GJdeBruijn schreef:

Zonderling schreef:De redenen die Van der Groe tegen de opvattingen van Brahé, Holtius en Comrie aanvoert tegen de rechtvaardigmaking vóór het geloof en zónder het geloof als instrument in de dadelijke rechtvaardigmaking, zijn echter nog steeds geheel geldig.

Niet als je de toerekening van de gerechtighheid nadrukkelijk onderscheid van de daadwerkelijke rechtvaardiging in de vierschaar der conciëntie waar het geloof wel het instrument is (aanneming) . Dáár ligt het zwaartepunt bij zowel vdGroe en Comrie cs.

Nu begin ik op mijn beurt mij af te vragen of je Van der Groe's werk over de rechtvaardigmaking door het geloof wel gelezen hebt. Bij Van der Groe is sprake van één rechtvaardigmaking en kunnen toerekening en aanneming nooit los van elkaar bestaan. Hoewel ook Van der Groe de toerekening in orde plaatst voor de aanneming, doet hij dat niet in tijd. Daarmee kent hij geen afzonderlijke dadelijke en afzonderlijke lijdelijke rechtvaardigmaking, maar is dat bij hem dat één. Wat niet wegneemt dat een gelovige later kan toenemen in kennis en zekerheid van zijn rechtvaardigmaking, maar dat is iets geheel anders dan zijn rechtvaardigmaking zelf.

Leerde ook vdGroe niet dat de toerekening vooraf gaat aan de aanneming? En zei hij niet dat uiteindelijk het geschil niet bestaat over het samenkomen van toerekening en aanneming?

Van der Groe leerde dat het verschil juist WEL bestaat in de samenbestaanbaarheid van toerekening en aanneming. De toerekening kan volgens Van der Groe geen enkel ogenblik bestaan zónder aanneming. Hij bewijst dat ook zeer duidelijk uit bv. Ursinus en Olevianus.

Dát toerekening en aanneming samenkomen staat voor zowel Comrie als vdGroe onomstotelijk vast.

Bij Van der Groe is dat in de ene rechtvaardigmaking. Bij Comrie ligt daar kennelijk nog een heleboel tussen.

Dát het geloof een gave is evenzeer. Dat het geloof enkel instrumenteel is en geen grond voor de rechtvaardiging óók!

Comrie ontkende dat het geloof instrumenteel is in de eigenlijke of dadelijke rechtvaardigmaking.

Nu, wat is dat het werkelijke probleem, afgezien van de theologisch afwijkende formulering van Comrie cs.?

Ik ga daar nu verder niet op in. In het bovenstaande is er al iets van genoemd. Maar ik ben ervan overtuigd dat uit deze opvatting vele dwalingen in leer en praktijk zijn voortgekomen. Waren we maar gebleven bij de belijdenisgeschriften en de leer van de eerste Hervormers.

Verder zag ik in het stukje waarnaar je een link plaatste dat afstand werd genomen van de Lutherse rechtvaardigmakingsleer. Nu, wanneer er iemand is die de leer van de rechtvaardigmaking zeer zuiver geleerd heeft, zowel het sola fide als het sola gratias, dan was het Luther wel !! Alleen dat al maakt mij zeer huiverig voor deze opvattingen.

Zonderling, toch vind ik dat je hele grote woorden gebruikt. Iets wat met trof was dit:

Zonderling schreef:

Comrie schreef: dat het geloof geenszins te pas komt als iets waarop, waardoor, waaruit of waarom God ons in Zijn Eigen vierschaar rechtvaardigt

(Terwijl de Schrift de woorden 'door het geloof' en 'uit het geloof' wél gebruikt.)

Comrie zou dus een lering hebben tegen de Schrift. Dat is nogal erg makkelijk neergezet. Ik heb ook weleens wat van Comrie gelezen. En ik meen te weten waarop hij doelt, in bovenstaand citaat. Niet het geloof is de grond van de rechtvaardigmaking, maar Christus' verdiensten! En dat heeft Comrie hier duidelijk willen maken. Op verschillende plaatsen in zijn geschriften kun je lezen dat hij nog steeds leert dat men door het geloof en uit het geloof gezaligd wordt, maar, op grond van Christus verdiensten. En dat is geheel in overeenstemming met artikel 22 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis:

Artikel 22. Van onze rechtvaardigmaking door het geloof in Jezus Christus.

Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. Want het moet noodzakelijk volgen, óf dat niet al wat tot onze zaligheid van node is, in Jezus Christus zij; óf, zo het alles in Hem is, dat degene die Jezus Christus door het geloof bezit, zijn gehele zaligheid heeft. Nu, dat men zeggen zou dat Christus niet genoegzaam is, maar dat er nog benevens Hem iets meer toe behoeft, ware een al te ongeschikte godslastering; want daaruit zou volgen dat Christus maar een halve Zaligmaker ware. Daarom zeggen wij terecht met Paulus dat wij door het geloof alleen, of door het geloof zonder de werken gerechtvaardigd worden. Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zoveel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

Hier zeggen we toch ook niet: Guido de Brès leerde dat we niet door of uit het geloof gezaligd worden?! Welnu, dat Comrie wel toe te schrijven vind ik eigenlijk beneden peil.

@ Huisman. Ds. G.H. Kersten voerde de Vijf Walcherse Artikelen niet op om de inhoud van '1931' te verdedigen of te onderbouwen, maar hiermee wilde hij aantonen dat een kerk het recht heeft om een nadere verduidelijking van de leer te geven. In de visie van Kersten deden de Gereformeerde Gemeenten in 1931 niet meer dan de classis Walcheren in 1693. (Vergelijk M. Golverdingen in 'Om het behoud van een kerk')

Zeemeeuw schreef:@ Huisman. Ds. G.H. Kersten voerde de Vijf Walcherse Artikelen niet op om de inhoud van '1931' te verdedigen of te onderbouwen, maar hiermee wilde hij aantonen dat een kerk het recht heeft om een nadere verduidelijking van de leer te geven. In de visie van Kersten deden de Gereformeerde Gemeenten in 1931 niet meer dan de classis Walcheren in 1693. (Vergelijk M. Golverdingen in 'Om het behoud van een kerk')

Bedankt voor dit antwoord.

huisman schreef:

Zeemeeuw schreef:@ Huisman. Ds. G.H. Kersten voerde de Vijf Walcherse Artikelen niet op om de inhoud van '1931' te verdedigen of te onderbouwen, maar hiermee wilde hij aantonen dat een kerk het recht heeft om een nadere verduidelijking van de leer te geven. In de visie van Kersten deden de Gereformeerde Gemeenten in 1931 niet meer dan de classis Walcheren in 1693. (Vergelijk M. Golverdingen in 'Om het behoud van een kerk')

Bedankt voor dit antwoord.

Ik heb idd "Om het behoud van een kerk" erbij gepakt. Inhoudelijk zegt Ds Kersten niets over de Vijf Walcherse Artikelen .
Het verschil is echter dat de Vijf Walcherse Artikelen kerkordelijk tot stand zijn gekomen en de leeruitspraken van 1931 niet.
(Dit alles volgens Ds Golverdingen)

Erasmiaan schreef:Zonderling, toch vind ik dat je hele grote woorden gebruikt. Iets wat met trof was dit:

Zonderling schreef:

Comrie schreef: dat het geloof geenszins te pas komt als iets waarop, waardoor, waaruit of waarom God ons in Zijn Eigen vierschaar rechtvaardigt

(Terwijl de Schrift de woorden 'door het geloof' en 'uit het geloof' wél gebruikt.)

Comrie zou dus een lering hebben tegen de Schrift. Dat is nogal erg makkelijk neergezet. Ik heb ook weleens wat van Comrie gelezen. En ik meen te weten waarop hij doelt, in bovenstaand citaat. Niet het geloof is de grond van de rechtvaardigmaking, maar Christus' verdiensten! En dat heeft Comrie hier duidelijk willen maken. Op verschillende plaatsen in zijn geschriften kun je lezen dat hij nog steeds leert dat men door het geloof en uit het geloof gezaligd wordt, maar, op grond van Christus verdiensten. En dat is geheel in overeenstemming met artikel 22 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis:

Artikel 22. Van onze rechtvaardigmaking door het geloof in Jezus Christus.

Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. Want het moet noodzakelijk volgen, óf dat niet al wat tot onze zaligheid van node is, in Jezus Christus zij; óf, zo het alles in Hem is, dat degene die Jezus Christus door het geloof bezit, zijn gehele zaligheid heeft. Nu, dat men zeggen zou dat Christus niet genoegzaam is, maar dat er nog benevens Hem iets meer toe behoeft, ware een al te ongeschikte godslastering; want daaruit zou volgen dat Christus maar een halve Zaligmaker ware. Daarom zeggen wij terecht met Paulus dat wij door het geloof alleen, of door het geloof zonder de werken gerechtvaardigd worden. Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zoveel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

Hier zeggen we toch ook niet: Guido de Brès leerde dat we niet door of uit het geloof gezaligd worden?! Welnu, dat Comrie wel toe te schrijven vind ik eigenlijk beneden peil.

Erasmiaan,

Dank je voor je reactie.

Het punt in kwestie is niet zozeer dat Comrie in genoemd citaat wil zeggen dat het geloof geen grond is voor de rechtvaardigmaking. Had hij dát bedoeld, dan zou je gelijk hebben. Maar hij zegt heel bewust meer. Hij ontkent dat het geloof instrumenteel rechtvaardigt in de dadelijke rechtvaardigmaking. Wat jij aanhaalt uit de Heidelbergse Catechismus van het geloof als instrument erkent Comrie uitsluitend voor de lijdelijke rechtvaardigmaking, maar hij ontkent het voor de dadelijke rechtvaardigmaking in de vierschaar Gods. Dat is zeker te bewijzen uit zijn (latere) geschriften en steunt beslist niet alleen op de door mij genoemde citaten.

Deze gedachtegang past ook in de opvatting van Holtius en Comrie ten aanzien van de rechtvaardiging "van de goddeloze". Volgens hun uitwerking van de rechtvaardigmaking is de dadelijke rechtvaardigmaking een rechtvaardigmaking "van de goddeloze" zonder dat het geloof te pas komt, OOK NIET als instrument zoals de Heidelbergse Catechismus leert. Vervolgens leerden zij de lijdelijke rechtvaardigmaking - die van de dadelijke niet alleen onderscheiden is, maar ook in de tijd gescheiden - waarin het geloof WEL instrumenteel is. Kortom: wat de Heidelbergse Catechismus leert over het geloof als instrument van de rechtvaardigmaking, geldt volgens Comrie en Holtius alleen voor de lijdelijke rechtvaardigmaking, maar niet voor de dadelijke rechtvaardigmaking.

Ik meen hier werkelijk geen grote woorden te gebruiken, maar getrouw weer te geven hoe Comrie en Holtius dit zelf hebben geleerd.

Zonderling dat is me eerlijk gezegd nooit opgevallen in de geschriften van Comrie. Misschien snap ik je ook niet goed (overigens haalde ik de Nederlandse Geloofsbelijdenis aan, maar dat terzijde).
Een paar vragen/opmerkingen ter verduidelijking:
- wat reken je tot de vroegere geschriften van Comrie en wat tot de latere ("besmette") geschriften van Comrie?
- ik snap je punt niet als ik bijvoorbeeld enkel de inhoudsopgave lees van van "Eigenschappen des geloofs" van Comrie, waar de tweede (meest bekende) preek bijvoorbeeld handelt over: "Het geloof een genade, waardoor de ziel gerechtvaardigd wordt".
- Comrie schrijft in de verklaring van zondag 7: "dat wij door een ingewrocht geloof, door de genade des geloofs, en niet door de daad des geloofs Christus worden ingelijfd." Dan gaat het toch duidelijk over een vereniging met Christus DOOR het geloof (terwijl hij spreekt over de dadelijke rechtvaardigmaking?!);
- Ik citeer Comrie weer uit zijn verklaring van zondag 7: "Deze hebbelijkheid (het geloof, Erasmiaan) uit Christus tot de uitverkorenen voortvloeiende, en in hun harten ingeplant zijnde in en door de mededeling van het geestelijk leven en van de nieuwe natuur, is alleen het middel waardoor Christus ingang voor Zich maakt in de harten der uitverkorenen, om hierdoor in hun zielen in te komen en daarin te wonen". Wederom gaat het over de dadelijke rechtvaardigmaking en spreekt Comrie over een rechtvaardigmaking DOOR het geloof.
- Of zitten we op een andere golflengte?

