• De doop als pleitgrond?

Marnix schreef:Als ze bij het opgroeien de eis negeren verbreken ze daarmee het verbond en gelden de beloften voor hen ook niet meer maa kan je niet zeggen: Het verbond heeft helemaal nooit bestaan, hij is er nooit in geweest.

Toch denk ik dat je dat zult moeten zeggen. Het verbond is nooit verder gekomen dan een 'aanbod', een belofte in dit geval. Maar als de dopeling niet bekeert en zich gelooft, is hij ook nooit in het verbond geweest. Hij heeft niet de gaven van het verbond ontvangen: vergeving, de Heilige Geest, een nieuwe natuur. Dat alles heeft hij niet en ook nooit gehad.

aritha schreef:Het is geen totaal nieuw verbond toch? Het is er altijd al geweest. Een nieuwe maan is ook geen andere maan, maar een maan die opnieuw te voorschijn komt.
Omdat de reikwijdte van het verbond vergroot is houden de verbondsbeloften, de verbondswraak en de verbondseis toch niet opeens op te bestaan?

De verbondsbediening is veranderd. In het OT was het zo dat God met een bepaalde groep mensen, het volk Israël, een verbond oprichtte, waarbij vervolgens het ene gedeelte van dat volk wél, en het andere gedeelte van dat volk níét het verbond gehoorzaamde.
In het NT is die situatie er niet meer: er is niet een groep mensen waarmee God Zijn verbond heeft opgericht, en waarvan het ene gedeelte wel en het andere gedeelte geen gehoor geeft aan wat God vraagt. Het verbond heeft een ander, persoonlijker karakter gekregen. Dat is begonnen bij Israël zelf, met de prediking van Johannes de Doper en Jezus en later de discipelen van Jezus: de mensen moesten in reactie op hun prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloofden gold de belofte van het nieuwe verbond, dat was beloofd aan het – gehele! – volk Israël.
Deze ‘verbondsbediening’ is vanuit Israël uitgewaaierd over bijna de gehele wereld, maar het principe is hetzelfde gebleven: de mensen moeten in reactie op de prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloven, geldt de belofte van het nieuwe verbond.
Daarom zie ik niet in hoe je kunt pleiten op een verbond, waar je nog geen deel van uitmaakt. (Dit even helemaal los van de vraag of kinderen gedoopt moeten worden of niet. Zoals ook hier op RF blijkt, zeggen niet allen die hun kinderen laten dopen, dat een kind daarmee deelt in het verbond, laat staan dat ze hun kinderen zouden leren daarop te ‘pleiten’.)

Afgewezen schreef:
aritha schreef:Het is geen totaal nieuw verbond toch? Het is er altijd al geweest. Een nieuwe maan is ook geen andere maan, maar een maan die opnieuw te voorschijn komt.
Omdat de reikwijdte van het verbond vergroot is houden de verbondsbeloften, de verbondswraak en de verbondseis toch niet opeens op te bestaan?
De verbondsbediening is veranderd. In het OT was het zo dat God met een bepaalde groep mensen, het volk Israël, een verbond oprichtte, waarbij vervolgens het ene gedeelte van dat volk wél, en het andere gedeelte van dat volk níét het verbond gehoorzaamde.
In het NT is die situatie er niet meer: er is niet een groep mensen waarmee God Zijn verbond heeft opgericht, en waarvan het ene gedeelte wel en het andere gedeelte geen gehoor geeft aan wat God vraagt. Het verbond heeft een ander, persoonlijker karakter gekregen. Dat is begonnen bij Israël zelf, met de prediking van Johannes de Doper en Jezus en later de discipelen van Jezus: de mensen moesten in reactie op hun prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloofden gold de belofte van het nieuwe verbond, dat was beloofd aan het – gehele! – volk Israël.
Deze ‘verbondsbediening’ is vanuit Israël uitgewaaierd over bijna de gehele wereld, maar het principe is hetzelfde gebleven: de mensen moeten in reactie op de prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloven, geldt de belofte van het nieuwe verbond.
Daarom zie ik niet in hoe je kunt pleiten op een verbond, waar je nog geen deel van uitmaakt. (Dit even helemaal los van de vraag of kinderen gedoopt moeten worden of niet. Zoals ook hier op RF blijkt, zeggen niet allen die hun kinderen laten dopen, dat een kind daarmee deelt in het verbond, laat staan dat ze hun kinderen zouden leren daarop te ‘pleiten’.)

