blijmoedig schreef:

Fjodor schreef: Door het geloof in Christus worden we één met Christus en krijgen we deel aan dat wat Hij voor ons verdiend heeft. We krijgen deel aan Zijn dood, aan Zijn leven, aan Zijn rechtvaardigheid, aan Zijn naastenliefde, aan Zijn liefde voor de Vader, aan Zijn heiligheid, aan Zijn eeuwig leven, en dat alles volkomen volmaakt.
Omdat we die positie hebben, en God daar eeuwig dankbaar voor zijn, willen we God en onze naaste ook steeds meer lief gaan hebben.
(Zonder geloof zal ons liefhebben ons veroordelen tot de eeuwige dood, want onze gerechtigheden zijn een wegwerpelijk kleed voor God)

Hier ben ik het volledig mee eens

Fjodor schreef:Het punt bij vraag 2 is dat mensen wel kunnen zeggen dat ze geloven, terwijl ze in werkelijkheid helemaal niet geloven. Ze kunnen wel zeggen lief te hebben uit dankbaarheid, maar misschien hebben ze in werkelijkheid niet uit dankbaarheid lief.

Met dit punt heb ik meer moeite. Dan is het alsof we aan het eind van ons leven alleen maar kunnen hopen dat we behouden zijn. Terwijl wij door onze doop en belijdenis toch tot een nieuw leven met de Heere Jezus zijn opgestaan, en daaruit mogen leven. Ik denk dat we de Heere God ook om geloof mogen bidden, en houd daarbij vast aan wat geschreven staat in de bergrede: "Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dat het goede geven aan wie hem daarom vragen". Waarbij ten diepste de Heere Jezus dit verlangen tot geloof werkt, omdat uit Hem, door Hem, en tot Hem alle dingen zijn. En waarbij we in tijden van twijfel met de man uit Marcus 9:24 mogen uitroepen: "Ik geloof Heere! Kom mij in mijn ongeloof te hulp!". Ik geloof, nee ik weet zeker dat de Heere God Zijn kinderen dan niet met lege handen zal laten staan.

21 ¶ Niet een iegelijk, die tot Mij zegt : Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?
23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen : Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!
24 Een iegelijk dan, die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet, dien zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op een steenrots gebouwd heeft;
25 En er is slagregen nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangevallen, en het is niet gevallen, want het was op de steenrots gegrond.
26 En een iegelijk, die deze Mijn woorden hoort en dezelve niet doet , die zal bij een dwazen man vergeleken worden , die zijn huis op het zand gebouwd heeft;
27 En de slagregen is nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangeslagen, en het is gevallen, en zijn val was groot.

huisman schreef:

blijmoedig schreef:

Fjodor schreef: Door het geloof in Christus worden we één met Christus en krijgen we deel aan dat wat Hij voor ons verdiend heeft. We krijgen deel aan Zijn dood, aan Zijn leven, aan Zijn rechtvaardigheid, aan Zijn naastenliefde, aan Zijn liefde voor de Vader, aan Zijn heiligheid, aan Zijn eeuwig leven, en dat alles volkomen volmaakt.
Omdat we die positie hebben, en God daar eeuwig dankbaar voor zijn, willen we God en onze naaste ook steeds meer lief gaan hebben.
(Zonder geloof zal ons liefhebben ons veroordelen tot de eeuwige dood, want onze gerechtigheden zijn een wegwerpelijk kleed voor God)

Hier ben ik het volledig mee eens

Fjodor schreef:Het punt bij vraag 2 is dat mensen wel kunnen zeggen dat ze geloven, terwijl ze in werkelijkheid helemaal niet geloven. Ze kunnen wel zeggen lief te hebben uit dankbaarheid, maar misschien hebben ze in werkelijkheid niet uit dankbaarheid lief.

Met dit punt heb ik meer moeite. Dan is het alsof we aan het eind van ons leven alleen maar kunnen hopen dat we behouden zijn. Terwijl wij door onze doop en belijdenis toch tot een nieuw leven met de Heere Jezus zijn opgestaan, en daaruit mogen leven. Ik denk dat we de Heere God ook om geloof mogen bidden, en houd daarbij vast aan wat geschreven staat in de bergrede: "Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dat het goede geven aan wie hem daarom vragen". Waarbij ten diepste de Heere Jezus dit verlangen tot geloof werkt, omdat uit Hem, door Hem, en tot Hem alle dingen zijn. En waarbij we in tijden van twijfel met de man uit Marcus 9:24 mogen uitroepen: "Ik geloof Heere! Kom mij in mijn ongeloof te hulp!". Ik geloof, nee ik weet zeker dat de Heere God Zijn kinderen dan niet met lege handen zal laten staan.

