Herman schreef:

Maanenschijn schreef:Wat vind je van de inhoudelijke noodzaak van Bid- en Dankdagpreken, van boetepreken (anders dan op zondag), tweede feestdagen etc? Ik zie een schoolopening in dat zelfde rijtje, waarbij zowel een predikant een op jeugd toegespitst woord heeft en ook vaak iemand van de schoolleiding de jeugd wat meegeeft.

Hoe je komt aan de koppeling tussen de relevantie van geloof en prediking op zondag en het afwijzen van een gezamenlijke schoolopening is mij vooralsnog een raadsel. Bijeenkomsten kunnen complementair aan elkaar zijn. Zelfs meer toegespitst op de doelgroep, niet bedoeld om het probleem van het onbekeerd zijn op te lossen, of te vermanen om zeker niemand de kop in te slaan.

In lijn met jouw opmerkingen kunnen we namelijk alle bijzondere diensten en de weekdiensten wel schrappen, of de keus maken om elke dag dienst te houden.

Ik denk dat je goed snapt waar de crux zit. Galaten 4:10 heeft het over het onderhouden van de dagen en feesten enzovoorts. Wat mij betreft vallen alle kerkelijke herdenkingsdagen ook onder. Vervolgens gooien we daar wat sociale en maatschappelijke druk overheen en we hebben weer een norm buiten Gods Woord gesteld. Dat is een belangrijk bezwaar. Zeker als scholen er in het verleden voor hebben gekozen om dit moment te koppelen aan het uitreiken van je jaarrooster. Dan slaat de balans wel heel erg door naar dwang, terwijl kerkgang toch vrijwillig dient te zijn. Van de vrijwilligheid ben ik uiteraard een groot voorstander en ik hoop dat de werking van de Heilige Geest intensiveert, zodat velen honger en dorst naar het woord krijgen.

Tussen de regels door begrijp ik dat je voordelen ziet in een gerichte boodschap aan een gericht publiek. De waarde daarvan erken ik. Ik kan mij echter geen schoolopening herinneren dan inderdaad dat soort toespraken waarvoor de hiervoor al genoemde constatering geldt dat het vooral een toespraak is voor de ouders. Dus het gaat dan nog over je publiek heen.

Een derde element. Laatst hoorde ik een onderzoeker spreken over het zondagse woord en het dagelijkse werk van de hoorders. Hij interviewde kerkgangers. Die zagen nooit een connectie, dat was namelijk de openingsvraag. Pas later in het interview kwamen er verbanden naar voren. Sprekers en predikanten hebben daar een grote uitdaging omdat van de mensen die voor hun neus zitten er altijd een paar juffen en zusters van beroep zijn, maar de rest gewoon allemaal een onder beroep uitoefenen. Ga daar maar je boodschap op zondag concretiseren. Dat gebeurt niet of nauwelijks.
Anders ingestoken. Er zijn mensen die constateren dat er nooit uit de praktische passages van de brieven van Paulus wordt gepreekt. De Nieuw-Testamentische aanwijzingen voor de gemeente ontbreken structureel, en dat terwijl we toch als uitgangspunt hebben dat onze jeugd tot het kwade geneigd is. Daar bijbelse (!) richtlijnen voor te geven op zondag maakt een specifieke bijeenkomst overbodig.

Herman schreef:

Maanenschijn schreef:Wat vind je van de inhoudelijke noodzaak van Bid- en Dankdagpreken, van boetepreken (anders dan op zondag), tweede feestdagen etc? Ik zie een schoolopening in dat zelfde rijtje, waarbij zowel een predikant een op jeugd toegespitst woord heeft en ook vaak iemand van de schoolleiding de jeugd wat meegeeft.

Hoe je komt aan de koppeling tussen de relevantie van geloof en prediking op zondag en het afwijzen van een gezamenlijke schoolopening is mij vooralsnog een raadsel. Bijeenkomsten kunnen complementair aan elkaar zijn. Zelfs meer toegespitst op de doelgroep, niet bedoeld om het probleem van het onbekeerd zijn op te lossen, of te vermanen om zeker niemand de kop in te slaan.

