Naar aanleiding van deze discussie en mijn wil om Zweeds te verbeteren heb ik de Zweedse versie van de kronieken van Narnia maar weer eens er bij gepakt.

huisman schreef:

Luther schreef:

Floppy schreef:Maar zoals ik al zei, Bunyan vergelijken met Lewis is onzinnig; het doet me vaag denken aan een vergelijking tussen een zak met aardappels en een duur vliegtuig....

Wat ik je zei!

Van Lewis ken ik Narnia en Brieven uit de hel. Die laatste heb ik het meest recent gelezen, twee jaar terug. De eerste heel wat eerder. Ik was toen een jaar of 17, denk ik. Ik heb 'm niet uitgelezen, omdat het voelde alsof ik iets las wat haaks staat op Gods Woord: geesten, draken, niet-realistische beesten, etc. Brieven uit de hel had ik ook moeite mee.
Op dit moment moet ik keuzes maken, en Lewis staat daarbij niet echt op nummer 1.

Het ging niet over jouw persoonlijke keus maar of Lewis wel of niet verantwoord is. Mijn antwoord is ronduit ja.
De boeken van Lewis gaan veel dieper dan wat reformatorische uitgevers aan flutromannetjes uitgeven.
Ik heb liever dat mijn kinderen Narnia lezen dan die zoetige zwijmelboeken om over de Amish hype maar helemaal te zwijgen. (2 van onze 6 kinderen hebben Narnia en LOTR gelezen)

Wat dat laatste betreft (flutromannetjes) ben ik het geheel eens. Maar boeken met draken en andere duivelse toestanden laat ik toch maar voor wat ze zijn.
Ik gaf mijn uitleg om aan te geven waar mijn allergie zit.
(Nu nog 111 ofzo? )

Ik heb kinderen die én zwijmelen met strootjesbruiden én Lewis en Tolkien lezen; dat kan ook nog. En ik zit zelf ook wel zo in elkaar.... Soms wil ik niet te diep na hoeven te denken bij een boek. Dan vind ik een Amishboek ook best aardig. En andere keren ben ik ze spuugzat.

Ik lees Elisabeth, van Maria Rosseels. Niet voor het eerst, maar wel weer genietend (voor zover dat kan als je op kouwe stations zit te lezen).
Al blijf ik bij dit boek wel wat moeite houden met dat grote onderscheid tussen sterke en zwakke karakters. De meeste mensen die ik ken zitten er tussenin. En anderen zijn op het ene punt heel sterk, terwijl ze in andere opzichten weer veel zwakker zijn of lijken.

Luther schreef:(...) Maar boeken met draken en andere duivelse toestanden laat ik toch maar voor wat ze zijn.
Ik gaf mijn uitleg om aan te geven waar mijn allergie zit.
(Nu nog 111 ofzo? )

Nou ja, in de bijbel staat aardig wat over draken, dus waarom dit nu per definitie gelijk duivels moet zijn....

In de bijbel zelf komt ook fantasy voor, best veel zelfs.
Er zijn sprekende en zingende dieren, sprekende bomen en planten, dag en nacht spreken tot elkaar, de zon is vrolijk, etc. etc.
De discipelen geloven in spoken en geesten, er zijn buitenaardse wezens, Jezus verteld een verhaal, zgn. "De Grote Scheiding" (arme man en rijke lazarus). En als de visioenen van Ezechiel, Daniel en Johannes geen fantasy zijn....
Kortom, met het genre Fantasy is niets mis en kun je als stijl prima gebruiken.
Het genre is zelfs begonnen bij christen-schrijvers (MacDonald, Chesterton, Tolkien, Lewis).
Het gaat erom welke boodschap je wilt overbrengen, en daarom moet je erop letten welke fantasy je leest.

En al zóú Fantasy heidens zijn: Paulus las ook heidense schrijvers.
Calvijn zegt zelfs dat bij heidense schrijvers het licht van Gods Geest (der waarheid) schijnt, en waarom zou we die dan niet lezen (Inst. II.2/15)?

En soms, als de christelijke boodschap niet gelijk duidelijk is (zoals bij Tolkien), moet je ff dieper graven (literair)

Want áls er mensen zijn die geloven dat de hele werkelijkheid meer is dan we hier op aarde zien, dan zou het de christen moeten zijn.
We verlangen naar een betere wereld, heel anders dan de onze, die nu buiten ons bereik ligt. We geloven in profetieën, een grote kwade macht, een verlosser die door moeilijkheden en zelfs door de dood heen redding brengt, formidabele strijd tussen goed en kwaad. etc.
Laat die thema's nou allemaal een grote rol spelen in fantasy

Als je er niet van houd, geen enkel probleem, maar ga het niet gelijk duivels noemen als het even anders is dan we gewend zijn.

PS Misschien een apart draadje over dit thema, dan kunnen we wellicht nog goede fantasy een elkaar tippen.

"Brieven uit de hel' is echt een heel goed en confronterend boek.

Begonnen in 'Vreugde in God' van Andrew Gray.

Ben bezig (opnieuw) met Uit het levensboek van Samuël.
15 preken over Samuël, door ds. E. Venema.
Actueler dan ooit!
Soms denk ik om eens wat stukjes als meditatie te plaatsen, maar weet niet of het wijs is...

