Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[Wittewrongel]

Oorsprong en weerlegging van de wederdopers. Door Guido de Brès.
Nu te koop voor €15. Was tegen de €50.

Klopt een tijdje terug al gekocht voor 15 euro. Is een mooi en interessant boek
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 33#p683033

[Mara]

Dwaallicht van Josha Zwaan.
Zelden een boek gelezen over psychische problemen, die zo overtuigend en levensecht beschreven werden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen.
Tijdens het lezen kruip je in de huid van de hoofdpersoon.
@Dodo: dit boek is echt een aanrader voor je leeskring!

[Dodo]

Dwaallicht van Josha Zwaan.
Zelden een boek gelezen over psychische problemen, die zo overtuigend en levensecht beschreven werden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen.
Tijdens het lezen kruip je in de huid van de hoofdpersoon.
@Dodo: dit boek is echt een aanrader voor je leeskring!

Ik heb van deze schrijver Parnassia en Zeevonk. Parnassia vond ik heel indrukwekkend en aangrijpend. Niet leuk, wel indrukwekkend.
Zeevonk vond ik niet overtuigend.
Nu dus op jacht naar Dwaallicht. Meteen gereserveerd bij de bieb.

[Mara]

Dwaallicht van Josha Zwaan.
Zelden een boek gelezen over psychische problemen, die zo overtuigend en levensecht beschreven werden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen.
Tijdens het lezen kruip je in de huid van de hoofdpersoon.
@Dodo: dit boek is echt een aanrader voor je leeskring!

Ik heb van deze schrijver Parnassia en Zeevonk. Parnassia vond ik heel indrukwekkend en aangrijpend. Niet leuk, wel indrukwekkend.
Zeevonk vond ik niet overtuigend.
Nu dus op jacht naar Dwaallicht. Meteen gereserveerd bij de bieb.

Parnassia en Zeevonk meteen maar even opgehaald, ze stonden er allebei.


Ik was inmiddels ook in een soortgelijk boek begonnen, Opname van Sigrid Landman. Het is autobiografisch.
Het is anders geschreven dan Dwaallicht, het gaat meer over de hoofdpersoon, zonder dat je echt onder haar huid kan kruipen.
Wel aangrijpend om te lezen hoe het op een PAAZ toegaat.
Mensen worden volgestopt met medicijnen maar echt aandacht en gesprekken zijn er niet, personeel heeft geen tijd.
Dus ik zit momenteel even in de psychologische boeken.

[Zita]

Dwaallicht van Josha Zwaan.
Zelden een boek gelezen over psychische problemen, die zo overtuigend en levensecht beschreven werden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen.
Tijdens het lezen kruip je in de huid van de hoofdpersoon.
@Dodo: dit boek is echt een aanrader voor je leeskring!

Ik heb van deze schrijver Parnassia en Zeevonk. Parnassia vond ik heel indrukwekkend en aangrijpend. Niet leuk, wel indrukwekkend.
Zeevonk vond ik niet overtuigend.
Nu dus op jacht naar Dwaallicht. Meteen gereserveerd bij de bieb.

Parnassia en Zeevonk meteen maar even opgehaald, ze stonden er allebei.


Ik was inmiddels ook in een soortgelijk boek begonnen, Opname van Sigrid Landman. Het is autobiografisch.
Het is anders geschreven dan Dwaallicht, het gaat meer over de hoofdpersoon, zonder dat je echt onder haar huid kan kruipen.
Wel aangrijpend om te lezen hoe het op een PAAZ toegaat.
Mensen worden volgestopt met medicijnen maar echt aandacht en gesprekken zijn er niet, personeel heeft geen tijd.
Dus ik zit momenteel even in de psychologische boeken.

Lees dan ook eens 'Ik heb je nooit een rozentuin beloofd' van Hannah Green.
Overigens denk ik niet dat een roman nou echt de beste manier is om je een realistisch beeld te vormen van een PAAZ. Zeker niet als het geschreven is door een ervaringsdeskundige.