Ik zal nog een mooi citaat geven (ik word altijd weer gegrepen als ik in Comrie aan het lezen ben):
"Zo nauw luistert het hier in deze zaak, dat als men bij Christus gerechtigheid, als de voornaamste oorzaak van onze rechtvaardigmaking, het duizendste deel als het ware van één traan, als een minder voorname oorzaak wilde voegen, wij dit doende in der eeuwigheid daarvan verstoken zouden blijven. Hierom hebben onze voorvaderen altijd geleerd, dat het geloof in de rechtvaardigmaking niet in aanmerking komt als een daad, die wij oefenen, maar als een lijdelijk instrument, waardoor wij de genade ontvangen. Zie artikel 22 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis."

Over het verschil in tijd tussen de dadelijke en de lijdelijke rechtvaardigmaking zegt Comrie het volgende:
Hieraan kunnen wij ons toetsen of wij in Christus ingelijfd zijn; wie door een oprecht geloof Christus ingelijfd is, die wordt uit kracht van zijn inlijving werkzaam, die neemt Christus en al Zijn weldaden aan.

Ik zal gelijk nog een misvatting over Comrie uit de wegruimen:
Het is: die Hem en al zijn weldaden aannemen; en juist zo moet het zijn. De Persoon van de Middelaar moet het eerste en voornaamste Voorwerp zijn, dat het geloof omhelst. In de eerste plaats omdat niets een vertoornd God en strenge Rechter, Die van Zijn recht kan nog wil afgaan, bevredigen en verzoenen kan, dan alleen de Persoon van de Middelaar. (...) Maar, mijn geliefden, in hoe hoge mate men zich inbeeldt dit alles te hebben zonder de Persoon, zo is alles toch louter bedrog en ijdele inbeelding. De vrede is gestolen en de hoop zal beschaamd worden (...)

Erasmiaan,

Met wat je hier citeert van Comrie kan ik geheel instemmen. Wel vrees ik dat Comrie door specifiek de 'hebbelijkheid' van het geloof te noemen daarmee de 'dadelijkheid' (in het eerste begin) uitsluit, waar ik wel moeite mee heb.

Ik heb nu helaas niet de gelegenheid al je vragen te beantwoorden. Zeker is dat de 'Eigenschappen des geloofs' van vroegere tijd zijn, terwijl Comries geschriften over de rechtvaardigmaking uit zijn laatste periode stammen toen hij sterk onder invloed was gekomen van Nicolaas Holtius. Dat geldt m.i. ook voor de catechismusverklaring, hoewel ik direct erken dat wat je citeert rechtzinnig is.

En inderdaad citeerde je de Nederlandse Geloofsbelijdenis, ik zag later mijn fout.
Op dit moment heb ik niet meer tijd.

GJdeBruijn schreef:

Zonderling schreef: Dat weet ik. Comrie beriep zich op nog veel meer theologen en zelfs op de Dordtse Synode.
Dat wil nog niet zeggen dat dit beroep terecht was.

Volg de genoemde link eens, dan kun je zien wat dit beroep van Comrie inhield. Ik vraag me af of je Comrie wel juist verstaat.

Ds. Moerkerken over de leer van Comrie: http://www.digibron.nl/search/detail.js ... ae&docid=7

Geloof en geloven
"Als het geloof niet anders dan een daad is waardoor wij gerechtvaardigd worden, dan is het volgens Comrie "zoo klaar als de zon aan den hemel" dat wij gerechtvaardigd worden uit en door de werken. En dát is zo "Paapsch" als het maar zijn kan. Met grote nadruk bevestigt hij dat het zó belangrijk is dat hier door het geloof geen daad of werkzaamheid moet worden verstaan, dat als men hieraan begint te tornen men "de geheele leer doet wankelen" (blz. 427).

