Well, wie in een theoretische discussie zn eigen leven als verantwoord voorbeeld aandraagt (zoals Plebe en Unionist doen), loopt het risico dat iemand (op principiele gronden) het met hen oneens is, en dus ook hun praktijkvoorbeelden niet goed kan keuren. Daarbij Grace, gaat het om wat de bijbel ons leert, en dat is iets wat we moeten toepassen op ons dagelijkse leven, en niet omgedraait. De praktijk mag nooit ons bijbel-verstaan beinvloeden.
Dus jij leeft volledig volgens de Bijbel? Inclusief alle voorschriften vanPaulus inzake de bijzondere gaven van de Heilige Geest? Jij streeft b.v. naar profetie? Jij noemt jouw voorganger geen dominee? Jij eet geen biefstuk? Jij slaat je kinderen met een stok? Allemaal voorschriften uit het Nieuwe Testament.
Natuurlijk beïnvloedt de cultuur je Bijbelverstaan. En opnieuw verwijs ik naar de lezing van Ds. Smouter.
Ik zeg niet, Miscantus, dat die moeder bij de Lidl geen levend geloof heeft. Mijn reactie was een reactie op Unionist, die stelde dat armoede (waar hij een flat blijkbaar onder rekent) slecht zou zijn voor de kinderen. Ik walg van deze insteek, die zichzelf te goed acht om op een flatje te gaan wonen. Ik denk dat er genoeg zijn, ook hier op het forum, die in zo'n veracht flatje wonen. Ja, er zijn er zelfs die blij zijn met zo'n flatje. Juist van iemand die de linkse idealen van de CU aanhangt, valt zoiets nogal tegen.
Door jouw verbaal geweld heenlezend, destilleer ik hieruit dat jij in mijn posting leest dat ik
a)armoede niet vormend vind voor de kinderen
b)me te goed zou voelen om in een flat te wonen
c)dit niet zou stroken met mijn christelijk-sociale idealen.
Punt b kan ik direct van de hand wijzen. Dat heb ik niet gezegd. Ik heb alleen aan willen geven dat het voor kinderen niet fijn is om achthoog in een flat te wonen. Met 2 vierkante meter betonnen balkon om op te spelen, junks op de galerij, 's avonds niet meer naar buiten durven enz enz. Zou ik daar zelf nog best kunnen wonen, je praat hier wel over een gezin met kleine kinderen.
Natuurlijk zijn er mensen die dankbaar zijn voor zo'n woning. Een zwerver kan God danken voor een beschut plekje onder een brug. Maar als je het éven voor het kiezen hebt, kies je voor iets beters. En ja, we hebben het beter dan de arme kinderen in Afrika. Kopt allemaal. Maar toch zou ik het mijn kinderen niet graag aandoen om alleen kale rijst te eten. Daar kun je hele verheven idealen over hebben, maar zo zit een mens (althans ik) gewoon in elkaar.
Punt a) Natuurlijk is dat vormend. Natuurlijk is het goed om niet alles te kunnen. Maar je hoeft armoede ook niet te cultiveren omdat het zo goed voor je is. Ik kijk niet neer op mensen in een achterstandsflat achthoog. Maar ik gun ieder zijn rijtjeshuis. Inclusief mijzelf. Zeker een gezin. Vogens mij is dat juist christelijk-sociaal. Rechtse mensen vinden het ok dat de één in een villa en de ander in een krot woont, maar dat is niet het idee van sociale politiek.
Dus als de vrouw gaat werken, naast haar huishouden, 's middags thuis komt, in een uurtje het huishouden doen en daarna de kinderen opvangen en even later nog met haar man een bloeiend huwelijksleven wil onderhouden is dat de makkelijkste weg??!
Natuurlijk is dat zwaar. De vrouw is ook helemaal niet geschikt daarvoor (zie de meeste psychologische/sociologische studies die gemaakt zijn over stress bij werkende vrouwen) Maar dat is een keuze die men maakt. Tegenwoordig telt voor velen de financien zwaarder dan gezinsgeluk (helaas ook in refo-kringen). En ik heb daar al genoeg huwelijken aan kapot zien gaan...
Toch impliceerde jij in een eerdere posting wel dat dit de makkelijkste weg was. Je weet alleen niet hoe zwaar financiële zorgen op een gezin kunnen drukken. Ik weet ook wel dat voor veel mensen alles om geld draait. Maar vergeet de mythe van het "arm maar gelukkig". Dat staat in de boekjes, en die zijn heel mooi, maar juist die paar tientjes meer kunnen zoveel zonneschijn in een gezin brengen. Dat ene weekje Zeeland, dat bloemetje dat met Pasen op tafel staat, als je eens één keer een mooie doos Lego voor je zoontje koopt. Of als je als vrouw eens één keer haar schoenen níet bij de Britstol koopt maar zich eens echte modieuze laarzen kan veroorloven.
Wat ik geprobeerd heb aan te geven, is dat theorie heel mooi is, maar dat de praktijk van het leven gewoon heel anders is. Niet meer en niet minder.
En dat zul je op allerlei terreinnen van het leven beamen. Dus waarom hier niet?