Moderamen schreef:

helma schreef: Jijdaar gaat meer over hoe je tot geloof komt

helma schreef:Bij Heartcry gaat het meer over het leven van een gelovige in de levensheiliging.

Zomaar een vraag (puur vanuit interesse hoor): voel je jezelf dan wel thuis onder reformatorische prediking? Daar gaat het immers in 99% van de preken ook alleen om het tot geloof komen, en komen praktische levenslessen nauwelijks - of slechts kortaf - aan bod.

helma schreef:Inmiddels is het allemaal aardig off-topic...

Ik ben al een aantal jaar niet meer betrokken bij Jijdaar dus ik weet niet hoe het momenteel is. Maar ik zou mijn kinderen liever naar Heartcry sturen dan naar Jijdaar. Bij Heartcry merk ik meer een verlangen om dichtbij het Woord te leven.

Luther schreef:Het feit dat vele jongeren die intensief naar HeartCry gaan, anders zijn gaan denken over de kinderdoop, het verbond, de prediking, etc. en neerkijken op Gos kinderen die maar last blijven houden van de 'oude mens' geeft mij grote zorgen over deze stichting.

helma schreef:Misschien had ik het woord 'sturen' niet moeten gebruiken. Want ik stuur ze er niet heen; maar het lijkt hier of Jijdaar 'beter' is dan Heartcry. Dat is mijn ervaring niet. Ik zou ze liever naar Heartcry zien gaan. Ik zie daar een minder oppervlakkig geloof.
En overigens had ik mijn jong-volwassen kinderen op het oog. Die kunnen af en toe wel een scheut Heartcry gebruiken.

Moderamen schreef:Zomaar een vraag (puur vanuit interesse hoor): voel je jezelf dan wel thuis onder reformatorische prediking? Daar gaat het immers in 99% van de preken ook alleen om het tot geloof komen, en komen praktische levenslessen nauwelijks - of slechts kortaf - aan bod.

De christen leeft immers in Christus en is het stadium van strijd met het zondige vlees voorbij

helma schreef:

De christen leeft immers in Christus en is het stadium van strijd met het zondige vlees voorbij

.

Dat heb ik nooit heb gehoord bij Heartcry. Juist de zonden worden scherp en concreet aangewezen.

Terri schreef:

helma schreef:

De christen leeft immers in Christus en is het stadium van strijd met het zondige vlees voorbij

.

Dat heb ik nooit heb gehoord bij Heartcry. Juist de zonden worden scherp en concreet aangewezen.

Ik ook niet, ik snap de aversie dan ook niet, of het moet zijn dat je constant uit je 'comfort-zone' wordt getrokken.
Zo maar mee deinen in het kerkelijke schip en afwachten wanneer 'het' gebeurd, inderdaad dan moet je daar niet wezen, want je wordt behoorlijk onrustig gemaakt.
Wel is de boodschap van Gods genade rijk aanwezig en worden de 'ophouders' ontmaskerd.

huisman schreef:
Vraag het mij echt af................................Dan zou hij toch nooit al die baptisten in Doorn hebben uitgenodigd?

Luther schreef:

helma schreef:Inmiddels is het allemaal aardig off-topic...

Ik ben al een aantal jaar niet meer betrokken bij Jijdaar dus ik weet niet hoe het momenteel is. Maar ik zou mijn kinderen liever naar Heartcry sturen dan naar Jijdaar. Bij Heartcry merk ik meer een verlangen om dichtbij het Woord te leven. Als je bekeerd wordt gaat dat zichtbaar worden in je leven. Dat miste ik een beetje bij de mensen achter Jijdaar. En daar wordt Bij Heartcry wel ruim aandacht aan besteed. Sprekers als Paul Washer en Jef de Vriese zijn bijbelgetrouwe sprekers waar je veel van kan leren. Ook van Etienne Maritz en François Carr heb ik veel geleerd.
Jijdaar gaat meer over hoe je tot geloof komt (en dan idd een grote rol toebedeeld aan eigen keuze)
Bij Heartcry gaat het meer over het leven van een gelovige in de levensheiliging. En dan wellicht weleens een te grote rol van jezelf; maar dat is per spreker verschillend. Iemand als Zac Poonen gaat daar veel en veel te ver in.