Hij wijst erop dat de Catechismus in Zondag 7 niet zegt dat wij door te gelóven, maar door het geloof Christus worden ingelijfd. Dit woord "geloof" geeft te kennen "de genade of de hebbelijkheid des geloofs, waaruit de daden van het gelooven voortvloeien en uitgeoefend worden; gij behoorde uw eigen taal te verstaan en te begrijpen dat er onderscheid is tusschen geloof en gelooven. Onthoudt het in het vervolg: Geloof geeft te kennen de genade des geloofs of de ingestorte hebbelijkheid, maar gelooven geeft te kennen de werkzame daden, uit dat geloof voortkomende. Zoo is het in alle andere opzichten, het gehoor is niet hooren; het eene is het zintuig, het andere de werkzame gewaarwording van hetgeen dat door het gehoor als een lijdelijk zintuig ontvangen wordt" (blz. 427).

Nadat Comrie duidelijk gemaakt heeft dat het geloof géén werkzaamheid of daad kan zijn en dus wat het níét is, gaat hij ertoe over te zeggen wat het wel is: "Wij verstaan dan door het geloof hier een ingestorte hebbelijkheid of vermogen, dat God de H. Geest in de harten de uitverkorenen instort, tegelijk met de nieuwe natuur, als deszelfs eerste en voornaamste deel, waardoor zij een vermogen, uit Christus en van Christus in hen overgaande, ontvangen om al de indrukken, die het Goddelijk Woord op dit vermogen of deze hebbelijkheid maakt, te ontvangen en volgens de ontvangen indrukken van het Woord, omtrent al de gedeelten van dit Woord werkzaam te zijn, overeenkomstig met de natuur van dit ingestorte vermogen en de inhoud van die teksten, welker inhoud met een bovennatuurlijk licht tot de ziel gebracht worden en van dit nieuw vermogen ontvangen worden" (blz. 428, 429).

Hebbelijkheid en dadelijkheid
In de preek over Zondag 7 betoogt Comrie verder dat, hoewel de hebbelijkheid (habitus) tot de dadelijkheid (actus) komen moet, de hebbelijkheid daarom in zichzelf nog niet onvolkomen is. Zo kan de smaak volmaakt zijn, hoewel zij nooit zoet heeft geproefd. Doorgaans verloopt er, aldus Comrie, niet veel tijd tussen de inplanting van het geloofsvermogen en de eerste geloofsdaden. De habitus komt tot de actus door de werking van de Heilige Geest, Die het Woord tot het geloofsvermogen brengt en de geloofsdaden veroorzaakt: "De werkzaamheden uit dit beginsel voortvloeiende, zijn overeenkomstig die gedeelten des Goddelijken Woords, waarmede en waardoor het God den Heiligen Geest behaagt op dit vermogen te werken. Werkt Gods Geest door de Wet op dit ingewrocht geloof, dan wordt de mensch, die het geloof oefent van zijn zonden en ellende op een zaligmakende wijze zoo overtuigd, dat hij waarlijk zich zoo kennende, zijn ellende betreurt, zijn zonden belijdt en zich voor God schaamt. Werkt Gods Geest door het Evangelie op het ingewrocht geloof, Jezus in het Evangelie openbarende aan de ziel, dan werkt het geloof omtrent den Middelaar, zooals Hij ontdekt wordt, van verre of nabij, in begeeren, verlangen, hongeren, dorsten, vluchten, enz., zoo Hij van verre gezien wordt; maar zoo Hij van nabij aan de ziel geopenbaard wordt in het Woord van 't Evangelie, dan in aannemen, omhelzen, vertrouwen en verlating van zichzelven op Hem met de volste gerustheid en verzekering" (blz. 430, 431).

Dit lijkt mij een heel belangrijke passage voor de ook vandaag veelbesproken vraag of er van geestelijk leven sprake kan zijn vóór de geloofskennis van de Middelaar en voor de vraag waar de Wet Gods een plaats heeft in de waarachtige bekering. (…..)

