Prof. Dr. J.R. Beeke bezoekt Nederland

[Kaw]

3. Schuldverslagenheid vóór het geloof is een bijbels gegeven. Ik noem één tekst: "Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt, en zij dan aan de straf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben; dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak, en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken, etc." (Lev. 26:41,42).
Zo ziet een bijbelse bekering er blijkbaar uit.

Jeremia 31:19 Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

[Tiberius]

3. Schuldverslagenheid vóór het geloof is een bijbels gegeven. Ik noem één tekst: "Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt, en zij dan aan de straf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben; dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak, en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken, etc." (Lev. 26:41,42).
Zo ziet een bijbelse bekering er blijkbaar uit.

Jeremia 31:19 Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

Precies.
Eerst bekering, dan berouw (of schuldverslagenheid), daarna geloof.
En dat alles gewerkt door de Heilige Geest.

Dus Polemicus heeft gelijk als hij opmerkt "Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus .."

[Erasmiaan]

Leest liever de artikelen van ds. Van Eckeveld n.a.v. de CGO thema avond, die zijn klare taal.

Ik hem aan één zin daaruit al genoeg: "Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus ..." Idem dito.

Ik heb hem ook persoonlijk gehoord in zijn bestrijding van prof. Blaauwendraad op de studentenkring.

Hij is ook voorzitter van de GS, let op wat de uitkomst zal zijn ... En ds. De Wit wordt voorlopig docent exegese ... over de wereld van Joh. 3:16 ...

Wat zal de uitkomst van de GS zijn? Geen idee dat ligt eraan over welk onderwerp het gaat. Verder vraag ik me af wat je opmerkingen met de discussie te maken hebben.

[Polemicus]

3. Schuldverslagenheid vóór het geloof is een bijbels gegeven. Ik noem één tekst: "Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt, en zij dan aan de straf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben; dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak, en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken, etc." (Lev. 26:41,42).
Zo ziet een bijbelse bekering er blijkbaar uit.

Jeremia 31:19 Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

Precies.
Eerst bekering, dan berouw (of schuldverslagenheid), daarna geloof.
En dat alles gewerkt door de Heilige Geest.

Dus Polemicus heeft gelijk als hij opmerkt "Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus .."

En dat geschiedt ... door het gelovig zien op Jezus. De genade wordt toegebracht in de openbaring van Jezus Christus, 1 Petr. 1:13, en de verlichting der kennis der heerlijkheid Gods wordt gegeven in het zien op Jezus, 2 Kor. 4:6. Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

Liever het Oude Testament? Zach. 12:10 Doch over het huis Davids, en over de inwoners van Jeruzalem, zal Ik uitstorten den Geest der genade en der gebeden; en zij zullen Mij aanschouwen, Dien zij doorstoken hebben, en zij zullen over Hem rouwklagen, als met de rouwklage over een enigen zoon; en zij zullen over Hem bitterlijk kermen, gelijk men bitterlijk kermt over een eerstgeborene.

[Refojongere]

"Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus .."

Dit is onbijbels. In Johannes 17:3 staat namelijk:

En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt.

Mocht dit niet helder genoeg klinken. Dan wat uitleg erbij van de kanttekeningen bij de Statenvertaling:

"Dat is, de weg en het middel om tot het eeuwige leven te komen is de rechte kennis Gods en des Middelaars Jezus Christus, namelijk vergezeld met een vast vertrouwen; gelijk dit woord ook genomen wordt Jes. 53:11."

[Tiberius]

"Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus .."

Dit is onbijbels. In Johannes 17:3 staat namelijk:

En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt.

Klopt.
Maar daar gaat het niet over.

De weldaad van het eeuwige leven wordt inderdaad ontvangen als het God behaagt Zijn Zoon in ons hart te openbaren.
Maar daar begint het niet mee.

Zie bijvoorbeeld de discipelen. Ze hadden 3 jaar met Hem gewandeld en Christus zegt: Gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij.

[Erasmiaan]

3. Schuldverslagenheid vóór het geloof is een bijbels gegeven. Ik noem één tekst: "Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt, en zij dan aan de straf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben; dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn verbond met Izak, en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken, etc." (Lev. 26:41,42).
Zo ziet een bijbelse bekering er blijkbaar uit.

