Gisterenmorgen ging het over de bezetenen uit gadara, uit Lukas 8
Ds Ruis wil een serie houden over de 4 bedes van deze bezetene,
Deze keer de eerste,
3 punten
1 wie Christus ontmoet
2 wat Christus doet
3 wat Christus hoort

Heel confronterend het beeld van een mens zonder God en zonder Christus en het grote wonder de rechtvaardiging van een goddeloze, geen opgeknapt mens, niet iemand die al enige trekking heeft, niet iemand die er mee bezig is.
De Heere Jezus wilde overvaren om een verlorene te zoeken, dat is het wonder!!!

-DIA- schreef:

helma schreef:Als het goed is wordt hetzelfde ervaren. Hij moet wassen en ik minder worden.

Zeg dat wel: Als het goed is. Dan herkennen we elkaar ook, toch?

Dan is dat toch groei in het geloof?

-DIA- schreef:

helma schreef:Als het goed is wordt hetzelfde ervaren. Hij moet wassen en ik minder worden.

Zeg dat wel: Als het goed is. Dan herkennen we elkaar ook, toch?

Als het goed is wel...maar mensen kunnen zich vergissen. Gelukkig kent de Heere degenen die de Zijnen zijn.

Gisteren ging de preek over de mannen die een verlamde op een matras door het dak van een huis lieten zakken waar Jezus predikte. (Marcus 2 1-12)
Het ging over het aanzien des afgronds, (beeldspraak voor de uitzichtloze ellende die en mens kan ondervinden) en het werk van God in deze wat wel gebeurt maar niet direct door mensen gezien word.

-DIA- schreef:Mensen spreken tegenwoordig over 'groeien in geloof',
ik ken deze term wat oppervlakkig uit de evangelische beweging,
maar wat er precies onder verstaan wordt begrijp ik niet.
Wie wil me dit uitleggen?

Het wordt ook wel genoemd: 'groeien in de genade'.
Je krijgt steeds meer de genade van God in Christus nodig.
Maar je gaat ook steeds meer op deze genade je vertrouwen stellen.
Je geloof wordt dieper, sterker en vaster. Het heeft ook met geloofszekerheid te maken.

Je gaat steeds minder van jezelf verwachten: minder vertrouwen op eigen wijsheid en kracht.
Je wordt zelf niet groter, maar juist kleiner. Maar je geloof in de genade van God in Christus wordt groter.
Dus wat dat betreft is 'groeien in het geloof' precies het tegenovergestelde van het aardse groeien.

Het is ook sterven aan jezelf en opstaan in Christus.
Hij moet wassen en ik minder worden.
Het sterven van de de oude mens en het opstaan van de nieuwe mens.

Nog fijn en goed om hier even mee te delen:

Gistermorgen mocht Ds. G. Mouw onverwachts voorgaan in de gereformeerde gemeente van Oud-Beijerland.
Hij mocht een voorbereidingspreek houden over De gekomen Borg en Middelaar.

Ik dacht één van de eerste keren/de eerste keer sinds zijn plotselinge emiritaat.

JanKonkel schreef:Nog fijn en goed om hier even mee te delen:

Gistermorgen mocht Ds. G. Mouw onverwachts voorgaan in de gereformeerde gemeente van Oud-Beijerland.
Hij mocht een voorbereidingspreek houden over De gekomen Borg en Middelaar.

Ik dacht één van de eerste keren/de eerste keer sinds zijn plotselinge emiritaat.

Is er van deze dienst ergens een preek te downloaden?

Naar mijn weten niet, misschien verkrijgbaar bij de gemeente zelf.

's ochtends over Psalm 73.
Treffende uitspraak dat God soms mensen hun eigen gang laat gaan, omdat het 'Zijn kinderen niet zijn', en Hij Zijn eigen kinderen tuchtigt om ze voor afval te bewaren.

's avonds de bekende geschiedenis van Elia op de Karmel.