[Posthoorn]

Lees dan ook eens 'Ik heb je nooit een rozentuin beloofd' van Hannah Green.

Dat is natuurlijk wel uit de tijd vóórdat er antipsychotica waren. 't Is nu wel een beetje anders geworden op psychiatrische afdelingen.

[Mara]

Lees dan ook eens 'Ik heb je nooit een rozentuin beloofd' van Hannah Green.
Overigens denk ik niet dat een roman nou echt de beste manier is om je een realistisch beeld te vormen van een PAAZ. Zeker niet als het geschreven is door een ervaringsdeskundige.

Dank voor de tip, ik zal het noteren, om het later uit de bieb te halen. Wil na Parnassia en Zeevonk even afwisselen met een ander genre.
Waarom denk je dat het dan niet realistisch zou zijn?

[Zita]

Lees dan ook eens 'Ik heb je nooit een rozentuin beloofd' van Hannah Green.
Overigens denk ik niet dat een roman nou echt de beste manier is om je een realistisch beeld te vormen van een PAAZ. Zeker niet als het geschreven is door een ervaringsdeskundige.

Dank voor de tip, ik zal het noteren, om het later uit de bieb te halen. Wil na Parnassia en Zeevonk even afwisselen met een ander genre.
Waarom denk je dat het dan niet realistisch zou zijn?

Omdat een roman sowieso subjectief is. Het is geen wetenschappelijk onderzoeksverslag. Bovendien zit er in veel romans die een dergelijke periode beschrijven een hoop persoonlijke frustratie en onverwerkt leed. Psychiaters zijn echt meestal geen onmensen die de patiënten uit gemak of tijdgebrek maar volstoppen met medicatie. Ik ken in mijn omgeving meerdere psychiaters, en als ik hun persoonlijke houding zie en hun visie op hun werk hoor, zijn ze zeer integer en betrokken bij hun patiënten. Gesprekstherapie vindt nog steeds volop plaats. Verder heeft een roman een 'spannende verhaallijn' nodig, met positieve en negatieve figuren. Om sympathie voor de (ingewikkelde) hoofdpersoon te houden, is het wel prettig als er ook wat vijanden zijn. De arts is daar een geschikt personage voor.

@Posthoorn: ik ben met je eens dat het gedateerd is (in de zin dat het geen goed beeld geeft van de hedendaagse behandelingen; de problematiek zal weinig veranderd zijn), maar ik vind het wel een heel knapgeschreven boek. Het wordt wel als het oerboek op het gebied van de 'psychiatrische roman' (is dat een genre?) gezien.

[Mara]

Lees dan ook eens 'Ik heb je nooit een rozentuin beloofd' van Hannah Green.
Overigens denk ik niet dat een roman nou echt de beste manier is om je een realistisch beeld te vormen van een PAAZ. Zeker niet als het geschreven is door een ervaringsdeskundige.

Dank voor de tip, ik zal het noteren, om het later uit de bieb te halen. Wil na Parnassia en Zeevonk even afwisselen met een ander genre.
Waarom denk je dat het dan niet realistisch zou zijn?

Omdat een roman sowieso subjectief is. Het is geen wetenschappelijk onderzoeksverslag. Bovendien zit er in veel romans die een dergelijke periode beschrijven een hoop persoonlijke frustratie en onverwerkt leed. Psychiaters zijn echt meestal geen onmensen die de patiënten uit gemak of tijdgebrek maar volstoppen met medicatie. Ik ken in mijn omgeving meerdere psychiaters, en als ik hun persoonlijke houding zie en hun visie op hun werk hoor, zijn ze zeer integer en betrokken bij hun patiënten. Gesprekstherapie vindt nog steeds volop plaats. Verder heeft een roman een 'spannende verhaallijn' nodig, met positieve en negatieve figuren. Om sympathie voor de (ingewikkelde) hoofdpersoon te houden, is het wel prettig als er ook wat vijanden zijn. De arts is daar een geschikt personage voor.

