Beroepingswerk discussie

[Eveline de Pater]

2. op dominees.nl lees ik dat zonder dat er sprake is van een bepaalde beroepingsprocedure Ds. Zweistra verbonden wordt, na zijn emeritaat, als pastoraal werker in Urk. Ook geen enkele vermelding in het RD of andere media.

Dat staat (bijna) nooit in het RD, want het is ook niet echt 'nieuws'.

3. Sinds deze week bestaat er op Urk een nieuwe kerkelijke gemeenschap. Jaja... het kan er nog bij op het zo overvolle Urk. De nieuwe kerk heet het Hervormd-Gereformeerd comité. Een hervormde Evangelisatie met als voorgangers.... je raadt het al: Ds. W.J. op t Hof, Kand Baarssen, Ds W.Roos, Ds Veldman, etc.

Op Kerktijden zie ik alleen weekdiensten staan, dus van een kerkelijke gemeenschap is dan niet echt sprake, toch?

Het pand (Het Spijk 17) is een bedrijfspand van Op 't Hof Gereedschappen en IJzerwaren (https://www.opthofgereedschappen.nl/)

[Johannes 3:16]

In de Gereformeerde Gemeenten staat een dominee sinds juni 2012 in een gemeente. Hij heeft inmiddels 14 beroepen gehad sinds september en in 1 gemeente staat hij op momenteel dubbeltal. Als je nog vrij kort, 3,5 jaar, in een gemeente staat, zou het dan niet teveel spanning opleveren wanneer er zoveel beroepen op je uitgebracht worden? Ik bedoel, je neemt toch elk beroep heel serieus?

Of wat te denken van een predikant in de OGG, die in juni 2014 is bevestigd tot predikant, en nog geen 1,5 jaar later al een beroep krijgt uit een andere gemeente?

[eilander]

Ik kan me voorstellen dat dat wel zwaar is. Anderzijds: als de Heere niet spreekt, hoef je ook niet weg, toch?
En ik denk dat 1,5 jaar in de OGGiN ook nog wat te vroeg is, maar ik weet de regels daaromtrent niet precies.

[Hendrikus]

Het maakt natuurlijk wel verschil wat zo'n beroep met zich meebrengt aan extra werk. Is een broep een brief die op je bureau komt te liggen en waarop binnen drie weken antwoord wordt verwacht, dan kan dat een zaak zijn van veel gebed en overweging, maar je hoeft er de deur niet voor uit, plat gezegd.

Er zijn echter ook situaties waarin een beroep met zich meebrengt dat de beroepen predikant komt preken, dat er kennismakingsbijeenkomsten zijn met kerkenraad, verenigingen, een rondleiding langs de kerkelijke gebouwen enzovoort. Dan ben je er dus minimaal een zondag en één doordeweeksedag aan kwijt. Ik kan me voorstellen dat het dan teveel kan worden en dat predikanten soms aangeven een tijdlang geen beroepen in overweging te willen nemen.

[Klavart]

Er zijn echter ook situaties waarin een beroep met zich meebrengt dat de beroepen predikant komt preken, dat er kennismakingsbijeenkomsten zijn met kerkenraad, verenigingen, een rondleiding langs de kerkelijke gebouwen enzovoort. Dan ben je er dus minimaal een zondag en één doordeweeksedag aan kwijt. Ik kan me voorstellen dat het dan teveel kan worden en dat predikanten soms aangeven een tijdlang geen beroepen in overweging te willen nemen.

Het preken en de kennismaking gebeurt ook regelmatig op één (doordeweekse) dag.

[eilander]

Er zijn echter ook situaties waarin een beroep met zich meebrengt dat de beroepen predikant komt preken, dat er kennismakingsbijeenkomsten zijn met kerkenraad, verenigingen, een rondleiding langs de kerkelijke gebouwen enzovoort. Dan ben je er dus minimaal een zondag en één doordeweeksedag aan kwijt. Ik kan me voorstellen dat het dan teveel kan worden en dat predikanten soms aangeven een tijdlang geen beroepen in overweging te willen nemen.

Het preken en de kennismaking gebeurt ook regelmatig op één (doordeweekse) dag.