Onderlinge geschilpunten zijn nogal eens terug te brengen tot een verschil inzake het genadeverbond.

aritha schreef:
Afgewezen schreef:
aritha schreef:Het is geen totaal nieuw verbond toch? Het is er altijd al geweest. Een nieuwe maan is ook geen andere maan, maar een maan die opnieuw te voorschijn komt.
Omdat de reikwijdte van het verbond vergroot is houden de verbondsbeloften, de verbondswraak en de verbondseis toch niet opeens op te bestaan?
De verbondsbediening is veranderd. In het OT was het zo dat God met een bepaalde groep mensen, het volk Israël, een verbond oprichtte, waarbij vervolgens het ene gedeelte van dat volk wél, en het andere gedeelte van dat volk níét het verbond gehoorzaamde.
In het NT is die situatie er niet meer: er is niet een groep mensen waarmee God Zijn verbond heeft opgericht, en waarvan het ene gedeelte wel en het andere gedeelte geen gehoor geeft aan wat God vraagt. Het verbond heeft een ander, persoonlijker karakter gekregen. Dat is begonnen bij Israël zelf, met de prediking van Johannes de Doper en Jezus en later de discipelen van Jezus: de mensen moesten in reactie op hun prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloofden gold de belofte van het nieuwe verbond, dat was beloofd aan het – gehele! – volk Israël.
Deze ‘verbondsbediening’ is vanuit Israël uitgewaaierd over bijna de gehele wereld, maar het principe is hetzelfde gebleven: de mensen moeten in reactie op de prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloven, geldt de belofte van het nieuwe verbond.
Daarom zie ik niet in hoe je kunt pleiten op een verbond, waar je nog geen deel van uitmaakt. (Dit even helemaal los van de vraag of kinderen gedoopt moeten worden of niet. Zoals ook hier op RF blijkt, zeggen niet allen die hun kinderen laten dopen, dat een kind daarmee deelt in het verbond, laat staan dat ze hun kinderen zouden leren daarop te ‘pleiten’.)
Onderlinge geschilpunten zijn nogal eens terug te brengen tot een verschil inzake het genadeverbond.

Precies daar draait het steeds weer om als je het genadeverbond ziet als opgericht met de uitverkorenen zul je altijd moeite hebben met de rijkdom van de kinderdoop.(Of je moet de bediening van het genadeverbond zo ruim zien als de Marrow men). Of je gaat de kinderdoop verwerpen (Zie b.v de strict baptist) of je gaat de kinderdoop zo uithollen door te zeggen dat de doop alleen wat zegt tegen de uitverkoren kinderen.
@ Afgewezen jij vraagt ergens of de dopeling een streepje voor heeft. Zo zou ik het niet zeggen omdat dat ernstig tekort doet aan de waarde van de doop. De Drieënige God heeft Zijn Drieënige Naam verbonden aan de dopeling terwijl die dopeling nog een vijand is van genade en moet wedergeboren worden. Dat is pas onbegrijpelijke Goddelijke liefde.

