Zosinus schreef:Sorry dat ik je weer lastigval Afgewezen, maar schijnbaar zie je veel waar je het niet mee eens bent. Kun je ook zeggen hoe je het zelf ziet?

Zosinus, ik zie dat je nieuw bent op dit forum. Ik adviseer een paar recente topics te lezen, dan kom je er wellicht achter waar ik het zoal niet mee eens ben.

Afgewezen schreef:

Zosinus schreef:Sorry dat ik je weer lastigval Afgewezen, maar schijnbaar zie je veel waar je het niet mee eens bent. Kun je ook zeggen hoe je het zelf ziet?

Zosinus, ik zie dat je nieuw bent op dit forum. Ik adviseer een paar recente topics te lezen, dan kom je er wellicht achter waar ik het zoal niet mee eens ben.

me de nadruk op "wellicht

MBE schreef:

Miscanthus schreef:Geloof is geen ding of bezit, het is een relatie met strijd.

Het geloof is een instrument, dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt. (Stukje Ned.Gel.Bel. art 22)

Het geloof is een vaste en zekere kennis van Gods welwillendheid jegens ons, welke gegrond is op de waarheid van Zijn genadige belofte in Christus, die door de Heilige Geest aan ons verstand wordt geopenbaard. (Calvijn)

tja, ook ik wrijf mijn ogen nog eens uit:

zie ik nou goed dat Calvijn het een openbaring aan het verstand noemt ???
Zou het dan toch zo zijn dat je met Calvijn alle kanten op kunt, als je maar iets uit het hele werk knipt?

dan vind ik de HC nog beter:
Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.

Miscanthus schreef:

MBE schreef:

Miscanthus schreef:Geloof is geen ding of bezit, het is een relatie met strijd.

Het geloof is een instrument, dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt. (Stukje Ned.Gel.Bel. art 22)

Het geloof is een vaste en zekere kennis van Gods welwillendheid jegens ons, welke gegrond is op de waarheid van Zijn genadige belofte in Christus, die door de Heilige Geest aan ons verstand wordt geopenbaard. (Calvijn)

tja, ook ik wrijf mijn ogen nog eens uit:

zie ik nou goed dat Calvijn het een openbaring aan het verstand noemt ???
Zou het dan toch zo zijn dat je met Calvijn alle kanten op kunt, als je maar iets uit het hele werk knipt?

dan vind ik de HC nog beter:
Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.

Dat is toch altijd een betere definitie dan dat het een relatie is met strijd. Dat klinkt hetzelfde als Jihad.

MBE schreef:

Marnix schreef:Die slaaf wiens torenhoge schuld vergeven werd werd gestraft, omdat hij zijn medeslaaf niet van harte vergaf. De man met het talent werd gestraft omdat hij zijn talent in de grond begroef... en zo kan ik nog wel even doorgaan...

Wil je daarmee zeggendat zij eerst het echte geloof hadden en het vervolgens weer kwijt raakten?

Wou jij dan zeggen dat die slaaf zijn talent niet kon inzetten omdat hij het echte geloof niet had gekregen? Of dat de 5 dwaze maagden wel een uitnodigng hadden gekregen maar helemaal niet op de gastenlijst stonden? Of dat de schuld van die slaaf werd vergeven zonder dat hij oprecht geloofde?

Ze hadden niet eerst het echte geloof... ze hadden eerst het geloof. En of geloof echt is of niet heeft weer te maken met die verantwoordelijkheid. Vandaar dat ik ook de gelijkenissen er bij haal, omdat er heel duidelijk verantwoordelijkheid en consequenties bij zitten. Geloof zonder werken is dood...

Waarom krijg ik het idee dat geloof door velen als iets passiefs wordt gezien? Geloof kan je niet kwijtraken (alsof dat iets is wat je overkomen). Geloof is niet iets passiefs.... Het is actief. Het gaat gepaard met werken. Het is die keuze om je talenten in te zetten, of ze in de grond te stoppen, om je olielamp te vullen of om dat niet te doen, om de ander te vergeven omdat jij bent vergeven, of om dat niet te doen.

Of je geloof echt is? Dat is niet maar afwachten. Of je geloof echt is of niet hangt niet alleen af van wat je gekregen hebt, maar ook van wat je er mee doet.

Marnix schreef:Wou jij dan zeggen dat die slaaf zijn talent niet kon inzetten omdat hij het echte geloof niet had gekregen? Of dat de 5 dwaze maagden wel een uitnodigng hadden gekregen maar helemaal niet op de gastenlijst stonden? Of dat de schuld van die slaaf werd vergeven zonder dat hij oprecht geloofde?