JanKonkel schreef:Nog fijn en goed om hier even mee te delen:

Gistermorgen mocht Ds. G. Mouw onverwachts voorgaan in de gereformeerde gemeente van Oud-Beijerland.
Hij mocht een voorbereidingspreek houden over De gekomen Borg en Middelaar.

Ik dacht één van de eerste keren/de eerste keer sinds zijn plotselinge emiritaat.

Was dat eerder niet toegestaan?

Jawel, maar vanwege zijn gezondheidssituatie kon hij niet meer preken.

Ik kan nog steeds niet wennen aan het 'mogen'-dialect. Dat zal het zijn.

-DIA- schreef:Ik [heb] Gods volk nooit horen spreken van groeien in het geloof. Wel van minder worden in zichzelf.

Dat illustreert maar weer eens dat we niet moeten afgaan op wat mensen zeggen, maar op wat het Woord ons leert. En dan lees ik in 2 Petrus 3: 18 "Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus". Zoals Helma al aangaf: groeien in het geloof is niet iets waarover we smalend moeten spreken als "mensen spreken tegenwoordig over...", maar is hetzelfde als wat vroeger "opwas in genade" werd genoemd. Andere woorden voor dezelfde genadegave. En kom dan toch niet meteen weer met dat wantrouwende "maar het bevinden hiervan lijkt me toch anders van inhoud dan toen". Juist omdat je de focus legt op mensenwoorden, kom je er niet uit. Taal verandert, mensen veranderen. Maar onze God blijft tot in eeuwigheid Dezelfde!

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef:Ik [heb] Gods volk nooit horen spreken van groeien in het geloof. Wel van minder worden in zichzelf.

Dat illustreert maar weer eens dat we niet moeten afgaan op wat mensen zeggen, maar op wat het Woord ons leert. En dan lees ik in 2 Petrus 3: 18 "Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus". Zoals Helma al aangaf: groeien in het geloof is niet iets waarover we smalend moeten spreken als "mensen spreken tegenwoordig over...", maar is hetzelfde als wat vroeger "opwas in genade" werd genoemd. Andere woorden voor dezelfde genadegave. En kom dan toch niet meteen weer met dat wantrouwende "maar het bevinden hiervan lijkt me toch anders van inhoud dan toen". Juist omdat je de focus legt op mensenwoorden, kom je er niet uit. Taal verandert, mensen veranderen. Maar onze God blijft tot in eeuwigheid Dezelfde!

Het lijkt bijna hetzelfde maar is het net niet.

Wat klink er heel zachtjes in door?
Opwas in genade --> God centraal
Groeien in het geloof--> mens centraal

Of kan iemand me het anders uitleggen?

Vagari schreef:

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef:Ik [heb] Gods volk nooit horen spreken van groeien in het geloof. Wel van minder worden in zichzelf.

Dat illustreert maar weer eens dat we niet moeten afgaan op wat mensen zeggen, maar op wat het Woord ons leert. En dan lees ik in 2 Petrus 3: 18 "Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus". Zoals Helma al aangaf: groeien in het geloof is niet iets waarover we smalend moeten spreken als "mensen spreken tegenwoordig over...", maar is hetzelfde als wat vroeger "opwas in genade" werd genoemd. Andere woorden voor dezelfde genadegave. En kom dan toch niet meteen weer met dat wantrouwende "maar het bevinden hiervan lijkt me toch anders van inhoud dan toen". Juist omdat je de focus legt op mensenwoorden, kom je er niet uit. Taal verandert, mensen veranderen. Maar onze God blijft tot in eeuwigheid Dezelfde!

Het lijkt bijna hetzelfde maar is het net niet.

Wat klink er heel zachtjes in door?
Opwas in genade --> God centraal
Groeien in het geloof--> mens centraal

Of kan iemand me het anders uitleggen?

Jaja, diit heb ik vaker meegemaakt.
In een gesprek gebruik je een Bijbelcitaat als grondslag.
En dan wordt er gezegd "Maar Gods volk leert het anders".
Wordt nu mijn citaat uit 2 Petrus 3: 18 uitgelegd als "de mens centraal"?
Hoe krom kun je het draaien....