Paulus vertelt zijn bekering toch een aantal keren. Het lijkt mij uiterst relevant om daar naar te vragen, waarbij inderdaad de kanttekening van ds. IJsselstein ook een belangrijke is: iemand kan het verhaal mooier maken dan het is. Dat moet echter niet ertoe leiden dat we van weeromstuit er maar niet meer naar gaan vragen.

Als we moesten kiezen tussen de rijke jongeling en de apostle Petrus, wegens de vruchten die wij zien, dan was de rijke jongeling apostle geworden en was Petrus naar huis gestuurd.

eilander schreef:Paulus vertelt zijn bekering toch een aantal keren. Het lijkt mij uiterst relevant om daar naar te vragen, waarbij inderdaad de kanttekening van ds. IJsselstein ook een belangrijke is: iemand kan het verhaal mooier maken dan het is. Dat moet echter niet ertoe leiden dat we van weeromstuit er maar niet meer naar gaan vragen.

Ik spreek je niet tegen, maar mij bekruipt het gevoel dat deze verhalen als een soort echtheidscertificaat gelden. En volgens mij kun je uit een persoonlijk verhaal weinig halen. Uit het gedrag van mensen des te meer. Aan de vrucht kent men immers de boom.

KDD schreef:Als we moesten kiezen tussen de rijke jongeling en de apostle Petrus, wegens de vruchten die wij zien, dan was de rijke jongeling apostle geworden en was Petrus naar huis gestuurd.

Daar ben ik ook wel eens bang voor, ja.

eilander schreef:Paulus vertelt zijn bekering toch een aantal keren. Het lijkt mij uiterst relevant om daar naar te vragen, waarbij inderdaad de kanttekening van ds. IJsselstein ook een belangrijke is: iemand kan het verhaal mooier maken dan het is. Dat moet echter niet ertoe leiden dat we van weeromstuit er maar niet meer naar gaan vragen.

Waarom zou je iedereen maar moeten vragen om over zijn of haar bekering te vertellen? Het geloof kent men uit de vruchten. Ik zie in de Bijbel ook nergens dat het gebeurt. Paulus vertelt over zijn bekering op die moment dat zijn apostelschap in twijfel wordt getrokken. Wanneer je het relevant vindt om er naar te vragen laat je daarmee zien dat je de bekering van een ander niet vertrouwt. Daarmee spreek je in wezen een veroordeling uit. De Bijbel noemt alleen de vruchten als kenbron van het geloof, niet de bekeringsgeschiedenis.

Verder zie ik dat mensen de uitspraak van ds IJsselstein betrekken op het curatorium maar deze uitspraak doet hij in dit artikel niet met betrekking tot het curatorium. Als je zo dingen uit hun verband trekt, kun je mensen de meest vreemde zaken laten zeggen zonder dat ze zichzelf daar ook maar enigszins in kunnen herkennen.

Ditbenik schreef:

eilander schreef:Paulus vertelt zijn bekering toch een aantal keren. Het lijkt mij uiterst relevant om daar naar te vragen, waarbij inderdaad de kanttekening van ds. IJsselstein ook een belangrijke is: iemand kan het verhaal mooier maken dan het is. Dat moet echter niet ertoe leiden dat we van weeromstuit er maar niet meer naar gaan vragen.

Waarom zou je iedereen maar moeten vragen om over zijn of haar bekering te vertellen? Het geloof kent men uit de vruchten. Ik zie in de Bijbel ook nergens dat het gebeurt. Paulus vertelt over zijn bekering op die moment dat zijn apostelschap in twijfel wordt getrokken. Wanneer je het relevant vindt om er naar te vragen laat je daarmee zien dat je de bekering van een ander niet vertrouwt. Daarmee spreek je in wezen een veroordeling uit. De Bijbel noemt alleen de vruchten als kenbron van het geloof, niet de bekeringsgeschiedenis.

Totaal niet eens. Wat is er nu mooier dan aan anderen vertellen welke grote dingen God in je leven gedaan heeft, en om dat van anderen te horen? Dat moet niet gezien worden als wantrouwen, juist niet.
1 Petrus 3:15: Zijt altijd bereid tot verantwoording aan een iegelijk, die u rekenschap afeist van de hoop, die in u is, met zachtmoedigheid en vreze.
Psalm 66:16 Komt, hoort toe, o allen gij, die God vreest, en ik zal vertellen, wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft.
Uiteindelijk moet het gaan om: Psalm 34:4 Maakt den HEERE met mij groot, en laat ons Zijn Naam samen verhogen.

Ditbenik schreef:Verder zie ik dat mensen de uitspraak van ds IJsselstein betrekken op het curatorium maar deze uitspraak doet hij in dit artikel niet met betrekking tot het curatorium. Als je zo dingen uit hun verband trekt, kun je mensen de meest vreemde zaken laten zeggen zonder dat ze zichzelf daar ook maar enigszins in kunnen herkennen.