Ze hadden niet eerst het echte geloof... ze hadden eerst het geloof. En of geloof echt is of niet heeft weer te maken met die verantwoordelijkheid. Vandaar dat ik ook de gelijkenissen er bij haal, omdat er heel duidelijk verantwoordelijkheid en consequenties bij zitten. Geloof zonder werken is dood...

Waarom krijg ik het idee dat geloof door velen als iets passiefs wordt gezien? Geloof kan je niet kwijtraken (alsof dat iets is wat je overkomen). Geloof is niet iets passiefs.... Het is actief. Het gaat gepaard met werken. Het is die keuze om je talenten in te zetten, of ze in de grond te stoppen, om je olielamp te vullen of om dat niet te doen, om de ander te vergeven omdat jij bent vergeven, of om dat niet te doen.

Of je geloof echt is? Dat is niet maar afwachten. Of je geloof echt is of niet hangt niet alleen af van wat je gekregen hebt, maar ook van wat je er mee doet.

jij gooit verschillende zaken door elkaar.
En wel de rechtvaardigmaking en de heiligmaking.
Het onderscheid daar tussen kan ik niet beter verwoorden dan 'onze vaderen' in artikel 22 en 24 van den NGB
Artikel 22. Van onze rechtvaardigmaking door het geloof in Jezus Christus.
Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. Want het moet noodzakelijk volgen, òf dat niet al wat tot onze zaligheid van node is, in Jezus Christus zij; òf, zo het alles in Hem is, dat degene die Jezus Christus door het geloof bezit, zijn gehele zaligheid heeft. Nu, dat men zeggen zou dat Christus niet genoegzaam is, maar dat er nog benevens Hem iets meer toe behoeft, ware een al te ongeschikte godslastering; want daaruit zou volgen dat Christus maar een halve Zaligmaker ware. Daarom zeggen wij terecht met Paulus dat wij door het geloof alleen, of door het geloof zonder de werken gerechtvaardigd worden (Rom. 3:28). Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is, dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zo veel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument, dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

Artikel 24. Van de heiligmaking des mensen en de goede werken.
Wij geloven dat dit waarachtig geloof, in den mens gewrocht zijnde door het gehoor van het Woord Gods en de werking des Heiligen Geestes, hem wederbaart en maakt tot een nieuwen mens, en doet hem leven in een nieuw leven, en maakt hem vrij van de slavernij der zonde. Daarom is het zover vandaar, dat dit rechtvaardigmakend geloof de mensen zou doen verkouden* (= de genegenheid om vroom en heilig te leven verkoelt) in een vroom en heilig leven, dat zij daarentegen zonder ditzelve nimmermeer iets doen zullen uit liefde tot God, maar alleen uit liefde tot zichzelven en uit vrees van verdoemd te worden. Zo is het dan onmogelijk dat dit heilig geloof ledig zij in den mens; aangezien wij niet spreken van een ijdel geloof, maar van zulk een, hetwelk de Schrift noemt een geloof, dat door de liefde werkt (Gal. 5:6), dat den mens beweegt om zich te oefenen in de werken, die God in Zijn Woord geboden heeft; welke werken, als zij voortkomen uit den goeden wortel des geloofs, goed en bij God aangenaam zijn, overmits zij alle door Zijn genade geheiligd zijn. Intussen komen zij niet in rekening om ons te rechtvaardigen. Want het is door het geloof in Christus dat wij gerechtvaardigd worden, ook eer wij goede werken doen; anderszins zouden zij niet méér kunnen goed zijn dan een vrucht des booms goed zijn kan voordat de boom goed is. Zo doen wij dan goede werken; maar niet om te verdienen (want wat zouden wij verdienen?); ja, wij zijn in God gehouden voor de goede werken die wij doen, en niet Hij in ons* (=gehouden zijn in - betekent - verplicht zijn aan): aangezien Hij het is, Die in ons werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Filp. 2:13). Laat ons dan letten op hetgeen dat er geschreven staat: Wanneer gij zult gedaan hebben al hetgeen u bevolen is, zo zegt: Wij zijn onnutte dienstknechten; want wij hebben maar gedaan, hetgeen wij schuldig waren te doen (Luc. 17:10). Intussen willen wij niet loochenen dat God de goede werken beloont; maar het is door Zijn genade dat Hij Zijn gaven kroont. Voorts, al is het dat wij goede werken doen, zo gronden wij toch onze zaligheid niet daarop; want wij kunnen geen werk doen, of het is besmet door ons vlees en ook strafwaardig; en al konden wij er één voortbrengen, zo is toch de gedachtenis van één zonde genoeg, dat het van God zou verworpen worden. Alzo dan zouden wij altijd in twijfel staan, herwaarts en derwaarts drijvende zonder enige zekerheid, en onze arme consciëntiën zouden altijd gekweld worden, indien zij niet steunden op de verdiensten van het lijden en sterven van onzen Zaligmaker.

zie ik nou goed dat Calvijn het een openbaring aan het verstand noemt ???
Zou het dan toch zo zijn dat je met Calvijn alle kanten op kunt, als je maar iets uit het hele werk knipt?

