelen achter Hem aan, zonder Hem werkelijk te kennen.

-DIA- schreef:Wat ik ook niet anders verwachtte: hier openbaart zich in feite de scheiding der geesten binnen de Reformatorische zuil, als we het zo mogen noemen.

Hoe bedoel je dat concreet?

Dia, Woorden van dezelfde strekking aaaaals van ds Venema hebben we gisteren weer mogen beluisteren.
Een preek over Paulus, die alles schade en drek heeft geacht en zelfs op het einde van zijn leven de wens uitsprak om Christus te mogen kennen in volmaaktheid.
Alles, alles van de mens moet er aan! Alles wat we krijgen is enkel genade, dan lopen we niet met onze borst vooruit met onze bekering.
Nee, dan zakt de mens weg in diepe verwondering, dat nu de Heere juist naar zo een zondaar wilde omzien.
Paulus, die toch krachtdadig getrokken werd, hij met al zijn godsdienst dacht dat hij een goed leven had geleefd, totdat zijn blinde zieleogen werden geopend.
Vroeg de man in Bethesda om beter gemaakt te mogen worden?
Nee, hij lag daar, gans en totaal afhankelijk, met lege handen.
Toen gebeurde het wonder, Jezus maakte juist hem beter, hij die nergens op rekende, die daar lag eenzaam, geen mens om hem naar dat badwater te brengen.

Ik heb het wel eens meer gepost, een van de vruchten van genade is ootmoed.
Dan acht je de een uitmunterder dan jezelf.
O, hoe arglistig is het hart!
Laten we er toch voor waken dat we elkaar gaan verbijten!
Dat onze dagelijkse bede mocht zijn; Heere, zie toch en aanschouw of er in mij een schadelijke weg is en leidt mij op de Eeuwige weg!
Dan hebben we genoeg aan onszelf, een dagelijkse strijd!