Tiberius schreef:

Erasmiaan schreef:Ik vind dit geen goede vraag van je, Philpot. Ga gewoon voor de inhoud.

Verstandige opmerking.

Ik heb het verwijderd, maar zit hier nog wel even over na te denken. Ik vraag me soms af waarom mensen zich op bepaalde onderwerp zo fel zijn (het lukt me niet zo goed om dat wat neutraler te formuleren). Wat is volgens jullie het risico van het elkaar daarop bevragen?

Ik weet niet wat er gevraagd is. Maar zit zelf wel met een vraag. Wat bedoelt Profesto met niet falen als er gebeden wordt om hulp bij strijden tegen zondige gevoelens. Als die strijd blijft bestaan.Of mag dat volgend Profesto zo niet benoemd worden? M.a.w. wat heeft falen te maken met alstaande blijven in een strijd als de strijd blijft bestaan. Zoals we ieder bepaalde strijd hebben?

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

Ik wil heel erg voorzichtig zijn rond dit onderwerp. A omdat ik totaal niet kan inleven in de gevoelens van andersgeaarden, B omdat er mogelijk mensen op dit forum zitten met deze gevoelens en je niet andere moet kwetsen.

Ik denk dat (net als bij seksverslaafde/pornoverslaafde hetero’s) de gevoelens minder kunnen worden bij homofielen. Een hele enkele keer hoor je dat homo’s “genezen” worden. Hoewel ik niet wil beweren dat de Heere dit niet kan, wil ik wel zeggen dat het genezen ook anders verklaart kan worden. Bijvoorbeeld dat de man/vrouw die homo is misschien toch meer bi blijkt te zijn, en dat de hetero gevoelens + liefde tot een man/vrouw + genade van God er uiteindelijk voor zorgen dat de homofiele gevoelens compleet verdwijnen. Dat zou kunnen.

Valcke schreef:

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

Ik heb ook wel eens gehoord dat mensen die misbruikt zijn ook vaker andersgeaard zijn. Dat zou een verband kunnen zijn.

Valcke schreef:

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

J.C. Philpot schreef:

Valcke schreef:

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Dit begrijp ik denk ik. Hoe interpreteer jij die punten? Heb jij er wel eens vragen over gesteld? En wat is dan de reactie?

J.C. Philpot schreef:

Valcke schreef:

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Mee eens. Dit is het overnemen van mainstream opvattingen over dit onderwerp. Het eerste punt begrijp ik nog wel, zolang heteroseksuele gevoelens ontbreken. En het tweede punt is ongenuanceerd. Wat mij betreft zijn dit ongegronde statements.

Kijk bv eens naar de sterke stijging van mensen die zichzelf als biseksueel beschouwen? Ook een aangeboren en onveranderlijke identiteit? Idem de zeer sterke toename van personen die menen dat hun genderidentiteit niet klopt met het geslacht. Volgens sommigen ook een vaststaand en aangeboren gegeven. Maar waar komt dan die sterke toename vandaan? Er is veel en veel meer dan aangeboren factoren!

J.C. Philpot schreef:

Valcke schreef:

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Ik zou heel blij zijn met dit eerlijke verhaal.

J.C. Philpot schreef:[In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Wat een uitermate verstandige uitspraken in deze methode. Ben blij dat christelijke jongeren hiermee geconfronteerd worden.

merel schreef:

J.C. Philpot schreef:

Valcke schreef:

merel schreef:En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Ik zou heel blij zijn met dit eerlijke verhaal.

Wat maakt jou dan blij? M.a.w. hoe interpreteer jij deze punten?

Ik ben het in theorie met Valcke eens dat genderidentiteit minder vaststaand zou kunnen zijn dan veel mensen denken. Maar van conversietherapieën is al zoveel nadeel gezien, dat ik denk dat voor een evenwichtige persoonlijke ontwikkeling het accepteren van een (al dan niet ontwikkelde) geaardheid verreweg te verkiezen is.

Ik geloof niet dat het zinnig is om pubers op te zadelen met allerlei theorieën over genderfluïditeit. De voornaamste boodschap moet juist zijn dat God geen voorkeur heeft voor mensen met de ene of de andere geaardheid. En daarnaast kun je er als school voor kiezen om voor mensen met een niet-heteroseksuele geaardheid het celibaat te promoten.

De suggestie van Philpot om leerlingen niet mee te geven dat seksuele identiteit (overwegend) aangeboren is, lijkt me erg ongelukkig. Er is voor zover ik weet ook geen bewijs voor. Het is meer een wens dan een feit.

Ambtenaar schreef:

J.C. Philpot schreef:[In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Wat een uitermate verstandige uitspraken in deze methode. Ben blij dat christelijke jongeren hiermee geconfronteerd worden.

aan jou dezelfde vraag als aan Merel en Philpot. Hoe interpreteer jij die punten en wat maakt het dan zo verstandig?

Het zijn drie punten die door vrijwel iedereen die er verstand van heeft, gedeeld worden. Wat is precies de reden dat je daar vragen over hebt?

J.C. Philpot schreef: Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Het was voor mij al duidelijk dat de grenzen sterk vervagen. Maar dit is daar dan weer een bevestiging van.