RefoCalvinist schreef:Johann Gottfried Walther schreef:Afgewezen schreef:Johann Gottfried Walther schreef:God eist volkomen gehoorzaamheid. De gehele wet, volmaaktheid. Zie ook bijv. Zondag 4 ja.
Maar die uitdrukking Christus verborgen achter het recht Gods, daar lees ik niets Bijbels in.
Daar zit weer een hele theologie achter, daar wordt heel wat meer mee bedoeld dan dat we onze zonde moeten kennen, en moeten instemmen met Gods oordeel over ons leven, dat we strafwaardig zijn.
Nee, daar wordt uiteindelijk niet meer mee bedoeld dan dat. Probleem is dat het zolang kan duren voordat een mens werkelijk
zondaar voor God wordt.
Zie je wel toeleidende weg... dat bedoel ik met een hele theologie.
En wat is er onbijbels aan een zogenaamde toeleidende weg?
Ps: op de vragen die aan mij gesteld zijn hoop ik terug te komen. Alleen wordt dat niet meer vandaag.
@JWG de Samaritaanse vrouw bijvoorbeeld. In Johannes 4. Lees eens hoe en wat de Heere Jezus haar zegt. Tot het moment waarop Hij Zich openbaart aan haar. Hier kan je een toeleidende weg in zien.
Of bijvoorbeeld Handelingen 16 met o.a. De stokbewaarder...
30 En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
31 En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.
32 En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren.
33 En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.
34 En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.
Alleen zolang iemand er nog voor staat, zit hij of zij op de verkeerde weg.
Nl buiten Christus.
Pas achteraf kan en kon de Samaritaanse vrouw en ieder ander kind van God zeggen. Toen en toen werkte de Heere om mij daar te brengen waar Hij wilde. Dus in die zin kom je toeleidende weg inderdaad tegen in de Schrift.
Maar ook Gods kinderen kunnen er over spreken. Bij de een is het een lange weg geweest. Bij de ander kort.
Ik weet alleen niet of iedereen hier onder toeleidende weg hetzelfde verstaat...Misschien is het handig om dat eerst helder te hebben.
Ik moet vaak aan dit beeld denken. En uiteraard is het maar een beeld en gaat het altijd wel ergens mank..
Wanneer je in de bergen loopt en een wandeling naar de top maakt. Zie je als je loopt een pad. Er zijn stenen. Er zijn hindernissen. Misschien gebeurd er wel iets op je weg...Maar je bent nog niet op de top. Je ziet hem zelfs meestal niet! Daar ben je pas veilig. Je weet zelfs niet of het pad echt bij de top komt. Of je je niet vergist, of je niet dwaalt. Soms heb je zicht op de top. Je bent misschien wel diep inder de indruk van de schoonheid van die top.. Je merkt je eigen onkunde, onmacht....Maar een paar meter verder zie je de top helemaal niet meer. De weg kan door diepe dalen gaan. Hoe verder je op die weg komt hoe meer jejezelf tegenkomt.al ons eigen kunnen wordt je afgenomen. Ook zijn er nog steeds zijpaden. Je kan verkeerd gaan lopen. Je kan struikelen en nooit bij die top aankomen... Er staan verkeerde wegwijzers... Dwaalleraren of mensen die zelf verdwaald zijn...
Die top is zo onnoemelijk ver. Hoog.
Eenmaal op de top kijk je terug. En dan zie je de weg die je gelopen hebt inderdaad naar de top leidde. Dan zie je dat de hindernissen, inderdaad nodig waren om je op die weg te houden. Dat Christus je vasthoudt. Dat
Hij je op de top bracht. En niet het vertrouwen op iets van jezelf, of de daden van jezelf je naar de top brachten. Zelfs de aanwijzingen van andere mensen brachten je er niet! Maar Hij! Dan zie dat alles van je zelf, al je eigen vroomheid niet leidde tot de top!
En dat het pad wat je uiteindelijk naar de top leidde inderdaad de Toeleidende weg was.
Een kind van God staat boven op die top. Een rechtvaardige zal uit geloof alleen leven! Niet steunen op ervaringen! Maar hij of zij heeft nog steeds die zondige aard. En zal in zijn aardse leven door zijn zonden, hardleersheid, of door niet genoeg acht te slaan op Gods Woord, door steunen op eigen vroomheid, daden if wat dan ook, door niet leven uit geloof alleen het zicht soms kwijt zijn. Het kan (heel) duister zijn. Niet meer zien dat hij of zij op die top is! Ook al zegt iemand anders: Maar je staat toch op de top? Je bent toch een kind van God? Het brengt geen rust. Maar omdat hij of zij niet buiten het Woord kan omdat dat hem of haar de weg tot Christus wijst , omdat ze niet buiten het Woord van Christus kunnen leven, vinden zij weer troost. Omdat ze dan zien zien dat niet zij Christus vast houden, maar Christus hen. Het is Zijn verdienste.
En eenmaal op de nieuwe hemel en aarde zal een kind van God verlost zijn van zijn zondige aard. En voor eeuwig altijd zijn of haar Verlosser zien!