Blijmoedig ook onderstaand is een werkelijkheid. (Matth 7)

21 ¶ Niet een iegelijk, die tot Mij zegt : Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?
23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen : Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!
24 Een iegelijk dan, die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet, dien zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op een steenrots gebouwd heeft;
25 En er is slagregen nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangevallen, en het is niet gevallen, want het was op de steenrots gegrond.
26 En een iegelijk, die deze Mijn woorden hoort en dezelve niet doet , die zal bij een dwazen man vergeleken worden , die zijn huis op het zand gebouwd heeft;
27 En de slagregen is nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangeslagen, en het is gevallen, en zijn val was groot.

blijmoedig schreef:

huisman schreef:

blijmoedig schreef:

Fjodor schreef: Door het geloof in Christus worden we één met Christus en krijgen we deel aan dat wat Hij voor ons verdiend heeft. We krijgen deel aan Zijn dood, aan Zijn leven, aan Zijn rechtvaardigheid, aan Zijn naastenliefde, aan Zijn liefde voor de Vader, aan Zijn heiligheid, aan Zijn eeuwig leven, en dat alles volkomen volmaakt.
Omdat we die positie hebben, en God daar eeuwig dankbaar voor zijn, willen we God en onze naaste ook steeds meer lief gaan hebben.
(Zonder geloof zal ons liefhebben ons veroordelen tot de eeuwige dood, want onze gerechtigheden zijn een wegwerpelijk kleed voor God)

Hier ben ik het volledig mee eens

Fjodor schreef:Het punt bij vraag 2 is dat mensen wel kunnen zeggen dat ze geloven, terwijl ze in werkelijkheid helemaal niet geloven. Ze kunnen wel zeggen lief te hebben uit dankbaarheid, maar misschien hebben ze in werkelijkheid niet uit dankbaarheid lief.

Met dit punt heb ik meer moeite. Dan is het alsof we aan het eind van ons leven alleen maar kunnen hopen dat we behouden zijn. Terwijl wij door onze doop en belijdenis toch tot een nieuw leven met de Heere Jezus zijn opgestaan, en daaruit mogen leven. Ik denk dat we de Heere God ook om geloof mogen bidden, en houd daarbij vast aan wat geschreven staat in de bergrede: "Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dat het goede geven aan wie hem daarom vragen". Waarbij ten diepste de Heere Jezus dit verlangen tot geloof werkt, omdat uit Hem, door Hem, en tot Hem alle dingen zijn. En waarbij we in tijden van twijfel met de man uit Marcus 9:24 mogen uitroepen: "Ik geloof Heere! Kom mij in mijn ongeloof te hulp!". Ik geloof, nee ik weet zeker dat de Heere God Zijn kinderen dan niet met lege handen zal laten staan.

Blijmoedig ook onderstaand is een werkelijkheid. (Matth 7)

21 ¶ Niet een iegelijk, die tot Mij zegt : Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?
23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen : Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!
24 Een iegelijk dan, die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet, dien zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op een steenrots gebouwd heeft;
25 En er is slagregen nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangevallen, en het is niet gevallen, want het was op de steenrots gegrond.
26 En een iegelijk, die deze Mijn woorden hoort en dezelve niet doet , die zal bij een dwazen man vergeleken worden , die zijn huis op het zand gebouwd heeft;
27 En de slagregen is nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangeslagen, en het is gevallen, en zijn val was groot.

Dit bijbelgedeelte sluit toch prima aan bij wat ik zeg Het gaat er uiteindelijk niet om, wat wij zeggen, maar of wij de wil van de Heere God hebben gedaan. Ook dat is toch iets waar we elke dag opnieuw om mogen bidden? Tot een God, die zowel het willen als het werken werkt. Als je door de doop en belijdenis met de Heere bent opgestaan tot een nieuwe leven, dan wil je toch nog alleen maar Zijn wil doen? Dan wil je toch in een relatie met Hem leven? Dan wil je toch je huis op een rots bouwen? Niet uit eigen kracht, maar door wat de Heere Jezus voor ons aan het Kruis heeft gedaan. Juist daarom durf ik het te geloven, omdat Hij het al heeft gedaan, ook voor mij.

blijmoedig schreef:Het gaat er uiteindelijk niet om, wat wij zeggen, maar of wij de wil van de Heere God hebben gedaan.

blijmoedig schreef:Als je door de doop en belijdenis met de Heere bent opgestaan tot een nieuwe leven, dan wil je toch nog alleen maar Zijn wil doen?