Jeremia 31:19 Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

Precies.
Eerst bekering, dan berouw (of schuldverslagenheid), daarna geloof.
En dat alles gewerkt door de Heilige Geest.

Dus Polemicus heeft gelijk als hij opmerkt "Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus .."

En dat geschiedt ... door het gelovig zien op Jezus. De genade wordt toegebracht in de openbaring van Jezus Christus, 1 Petr. 1:13, en de verlichting der kennis der heerlijkheid Gods wordt gegeven in het zien op Jezus, 2 Kor. 4:6. Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

Liever het Oude Testament? Zach. 12:10 Doch over het huis Davids, en over de inwoners van Jeruzalem, zal Ik uitstorten den Geest der genade en der gebeden; en zij zullen Mij aanschouwen, Dien zij doorstoken hebben, en zij zullen over Hem rouwklagen, als met de rouwklage over een enigen zoon; en zij zullen over Hem bitterlijk kermen, gelijk men bitterlijk kermt over een eerstgeborene.

In al deze citaten uit het nieuwe testament gaat het niet over berouw en schuldverslagenheid. Waar wil je heen Polemicus? Naar een kennis van Christus zonder het stuk der ellende? Ben je het eigenlijk niet met de Heidelbergse Catechismus eens? Waaruit kent gij uw ellende?

Het vers uit Zacharia past beter bij deze discussie. Maar dat is geen gearriveerde christen die daar getekend wordt. Dat is geen christen die al kan zeggen: "Ik ben gered, God heeft mij wel gedaan!" Dat is pas in Zacharia 13, vers 1, de Fontein die dan geopend zal zijn.

[Polemicus]

"Het begint met Christus, maar niet met de kennis van Christus .."

Dit is onbijbels. In Johannes 17:3 staat namelijk:

En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt.

Klopt.
Maar daar gaat het niet over.

De weldaad van het eeuwige leven wordt inderdaad ontvangen als het God behaagt Zijn Zoon in ons hart te openbaren.
Maar daar begint het niet mee.

Zie bijvoorbeeld de discipelen. Ze hadden 3 jaar met Hem gewandeld en Christus zegt: Gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij.

Denk je nu echt, dat de discipelen nog helemaal geen zaligmakend geloof hadden en geen enkele kennis van Christus? Ik wist niet dat de standenleer al zo diep had doorgewerkt! Zelfs de duidelijke getuigenis van het Oude Testament lijkt je wel geheel onaangeroerd te raken. Zet die bril eens af en kijk eens wat de duidelijke woorden van de Heilige Schrift ons leren!

[Polemicus]

In al deze citaten uit het nieuwe testament gaat het niet over berouw en schuldverslagenheid. Waar wil je heen Polemicus? Naar een kennis van Christus zonder het stuk der ellende? Ben je het eigenlijk niet met de Heidelbergse Catechismus eens? Waaruit kent gij uw ellende?

Het vers uit Zacharia past beter bij deze discussie. Maar dat is geen gearriveerde christen die daar getekend wordt. Dat is geen christen die al kan zeggen: "Ik ben gered, God heeft mij wel gedaan!" Dat is pas in Zacharia 13, vers 1, de Fontein die dan geopend zal zijn.

We hadden het nog altijd over de opmerkingen van ds. P. van Ruitenburg over gemakkelijk geloof bij dr. J.R. Beeke. Ik heb de vraag gesteld of zijn bezwaren misschien niet voortkomen uit zijn geloofsbegrip, namelijk dat het ware geloof niet begint met de kennis van Christus, je weet wel, het eigene van de Ger. Gem., de lijn Comrie-Kersten-Moerkerken. Mij werd tegengeworpen (niet door Afgewezen, die het probleem wel aanvoelde) dat het in de wedergeboorte, bij de inplanting van het ware geloof ook niet begint met de kennis van Christus. Er werden teksten aangehaald uit het Oude Testament, waarmee men dit dacht te bewijzen, á la de (analogische en typologische) exegese van de standenleer. Ik heb toen gewezen op de duidelijke teksten uit het Oude en Nieuwe Testament en daarmee aangetoond dat het ware geloof altijd begint met het zien op Jezus. Wel bij de les blijven graag.