Dit verschijnsel komt niet voor in de OGGiN en ik denk ook niet in de GG. Ik vind het eigenlijk ook een beetje vreemd.
Het is natuurlijk wel logisch dat de predikant de gemeente enigszins moet kennen, maar als hij af en toe komt preken kent hij de kerkenraad toch wel.
Verder schept het alleen maar valse verwachtingen, denk ik. Zeker in het geval een predikant iedere week een beroep krijgt.

[Dodo]

Er zijn echter ook situaties waarin een beroep met zich meebrengt dat de beroepen predikant komt preken, dat er kennismakingsbijeenkomsten zijn met kerkenraad, verenigingen, een rondleiding langs de kerkelijke gebouwen enzovoort. Dan ben je er dus minimaal een zondag en één doordeweeksedag aan kwijt. Ik kan me voorstellen dat het dan teveel kan worden en dat predikanten soms aangeven een tijdlang geen beroepen in overweging te willen nemen.

Het preken en de kennismaking gebeurt ook regelmatig op één (doordeweekse) dag.

In de PKN niet.
Preken op een zondag, en een dag kennismaken met de gemeente.
En vaak ook nog wat gesprekken met de kerkenraad, en anderen (andere predikanten, oud-predikanten van die plaats).
En dan nog de onrust. Drie weken weet je niet wat het worden zal, waar woon je over een paar maanden? Moet je straks een verhuizing gaan organiseren?
Een beroep is echt heel zwaar.

[Curatorium]

In de Gereformeerde Gemeenten staat een dominee sinds juni 2012 in een gemeente. Hij heeft inmiddels 14 beroepen gehad sinds september en in 1 gemeente staat hij op momenteel dubbeltal. Als je nog vrij kort, 3,5 jaar, in een gemeente staat, zou het dan niet teveel spanning opleveren wanneer er zoveel beroepen op je uitgebracht worden? Ik bedoel, je neemt toch elk beroep heel serieus?

Of wat te denken van een predikant in de OGG, die in juni 2014 is bevestigd tot predikant, en nog geen 1,5 jaar later al een beroep krijgt uit een andere gemeente?

Je mag het beestje toch gewoon bij zijn naam noemen? Je bedoelt dus ds. Hofman. Het zal voor een predikant zeker extra werk en zorgen opleveren. Aan de andere kant spreekt het ook van veel waardering. Geen lichte of zware prediking maar gewoon in het midden. Prediking die duidelijk is voor jong en oud en die tevens christocentrisch is. Prediking die bovenal levendig en eenvoudig gebracht wordt. Al die dingen merk je ook bij ds. G.W.S. Mulder die ontzettend veel beroepen krijgt en dat zag in het verleden ook bij ds. Van Rijswijk toen die nog beroepbaar was.
Blijkbaar is er veel behoefte aan zulke prediking.

[freek]

Er zijn echter ook situaties waarin een beroep met zich meebrengt dat de beroepen predikant komt preken, dat er kennismakingsbijeenkomsten zijn met kerkenraad, verenigingen, een rondleiding langs de kerkelijke gebouwen enzovoort. Dan ben je er dus minimaal een zondag en één doordeweeksedag aan kwijt. Ik kan me voorstellen dat het dan teveel kan worden en dat predikanten soms aangeven een tijdlang geen beroepen in overweging te willen nemen.

Het preken en de kennismaking gebeurt ook regelmatig op één (doordeweekse) dag.

Dit verschijnsel komt niet voor in de OGGiN en ik denk ook niet in de GG. Ik vind het eigenlijk ook een beetje vreemd.
Het is natuurlijk wel logisch dat de predikant de gemeente enigszins moet kennen, maar als hij af en toe komt preken kent hij de kerkenraad toch wel.
Verder schept het alleen maar valse verwachtingen, denk ik. Zeker in het geval een predikant iedere week een beroep krijgt.

Het is juist heel logisch. Een beroep zou geen lopende band-werk moeten zijn. In de PKN (maar ook wel in de CGK, denk ik) is een te beroepen predikant lang niet altijd bekend. Hier ter plaatse werd ook een dominee beroepen die nog nooit eerder in de gemeente gepreekt had. En omdat een beroep een serieuze zaak is, hoort daar ook een kennismaking met de gemeente bij. Beroepingswerk zou geen zaak van alleen de kerkenraad moeten zijn.