De prediking in de Gereformeerde Gemeenten draagt nog altijd de sporen van Comries invloed. Met name geldt dit het hier besproken onderscheid tussen geloof en geloven, maar nauw hiermee verbonden -zoals reeds opgemerkt- ook de zo belangrijke vragen naar de plaats van de kennis van Christus in het genadeleven. Deze prediking weigert aan de ene kant mee te gaan met hen die van geen geestelijk leven willen spreken vóór men gekomen is tot de bewuste kennis van Christus, en aan de andere kant geeft deze prediking niemand grond voor de eeuwigheid buiten het borgwerk van de Middelaar. Voor velen moge dit een inconsequentie zijn, voor degene die zich in Comries werken en met name in zijn verklaring van de Catechismus heeft verdiept, zullen deze dingen helder zijn." (einde citaat)


Lees hier een reactie op dit artikel van G.A. Van der Brink :
http://www.refdag.nl/opinie/geloof_en_geloven_1_426774#


-------------------------------------------------

Lees ook dit voorwoord van ds. Moerkerken bij Comries verhandeling over HC zondag 7.
http://preken.dewoesteweg.nl/bestanden/ ... ag%207.pdf

Vergelijk hier de leer van ds. Comrie, ds. Kersten en ds. Moerkerken met de leer der Reformatie over HC zondag 7:
http://www.dewoesteweg.nl/vraag-antwoor ... -zondag-7/

......en vraag uzelf af hoever de leer der reformatie verwaterd is geworden!

GJdeBruijn schreef:http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 39&docid=1

Beste de Bruijn,

U kunt draaien wat ge wilt, maar het geloof dat ds. Moerkerken in HC zondag 7 stelt zonder een bewuste vereniging, zonder geloofskennis, zonder toestemming, en zonder een bewust geloofsvertrouwen met/in het Voorwerp des geloofs, is een vals geloof dat niet bestaat. Ze kunnen er vervolgens wel zgn. heel degelijk aan vast blijven plakken dat het wel op Jezus aan moet, maar toch veronderstellen zij middels dit valse geloof dat de zondaar alrede in Christus is ingelijfd, echter zonder te zijn afgesneden en gedood te zijn door recht, zonder dat het recht der wet in die zondaar vervuld is geworden (Rom. 8:2-4), zonder zijn geestelijke trouwdag te weten, zonder vergeving van zonden te kennen, zonder de vrede met God te kennen door het bloed van de Heere Jezus Christus.

Hoevelen zijn door deze misleidingen niet voor eeuwig met een ingebeelde hemel verloren gegaan? In deze leer komt God niet aan Zijn recht, integendeel! het wordt omzeild en gebogen. Wanneer ik een deuk in uw auto rijd, en ik bel bij u aan en vraag u om vergeving zonder u een vergelding aan te bieden, dan weet u en ik (als zondige mensen) dat dit een onrechtvaardig voorstel is. Dan zal u me wellicht zeggen dat u best bereid bent om te vergeven maar de deuk in uw auto moet hersteld worden. En aangezien dat niet gratis kan, zal de herstelling van die deuk betaald moeten worden. Zo ook geestelijk! Een heilig God in de hemel kan Zijn heilige recht omtrent de gemaakte breuk niet buigen of door de vingers zien. Er zal betaald moeten worden, en anders volgt de straf op de gemaakte breuk jegens Gods heilige wet. Welke is dan die straf? De dood, want de ziel die zondigt zal de dood sterven. Hoe legt een zondaar die niet meer kan betalen dan zijn bestaan af voor God...?? Hoe wordt de oorzaak van zijn geestelijke doodstaat teniet gedaan? Namelijk door de kruisdood en het graf van Jezus Christus. Wanneer God de voldoening of de straf eist door middel van Zijn heilige wet, daar verdrinkt een geroepen zondaar in zijn ongerechtigheden voor God. Christus stierf in gehoorzaamheid, een geroepen zondaar in ongehoorzaamheid. Eén plant met Hem in Zijn dood, en dan.....door het zaligmakende geschonken geloof....één plant met Hem in Zijn opstanding ten eeuwige leven. Zie daar het geestelijk badwater der wedergeboorte, van ondergang en uitkomst. Dit is de leer van Jezus Christus en Zijn apostelen, en der reformatoren, en van Theodorus Van der Groe, Kohlbrugge, Thomas Boston, Van Thuynen, Huntington, John Owen, Erskines, Rutherford, Binning, Gray, Hooker, Watson.