En voor het geval men zou denken dat daarmee het leerstuk van de ellende wordt weggepoetst: geenszins, maar ellendekennis zonder kennis van Christus is geen geloofskennis, maar slechts een voorbereiding tot het geloof - niet levendmakend, laat staan zaligmakend. Wil men de Heidelberger chronologisch opvatten? Prima, boven de vraag waaruit gij uw ellende kent, staat bij mij nog altijd: Van des mensen ellende. En dat eerste deel gaat vooraf aan het tweede: Van des mensen verlossing. En er zijn nog altijd drie stukken nodig om getroost te leven en zalig te sterven.

[Gefopt]

In al deze citaten uit het nieuwe testament gaat het niet over berouw en schuldverslagenheid. Waar wil je heen Polemicus? Naar een kennis van Christus zonder het stuk der ellende? Ben je het eigenlijk niet met de Heidelbergse Catechismus eens? Waaruit kent gij uw ellende?

Het vers uit Zacharia past beter bij deze discussie. Maar dat is geen gearriveerde christen die daar getekend wordt. Dat is geen christen die al kan zeggen: "Ik ben gered, God heeft mij wel gedaan!" Dat is pas in Zacharia 13, vers 1, de Fontein die dan geopend zal zijn.

In dat stuk wat Polemicus net aanhaalde van mr. Bart, staat verderop nog een mooi stukje waar de auteur Comrie citeert die op zijn beurt Thomas Boston aanhaalt. Hieronder zet ik het even:

6.7 Afkapping is nog geen inlijving

Hoezeer Comrie in zijn catechismusverklaring ook stelt nooit anders te hebben gesproken, uit eerder werk krijg men toch duidelijk een ander beeld. In de eerste plaats valt te wijzen op het ABC des geloofs (1739 en opnieuw uitgegeven in 1746). Ik citeer uit de uitgave van De Banier, zonder jaar. Rekent Comrie in zijn catechismusverklaring de overtuiging van een zondaar tot het ware, zaligmakende geloof, in het ABC wordt dit werk van Gods Geest in navolging van Boston nog uitsluitend gerekend tot de afkappingen van de zondaar van de oude stam, alvorens deze in Christus wordt ingelijfd. Ik laat het volledige citaat tot op de inlijving in Christus volgen, zodat een ieder de juistheid van laatstgenoemde constatering zelf kan zien. In de beschrijving hoe de ziel van de oude stam Adam wordt afgebracht en in Christus ingelijfd wordt, zegt Comrie: "Hoe meer wij deze zaken hebben overwogen, hoe meer redenen wij vonden, tegen onze gewoonte in, om ons te bedienen van hetgeen de zeer godvruchtige Mr. Thomas Boston hiervan geschreven heeft, in zijn werk genaamd: De viervoudige staat des mensen, blz. 298, en volg., des te meer, omdat hij, in een andere taal zijnde, voor elk niet toegankelijk is. Hij zegt dan:



a. Wanneer de Geest des Heeren in de zondaar begint te werken, om die tot Christus te brengen, vindt Hij de zondaar in de gestalte van die van Laodicea, in een slaap, in stille gerustheid, zich inbeeldende eeuwig zalig te zullen worden, schoon hij jammerlijk, ellendig, blind en naakt is, Openb. 3 : 17. Derhalve het eerste, wat Gods Geest doet, is een straal van Goddelijk licht in de ziel in te laten, waardoor de mens zichzelf beschouwt als een arm verloren zondaar, indien hij het blad niet omkeert, zijn leven verandert en verbetert; zodat Gods Geest, als een Geest van dienstbaarheid in zijn ziel werkend, daarin een vierschaar opricht, waarvoor de arme mens gedaagd en schuldig ver­klaard en gevonnist wordt, als een man des doods, wegens de over­tredingen van Gods allerheiligste wet, Joh. 16:8. Nu kan de mens niet langer in zijn zorgeloze slaap en vorige levenstrein blijven. Dit is de eerste slag op de rank, om die af te kappen van de oude stam.