Ik zou mijn kinderen zowel niet sturen naar JijDaar als naar HeartCry.
JijDaar is wat minder systematisch, maar HeartCry weekt jongeren los van de kerk waar ze vandaan komen. Inderdaad komt het leven van een christen in de heiligmaking veel ter sprake. Helaas gaat dat geregeld gepaard met het gevoelen dat de rechtvaardiging, de bekering, het arme zondaar-zijn en blijven als een gepasseerd station wordt gezien. Heiligmaking wordt dan al snel een nieuwe 'wet'. Ontdekkende vragen rond het fundament van ons leven, worden niet meer gesteld.
Het feit dat vele jongeren die intensief naar HeartCry gaan, anders zijn gaan denken over de kinderdoop, het verbond, de prediking, etc. en neerkijken op Gos kinderen die maar last blijven houden van de 'oude mens' geeft mij grote zorgen over deze stichting.

Als ik het goed zie, is de omslag bij de organisatoren van HeartCry naar buiten gekomen met de uitgave van het boek Rechtvaardiging en wedergeboorte van Charles Leiter. In dit boek betoogt Leiter dat er in Romeinen 7:14-25 sprake is van een onbekeerd mens, iemand die nog in het rijk van het vlees is. Leiter maakt een radicaal onderscheid tussen vlees en Geest, hoewel hij de aanwezigheid van zonde in het leven van een christen erkent. De uiteindelijke, maar in dit leven nog niet volledige werkelijkheid van een christen is dat hij tot in zijn diepste wezen een nieuwe persoon geworden is. Vlees is voor Leiter het onverloste, fysieke lichaam, de plaats waar de zonde zich nog steeds probeert te laten gelden. Leiter schreef dit boek om ‘raad te geven aan onstandvastige christenen’, aldus de stichting HeartCry.
In deze lijn wil HeartCry staan. Daaraan is de boodschap van het overwinningsleven toegevoegd, met name door de publicaties en lezingen van de Zuid-Afrikaanse ds. Etienne Maritz. Directeur van de stichting HeartCry, Arjan Baan, bevestigde in een interview dat het in Romeinen 6 niet gaat om de rechtvaardigmaking, maar om de heiligmaking. Het zou gaan om de geloofswerkelijkheid van de nieuwe identiteit in Christus; de oude mens is dood en gekruisigd; de christen is de nieuwe mens, maar woont nog in een sterfelijk lichaam. Daarom moet een christen, aldus Leiter, het gebod van Paulus volgen om de leden van het lichaam die op de aarde zijn, te doden. Het gaat dan om een geestelijke strijd tegen concrete zonden; dat kan alleen in de kracht van de Geest.

De theoloog Oepke Noordmans heeft zich in zijn boekje 'Psychologie en Evangelie' ook over deze materie uitgesproken. Zonde beperkt zich bij Noordmans niet tot de dingen die we doen, maar duidt vooral op een diep ingevreten bestaanswijze; het is de geestelijke dood die in onze leden leeft. Juist op Golgotha wordt de ernst van wat zonde is, voor ogen gesteld. De gedachte dat wij moeten strijden tegen enkele zondige daden, doet volstrekt tekort aan de macht van de zonde die in ons woont. Vlees blijft vlees, ook in Romeinen 7 en 8. Vandaar Noordmans’ nadruk op Luthers en Kohlbrugges boetestrijd. Het gaat daarom niet aan om zelf maar aan de slag te gaan als vernieuwd mens. Het is de Geest Die dagelijks doet roepen om verlossing uit ‘het lichaam van deze dood’ en de zondaar op Christus werpt, om uit Zijn kruisverdiensten te leven als gerechtvaardigde.
Elke ontmoeting met de dood in ons vlees kan alleen maar leiden tot de uitroep: ‘Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam van deze dood.’ De Geest brengt echter verder, namelijk bij het kruis en de opstanding van Jezus Christus: ‘Ik dank God door Jezus Christus.’ Noordmans merkt terecht in een tussenzinnetje op, dat zij die het eerste niet meer (willen) zeggen, zich als ‘bekeerde mensen meestal te geestelijk’ voelen. Noordmans legt hier een pijnpunt bloot, dat heden in de kerken, maar in het bijzonder in kringen rond de stichting HeartCry veel gehoord wordt. De christen leeft immers in Christus en is het stadium van strijd met het zondige vlees voorbij. Een toenemende roep om groeigroepen en scholing in discipelschap is veelal het gevolg. Het programmatische van dergelijke groeigroepen en discipelschapcursussen staat in schril contrast met de zwarte tekening die Noordmans geeft van de blijvende werkelijkheid in Paulus' leven, namelijk de dubbelheid Farizeër-tollenaar die hij tot zijn laatste snik bleef.