[eilander]

Dit verschijnsel komt niet voor in de OGGiN en ik denk ook niet in de GG. Ik vind het eigenlijk ook een beetje vreemd.
Het is natuurlijk wel logisch dat de predikant de gemeente enigszins moet kennen, maar als hij af en toe komt preken kent hij de kerkenraad toch wel.
Verder schept het alleen maar valse verwachtingen, denk ik. Zeker in het geval een predikant iedere week een beroep krijgt.

Het is juist heel logisch. Een beroep zou geen lopende band-werk moeten zijn. In de PKN (maar ook wel in de CGK, denk ik) is een te beroepen predikant lang niet altijd bekend. Hier ter plaatse werd ook een dominee beroepen die nog nooit eerder in de gemeente gepreekt had. En omdat een beroep een serieuze zaak is, hoort daar ook een kennismaking met de gemeente bij. Beroepingswerk zou geen zaak van alleen de kerkenraad moeten zijn.

Ja, in zo'n situatie is het wel logisch ja. Dat komt zeker in de OGGiN niet voor....

Is het trouwens wel zo logisch om iemand te beroepen die nog nooit in de gemeente gepreekt heeft? Er is dan waarschijnlijk maar een klein clubje mensen die de prediking van hem kent en dat lijkt mij toch wel een basisvoorwaarde om iemand te beroepen. Dat doe je niet omdat hij zo'n mooie naam heeft, mag ik hopen....

[-DIA-]

Dit verschijnsel komt niet voor in de OGGiN en ik denk ook niet in de GG. Ik vind het eigenlijk ook een beetje vreemd.
Het is natuurlijk wel logisch dat de predikant de gemeente enigszins moet kennen, maar als hij af en toe komt preken kent hij de kerkenraad toch wel.
Verder schept het alleen maar valse verwachtingen, denk ik. Zeker in het geval een predikant iedere week een beroep krijgt.

Het is juist heel logisch. Een beroep zou geen lopende band-werk moeten zijn. In de PKN (maar ook wel in de CGK, denk ik) is een te beroepen predikant lang niet altijd bekend. Hier ter plaatse werd ook een dominee beroepen die nog nooit eerder in de gemeente gepreekt had. En omdat een beroep een serieuze zaak is, hoort daar ook een kennismaking met de gemeente bij. Beroepingswerk zou geen zaak van alleen de kerkenraad moeten zijn.

Ja, in zo'n situatie is het wel logisch ja. Dat komt zeker in de OGGiN niet voor....

Is het trouwens wel zo logisch om iemand te beroepen die nog nooit in de gemeente gepreekt heeft? Er is dan waarschijnlijk maar een klein clubje mensen die de prediking van hem kent en dat lijkt mij toch wel een basisvoorwaarde om iemand te beroepen. Dat doe je niet omdat hij zo'n mooie naam heeft, mag ik hopen....

Ik ken eigenlijk de hele procedure van beroepen in de PKN niet. Ook wat betreft het kiezen van ambtsdragers. Is de gemeente dan alleen bevoegd om eventuele bezwaren tegen de benoeming van voorgestelde broeders in te brengen?
En heeft de gemeente verder helemaal geen inbreng?

[eilander]

Ik ken eigenlijk de hele procedure van beroepen in de PKN niet. Ook wat betreft het kiezen van ambtsdragers. Is de gemeente dan alleen bevoegd om eventuele bezwaren tegen de benoeming van voorgestelde broeders in te brengen?
En heeft de gemeente verder helemaal geen inbreng?

Beetje off-topic, maar vooruit: bij ons mag de gemeente namen indienen. Tweetal door kerkenraad, verkiezing door de mannelijke leden. Eigenlijk niet veel anders dan zoals in de OGGiN gebruikelijk is. Het grootste verschil zit hem nog in de maximale zittingsperiode van x jaar.