b. Hierop verlaat nu de mens zijn vorige levenswijze. Hij vloekt, steelt, liegt niet meer, noch neemt zijn vorig vermaak meer op des Heeren dag; ofschoon, al die zonden hem zo dierbaar waren als zijn rechteroog, wil hij ze liever laten dan zijn kostelijke ziel, die voor een eeuwigheid geschapen is, verliezen. En nu begint de mens zich in zijn hart te zegenen; en deze verandering strekt hem tot zekere bewijzen van hemel en zaligheid. Luk. 18:11, O God! ik dank U, dat ik niet ben als andere mensen. Maar terstond komt een andere slag door de wet, als een bijl, om hem af te kappen; hem overtuigende, dat die alleen kunnen zalig worden, die doen gelijk geschreven is in het boek der wet; dat een ontkennende godzaligheid niet genoeg is, om te be­vrijden voor de toorn Gods; zodat, schoon alleen zijn dadelijke zonden voor deze op zijn hart lagen als een zware last, hem nu ook zwaar vallen zijn zonden van nalatigheid, en hij ondervindt, dat de wet over die in zijn ziel toorn werkt.



c. Hierop zet zich de overtuigde ziel tot de dadelijke oefening van alle Godzaligheid. Hij bidt, hij leest, hij onderzoekt de Goddelijke waar­heid, om die te verstaan; hij is naarstig onder de middelen; met één woord, daar is een grote overeenkomst van zijn daden met beide de tafelen van Gods Wet. Nu is er waarlijk een grote verandering: elk die het ziet, let er op; hij wordt tot het gezelschap van vromen toe­gelaten. Velen van die denken het goede van hem, en hun goed­keuring doet hem ook het goede van zichzelf denken. Dit is een ge­vaarlijke klip waaraan velen schipbreuk lijden. Maar de uitverkoren rank, nog in de oude stam blijvend, wordt verder geslagen; zijn ge­weten overtuigt hem van enige verkeerdheid in zijn wandelen, en dit wordt gevolgd door de krachtige werking van de Wet, hem levendig overredend, dat wie aan één schuldig is, een overtreder van de gehele wet is.



d. Hierdoor moet de mens een andere zalf voor zijn wonde zoeken. Hij gaat tot God, hij belijdt zijn zonden, hij belooft beterschap, en dat hij in het vervolg zal trachten een nauwkeurige wacht over zich te houden. Hierdoor komt hij nu tot enige rust, vooral als hij zich te binnen brengt, dat Gods Woord, 1 Joh. 1:9, zegt: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve. Op deze wijze handelen velen hun ganse leven lang, anders niet doende dan belijden en beloven, en hierop zich verzekerende van de hemel, schoon zij tot geen ware geloofsonderhandeling met Christus komen. Maar ofschoon velen hier sterven, de uitverkoren rank, nog in de oude stam groeiende, wordt nog een slag gewaar, als de Geest hem doet zien, dat het gezegde maar een uiterlijke, uitwendige heilig­heid is; en dus wordt zijn hart omgeroerd; de boze verdorvenheid daarvan hem ontdekt, als het gebod komt, worden de zonden levendig, en hij leert een nieuwe les, dat hij namelijk niet een Jood is, die het in het openbaar is, maar die het in het verborgen is, Rom. 2:28.



e. Hierop gaat hij nu verder dan ooit: hij is uitermate ernstig, hij treurt over zijn hartezonden, hij zoekt het onkruid, dat in de verwaar­loosde hof van de ziel groeit en opkomt, uit te rukken. Hij toomt zijn driften, hij zoekt op een gevoelige wijze aangedaan te zijn in het bidden, lezen en horen van Gods Woord. Verwondert u hierover niet, want daarin is niets boven hetgeen een natuurlijk geweten onder een prang van overtuiging doen kan. Maar de Wet komt om hem te doen zien, dat hij een overtreder is van de buik af aan, dat hij in de wereld gekomen is onder Gods toorn en vloek wegens Adam toegerekende en inklevende schuld, en dus zal hij tot de minste kwadrantpenning toe moeten betalen.



