joepie schreef:vlinder schreef:albion schreef:joepie schreef:En dat je zelf gaat genieten van een week rust
Dat zal ik zeker doen. Maar de onrust blijf toch altijd in je zitten. Zou hij zich aanpassen. Helpt ie mee met corvee,
gedraagt ie zich wel, luistert hij, staat hij op met de anderen, (hij was niet van plan om 8 uur op te staan, want hij heeft vakantie!).
En er zijn zoveel andere dingen...
Vreselijk...als ik wist dat mijn moeder zo over me in zou zitten zou ik me juist misdragen. Als ouders moet je ook bepaald vertrouwen in je kind hebben. Zelf heb ik ook diverse kampen (geleid en als deelnemer meegedaan). Geloof mij: die corvee doet hij heus wel. (behalve memento, maar ja die had iemand die het voor hem deed)...
Misschien moet je een beetje oppassen met je spreken? Je weet helemaal niet wat er speelt en waarom deze moeder zich zorgen maakt? En het pleit in ieder geval niet voor je dat je zegt dat jij je dan JUIST zou misdragen.
En vertrouwen moet een kind ook verdienen......
Tussen de regels door denk ik ongeveer te weten waar die moeder zich zorgen over maakt. Maar mijn ouders wantrouwden ons ook altijd. Bah. Toen ik zag hoeveel vertrouwen mijn schoonouders in hun kinderen hadden vond ik dat zo heerlijk. En haar kinderen hadden zoiets van: oke, mijn moeder vertrouwd mij, dan doe ik het ook niet. Daartegenover vond ik het irritant dat mijn moeder zich zoveel zorgen maakte. Ik voelde me niet vrij om dingen te doen die een puber doet. Niet in het extreme, maar een kind met name een puber wil zich ook vrij kunnen bewegen en wil graag vertrouwd worden...
En nogmaals: op kamp wordt je door medekampgenoten en de leiding wel bij de les gehouden. Denk je dat anderen het nemen dat zijn corvee blijft liggen? Echt niet. En dat uit bed komen? Valt heus wel mee. Ik zou mijn week niet laten verknoeien door over zulke dingen zorgen te maken. Ik denk heus wel dat er meer dingen meespelen. Zoals de verkeerde weg op gaan e.d, maar Albion schreef dat niet bij de dingen waar ze zich zorgen over maakte. En nee ik ken die zoon niet, maar toch....ik heb een wantrouwende moeder gehad en ik vond dat echt verschrikkelijk. Memento zegt nu nog weleens: sjonge: een klein beetje vertrouwen zou fijn zijn...
En nee ik heb geen kinderen van die leeftijd, maar ik ben het wel met henriet en luther eens (in ander topic). Ik heb respect voor opvoeders, maar veel dingen lossen zich ook vanzelf op. En misschien moet ie zich eens branden en dan op de blaren zitten. Werkt best wel genezend...
Maar ja, in zulke topics mag ik geen mening hebben. Ik heb geen kinderen, heb geen idee waar ik het over heb. Ik kan wel zeggen: ik heb best heel veel meegemaakt tot en met een pleeggezin toe. HET LIGT NIET ALTIJD AAN HET KIND.
Maar wederom: daar heb ik geen verstand van...
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
)