samanthi schreef:

Luther schreef:

helma schreef:Inmiddels is het allemaal aardig off-topic...

Ik ben al een aantal jaar niet meer betrokken bij Jijdaar dus ik weet niet hoe het momenteel is. Maar ik zou mijn kinderen liever naar Heartcry sturen dan naar Jijdaar. Bij Heartcry merk ik meer een verlangen om dichtbij het Woord te leven. Als je bekeerd wordt gaat dat zichtbaar worden in je leven. Dat miste ik een beetje bij de mensen achter Jijdaar. En daar wordt Bij Heartcry wel ruim aandacht aan besteed. Sprekers als Paul Washer en Jef de Vriese zijn bijbelgetrouwe sprekers waar je veel van kan leren. Ook van Etienne Maritz en François Carr heb ik veel geleerd.
Jijdaar gaat meer over hoe je tot geloof komt (en dan idd een grote rol toebedeeld aan eigen keuze)
Bij Heartcry gaat het meer over het leven van een gelovige in de levensheiliging. En dan wellicht weleens een te grote rol van jezelf; maar dat is per spreker verschillend. Iemand als Zac Poonen gaat daar veel en veel te ver in.

Ik zou mijn kinderen zowel niet sturen naar JijDaar als naar HeartCry.
JijDaar is wat minder systematisch, maar HeartCry weekt jongeren los van de kerk waar ze vandaan komen. Inderdaad komt het leven van een christen in de heiligmaking veel ter sprake. Helaas gaat dat geregeld gepaard met het gevoelen dat de rechtvaardiging, de bekering, het arme zondaar-zijn en blijven als een gepasseerd station wordt gezien. Heiligmaking wordt dan al snel een nieuwe 'wet'. Ontdekkende vragen rond het fundament van ons leven, worden niet meer gesteld.
Het feit dat vele jongeren die intensief naar HeartCry gaan, anders zijn gaan denken over de kinderdoop, het verbond, de prediking, etc. en neerkijken op Gos kinderen die maar last blijven houden van de 'oude mens' geeft mij grote zorgen over deze stichting.

Als ik het goed zie, is de omslag bij de organisatoren van HeartCry naar buiten gekomen met de uitgave van het boek Rechtvaardiging en wedergeboorte van Charles Leiter. In dit boek betoogt Leiter dat er in Romeinen 7:14-25 sprake is van een onbekeerd mens, iemand die nog in het rijk van het vlees is. Leiter maakt een radicaal onderscheid tussen vlees en Geest, hoewel hij de aanwezigheid van zonde in het leven van een christen erkent. De uiteindelijke, maar in dit leven nog niet volledige werkelijkheid van een christen is dat hij tot in zijn diepste wezen een nieuwe persoon geworden is. Vlees is voor Leiter het onverloste, fysieke lichaam, de plaats waar de zonde zich nog steeds probeert te laten gelden. Leiter schreef dit boek om ‘raad te geven aan onstandvastige christenen’, aldus de stichting HeartCry.
In deze lijn wil HeartCry staan. Daaraan is de boodschap van het overwinningsleven toegevoegd, met name door de publicaties en lezingen van de Zuid-Afrikaanse ds. Etienne Maritz. Directeur van de stichting HeartCry, Arjan Baan, bevestigde in een interview dat het in Romeinen 6 niet gaat om de rechtvaardigmaking, maar om de heiligmaking. Het zou gaan om de geloofswerkelijkheid van de nieuwe identiteit in Christus; de oude mens is dood en gekruisigd; de christen is de nieuwe mens, maar woont nog in een sterfelijk lichaam. Daarom moet een christen, aldus Leiter, het gebod van Paulus volgen om de leden van het lichaam die op de aarde zijn, te doden. Het gaat dan om een geestelijke strijd tegen concrete zonden; dat kan alleen in de kracht van de Geest.