f. Hierop roept hij uit: Heb een weinig geduld, en ik zal u alles be­talen; en zo gaat hij te werk, om God met zich te bevredigen; hij ver­nieuwt zijn berouw; hij draagt zijn tegenheden geduldig; hij betreurt zijn zonden met bittere tranen, en enige tijd hierin geweest zijnde, dringt hij het naar zichzelf, alsof hij nu voldaan heeft voor zijn begane zonden, en hij hoopt in het toekomende zich te wachten voor onge­rechtigheid. Maar de slag gaat nog dieper: God ontdekt hem in de spiegel van Zijn Wet, dat zelfs dat alles, dat hij nu doet, zondig, hel- en doemwaardig is, Gal. 3:10. Mal. 1:13, 14.



g. Hierop wil hij, als een koopman, die achteruit gegaan is, met zijn schuldheer het afmaken; kan hij het allemaal niet betalen, hij zal doen zoveel als hij kan, en hij hoopt dat God uit eeuwige goedheid en barmhartigheid de wil voor de daad zal aannemen, in hetgeen waarin hij te kort komt. Maar de Geest werkende in deze, toont hem aan, dat Gods recht voldaan moet worden, dat de Wet niet alleen eist willen, maar dadelijk betalen.



h. Alle hoop nu afgesneden zijnde, om het ooit met de Wet en gerech­tigheid Gods af te kunnen maken, gaat aan het lenen van Christus, zoekende en begerende, dat daar hij te kort komt, Christus' gerechtig­heid dat overdekken mag. Hier slapen velen gerust, kunnen nooit wakker gemaakt worden, voor en aleer de eeuwigheid het doet, hun latende zien, dat een bedrogen hart hen ter zijde afgeleid heeft; dit was, gelijk ik zei, de dwaling van die van Galatië. Maar daarover komt deze nog een slag: dit doet zien, dat God geen tweeërlei gerechtig­heid hebben wil, dat Jezus Christus alleen het doen moet, of dat Hij het nooit doen zal.



i. De arme mens het niet kunnende afmaken, noch ter leen hebben, gaat nu aan het bedelen bij Christus, maar het is altoos met enige ge­dachten van zijn eigen waardigheid, enigszins steunende op zijn ge­stalte en tranen, totdat God hem doet zien, dat zijn tranen niet beter dan Ezau's tranen zijn, zijn berouw niet beter dan Juda's berouw; zo­dat nu, in plaats van enige waardigheid te hebben, als een grond van zijn vrijmoedigheid, zijn onwaardigheid hem doet terug blijven; zegt men hem nu, dat hij welkom bij Christus zal zijn, hij roept uit: Zou Christus ooit naar zulk een onwaardige willen omzien! en dus, van alles afgedreven, valt hij uit die oude stam. En hieruit gevallen zijnde, wordt hij opgenomen, en in Jezus, de ware Wijnstok, ingelijfd. a. Christus grijpt hem door Zijn Geest en trekt hem tot Zich, 1 Cor. 12:13, want door één Geest zijn wij allen tot één lichaam gedoopt. b. De Geest werkt nu dat dierbaar geloof in hem, zodat hij Jezus geheel en Jezus alleen aangrijpt, Ef. 3:17. 2 Cor. 4:13.



Tot dusverre deze treffelijke schrijver, wiens woorden wij in het kort uw aandacht meegedeeld hebben. O! wat zullen er weinigen uit de oude stam gevallen zijn. En schoon wij wel bekennen, dat elkeen al het gezegde in die orde niet ondervindt; wij zijn nochtans verzekerd, dat elk geheel en al uit Adam moet afgebroken worden, zal hij door Jezus, als de tweede Adam, leven en groeien," p. 76-79.