[claus]

In de tijd van ds. Smytegelt en in de Nadere Reformatie gold de regel, als men een beroep ontving: 'Besluitende daaruit dat sulckx de wille des Heeren is', met andere woorden: van de gemeente, mitsdien van God Zelf beroepen zijnde. Smytegelt haalt dit 6 keer aan in zijn predicaties. Hij kreeg twee keer stuiting in zijn gemoet. Dat vond hij een duidelijk argument om te bedanken, maar anders nam men vrijwel altijd een beroep aan. Wat zijn we daar ver...heel ver van verwijderd, van de praktijk uit die tijd. Ook in de tijd van Voetius, de man die werkte aan 'het eerste kerkrecht', hoogleraar te Utrecht, was dat de praktijk. Nu schijnen heel vaak (niet altijd hoor) bepaalde grote tot supergrote gemeenten altijd een soort 'voorrangspositie' te hebben ten aanzien van het aannemen van een beroep. Er zijn uitzonderingen, altijd geweest. Kand. M. Heikoop ging naar de toen piepkleine gemeente Utrecht, in Gods gunst. Overlaatst nam een Oud Ger. Gem predikant uit Salford een beroep aan naar Echteld, eveneens een erg kleine gemeente. Maar in de GG-gemeenten als Naaldwijk, Sint Annaland, Wolphaartsdijk, Rilland-Bath en zo kan ik er nog wel een groot aantal noemen, beroept men in feite tevergeefs. Ook Rotterdam is, na het vertrek van wijlen ds. A. F. Honkoop uit Centrum,, nooit meer voorzien geweest van een predikant,

[-DIA-]

In de tijd van ds. Smytegelt en in de Nadere Reformatie gold de regel, als men een beroep ontving: 'Besluitende daaruit dat sulckx de wille des Heeren is', met andere woorden: van de gemeente, mitsdien van God Zelf beroepen zijnde. Smytegelt haalt dit 6 keer aan in zijn predicaties. Hij kreeg twee keer stuiting in zijn gemoet. Dat vond hij een duidelijk argument om te bedanken, maar anders nam men vrijwel altijd een beroep aan. Wat zijn we daar ver...heel ver van verwijderd, van de praktijk uit die tijd. Ook in de tijd van Voetius, de man die werkte aan 'het eerste kerkrecht', hoogleraar te Utrecht, was dat de praktijk. Nu schijnen heel vaak (niet altijd hoor) bepaalde grote tot supergrote gemeenten altijd een soort 'voorrangspositie' te hebben ten aanzien van het aannemen van een beroep. Er zijn uitzonderingen, altijd geweest. Kand. M. Heikoop ging naar de toen piepkleine gemeente Utrecht, in Gods gunst. Overlaatst nam een Oud Ger. Gem predikant uit Salford een beroep aan naar Echteld, eveneens een erg kleine gemeente. Maar in de GG-gemeenten als Naaldwijk, Sint Annaland, Wolphaartsdijk, Rilland-Bath en zo kan ik er nog wel een groot aantal noemen, beroept men in feite tevergeefs. Ook Rotterdam is, na het vertrek van wijlen ds. A. F. Honkoop uit Centrum,, nooit meer voorzien geweest van een predikant,

Maar dat is toch buiten de kerkenraad of predikant zelf om? Is het dan niet dat God hem zelf wegroept?
Zover ik het weet is het nooit anders geweest dan dat een predikant de roepstem van zijn Meester volgt?
Als het anders ligt vraag ik me af of dat goed is?
Een gemeente kan soms een predikant verzondigen, of er zijn andere redenen waarom een predikant wordt
weggeroepen. Als er in de beroepen gemeente werkelijk nood is, zal een beroepen predikant dat ook wel
voelen of bekend gemaakt worden. Zie ook Paulus in het gezicht van die Macedonische man. Of een predikant
wordt om meerdere zaken weggeroepen: Men kan een predikant gaan verafgoden, en dan zal hij ook wel eens
weg genomen worden. Het is bekend dat dat laatste hier ook dreigde te gebeuren met wijlen ds. W.C. Lamain.
Die moest toen, zonder de taal te kennen een beroep aannemen over de oceaan.

[Johann Gottfried Walther]

In 17de eeuw was het je moet een goede reden hebben om het beroep niet aan te nemen, dus te bedanken.
Nu is het je moet een goede reden hebben om het aan te nemen.