De theoloog Oepke Noordmans heeft zich in zijn boekje 'Psychologie en Evangelie' ook over deze materie uitgesproken. Zonde beperkt zich bij Noordmans niet tot de dingen die we doen, maar duidt vooral op een diep ingevreten bestaanswijze; het is de geestelijke dood die in onze leden leeft. Juist op Golgotha wordt de ernst van wat zonde is, voor ogen gesteld. De gedachte dat wij moeten strijden tegen enkele zondige daden, doet volstrekt tekort aan de macht van de zonde die in ons woont. Vlees blijft vlees, ook in Romeinen 7 en 8. Vandaar Noordmans’ nadruk op Luthers en Kohlbrugges boetestrijd. Het gaat daarom niet aan om zelf maar aan de slag te gaan als vernieuwd mens. Het is de Geest Die dagelijks doet roepen om verlossing uit ‘het lichaam van deze dood’ en de zondaar op Christus werpt, om uit Zijn kruisverdiensten te leven als gerechtvaardigde.
Elke ontmoeting met de dood in ons vlees kan alleen maar leiden tot de uitroep: ‘Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam van deze dood.’ De Geest brengt echter verder, namelijk bij het kruis en de opstanding van Jezus Christus: ‘Ik dank God door Jezus Christus.’ Noordmans merkt terecht in een tussenzinnetje op, dat zij die het eerste niet meer (willen) zeggen, zich als ‘bekeerde mensen meestal te geestelijk’ voelen. Noordmans legt hier een pijnpunt bloot, dat heden in de kerken, maar in het bijzonder in kringen rond de stichting HeartCry veel gehoord wordt. De christen leeft immers in Christus en is het stadium van strijd met het zondige vlees voorbij. Een toenemende roep om groeigroepen en scholing in discipelschap is veelal het gevolg. Het programmatische van dergelijke groeigroepen en discipelschapcursussen staat in schril contrast met de zwarte tekening die Noordmans geeft van de blijvende werkelijkheid in Paulus' leven, namelijk de dubbelheid Farizeër-tollenaar die hij tot zijn laatste snik bleef.

Luther ik heb twee kinderen die van het geloof af gegaan zijn. Ik zou de Heere danken als zij naar een van de stichtingen gaan zouden. Begrijp je dat? Nu gaan ze steeds verder bij de Heere vandaan. We hebben echt nog wel eens gesprekken over de Heere, maar in de loop der jaren merk je echt dat dat steeds minder aanslaat en dat ze steeds meer de houding van iedereen vrijlaten in zijn of haar overtuiging krijgen.

Terri schreef:

samanthi schreef: Luther ik heb twee kinderen die van het geloof af gegaan zijn. Ik zou de Heere danken als zij naar een van de stichtingen gaan zouden. Begrijp je dat? Nu gaan ze steeds verder bij de Heere vandaan. We hebben echt nog wel eens gesprekken over de Heere, maar in de loop der jaren merk je echt dat dat steeds minder aanslaat en dat ze steeds meer de houding van iedereen vrijlaten in zijn of haar overtuiging krijgen.

Zo denk ik er ook over, kwamen ze daar maar.....