Met opzet heb ik dus het volledige citaat opgenomen, om daarmee aan te tonen welke werkzaamheden van Gods Geest Comrie in zijn ABC, in navolging van Boston, precies rekende tot de afkappingen van de oude stam Adam. Het lijkt mij zonneklaar dat Comrie hier alles wat gaat vóór de kennis van Christus en het toevlucht nemen tot Hem, in navolging van Boston beschouwt als plaatsvindend buiten Christus. Al het werk van Gods Geest, voordat de zondaar Christus wordt ingelijfd, wordt gekarakteriseerd als afkappingen van de oude stam Adam. Bij Boston is het geloof in de wet geen zaligmakend geloof. "Niettemin gaat het er noodzakelijk aan vooraf, volgens de vastgestelde orde in de bedeling van het verbond." Boston leerde dus wel een voorbereiding tot het geloof of de inlijving in Christus. Maar als de inlijving dan ook heeft plaatsgevonden, werkt de Geest het geloof in de zondaar, "zodat hij Jezus geheel en Jezus alleen aangrijpt". Niemand zegge nu dat tussen de inlijving en de geloofsoefening met Jezus tijd verstrijkt, want in een voorgaand hoofdstuk heb ik aangetoond, dat er volgens Boston geen tijd – laat staan: lange tijd – kan verstrijken tussen de inlijving in Christus en het geloven in Hem, o.a. met het volgende citaat: "God blies de levensadem in de eerste mens en hij werd een levende ziel, terwijl hij daarvoor maar een beetje levenloze aarde was. Dat wil zeggen: God gaf een geest, een ziel aan zijn lichaam, zodat hij onmiddellijk begon te ademen door zijn neus. Zo geeft Jezus Christus in de tijd van de liefde Zijn Geest aan de dode ziel, die onmiddellijk laat zien dat ze levend gemaakt is doordat ze in Hem gelooft, Hem ontvangt en omhelst, Hem kent en onderscheidt in Zijn alles overtreffende heerlijkheid. Zo wordt de vereniging tussen Christus en de ziel voltooid: Christus grijpt eerst de ziel door Zijn Geest. Als de ziel zo gegrepen en levend gemaakt is, grijpt ze op haar beurt Hem aan door het geloof in de belofte van het Evangelie." In dat hoofdstuk meer bewijs.

[Erasmiaan]

In al deze citaten uit het nieuwe testament gaat het niet over berouw en schuldverslagenheid. Waar wil je heen Polemicus? Naar een kennis van Christus zonder het stuk der ellende? Ben je het eigenlijk niet met de Heidelbergse Catechismus eens? Waaruit kent gij uw ellende?

Het vers uit Zacharia past beter bij deze discussie. Maar dat is geen gearriveerde christen die daar getekend wordt. Dat is geen christen die al kan zeggen: "Ik ben gered, God heeft mij wel gedaan!" Dat is pas in Zacharia 13, vers 1, de Fontein die dan geopend zal zijn.

We hadden het nog altijd over de opmerkingen van ds. P. van Ruitenburg over gemakkelijk geloof bij dr. J.R. Beeke. Ik heb de vraag gesteld of zijn bezwaren misschien niet voortkomen uit zijn geloofsbegrip, namelijk dat het ware geloof niet begint met de kennis van Christus, je weet wel, het eigene van de Ger. Gem., de lijn Comrie-Kersten-Moerkerken. Mij werd tegengeworpen (niet door Afgewezen, die het probleem wel aanvoelde) dat het in de wedergeboorte, bij de inplanting van het ware geloof ook niet begint met de kennis van Christus. Er werden teksten aangehaald uit het Oude Testament, waarmee men dit dacht te bewijzen, á la de (analogische en typologische) exegese van de standenleer. Ik heb toen gewezen op de duidelijke teksten uit het Oude en Nieuwe Testament en daarmee aangetoond dat het ware geloof altijd begint met het zien op Jezus. Wel bij de les blijven graag.

En voor het geval men zou denken dat daarmee het leerstuk van de ellende wordt weggepoetst: geenszins, maar ellendekennis zonder kennis van Christus is geen geloofskennis, maar slechts een voorbereiding tot het geloof - niet levendmakend, laat staan zaligmakend. Wil men de Heidelberger chronologisch opvatten? Prima, boven de vraag waaruit gij uw ellende kent, staat bij mij nog altijd: Van des mensen ellende. En dat eerste deel gaat vooraf aan het tweede: Van des mensen verlossing. En er zijn nog altijd drie stukken nodig om getroost te leven en zalig te sterven.