Marnix schreef:Met Hem opstaan in een nieuwe leven is de wedergeboorte. Dat geldt hen die oprecht in Hem geloven. En in sommige kerken doe je daar belijdenis van.

Die belijdenis houdt dan zoiets in:

3 Ook wij waren eens onverstandig, ongehoorzaam, op de verkeerde weg, slaaf van allerlei begeerten en lusten. Ons leven stond in het teken van boosaardigheid en afgunst, we verafschuwden en haatten elkaar. 4 Maar toen zijn de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, openbaar geworden 5 en heeft hij ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest, 6 die hij door Jezus Christus, onze redder, rijkelijk over ons heeft uitgegoten. 7 Zo zijn wij door zijn genade als rechtvaardigen aangenomen en krijgen we deel aan het eeuwige leven waarop we hopen.

Marnix schreef:Bij het doen van geloofsbelijdenis belijdt iemand dat persoonlijk en als lid van de gemeente Je belijdt het geloof wat ook in de kerk geleerd wordt en door de gelovigen in de kerk collectief beleden.

Tiberius schreef: Terwijl we zelfs dat niet kunnen, zoals Paulus getuigt: Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik. (...) Zo vind ik dan deze wet in mij: als ik het goede wil doen, dat het kwade mij bijligt.

blijmoedig schreef:In de vragenrubriek Hoe doe jij dat nu? in de Visie (nr. 19), het ledenblad van de EO, werd toevallig deze week de volgende vraag gesteld, die ik hier integraal zal overnemen, omdat het zeer goed past in de lopende discussie. En om te laten zien dat ook EO leden zich afvragen of hun geloof wel voldoende is De vraag wordt overigens beantwoord door ds. Koos Staat.

"Hoe weet je of je goed genoeg gelooft? Iedereen beleeft het anders, maar wanneer is het goed genoeg?"

Een vraag naar mijn hart! Er spreekt een serieuze levensinstelling uit. Je gelooft in God en wilt Hem dienen, maar is het wel voldoende? Kan de Heer tevreden over mij zijn? Het moet dezelfde zorg geweest zijn die de zogenaamde rijke jongeling ertoe bracht om aan Jezus te vragen: 'Wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?' (Lucas 18:18). Hoe nauwgezet hij ook Gods geboden wilde naleven, de eis van Jezus was hem een stap te ver: 'Verkoop alles en volg Mij'. Zouden wij het kunnen? Inderdaad, Jezus legt de lat hoog. We moeten niet te snel denken dat het niet zo nauw komt. Een heilige onrust die ons doet twijfelen aan onszelf, kan op zijn tijd geen kwaad. Het houdt ons scherp. 'Wees heilig, want Ik ben heilig'. Door te snel te wijzen op Gods genade, maken we ons er te gemakkelijk vanaf. Aan de andere kant: eeuwige redding is en blijft altijd een geschenk. Niet uit werken, maar door geloof. De vragensteller weet dat ook. Hij vraagt immers niet of hij genoeg goede werken doet, maar of zijn geloof groot genoeg is. Mijn antwoord zou zijn: Het gaat erom waarin je gelooft, of beter: in wie. Ik denk hierbij aan de gevangenbewaarder van Filippi. Hij stelde aan Paulus dezelfde vraag als de rijke jongeling aan Jezus. Paulus' antwoord behoort tot de mooiste zinnen uit de Bijbel: 'Stel je vertrouwen op de Here Jezus en je zult gered worden.' Zullen we ooit genoeg geloven? Ik vrees van niet. Maar wanneer Jezus het voorwerp van ons geloof is, is het altijd voldoende!

Vraag 21
Wat is een waar geloof?
Een waar geloof is een stellig weten of kennis, waardoor ik allesvoor waarachtig houd, dat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft , maar ook een vast vertrouwen , het welk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt , dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden,eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade,alleen om der verdienste van Christus wil.