Hier recensie van het RD; dan hoef ik in elk geval niet uit te leggen waar het boek over gaat.
http://www.refdag.nl/boeken/terugblik_o ... k_1_628727
Abby heeft zelf een abortus (later nog een) ondergaan voordat ze zich laat 'strikken' voor een vrijwilligersbaantje bij Planned Parenthood.
Dat maakt dat ze niet eerlijk kijkt naar de motieven van de organisatie waar ze bij betrokken raakt.
Ondanks dat o.a. haar ouders en haar (2e) echtgenoot haar waarschuwen en haar proberen de waarheid onder ogen te laten zien.
Door haar inzet en gedrevenheid wordt ze uiteindelijk directeur van deze organisatie.
Ze vertelt eerlijk over haar beweegredenen en ook haar naïviteit waar ze eigenlijk ook wel zelf voor kiest.
Altijd is er de twijfel en ook haar geweten blijft spreken; vooral tijdens de zondagse schuldbelijdenissen die in haar (Anglicaanse) gemeente iedere zondag klinken.
Ze voelt dat ze de nabijheid van God mist en diep van binnen weet ze dat het te maken heeft met haar baan. Toch durft ze dit niet aan God voor te leggen omdat ze bang is dat ze dan haar baan moet opzeggen.
Haar worsteling wordt sterker als ze merkt dat de financiën een grotere rol gaan spelen dan het welzijn van de vrouwen (en hun ongeboren kind..) die naar de kliniek komen.
Uiteindelijk wordt ze via een echogeleide ingreep (waar ze bij uitzondering bij moet assisteren) geconfronteerd met beelden van een ongeboren kind dat angstig probeert weg te duiken voor het moordwerktuig.
Dan kan ze niet anders meer dan erkennen dat abortus het doden van kleine mensjes is.
Ondertussen hebben verschillende mensen van de Pro Life beweging elke dag gebeden voor een omkeer in het leven van Abby. De kracht van het gebed heeft een grote rol gespeeld in het levensverhaal van Abby.
Het verhaal raakte me; abortus is een onderwerp wat mijn hart altijd raakt.
Zoveel levens worden dagelijks bewust afgebroken in de moederschoot.
Wat me ook raakte is de trouw, liefde en bewogenheid van de Pro Life beweging. Mensen die in plaats van een carrière kiezen voor een leven van toewijding aan de bescherming van het ongeboren leven.
Wat me ook erg raakte is dat Abby zo makkelijk de leugen boven de waarheid koos.
En dat heeft me aardig beziggehouden (een boek is voor mij ook altijd een spiegel
)
In een ander boek dat ik las in diezelfde week had de hoofdpersoon ook al moeite om leugen en waarheid te scheiden omdat ze de consequenties van de waarheid niet onder ogen durfde te zien.
En in mijn omgeving merkte ik ook dat mensen zo makkelijk dingen geloven omdat ze het graag willen geloven. Niet eerlijk kijken naar relaties; naar Bijbelse waarheden.
Hoe zit dat bij mij? Ik moet eerlijk bekennen dat ik datzelfde bij mezelf herkende....
En ook vaak niet herken dus. Dat maakt me een beetje bang voor mezelf.
Bijna al deze boeken ben ik al halverwege dus het gaat vast goed komen.