In lijn met jouw opmerkingen kunnen we namelijk alle bijzondere diensten en de weekdiensten wel schrappen, of de keus maken om elke dag dienst te houden.

Ik denk dat je goed snapt waar de crux zit. Galaten 4:10 heeft het over het onderhouden van de dagen en feesten enzovoorts. Wat mij betreft vallen alle kerkelijke herdenkingsdagen ook onder. Vervolgens gooien we daar wat sociale en maatschappelijke druk overheen en we hebben weer een norm buiten Gods Woord gesteld. Dat is een belangrijk bezwaar. Zeker als scholen er in het verleden voor hebben gekozen om dit moment te koppelen aan het uitreiken van je jaarrooster. Dan slaat de balans wel heel erg door naar dwang, terwijl kerkgang toch vrijwillig dient te zijn. Van de vrijwilligheid ben ik uiteraard een groot voorstander en ik hoop dat de werking van de Heilige Geest intensiveert, zodat velen honger en dorst naar het woord krijgen.

Tussen de regels door begrijp ik dat je voordelen ziet in een gerichte boodschap aan een gericht publiek. De waarde daarvan erken ik. Ik kan mij echter geen schoolopening herinneren dan inderdaad dat soort toespraken waarvoor de hiervoor al genoemde constatering geldt dat het vooral een toespraak is voor de ouders. Dus het gaat dan nog over je publiek heen.

Een derde element. Laatst hoorde ik een onderzoeker spreken over het zondagse woord en het dagelijkse werk van de hoorders. Hij interviewde kerkgangers. Die zagen nooit een connectie, dat was namelijk de openingsvraag. Pas later in het interview kwamen er verbanden naar voren. Sprekers en predikanten hebben daar een grote uitdaging omdat van de mensen die voor hun neus zitten er altijd een paar juffen en zusters van beroep zijn, maar de rest gewoon allemaal een onder beroep uitoefenen. Ga daar maar je boodschap op zondag concretiseren. Dat gebeurt niet of nauwelijks.
Anders ingestoken. Er zijn mensen die constateren dat er nooit uit de praktische passages van de brieven van Paulus wordt gepreekt. De Nieuw-Testamentische aanwijzingen voor de gemeente ontbreken structureel, en dat terwijl we toch als uitgangspunt hebben dat onze jeugd tot het kwade geneigd is. Daar bijbelse (!) richtlijnen voor te geven op zondag maakt een specifieke bijeenkomst overbodig.

Tiberius schreef:Dat denk ik ook ja, al werd dat eerder tamelijk hier stellig weersproken.
Daarom moet een preek een duidelijke, actuele toepassing hebben, wat function genoemd wordt. Die function moet uit het tekstgedeelte opkomen, en daar kom je als prediker alleen achter door goede studie.
Als een prediker dat niet doet, wordt hij saai om (langdurig) naar te luisteren. Voorbeelden van predikers die dat juist wel doen, werden hier pas al genoemd: ds. Van der Zwan, ds. Den Boer, en er zijn uiteraard vele anderen. Daar merk je duidelijk dat ze als het ware door de tekst heen gegaan zijn.

merel schreef:Ik kan de bezwaarden tegen deze avonden wel volgen. Nu gaat het mij niet eens om een opening van een schooljaar. Dat heeft volgens mij elke middelbare school ( al zijn wij het vorige week ook vergeten). Wij kregen namelijk een week van te voren een link om in te loggen, nooit meer aan gedacht. Ik vind diensten, bezinningsmomenten, bid- en dankdagen door de week heel vermoeiend naast werk en gezin. De bid- en dankdagen zijn een gewoonte waar ik trouw heenga, maar ik zit er nooit ontspannen door het gehaast om alles rond te krijgen voor die tijd.