Het citaat was niet compleet. "... en in ons hart wordt verzegeld", moet er nog achter.
Bovendien, het feit dat een openbaring aan het verstand is, betekent niets anders dan dat ons verstand verlicht moet worden, omdat het van nature duister is. "De natuurlijke mens begrijpt niet..." enz. Dus wanneer wij met ons natuurlijk verstand gaan geloven, maken we brokken.

Afgewezen schreef: Dus wanneer wij met ons natuurlijk verstand gaan geloven, maken we brokken.

is dit nou een contradictio in terminis?
Tong en hart moeten overeenstemmen. Als dat niet zo is, weet je dat zelf. Als het voorwerp van je Geloof maar Jezus Christus is, dan komt het heus wel goed met die brokken. Twijfelen aan de kwaliteit van je geloof is een veelgebruikte verzoeking van satan.

MBE schreef:

Marnix schreef:Wou jij dan zeggen dat die slaaf zijn talent niet kon inzetten omdat hij het echte geloof niet had gekregen? Of dat de 5 dwaze maagden wel een uitnodigng hadden gekregen maar helemaal niet op de gastenlijst stonden? Of dat de schuld van die slaaf werd vergeven zonder dat hij oprecht geloofde?

Ze hadden niet eerst het echte geloof... ze hadden eerst het geloof. En of geloof echt is of niet heeft weer te maken met die verantwoordelijkheid. Vandaar dat ik ook de gelijkenissen er bij haal, omdat er heel duidelijk verantwoordelijkheid en consequenties bij zitten. Geloof zonder werken is dood...

Waarom krijg ik het idee dat geloof door velen als iets passiefs wordt gezien? Geloof kan je niet kwijtraken (alsof dat iets is wat je overkomen). Geloof is niet iets passiefs.... Het is actief. Het gaat gepaard met werken. Het is die keuze om je talenten in te zetten, of ze in de grond te stoppen, om je olielamp te vullen of om dat niet te doen, om de ander te vergeven omdat jij bent vergeven, of om dat niet te doen.

Of je geloof echt is? Dat is niet maar afwachten. Of je geloof echt is of niet hangt niet alleen af van wat je gekregen hebt, maar ook van wat je er mee doet.

jij gooit verschillende zaken door elkaar.
En wel de rechtvaardigmaking en de heiligmaking.
Het onderscheid daar tussen kan ik niet beter verwoorden dan 'onze vaderen' in artikel 22 en 24 van den NGB
Artikel 22. Van onze rechtvaardigmaking door het geloof in Jezus Christus.
Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. Want het moet noodzakelijk volgen, òf dat niet al wat tot onze zaligheid van node is, in Jezus Christus zij; òf, zo het alles in Hem is, dat degene die Jezus Christus door het geloof bezit, zijn gehele zaligheid heeft. Nu, dat men zeggen zou dat Christus niet genoegzaam is, maar dat er nog benevens Hem iets meer toe behoeft, ware een al te ongeschikte godslastering; want daaruit zou volgen dat Christus maar een halve Zaligmaker ware. Daarom zeggen wij terecht met Paulus dat wij door het geloof alleen, of door het geloof zonder de werken gerechtvaardigd worden (Rom. 3:28). Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is, dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zo veel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument, dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