In de grijze tussenwegleer van ds. Comrie, ds. Kersten en ds. Moerkerken, heeft de koopman van schone paarlen die ene PAREL al gevonden en gekocht door een vals geloof, aleer hij eerst alles verkocht heeft, daar heeft de graver in de akker die SCHAT al gravende reeds gevonden door een vals geloof, al eer hij heenging en alles verkocht om die akker te kunnen kopen. In deze twee gelijkenissen is het heengaan en alles verkopen de weg van Gods heilige recht waarin en waardoor een zondaar door dood en graf alles verliest en verloren gaat voor God, en door geestelijke opstanding met Christus door het zaligmakende geloof alles ontvangt middels geestelijke inlijving. Hij mijn zonden, en ik Zijn verworven gerechtigheid. Want Christus is niet alleen een Middelaar van verwerving, maar ook van toepassing. De toepassing van Zijn verworven Heil waar het bij ons allen op aankomt, kan God alleen toepassen door de weg van Zijn heilige recht. Door de weg van verdoeming ten dode, en door verzoening ten leven.

DWW schreef:Hoevelen zijn door deze misleidingen niet voor eeuwig met een ingebeelde hemel verloren gegaan.

Weet jij het antwoord op deze vraag?

Nee. Het zou denk ik goed zijn om een wat andere toon aan te slaan.

Jongere schreef:

DWW schreef:Hoevelen zijn door deze misleidingen niet voor eeuwig met een ingebeelde hemel verloren gegaan.

Weet jij het antwoord op deze vraag?
Nee. Het zou denk ik goed zijn om een wat andere toon aan te slaan.

Wat vind je inhoudelijk van de stelling van DWW?

DWW schreef:In de grijze tussenwegleer van ds. Comrie, ds. Kersten en ds. Moerkerken

Ik ben het dogmatisch lang niet altijd eens met deze predikanten, maar het waren/zijn getrouwe dienstknechten van God.
Ik las vandaag iets over het levenseinde van Ds Kersten dan kun je alleen maar jaloers nastaren, de dogmatische verschillen blijven maar verschrompelen met het zicht op de eeuwigheid.

@DWW jij spreekt veel te grote woorden, leer ootmoed,ootmoed en ootmoed.

huisman schreef:

DWW schreef:In de grijze tussenwegleer van ds. Comrie, ds. Kersten en ds. Moerkerken

Ik ben het dogmatisch lang niet altijd eens met deze predikanten, maar het waren/zijn getrouwe dienstknechten van God. Ik las vandaag iets over het levenseinde van Ds Kersten dan kun je alleen maar jaloers nastaren, de dogmatische verschillen blijven maar verschrompelen met het zicht op de eeuwigheid.

@DWW jij spreekt veel te grote woorden, leer ootmoed, ootmoed en ootmoed.

Als het in het licht van de eeuwigheid niet meer uitmaakt hoe er geleerd wordt, waarom heeft God dan in de late middel-eeuwen een kerkhervorming gegeven...waardoor duizenden tot bekering werden gebracht?? Was God dan niet machtig genoeg om al die verkorenen onder het Roomse juk, in de roomse kerk, door de roomse leer, tot Hem te bekeren...?? Wanneer men veelal geen weerwoord meer heeft, dan begint men op de persoon te spelen. Je hamert op een gemoedelijke ootmoed, zonder te spreken van Gods eis tot een rechtvaardige vergelding. [knip] - op de persoon - Het gaat mij alleen om de leer, en niet om de personen. Dat een wijze maagd met een zuivere bevinding een valse leer kan aanhangen, is jouw wellicht vreemd. Dat zijn de wijze maagden die in slaap zijn gevallen met de dwaze maagden, beste Huisman.