Voor de goede orde: aan allerlei sociale verplichtingen doe ik in een reguliere (werk)week ook niet mee

GerefGemeente-lid schreef: Binnen de GG gebeurt dat ook gewoon. Ik kan zo een heel rijtje predikanten noemen die de achterliggende tijd bij ons zijn voorgegaan.

Erskinees schreef:

GerefGemeente-lid schreef: Binnen de GG gebeurt dat ook gewoon. Ik kan zo een heel rijtje predikanten noemen die de achterliggende tijd bij ons zijn voorgegaan.

Natuurlijk doet een groot deel van de predikanten wel aan studie. Maar men doet wellicht niet altijd genoeg studie. Dat kan verschillende redenen hebben. Zo hebben predikanten in de GG het mega-druk vanwege het ellendige predikantentekort. Dat zorgt voor minder studietijd. Maar voor de kerkganger kan vermoeing in de luisterhouding optreden. Verder is het opleidingsniveau van de BhP en HHK predikanten net iets hoger vanwege de universitaire studie. Begrijp me niet verkeerd: ik geloof dat het onderwijs aan de Boezemsingel echt goed is. Maar mijn indruk is dat men daar toch vooral de bekende klanken en cliches aanleert dan diepgaand onderzoek in teksten.

Zeeuw schreef:

merel schreef:Ik kan de bezwaarden tegen deze avonden wel volgen. Nu gaat het mij niet eens om een opening van een schooljaar. Dat heeft volgens mij elke middelbare school ( al zijn wij het vorige week ook vergeten). Wij kregen namelijk een week van te voren een link om in te loggen, nooit meer aan gedacht. Ik vind diensten, bezinningsmomenten, bid- en dankdagen door de week heel vermoeiend naast werk en gezin. De bid- en dankdagen zijn een gewoonte waar ik trouw heenga, maar ik zit er nooit ontspannen door het gehaast om alles rond te krijgen voor die tijd.

Voor de goede orde: aan allerlei sociale verplichtingen doe ik in een reguliere (werk)week ook niet mee

ben je dan niet al te druk met alle tijdelijke zaken?

GerefGemeente-lid schreef:

Tiberius schreef:Dat denk ik ook ja, al werd dat eerder tamelijk hier stellig weersproken.
Daarom moet een preek een duidelijke, actuele toepassing hebben, wat function genoemd wordt. Die function moet uit het tekstgedeelte opkomen, en daar kom je als prediker alleen achter door goede studie.
Als een prediker dat niet doet, wordt hij saai om (langdurig) naar te luisteren. Voorbeelden van predikers die dat juist wel doen, werden hier pas al genoemd: ds. Van der Zwan, ds. Den Boer, en er zijn uiteraard vele anderen. Daar merk je duidelijk dat ze als het ware door de tekst heen gegaan zijn.

Binnen de GG gebeurt dat ook gewoon. Ik kan zo een heel rijtje predikanten noemen die de achterliggende tijd bij ons zijn voorgegaan.

Wij hebben een wat oudere predikant die steeds meer begint te herhalen en, zo lijkt het, ook minder voorbereidt en uitschrijft. De preken zijn vaak hetzelfde. Vooral de overige gezinsleden gaan zich daar steeds meer aan ergeren omdat de diensten altijd minstens anderhalf uur duren, zeker wanneer we thuis meekijken.

Misschien mag ik het niet zeggen, maar soms raakt een predikant uitgepreekt in een gemeente. Dan ga je weten wat er komt.
Dat is niet bij iedere predikant het geval!

Dat is bij ons wel het geval. De ds. staat hier al lang en dat merk je in alles. Tegelijkertijd is het dubbel want je bent ook heel dankbaar voor het hebben van een eigen predikant. Vacant zijn is ook maar niets in een kerkverband met een tekort.

Er zijn wat mij betreft maar weinig GG-predikanten waar ik graag elke zondag onder zou zitten. Heb dan net zo lief leespreken.