Polemicus hiermee betoon je jouw zielsmisleidende standpunten. Als ellendekennis geen geloofskennis is, hoe kan dan ooit een dood mens zijn ellende gaan zien? Toch immers nooit? Van nature zien we niet hoe ver we van God af liggen en hoe diep we gevallen zijn. Nooit zullen we op dat plekje voor God komen dat we aan Hem oprecht onze zonden zullen gaan bekennen, als God, zo je wil Christus, dat zelf in ons niet werkt. Je loochent de doodstaat van de mens en ten diepste is dat remonstrantisme door daarmee te bekennen dat we uit onszelf waarachtig voor God in het stof kunnen komen. Nee het is alleen God die dat briesende paard in het stof brengt en hem eindelijk doet sneven. Door de werking van de Geest der genade en der gebeden, uit de door jou geciteerde tekst.

[Polemicus]

Polemicus hiermee betoon je jouw zielsmisleidende standpunten. Als ellendekennis geen geloofskennis is, hoe kan dan ooit een dood mens zijn ellende gaan zien? Toch immers nooit? Van nature zien we niet hoe ver we van God af liggen en hoe diep we gevallen zijn. Nooit zullen we op dat plekje voor God komen dat we aan Hem oprecht onze zonden zullen gaan bekennen, als God, zo je wil Christus, dat zelf in ons niet werkt. Je loochent de doodstaat van de mens en ten diepste is dat remonstrantisme door daarmee te bekennen dat we uit onszelf waarachtig voor God in het stof kunnen komen. Nee het is alleen God die dat briesende paard in het stof brengt en hem eindelijk doet sneven. Door de werking van de Geest der genade en der gebeden, uit de door jou geciteerde tekst.

Vraag het eens aan de kanttekenaren, bij hun kanttekening op Rom. 7:14 (kantt. achtendertig): "Tot hiertoe heeft de apostel gesproken van de macht der wet en der zonde in den verdorven en onwedergeboren mens, gelijk hij ook zelf eertijds ervaren had, toen hij nog in zulken stand was, Rom. 7:9 ... ."

Ik heb niet gezegd dat ellendekennis nooit geloofskennis is, maar zonder kennis van Christus is het geen geloofskennis. Nuanceren, mijn vriend. En denigreren graag achterwege laten. Deze materie vereist wat meer inspanning dan wat losse opmerkingen. Komt omdat het ingewikkeld is geworden ... mooie titel.

[Afgewezen]

We hadden het nog altijd over de opmerkingen van ds. P. van Ruitenburg over gemakkelijk geloof bij dr. J.R. Beeke. Ik heb de vraag gesteld of zijn bezwaren misschien niet voortkomen uit zijn geloofsbegrip, namelijk dat het ware geloof niet begint met de kennis van Christus, je weet wel, het eigene van de Ger. Gem., de lijn Comrie-Kersten-Moerkerken. Mij werd tegengeworpen (niet door Afgewezen, die het probleem wel aanvoelde) dat het in de wedergeboorte, bij de inplanting van het ware geloof ook niet begint met de kennis van Christus.

Inplanting van het geloof, het is een denkconstructie om bepaalde zaken mee te verklaren. Om te laten zien dat de bekering één is: dat wat aan de kennis van Christus voorafgaat, telt ook mee.
Wel kan zo'n term een eigen leven gaan leiden en dan krijg je van lieverlede toch een andere invulling van wat geloof is dan de bijbelse (en die van de HC). Dat is wat je in de GG, bijv. bij ds. Moerkerken, wel ziet gebeuren. De eerlijkheid gebiedt ons dat te zeggen.

Er werden teksten aangehaald uit het Oude Testament, waarmee men dit dacht te bewijzen, á la de (analogische en typologische) exegese van de standenleer. Ik heb toen gewezen op de duidelijke teksten uit het Oude en Nieuwe Testament en daarmee aangetoond dat het ware geloof altijd begint met het zien op Jezus. Wel bij de les blijven graag.