Artikel 24. Van de heiligmaking des mensen en de goede werken.
Wij geloven dat dit waarachtig geloof, in den mens gewrocht zijnde door het gehoor van het Woord Gods en de werking des Heiligen Geestes, hem wederbaart en maakt tot een nieuwen mens, en doet hem leven in een nieuw leven, en maakt hem vrij van de slavernij der zonde. Daarom is het zover vandaar, dat dit rechtvaardigmakend geloof de mensen zou doen verkouden* (= de genegenheid om vroom en heilig te leven verkoelt) in een vroom en heilig leven, dat zij daarentegen zonder ditzelve nimmermeer iets doen zullen uit liefde tot God, maar alleen uit liefde tot zichzelven en uit vrees van verdoemd te worden. Zo is het dan onmogelijk dat dit heilig geloof ledig zij in den mens; aangezien wij niet spreken van een ijdel geloof, maar van zulk een, hetwelk de Schrift noemt een geloof, dat door de liefde werkt (Gal. 5:6), dat den mens beweegt om zich te oefenen in de werken, die God in Zijn Woord geboden heeft; welke werken, als zij voortkomen uit den goeden wortel des geloofs, goed en bij God aangenaam zijn, overmits zij alle door Zijn genade geheiligd zijn. Intussen komen zij niet in rekening om ons te rechtvaardigen. Want het is door het geloof in Christus dat wij gerechtvaardigd worden, ook eer wij goede werken doen; anderszins zouden zij niet méér kunnen goed zijn dan een vrucht des booms goed zijn kan voordat de boom goed is. Zo doen wij dan goede werken; maar niet om te verdienen (want wat zouden wij verdienen?); ja, wij zijn in God gehouden voor de goede werken die wij doen, en niet Hij in ons* (=gehouden zijn in - betekent - verplicht zijn aan): aangezien Hij het is, Die in ons werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Filp. 2:13). Laat ons dan letten op hetgeen dat er geschreven staat: Wanneer gij zult gedaan hebben al hetgeen u bevolen is, zo zegt: Wij zijn onnutte dienstknechten; want wij hebben maar gedaan, hetgeen wij schuldig waren te doen (Luc. 17:10). Intussen willen wij niet loochenen dat God de goede werken beloont; maar het is door Zijn genade dat Hij Zijn gaven kroont. Voorts, al is het dat wij goede werken doen, zo gronden wij toch onze zaligheid niet daarop; want wij kunnen geen werk doen, of het is besmet door ons vlees en ook strafwaardig; en al konden wij er één voortbrengen, zo is toch de gedachtenis van één zonde genoeg, dat het van God zou verworpen worden. Alzo dan zouden wij altijd in twijfel staan, herwaarts en derwaarts drijvende zonder enige zekerheid, en onze arme consciëntiën zouden altijd gekweld worden, indien zij niet steunden op de verdiensten van het lijden en sterven van onzen Zaligmaker.

Ik kan me in deze artikelen goed vinden.... Enerzijds wordt Gods werk benadrukt en anderzijds onze verantwoordelijkheid die daaruit volgt. (die laatste drie woorden zijn heel belangrijk om de goede volgorde aan te geven).

Alleen haal ik volgens mij geen twee dingen door elkaar. Ik noem beide aspecten van het geloof... Het zijn allebei essentiele punten die, als het om geloof gaat, beiden genoemd moeten worden om een goed beeld van het geloof te geven. God komt in actie... verandert ons, zet ons in beweging, en roept ons ook op tot actie.

Marnix schreef:Ik kan me in deze artikelen goed vinden.... Enerzijds wordt Gods werk benadrukt en anderzijds onze verantwoordelijkheid die daaruit volgt. (die laatste drie woorden zijn heel belangrijk om de goede volgorde aan te geven).

Alleen haal ik volgens mij geen twee dingen door elkaar. Ik noem beide aspecten van het geloof... Het zijn allebei essentiele punten die, als het om geloof gaat, beiden genoemd moeten worden om een goed beeld van het geloof te geven. God komt in actie... verandert ons, zet ons in beweging, en roept ons ook op tot actie.

Ik proef toch heel duidelijk in je stukjes dat er van ons ook nog wat bij moet. Actie moet er zijn, maar niet om de zaligheid te behouden. Anders zou Christus geen volkomen zaligmaker zijn maar een helpende zaligmaker.

God komt in actie... verandert ons, zet ons in beweging, en roept ons ook op tot actie.

Hoe bedoel je dat? Bedoel je hier het wederbarende werk van de Heilige Geest of bedoel je alleen de prediking?

MBE schreef:

Marnix schreef:Ik kan me in deze artikelen goed vinden.... Enerzijds wordt Gods werk benadrukt en anderzijds onze verantwoordelijkheid die daaruit volgt. (die laatste drie woorden zijn heel belangrijk om de goede volgorde aan te geven).

Alleen haal ik volgens mij geen twee dingen door elkaar. Ik noem beide aspecten van het geloof... Het zijn allebei essentiele punten die, als het om geloof gaat, beiden genoemd moeten worden om een goed beeld van het geloof te geven. God komt in actie... verandert ons, zet ons in beweging, en roept ons ook op tot actie.

Ik proef toch heel duidelijk in je stukjes dat er van ons ook nog wat bij moet. Actie moet er zijn, maar niet om de zaligheid te behouden. Anders zou Christus geen volkomen zaligmaker zijn maar een helpende zaligmaker.