@Posthoorn: ik ben met je eens dat het gedateerd is (in de zin dat het geen goed beeld geeft van de hedendaagse behandelingen; de problematiek zal weinig veranderd zijn), maar ik vind het wel een heel knapgeschreven boek. Het wordt wel als het oerboek op het gebied van de 'psychiatrische roman' (is dat een genre?) gezien.

Ik kan hier deels met je meegaan. Maar een psychose beschrijven kan alleen maar als je weet wat dat inhoudt, want anders schrijf je er toch over.
Je kunt de ervaringen als auteur ook opdoen als "meeloper". Toch geloof ik dat een paar dagen als gezond iemand anders is dan er daadwerkelijk weken of maanden te moeten verblijven, gedwongen.

Ik werk bij een oudere dame die op een gesloten afdeling heeft gezeten, meer dan anderhalf jaar. Haar ervaringen zijn ook niet allemaal positief, qua aandacht en gespreksbegeleiding.

[Posthoorn]

@Posthoorn: ik ben met je eens dat het gedateerd is (in de zin dat het geen goed beeld geeft van de hedendaagse behandelingen; de problematiek zal weinig veranderd zijn), maar ik vind het wel een heel knapgeschreven boek. Het wordt wel als het oerboek op het gebied van de 'psychiatrische roman' (is dat een genre?) gezien.

Ik vind het ook een geweldig boek. Dat is het punt niet.

[Luther]

Ik zou graag het boek 'Koningskinderen' van C. Rijnsdorp eens willen lezen. Heeft iemand het te leen, te koop of te geef?

[Posthoorn]

Ik zou graag het boek 'Koningskinderen' van C. Rijnsdorp eens willen lezen. Heeft iemand het te leen, te koop of te geef?

http://www.boekwinkeltjes.nl/uitgebreid ... =1&nieuw=1

[helma]

What Promises Can You Believe?In The Promises of God, Dr. R. C. Sproul shows how God—the one true Promise Keeper—always keeps His promises. Drawing from his expansive theological background, Dr. Sproul addresses questions such as these:· How do we know that God will fulfill His promises to us?· What can we learn about God’s faithfulness as we wait for His promises to be fulfilled?· What was the agreement God the Father had with Jesus before the beginning of the world?· What does God’s covenant with Adam mean for us today?· What common covenant do atheists and other non-Christians participate in with God?· What does God’s covenant have to do with His forgiveness of our sins today?· Why did Jesus have to die to complete God’s covenant with us? God’s promises throughout history are the foundation for your relationship with Him. Here you will see how and why He keeps His promises to you, from now through eternity.

[Mara]

Dwaallicht van Josha Zwaan.
Zelden een boek gelezen over psychische problemen, die zo overtuigend en levensecht beschreven werden. Je wordt meteen het verhaal ingezogen.
Tijdens het lezen kruip je in de huid van de hoofdpersoon.
@Dodo: dit boek is echt een aanrader voor je leeskring!

Ik heb van deze schrijver Parnassia en Zeevonk. Parnassia vond ik heel indrukwekkend en aangrijpend. Niet leuk, wel indrukwekkend.
Zeevonk vond ik niet overtuigend.
Nu dus op jacht naar Dwaallicht. Meteen gereserveerd bij de bieb.

Wat een bijzonder boek is Parnassia.
Waarom heet dit geen literatuur?
Het boek houdt je aandacht vanaf de eerste tot en met de laatste zin.
Bijzondere manier van schrijven ook.

[Mara]

Zeevonk vond ik niet overtuigend.

Ik wel.
Je schreef in oktober 2013, toen je halverwege het boek was, dat je moeite had met de passages waarin het schip aan het woord was, dat had ik ook wel.
Dat had er van mij niet tussen gehoeven, het voegt m.i. niets toe, maar ik vond het wel apart. Het maakte het boek anders dan anders.
Maar het verhaal vond ik heel mooi en ze kan schrijven
Zij stijgt toch echt boven een bepaald niveau uit.
Ik heb het achter elkaar uitgelezen, kon er niet mee stoppen, het heeft me zelfs een uurtje nachtrust gekost.