Op vakantie spreek je nog eens mensen uit heel het land. Ook mede GG-ers uit uiteenlopende gemeenten. En wat merk je? Honger naar de verklaring van Gods Woord. Er wordt veel gezucht onder beschrijvende prediking, aaneenrijgen van waarheidjes etc. Corona maakt dat velen elders zijn gaan meeluisteren (Zwan en C.P. de Boer hoor ik opvallend vaak), zich laven aan die prediking en niet weten hoe het moet als ze straks weer volledig kerken bij hun eigen gemeente. Concreet: je veert op en zit op het puntje van de bank als je de prediking van stud. De Raaf hoorde. Dat is wat men begeert. Men kan mopperen op de schare maar bij heel groot deel van de schare is oprecht verlangen naar Woordverkondiging.

Erskinees schreef:

GerefGemeente-lid schreef: Binnen de GG gebeurt dat ook gewoon. Ik kan zo een heel rijtje predikanten noemen die de achterliggende tijd bij ons zijn voorgegaan.

Natuurlijk doet een groot deel van de predikanten wel aan studie. Maar men doet wellicht niet altijd genoeg studie. Dat kan verschillende redenen hebben. Zo hebben predikanten in de GG het mega-druk vanwege het ellendige predikantentekort. Dat zorgt voor minder studietijd. Maar voor de kerkganger kan vermoeing in de luisterhouding optreden. Verder is het opleidingsniveau van de BhP en HHK predikanten net iets hoger vanwege de universitaire studie. Begrijp me niet verkeerd: ik geloof dat het onderwijs aan de Boezemsingel echt goed is. Maar mijn indruk is dat men daar toch vooral de bekende klanken en cliches aanleert dan diepgaand onderzoek in teksten.

Tiberius schreef:

Erskinees schreef:

GerefGemeente-lid schreef: Binnen de GG gebeurt dat ook gewoon. Ik kan zo een heel rijtje predikanten noemen die de achterliggende tijd bij ons zijn voorgegaan.

Natuurlijk doet een groot deel van de predikanten wel aan studie. Maar men doet wellicht niet altijd genoeg studie. Dat kan verschillende redenen hebben. Zo hebben predikanten in de GG het mega-druk vanwege het ellendige predikantentekort. Dat zorgt voor minder studietijd. Maar voor de kerkganger kan vermoeing in de luisterhouding optreden. Verder is het opleidingsniveau van de BhP en HHK predikanten net iets hoger vanwege de universitaire studie. Begrijp me niet verkeerd: ik geloof dat het onderwijs aan de Boezemsingel echt goed is. Maar mijn indruk is dat men daar toch vooral de bekende klanken en cliches aanleert dan diepgaand onderzoek in teksten.

Het zou zeer verstandig zijn als men qua toelating en opleiding aanhaakt bij de TUA. Dan is het gauw gedaan met die bekende klanken en clichés.

merel schreef:

Zeeuw schreef:

merel schreef:Ik kan de bezwaarden tegen deze avonden wel volgen. Nu gaat het mij niet eens om een opening van een schooljaar. Dat heeft volgens mij elke middelbare school ( al zijn wij het vorige week ook vergeten). Wij kregen namelijk een week van te voren een link om in te loggen, nooit meer aan gedacht. Ik vind diensten, bezinningsmomenten, bid- en dankdagen door de week heel vermoeiend naast werk en gezin. De bid- en dankdagen zijn een gewoonte waar ik trouw heenga, maar ik zit er nooit ontspannen door het gehaast om alles rond te krijgen voor die tijd.

Voor de goede orde: aan allerlei sociale verplichtingen doe ik in een reguliere (werk)week ook niet mee

ben je dan niet al te druk met alle tijdelijke zaken?

Ik betwijfel of dat het is. Ik heb relatief veel slaap nodig en ga altijd vroeg naar bed. Daarom zijn activiteiten in de avonduren niet aan mij besteed.