De teksten uit het OT hadden m.i. niets te maken de standenleer. Ook in het NT blijkt dat de bekering begínt met berouw, vóór de kennis van Christus. Voor de vervulling van Zach. 12 kunnen we rechtstreeks naar Hand. 2, waar de pinksterlingen uitroepen: Mannen broeders, wat moeten we doen?

En voor het geval men zou denken dat daarmee het leerstuk van de ellende wordt weggepoetst: geenszins, maar ellendekennis zonder kennis van Christus is geen geloofskennis, maar slechts een voorbereiding tot het geloof - niet levendmakend, laat staan zaligmakend.

Alleen blijf je met het probleem zitten dat dat zou betekenen dat een dode naar God gaat vragen en zoeken en dat een ongelovige gaat smeken om genade. Dat spanningsveld is er natuurlijk wel.

Wil men de Heidelberger chronologisch opvatten? Prima, boven de vraag waaruit gij uw ellende kent, staat bij mij nog altijd: Van des mensen ellende. En dat eerste deel gaat vooraf aan het tweede: Van des mensen verlossing. En er zijn nog altijd drie stukken nodig om getroost te leven en zalig te sterven.

Mee eens.

[Erasmiaan]

Polemicus hiermee betoon je jouw zielsmisleidende standpunten. Als ellendekennis geen geloofskennis is, hoe kan dan ooit een dood mens zijn ellende gaan zien? Toch immers nooit? Van nature zien we niet hoe ver we van God af liggen en hoe diep we gevallen zijn. Nooit zullen we op dat plekje voor God komen dat we aan Hem oprecht onze zonden zullen gaan bekennen, als God, zo je wil Christus, dat zelf in ons niet werkt. Je loochent de doodstaat van de mens en ten diepste is dat remonstrantisme door daarmee te bekennen dat we uit onszelf waarachtig voor God in het stof kunnen komen. Nee het is alleen God die dat briesende paard in het stof brengt en hem eindelijk doet sneven. Door de werking van de Geest der genade en der gebeden, uit de door jou geciteerde tekst.

Vraag het eens aan de kanttekenaren, bij hun kanttekening op Rom. 7:14 (kantt. achtendertig): "Tot hiertoe heeft de apostel gesproken van de macht der wet en der zonde in den verdorven en onwedergeboren mens, gelijk hij ook zelf eertijds ervaren had, toen hij nog in zulken stand was, Rom. 7:9 ... ."

Ik heb niet gezegd dat ellendekennis nooit geloofskennis is, maar zonder kennis van Christus is het geen geloofskennis. Nuanceren, mijn vriend. En denigreren graag achterwege laten. Deze materie vereist wat meer inspanning dan wat losse opmerkingen. Komt omdat het ingewikkeld is geworden ... mooie titel.

Dit gaat over Paulus vóór zijn bekering. En wat is ellendekennis ná Christus-kennis? Dat is standelijke ellendekennis. Maar we hebben het nu over de bekering.

Overigens, ik wil niet denigreren op de persoon, dat is uitdrukkelijk niet mijn bedoeling, maar wel je leerstellingen, voor zover die mijns inziens dwalen.

[Bert Mulder]

Weet niet wat voor inport dat heeft, en welke invloed het heeft op de leer van Dr. Beeke.

Wel weet ik dat de Heritage Reformed Churches van Dr. Beeke, en de Free Reformed Churches (Chr. Ger. Kerken in NA) druk bezig zijn met samenwerking; ten eerste dat ze samen een theologische school hebben; ten tweede dat het historisch geschil van 2 en 3 verbondenleer voor hen geen probleem meer is.

Weet niet of ze al aan kansel ruil doen...

Puritan Reformed
Theological Seminary
Puritan Reformed Theological Seminary was born in May of 1995,with classes officially commencing in August, 1995. Students of the Heritage Netherlands Reformed Congregations and the Free Reformed Churches attend for their theological training; students outside of these denominations are accepted on the basis of adherence to the Three Forms of Unity or the Westminster Standards, and meeting the basic admissions requirements.