Ik zag dat Helma het tweedehands gekocht had, eerder.
Heb jij het gelezen Helma en wat vond jij van dit boek?
Ik vond het nl. tegenvallen en dan bedoel ik meer de manier van schrijven.

Ik heb 'm in het Afrikaans, maar heb 'm ooit gelezen in het NL. Interessant boek, vond ik.
Ik ben nu een Engelse klassieker aan het lezen: het portret van Dorian Gray.

Ja ik vond het ook wel interessant. Maar zou het niet nog eens lezen.

Ben nu een boek aan het lezen over Zuid-Afrika van Irma Joubert; maar ik vind het zó langdradig. Het is een parallelboek van een ander boek wat ik al heb gelezen; en nee; het boeit me niet zo.

Ik las 'Anders nog iets?; over de teloorgang van de middenstand', door Tony van der Meulen. Ik hou wel van de kleine geschiedenis. Ik dacht leuk wat schetsjes te krijgen van de middenstand in de jaren 50/60. Het was een enorm zeurboek, dat ook nog eens slecht geschreven was. Ik ben meer te weten gekomen over hoeveel koekjes hij bij de thee kreeg toen hij bron X raadpleegde, dan dat ik weet hoe de dagelijkse praktijk in de manufacturenzaak van zijn ouders was. Als een auteur in 2001 in zijn titel al voor het woord 'teloorgang' kiest, moet je argwaan hebben. Ik heb 'm uitgelezen omdat ik me heb voorgenomen te stoppen met halfgelezen boeken. Hij ligt nu in de kringloopdoos.
Tegelijk lees ik nog 'Elisabeth' van Maria Rosseels en 'Het gebed' van Matthew Henry.

Zita schreef:Ik las 'Anders nog iets?; over de teloorgang van de middenstand', door Tony van der Meulen. Ik hou wel van de kleine geschiedenis. Ik dacht leuk wat schetsjes te krijgen van de middenstand in de jaren 50/60. Het was een enorm zeurboek, dat ook nog eens slecht geschreven was. Ik ben meer te weten gekomen over hoeveel koekjes hij bij de thee kreeg toen hij bron X raadpleegde, dan dat ik weet hoe de dagelijkse praktijk in de manufacturenzaak van zijn ouders was. Als een auteur in 2001 in zijn titel al voor het woord 'teloorgang' kiest, moet je argwaan hebben. Ik heb 'm uitgelezen omdat ik me heb voorgenomen te stoppen met halfgelezen boeken. Hij ligt nu in de kringloopdoos.

Jammer is dat he, je begint dan hoopvol en het zakt al snel in. Meestal zet ik toch door, maar dat gebeurt steeds minder vaak. Zeker als mijn ogen zwaar worden boven zo'n boek, dan denk ik: dichtklappen maar, het wordt niks meer.
Ik heb de laatste tijd een ongelukkige keuze steeds. In de bieb ziet het veelbelovend uit, volgens de achterflap en een willekeurige bladzijde, maar wat kan het tegenvallen.
Dan duik ik toch maar weer in mijn eigen ouwe zolderplankvoorraad.

Separerende prediking door Ds. A. Moerkerken.

Eerste deel mooi uiteengezet en sterk verwoord.
Wat prediking inhoud en hoe het dient te geschieden!

Nu bezig met het tweede deel, wat handelt over de titel van het boek!

Mara schreef:

Zita schreef:Ik las 'Anders nog iets?; over de teloorgang van de middenstand', door Tony van der Meulen. Ik hou wel van de kleine geschiedenis. Ik dacht leuk wat schetsjes te krijgen van de middenstand in de jaren 50/60. Het was een enorm zeurboek, dat ook nog eens slecht geschreven was. Ik ben meer te weten gekomen over hoeveel koekjes hij bij de thee kreeg toen hij bron X raadpleegde, dan dat ik weet hoe de dagelijkse praktijk in de manufacturenzaak van zijn ouders was. Als een auteur in 2001 in zijn titel al voor het woord 'teloorgang' kiest, moet je argwaan hebben. Ik heb 'm uitgelezen omdat ik me heb voorgenomen te stoppen met halfgelezen boeken. Hij ligt nu in de kringloopdoos.

Jammer is dat he, je begint dan hoopvol en het zakt al snel in. Meestal zet ik toch door, maar dat gebeurt steeds minder vaak. Zeker als mijn ogen zwaar worden boven zo'n boek, dan denk ik: dichtklappen maar, het wordt niks meer.
Ik heb de laatste tijd een ongelukkige keuze steeds. In de bieb ziet het veelbelovend uit, volgens de achterflap en een willekeurige bladzijde, maar wat kan het tegenvallen.
Dan duik ik toch maar weer in mijn eigen ouwe zolderplankvoorraad.

Hebben jullie de autobiografie van Agatha Christie wel eens gelezen?
Ze beschrijft heel leuk hoe haar ouders elkaar hebben ontmoet, hoe haar jeugd was, en ook allerlei over de gang van zaken in een groter huishouden (bijvoorbeeld de rol van de kokkin), en over de financiën. Schrijven kan ze wel natuurlijk, en het boek is gewoon heel onderhoudend en interessant. Ook als ze later op expeditie gaat, met archeologen mee.