Mannetje schreef:God brengt Zijn Kerk bij áf, en wel voortdurend. Genade zal genade zijn en blijven!
Dr. C. A. van der Sluijs

Zie: https://www.rd.nl/opinie/gereformeerd-ó ... -1.1521069

Ik vind de stelling wel wat zwart-wit eerlijk gezegd.
Dat de evangelischen ( soms, lang niet elke gemeente) meer nadruk leggen op werking van de H.Geest en de reformatorischen meer op de rechtvaardigmaking, zal zo zijn, maar er zijn ook gereformeerden die niet eens aan het stuk van de rechtvaardiging toekomen.....
Ze preken erg veel bevinding wat dan weer lijkt op de evangelischen met hun bevinding

Herfstparadox
Het stervend blad toont in weergaloze schoonheid de vergankelijkheid van het leven.

Ds. A.T. Vergunst :

Onlangs sprak ik met een oud-predikant. Ik vroeg hem hoe hij reageerde op hen die altijd maar weer opmerken: “Er wordt wel wat gemist in die preek of dat boekje.” Hij gaf me een mooi antwoord: “Weet ik. Er wordt altijd veel gemist. Maar werd Christus gemist? Als Hij gemist is in de prediking, in het hart, in het geloofsleven, ja dan wordt alles gemist met wat u/wij ook allemaal hebben.”

"Dienaren van het Woord zijn verplicht om bij elke gelegenheid over Christus te prediken"
Ralph Robinson (1614-55) Puritein.

De mens wil alles van nature zijn, ook godsdienstig, als hij zich maar niet behoeft te bekeren.
- Mr. I. da Costa -

"Iemand die zegt zelf niet bekeerd te zijn, maar wel opmerkingen over het geestelijk leven van anderen denkt te kunnen maken, komt op mij vaak over als een blinde die vertelt hoe Rembrandt 'De Nachtwacht' had moeten schilderen." Ds. L den Butter

Prijst den dag niet aleer het avond is...

Het hout dat aan onze Heiland de dood bracht, is voor ons de boom des Levens
~C.H. Spurgeon

"Wie de hel wil afschaffen, wordt genadeloos."
Michael McClyymond, hoogleraar modern christendom aan de Saint Louis Universiteit.

Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen? Jer. 17:9. Leer veel van de Heere Jezus. Zie voor iedere blik op jezelf tien maal op Christus. Hij is gans begeerlijk. Zo'n oneindige majesteit en toch zo'n zachtmoedigheid en genade, en alles voor zondaars, zelfs voor de voornaamste (ergste)! Leef veel in de glimlach van God. Koester je in Zijn stralen. Voel hoe Zijn alziende blik op je is gevestigd in liefde en rust in Zijn almachtige armen.

Robert Murray M'Cheyne

Lieve broeders, bidt voor de Joden, bidt voor de vrede van Jeruzalem. O dat die blijde dag haast aanbreekt! De Heere zal het op Zijn tijd verhaasten. ~ R.M. Mc Cheyne

-DIA- schreef: Er zijn diep ingeleide kinderen Gods geweest die later en zelfs op hun sterfbed nog honden hoorden blaffen die ze nog nooit gehoord hadden. Denk aan ds. Fraanje om een voorbeeld te noemen.

Deze uitspraak heb ik even laten bezinken.
Ik herinner me heel vaag dat iemand deze vroeger zei. Maar ik dacht dat het juist over onbekeerde mensen ging.
Omdat diegene wel meer "enge" verhalen vertelde, waar ik als kind vuurrode wangen van kreeg, van schrik.
Iemand lag op zijn sterfbed en hoorde en zag het vuur van de hel. Hij kermde "te laat, te laat".
En zo raar, ik durfde er later niets over te zeggen tegen mijn ouders.
Was dit nu waar of is dit weer zo'n bangmakerij-verhaal uit het gezelschapsleven?

Mara schreef: Ik herinner me heel vaag dat iemand deze vroeger zei. Maar ik dacht dat het juist over onbekeerde mensen ging.
Omdat diegene wel meer "enge" verhalen vertelde, waar ik als kind vuurrode wangen van kreeg, van schrik.
Iemand lag op zijn sterfbed en hoorde en zag het vuur van de hel. Hij kermde "te laat, te laat".
En zo raar, ik durfde er later niets over te zeggen tegen mijn ouders.
Was dit nu waar of is dit weer zo'n bangmakerij-verhaal uit het gezelschapsleven?

Er zijn wel meer van zulke verhalen, op de woesteweg website staan ook zulke verhalen van dokter Davis. Of het allemaal waar is weet ik natuurlijk niet maar ik heb nogal flinke moeite met zulke verhalen.

ejvl schreef:

Mara schreef: Ik herinner me heel vaag dat iemand deze vroeger zei. Maar ik dacht dat het juist over onbekeerde mensen ging.
Omdat diegene wel meer "enge" verhalen vertelde, waar ik als kind vuurrode wangen van kreeg, van schrik.
Iemand lag op zijn sterfbed en hoorde en zag het vuur van de hel. Hij kermde "te laat, te laat".
En zo raar, ik durfde er later niets over te zeggen tegen mijn ouders.
Was dit nu waar of is dit weer zo'n bangmakerij-verhaal uit het gezelschapsleven?

Er zijn wel meer van zulke verhalen, op de woesteweg website staan ook zulke verhalen van dokter Davis. Of het allemaal waar is weet ik natuurlijk niet maar ik heb nogal flinke moeite met zulke verhalen.

Misschien is het mogelijk om zulke uitspraken te checken op waarheidsgehalte. Wat zegt de Bijbel over Gods kinderen en over hun sterven?