huisman schreef:
aritha schreef:
Afgewezen schreef:
aritha schreef:Het is geen totaal nieuw verbond toch? Het is er altijd al geweest. Een nieuwe maan is ook geen andere maan, maar een maan die opnieuw te voorschijn komt.
Omdat de reikwijdte van het verbond vergroot is houden de verbondsbeloften, de verbondswraak en de verbondseis toch niet opeens op te bestaan?
De verbondsbediening is veranderd. In het OT was het zo dat God met een bepaalde groep mensen, het volk Israël, een verbond oprichtte, waarbij vervolgens het ene gedeelte van dat volk wél, en het andere gedeelte van dat volk níét het verbond gehoorzaamde.
In het NT is die situatie er niet meer: er is niet een groep mensen waarmee God Zijn verbond heeft opgericht, en waarvan het ene gedeelte wel en het andere gedeelte geen gehoor geeft aan wat God vraagt. Het verbond heeft een ander, persoonlijker karakter gekregen. Dat is begonnen bij Israël zelf, met de prediking van Johannes de Doper en Jezus en later de discipelen van Jezus: de mensen moesten in reactie op hun prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloofden gold de belofte van het nieuwe verbond, dat was beloofd aan het – gehele! – volk Israël.
Deze ‘verbondsbediening’ is vanuit Israël uitgewaaierd over bijna de gehele wereld, maar het principe is hetzelfde gebleven: de mensen moeten in reactie op de prediking persoonlijk geloven, persoonlijk hun zonden belijden en persoonlijk zich laten dopen. Voor degenen die geloven, geldt de belofte van het nieuwe verbond.
Daarom zie ik niet in hoe je kunt pleiten op een verbond, waar je nog geen deel van uitmaakt. (Dit even helemaal los van de vraag of kinderen gedoopt moeten worden of niet. Zoals ook hier op RF blijkt, zeggen niet allen die hun kinderen laten dopen, dat een kind daarmee deelt in het verbond, laat staan dat ze hun kinderen zouden leren daarop te ‘pleiten’.)
Onderlinge geschilpunten zijn nogal eens terug te brengen tot een verschil inzake het genadeverbond.
Precies daar draait het steeds weer om als je het genadeverbond ziet als opgericht met de uitverkorenen zul je altijd moeite hebben met de rijkdom van de kinderdoop.(Of je moet de bediening van het genadeverbond zo ruim zien als de Marrow men). Of je gaat de kinderdoop verwerpen (Zie b.v de strict baptist) of je gaat de kinderdoop zo uithollen door te zeggen dat de doop alleen wat zegt tegen de uitverkoren kinderen.
@ Afgewezen jij vraagt ergens of de dopeling een streepje voor heeft. Zo zou ik het niet zeggen omdat dat ernstig tekort doet aan de waarde van de doop. De Drieënige God heeft Zijn Drieënige Naam verbonden aan de dopeling terwijl die dopeling nog een vijand is van genade en moet wedergeboren worden. Dat is pas onbegrijpelijke Goddelijke liefde.

Er is ook een andere beschouwing. Namelijk, dat de Bijbel altijd in de organische zin spreekt:

... Maar als dit alles nu geschied is, heeft God dan Zijn volk verstoten? Immers, ge weet beter. God verstoot Zijn volk nimmer. De wijngaard mag worden besnoeid en soms schijnbaar geheel verwoest; het overblijfsel naar de verkiezing der genade wordt altijd behouden. En de Heere ontvangt de verwachte vrucht van Zijn eigen werk.

Niet anders vindt ge de voorstelling der Heilige Schrift in het Nieuwe Testament. Ge vindt deze voorstelling in Joh. 15:1, 2:

"Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman. Alle rank, die in Mij geen vrucht draagt, die neemt Hij weg; en al wie vrucht draagt, die reinigt Hij, opdat zij meer vrucht drage."

Zeker, er is wel een bredere beschouwing van dat woord mogelijk. Toch kan er geen twijfel bestaan, dat de Heiland hier het oog heeft op Zijn volk, zoals dat in de wereld bestaat en zich openbaart in het uitwendige. En hoe zult ge toch ontkomen aan het Remonstrantisme, als ge bij het lezen dezer woorden niet de organische gedachte vasthoudt, als ge niet het eigen beeld van de wijnstok en de ranken, zoals het zich werkelijk aan u vertoont in de natuur, blijft toepassen op Gods verbondsvolk? Zijn er dan levende en goede ranken in Christus, die straks toch weer worden afgehouwen? Zijn er dan, die Christus eens werden ingelijfd door een oprecht geloof en die toch weer worden verworpen, omdat ze in Christus geen vrucht droegen? Gij komt geen stap verder van het Remonstrantse pad, door vast te houden aan het idee, dat het verbond naar zijn wezen niets anders is dan een belofte en dat het nu afhangt van degenen, die historisch in het verbond worden geboren en getogen, om zich die belofte toe te eigenen. Immers is, in de eerste plaats, heel die voorstelling zelf Remonstrants. Maar, in de tweede plaats, verklaart gij dan toch zo ook niet, dat er ranken zijn in de Wijnstok Christus, die afgehouwen en in het vuur geworpen worden. Nu hebt ge dat in de natuurlijke wijnstok juist wel. Ge hebt daar takken, die wel in de wijnstok zijn, die ook levenssappen uit de wijnstok trekken, en die toch geen vruchten dragen. Welnu, zo hebt gij het metterdaad ook met Gods volk in de wereld. Het is één organisme. Doch in dat ene organisme hebt ge altijd weer de goede kern en de verworpen kern. ...