Hier heb je gelijk in, ik ben ook in die valkuil getrapt.

Herman schreef:

GGotK schreef:Ik vind het een mooi interview, maar wel met enkele vraagtekens bijvoorbeeld bij het onderstaande citaat.

De sfeer (op de TS) was goed, maar je moet stevig in je schoenen staan om in zo’n cultuur jezelf te blijven. Men verwacht dat je je voegt in het spoor van het vertrouwde. Ik wil niet recalcitrant zijn, maar deze tijd vraagt vooral om authenticiteit. Ik denk dat ik uiteindelijk wel mezelf ben gebleven.

Het is jammer dat authenticiteit/het jezelf blijven wordt 'uitgespeeld' t.o.v. het spoor van het vertrouwde. Waarbij natuurlijk ook nog de vraag is wat deze dominee precies met 'het spoor van het vertrouwde' bedoelt.

Dit is een kenmerkend probleem, namelijk dat als je niet aan het profiel van het gemiddelde voldoet er zware druk op je wordt uitgeoefend om jezelf daarnaar te veranderen. Een dergelijke fenomeen heb je ook in het bedrijfsleven waarin bedrijven in dezelfde sector een andere cultuur hebben. Ik acht dit dus niet een specifiek probleem voor een curatorium en ik vind het niet verbazingwekkend dat gepoogd wordt om eenheid uit te stralen.
Alleen zat dat laatste slecht lukken, omdat de diversiteit alleen maar toeneemt en daarin hebben we de tijd niet mee.

Ik begrijp het punt van GGotK niet. Het is toch duidelijk dat een weinig diverse cultuur niet uitnodigt tot authenticiteit? Ik begrijp niet wat daar nu zo jammer aan is. Je kunt wellicht verschillend denken over de onderlinge balans daartussen, maar dat is en blijft een dillemma.

Gelukkig is het lang niet overal zo dat bedrijven streven naar eenvormigheid, maar dat terzijde.

Ds. IJsselstein is gepromoveerd, dus is het: dr. IJsselstein.....

Pianoman schreef:Ds. IJsselstein is gepromoveerd, dus is het: dr. IJsselstein.....

Waarde Pianoman, is u bekend of deze promotie (en daarmee deze titel) is erkend in Nederland?

pierre27 schreef:

Erskinees schreef:Ik heb wel het idee dat het breder leeft dan vroeger. Zeker onder de jongvolwassenen en gezinnen. Al kan het inderdaad zo zijn dat er niets veranderd.

Zou dat ook streek gebonden kunnen zijn? In mijn kerkelijke omgeving hoor ik dat amper. Wat ik er bespeur is dat het curatorium een warm hart en gebed krijgt.

In mijn gemeente werden er tijdens een mansledenvergadering vragen over gesteld. Men was verontrust over het predikantentekort en het beperkt aantal kandidaten wat bij onze gemeente past. De vraag werd gesteld of de kerkenraad een brief hierover kon schrijven aan het curatorium.

Nog steeds spijt van dat ik toen niet mijn vinger opgestoken heb en de vraag stelde die bij me opkwam:
"Wie zegt dat het aan het curatorium ligt?"

Charles schreef:
Nog steeds spijt van dat ik toen niet mijn vinger opgestoken heb en de vraag gesteld die bij me opkwam:
"Wie zegt dat het aan het curatorium ligt?"

Mede. Als je enkel al het aantal predikanten in de NHK/PKN neemt dat afkomstig is uit de GG, dan kun je voorzichtig concluderen dat het curatorium in sommige gevallen een belemmering is geweest.

Ik ken er wel die zijn afgewezen. En daar was ik niet rouwig om.

Charles schreef:In mijn gemeente werden er tijdens een mansledenvergadering vragen over gesteld. Men was verontrust over het predikantentekort en het beperkt aantal kandidaten wat bij onze gemeente past. De vraag werd gesteld of de kerkenraad een brief hierover kon schrijven aan het curatorium.

Toch vreemd dat die verontrusting dan alleen op het curatorium geprojecteerd wordt. Is er niet enig besef dat de oorzaak van het feit dat er weinig kandidaten bij de gemeente zouden passen, ook in de gemeente zelf kan liggen?

Wat antwoordde de kerkenraad?

Herinner ik me niet goed meer. Ouderling gaf wat tegengas en gaf aan (zoals het hoort) dat het in de kerkenraad besproken zou worden. Waarbij ik al wel aanvoelde dat die brief er niet gaat komen uiteraard. Verder niet gevolgd hoe of wat (mansledenvergadering daarna was ik er niet).

Charles schreef:Ik ken er wel die zijn afgewezen. En daar was ik niet rouwig om.

Eens. Maar dat betekent niet dat dit geldt voor álle afgewezen personen. Wat mij betreft kan en moet het allemaal net iets ruimer. Ook met het oog op de vele vacante gemeenten en de grote workload voor de huidige predikanten.