We moeten onderscheid maken tussen twee dingen:

- Redding, wat alleen door het verlossende werk van Jezus Christus. Aan onze redding kunnen we niks, maar dan ook helemaal niks toevoegen. Het komt voor 100% van God en voor 0% van mensen

- Menselijke verantwoordelijkheid. Mattheus 25 is denk ik wel duidelijk daarover. Deze verantwoordelijkheid houdt niet in dat we ook maar iets aan onze redding kunnen verdienen, maar de Bijbel geeft wel aan dat het ook echt verantwoordelijkheid is, met consequenties. We worden opgeroepen tot actief geloven.

MBE, om even aan te sluiten bij wat je schrijft: Kijk eens naar de gelijkenissen uit Mattheus 25. En ook naar ons leven... je wordt niet zalig door werken.... Maar als je geloof niet met werken gepaard gaat is het dood, en met dood geloof word je niet zalig. Toch? Dan is Gods reddende werk en onze verantwoordelijkheid toch geen tegenstelling meer?

Afgewezen, ik heb deze volgorde genoemf omdat de Geest ons veranderd en in beweging zet... en vervolgens ons oproept tot actie... zoals de Geest dat bijvoorbeeld ook door de brieven in het NT heen doet. Alleen dankzij de Geest kunnen we geloven... maar als gelovigen komen we ook voor keuzes te staan... Geloven is geen automatisme, het is iets actiefs, waar we dus ook verantwoordelijkheid in krijgen, ik benadruk het nog maar even.

Ik ben benieuwd hoe jij de gelijkenissen die ik aangehaald ziet wat dat betreft. Bijvoorbeeld waarom de 5 dwaze maagden niet genoeg olie hadden, waarom de man met het talent deze in de grond begroef, waarom de verloren zoon van huis liep, waarom op de jongste dag mensen te horen krijgen: Ik had honger en je gaf me geen eten en waarom de slaaf wiens zonden al vergeven waren door de koning die andere slaaf niet vergat. Waarom deden ze dat niet?

Marnix, betekent het verlossende werk van Christus voor jou 'alleen' dat Hij voor de zonden stierf, of betekent het ook dat Hij Zelf de zaligheid uitwerkt in degenen die Hem van de Vader gegeven zijn?
Over dat eerst zijn we het wel eens en ook dat dat 100% Gods werk is. Daar loopt de discussie niet over.
De vraag is: dat de zondaar door het geloof Christus aanneemt, is dát óók Gods werk? Of hangt ten laatste toch alles nog af van de keuze van de mens?

De DL is heel duidelijk als we een antwoord zoeken of wij het geloof onvangen of aannemen. Alles, ook het geloof en zijn vruchten is het werk van Gods Geest. Jezus zegt het ook, niemand komt tot de Mij, tenzij dat de Vader hem trekt. Johannes 6.
Aan de ene kant best moeilijk, want het betekent dat we in alle dingen totaal van God afhankelijk zijn en dat alles wat wij proberen te doen ontoereikend is. Maar aan de andere kant, ook vertroostend. Want hoe hadden wij dan kunnen geloven?

Wat is nou eigenlijk praktisch het verschil in benadering van Marnix en zijn 'opponenten'? Is er iets wat Marnix over het hoofd ziet?

Volgens mij niet. Het enige wat hem (nogmaals: in de ogen van zijn opponenten) verweten kan worden is een zekere zorgeloosheid: alles is in orde gemaakt dus wie doet me nog wat. Daarvoor lijken goede papieren voorhanden. Hij lijkt te voldoen aan wat Jezus zegt dat je moet worden als een kind.

De anderen hebben het steeds over een bepaalde blijkbare openbaring aan het verstand. En daar lijken geen goede papieren voorhanden. Hooguit Calvijn. Het is een ingewikkeld maken van het geloof, door een volstrekt onmeetbaar aspect in te voeren. Hoe ga je namelijk na of iamand die openbaring nu wel of niet zaligmakend heeft gehad?

Kijk je naar Levi, die zat rustig centjes te tellen. Jezus zei: volg mij en hij was een discipel. De stokbewaarder werd eerst dermate wanhopig dat hij zichzelf wilde doden. Daar lijken meer 'indrukken' aanwezig geweest te zijn.

In deze hele discussie krijg ik een beetje het gevoel dat Marnix 'opponenten' eigenlijk vinden dat als je zo denkt als hij, je eigenlijk niet het ware geloof kunt hebben. Wan zou je dat hebben dan dacht je niet zo als hij.