Kun je hier verder lezen:
http://www.cprf.co.uk/languages/dutch_b ... dseed9.htm

Ik heb verder gelezen

In welke zin ook die verbondskinderen, die nimmer vruchten dragen, toch in het organisme van Christus' lichaam hier op aarde zijn en dus ranken mogen worden genoemd in de wijnstok; en welke invloed er van dat organisme op die niet-vruchtendragende leden uitgaat, blijft een vraag voor latere bespreking. Thans zij het genoeg er aan te herinneren, dat de Schrift wel degelijk van zulk een invloed gewaagt, en dat de kinderen des Koninkrijks, die buiten geworpen worden, niet op één lijn zijn te stellen met het heidendom. Maar feit is, dat ge alleen zo het beeld des Heilands van de wijnstok en zijn tweeërlei takken kunt verstaan. Er zijn in het ene organisme takken die vruchten dragen, en takken die geen vruchten dragen. Zo zijn er in het ene volk van God ook Israëlieten naar het vlees en Israëlieten naar de Geest en der belofte

Dit is wat ik steeds heb gezegd (Verbonds(gedoopte)kinderen die geen vrucht dragen worden buitengeworpen) Ik vind het alleen een onvoorstelbaar ingewikkeld stuk wat geen recht doet aan de éénvoud van het Woord.
Ben toch blij dat jij nu ook ziet dat het genadeverbond breder is dan alleen de uitverkorenen.

huisman schreef:Ik heb verder gelezen
In welke zin ook die verbondskinderen, die nimmer vruchten dragen, toch in het organisme van Christus' lichaam hier op aarde zijn en dus ranken mogen worden genoemd in de wijnstok; en welke invloed er van dat organisme op die niet-vruchtendragende leden uitgaat, blijft een vraag voor latere bespreking. Thans zij het genoeg er aan te herinneren, dat de Schrift wel degelijk van zulk een invloed gewaagt, en dat de kinderen des Koninkrijks, die buiten geworpen worden, niet op één lijn zijn te stellen met het heidendom. Maar feit is, dat ge alleen zo het beeld des Heilands van de wijnstok en zijn tweeërlei takken kunt verstaan. Er zijn in het ene organisme takken die vruchten dragen, en takken die geen vruchten dragen. Zo zijn er in het ene volk van God ook Israëlieten naar het vlees en Israëlieten naar de Geest en der belofte
Dit is wat ik steeds heb gezegd (Verbonds(gedoopte)kinderen die geen vrucht dragen worden buitengeworpen) Ik vind het alleen een onvoorstelbaar ingewikkeld stuk wat geen recht doet aan de éénvoud van het Woord.
Ben toch blij dat jij nu ook ziet dat het genadeverbond breder is dan alleen de uitverkorenen.

Doch in dat ene organisme hebt ge altijd weer de goede kern en de verworpen kern. ...

Je moet het organisch zien. Maar de verworpenen horen nooit tot het wezen van het verbond. God richt Zijn verbond op met de gelovigen, en hun (uitverkoren) kinderen. Met Christus als Hoofd en Middelaar van het verbond.

Lees nog verder:

... Dat dit zo is, vindt zijn oorzaak daarin, dat het God beliefd heeft Zijn verbond op aarde te laten lopen in de lijn der vleselijke geslachten, terwijl er toch onder die kinderen der gelovigen zijn, die niet uitverkoren werden. Zeker, er zijn ook andere oorzaken, maar hierin ligt toch de hoofdoorzaak. Zorgde God er voor, dat alleen uitverkorenen ook lid der Kerk op aarde werden, er zou dit beeld van Gods volk in de wereld niet kunnen gegeven worden. Maar nu neemt God, naar Zijn eigen bestel, in Zijn verbond naar de uitwendige vorm, alle vleselijke kinderen op, terwijl er toch slechts een overblijfsel behouden wordt. Vandaar die tweeheid in die eenheid....

huisman schreef:Precies daar draait het steeds weer om als je het genadeverbond ziet als opgericht met de uitverkorenen zul je altijd moeite hebben met de rijkdom van de kinderdoop.(Of je moet de bediening van het genadeverbond zo ruim zien als de Marrow men). Of je gaat de kinderdoop verwerpen (Zie b.v de strict baptist) of je gaat de kinderdoop zo uithollen door te zeggen dat de doop alleen wat zegt tegen de uitverkoren kinderen.

Ik zie de bediening van het genadeverbond net zo ruim als de Marrowmen. En wat de kinderdoop betreft: ik wil best ruimte overlaten voor de kinderdoop, maar dan niet op grond van een verbond, waar je in kunt zijn zonder deel eraan te hebben.

huisman schreef:@ Afgewezen jij vraagt ergens of de dopeling een streepje voor heeft. Zo zou ik het niet zeggen omdat dat ernstig tekort doet aan de waarde van de doop. De Drieënige God heeft Zijn Drieënige Naam verbonden aan de dopeling terwijl die dopeling nog een vijand is van genade en moet wedergeboren worden. Dat is pas onbegrijpelijke Goddelijke liefde.

Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat 'de drie-enige God Zijn Naam verbindt aan de dopeling'? Wat zeg je daar nu in feite mee?

Afgewezen schreef:
huisman schreef:Precies daar draait het steeds weer om als je het genadeverbond ziet als opgericht met de uitverkorenen zul je altijd moeite hebben met de rijkdom van de kinderdoop.(Of je moet de bediening van het genadeverbond zo ruim zien als de Marrow men). Of je gaat de kinderdoop verwerpen (Zie b.v de strict baptist) of je gaat de kinderdoop zo uithollen door te zeggen dat de doop alleen wat zegt tegen de uitverkoren kinderen.
Ik zie de bediening van het genadeverbond net zo ruim als de Marrowmen. En wat de kinderdoop betreft: ik wil best ruimte overlaten voor de kinderdoop, maar dan niet op grond van een verbond, waar je in kunt zijn zonder deel eraan te hebben.
huisman schreef:@ Afgewezen jij vraagt ergens of de dopeling een streepje voor heeft. Zo zou ik het niet zeggen omdat dat ernstig tekort doet aan de waarde van de doop. De Drieënige God heeft Zijn Drieënige Naam verbonden aan de dopeling terwijl die dopeling nog een vijand is van genade en moet wedergeboren worden. Dat is pas onbegrijpelijke Goddelijke liefde.
Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat 'de drie-enige God Zijn Naam verbindt aan de dopeling'? Wat zeg je daar nu in feite mee?

Dat is de opdracht van Jezus aan de discipelen om in die drie Namen te dopen, dat is toch een groot wonder van genade.
De HEERE had ons allemaal kunnen laten liggen in onze zelfgekozen ondergang maar Hij maakt onderscheid waar het niet is.
De Heilige God verbindt Zijn namen aan onheilig mensenkinderen. Dat blijft voor mij een groot wonder.

huisman schreef:
Afgewezen schreef:Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat 'de drie-enige God Zijn Naam verbindt aan de dopeling'? Wat zeg je daar nu in feite mee?
Dat is de opdracht van Jezus aan de discipelen om in die drie Namen te dopen, dat is toch een groot wonder van genade.
De HEERE had ons allemaal kunnen laten liggen in onze zelfgekozen ondergang maar Hij maakt onderscheid waar het niet is.
De Heilige God verbindt Zijn namen aan onheilig mensenkinderen. Dat blijft voor mij een groot wonder.

Ik vind dit een wat merkwaardige manier van omgaan met de betekenis van de doop, het spijt me. Jouw grondfout is dat je opereert met de doop, los van het geloof. En dan krijgt de doop vanzelf een andere betekenis dan de oorspronkelijke.

Afgewezen schreef:
huisman schreef:
Afgewezen schreef:Wat moet ik me daarbij voorstellen, dat 'de drie-enige God Zijn Naam verbindt aan de dopeling'? Wat zeg je daar nu in feite mee?
Dat is de opdracht van Jezus aan de discipelen om in die drie Namen te dopen, dat is toch een groot wonder van genade.
De HEERE had ons allemaal kunnen laten liggen in onze zelfgekozen ondergang maar Hij maakt onderscheid waar het niet is.
De Heilige God verbindt Zijn namen aan onheilig mensenkinderen. Dat blijft voor mij een groot wonder.
Ik vind dit een wat merkwaardige manier van omgaan met de betekenis van de doop, het spijt me. Jouw grondfout is dat je opereert met de doop, los van het geloof. En dan krijgt de doop vanzelf een andere betekenis dan de oorspronkelijke.

Nee zonder geloof wordt niemand behouden ook al is hij gedoopt, ik geef alleen antwoorden op jouw vele vragen. Kijk als voorstander van de kinderdoop kan ik natuurlijk niet zeggen dat kinderen gedoopt worden op grond van hun geloof. (Wij worden immers niet als gelovige geboren maar als een vijand van God.) Er moet nog een geboorte plaatsvinden.

Volgens mij moet je het verwijt aan mij ook maken aan Guido de Bres NGB Art34 (gedeelte)

heeft verordend het sacrament des Doops, door hetwelk wij in de Kerke Gods ontvangen en van alle andere volken en vreemde religies afgezonderd worden, om geheellijk Hem toegeëigend te zijn, Zijn merk en veldteken dragende; en het dient ons tot een getuigenis dat Hij in eeuwigheid onze God zijn zal, ons zijnde een genadig Vader. Zo heeft Hij dan bevolen te dopen al degenen die de Zijnen zijn, in den Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes, alleen met rein water; ons daarmede te verstaan gevende dat, gelijk het water de vuiligheid des lichaams afwast, wanneer wij daarmede begoten worden, hetwelk op het lichaam desgenen die den Doop ontvangt gezien wordt, en hem besprengt, alzo het bloed van Christus hetzelfde van binnen in de ziel doet, door den Heiligen Geest, haar besprengende en zuiverende van haar zonden, en ons wederbarende uit kinderen des toorns tot kinderen Gods. Niet dat zulks door het uiterlijke water geschiedt, maar door de besprenging des dierbaren bloeds des Zoons Gods, Die onze Rode Zee is, door Welke wij moeten doorgaan, om te ontgaan de tirannie van Farao, welke is de duivel, en in te gaan in het geestelijke land Kanaän. Alzo geven ons de dienaars van hun zijde het sacrament, en hetgeen dat zichtbaar is; maar onze Heere geeft hetgeen door het sacrament beduid wordt, te weten de gaven en onzienlijke genaden, wassende, zuiverende en reinigende onze zielen van alle vuiligheden en ongerechtigheden, en onze harten vernieuwende en die vervullende met alle vertroosting, ons gevende een ware verzekerdheid Zijner Vaderlijke goedheid, ons den nieuwen mens aandoende, en den ouden uittrekkende met al zijn werken.

Huisman, het lijkt me niet zinvol om om de andere post te vermelden dat je een belijder van de kinderdoop bent. Inmiddels is me dat wel bekend. En voor een vijand van God heeft de doop inderdaad geen betekenis als hij/zij niet gelooft.
Wat wil je verder aantonen met dat artikel van de NGB?

Afgewezen schreef:Huisman, het lijkt me niet zinvol om om de andere post te vermelden dat je een belijder van de kinderdoop bent. Inmiddels is me dat wel bekend. En voor een vijand van God heeft de doop inderdaad geen betekenis als hij/zij niet gelooft.
Wat wil je verder aantonen met dat artikel van de NGB?

Het zou fijn zijn, als we wat liefdevoller met elkaar omgaan

Het blijft een beetje langs elkaar heenpraten en dat maakt het lastig.
In feite beschouwt Huisman de doop op dezelfde manier als de besnijdenis: "Wat is het voordeel van de besnijdenis?" vraagt Paulus zich af in Rom. 3. "Veel in alle manier, namelijk dat hun de woorden Gods zijn toebetrouwd."
Nu kunnen we weer een eindeloze twist gaan houden over de vraag of de doop in plaats is gekomen van de besnijdenis. In elk geval ligt de doop wel in het verlengde van de besnijdenis. Maar identiek is hun betekenis toch niet: de besnijdenis hoort bij het beloofde Evangelie, de doop bij het geloofde Evangelie. Dat is het cruciale verschil.

Orchidee schreef:
Afgewezen schreef:Huisman, het lijkt me niet zinvol om om de andere post te vermelden dat je een belijder van de kinderdoop bent. Inmiddels is me dat wel bekend. En voor een vijand van God heeft de doop inderdaad geen betekenis als hij/zij niet gelooft.
Wat wil je verder aantonen met dat artikel van de NGB?
Het zou fijn zijn, als we wat liefdevoller met elkaar omgaan

Ik ben toch wel liefdevol

@afgewezen het vermelden van de belijdenis van de kinderdoop lijkt mij nodig omdat jouw argumenten steeds uitgaan van eerst geloof en dan doop.
Ik zeg dat voor een vijand van God , die wij van nature zijn , de doop juist wel een rijke betekenis heeft.
Het artikel van de NGB zegt hetzelfde als wat ik probeer te stamelen .

De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond? (uit:Welk boek ...?)

Re: De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond?

Re: De doop als pleitgrond?