Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[Posthoorn]

Het lijkt er sterk op dat velen als het om dit soort zaken gaat, het woord “belofte” opvatten als “profetie” of “voorspelling” van iets wat in een mens komt. Of niet komt..

Ik weet niet wie je met 'velen' bedoelt, maar in elk geval geldt het niet voor mij. Punt is dat de doop in de Bijbel helemaal niet wordt verbonden met de belofte van het Evangelie, maar met het geloof in Christus.

[huisman]

Maar is die doop in Mattheüs 28:19 ook gericht op kinderen?

Uiteraard ook op kinderen. Hoe kun je anders volken dopen? Wat is een volk zonder kinderen?

Het is de vraag of 'dezelve' betrekking heeft op de volken. Want in het Grieks staat er een persoonlijk voornaamwoord mannelijk meervoud, terwijl 'volk' ook in het Grieks een onzijdig woord is. Er staat geen 'auta' maar 'autoes'.

U komt de belofte toe en uw kinderen, Kun je daaruit de kinderen ook weg-exegetiseren. Blijkbaar is het nodig om kleinen kinderen van geen waarde te laten zijn om zo de kinderdoop verdacht te maken. Bij de huisteksten worden ze niet aanwezig geacht. Ze worden overal overgeslagen. Dankbaar dat de Heere Jezus als kind op aarde kwam en niet als volwassen man. De Heere Jezus wordt éénmaal zeer toornig en dat is wanneer de kinderen bij Hem vandaan worden gehouden. Veelzeggend in deze tijd van doorgeschoten individualisme. Het ‘van geslacht tot geslacht’ heeft voor velen afgedaan. Helaas…

Ter overweging: Maak eens een Bijbelstudie over kinderen in de Schrift. Je zult je verbazen hoe de HEERE ze er helemaal bijrekent .

[MNB]

Het lijkt er sterk op dat velen als het om dit soort zaken gaat, het woord “belofte” opvatten als “profetie” of “voorspelling” van iets wat in een mens komt. Of niet komt..

Maar de belofte gaat niet over iets in de mens maar over hoe de HEERE naar ons toekomt in het Woord (en in de sacramenten).

En door de werking van de Heilige Geest worden we gebracht tot het vertrouwen in de HEERE zoals Hij zich geopenbaard heeft.

Dat kunstmatige onderscheid dat er gemaakt wordt tussen belofte en profetie is niet gebaseerd op Gods Woord. Neem als voorbeeld de allereerste belofte uit Gods Woord. Maak de vervulling van die belofte vervolgens voorwaardelijk en afhankelijk van het geloof van de mens en er wordt nooit en te nimmer één belofte vervult. Of hadden we moeten spreken van de moederprofetie?

Wie loslaat dat God Zijn belofte altijd vervult aan Zijn kinderen, laat feitelijk los dat de beloften in Christus “ja” en “amen” zijn en meent dat beloften zonder Christus verkrijgbaar zijn. Voor zover we in Christus zijn hebben we deel aan de beloften en worden ze zeker vervult op Gods tijd, staan we buiten Hem, dan liggen we onder Gods toorn en de vloek van de wet en worden we aangespoord met een waar geloof, met boete en berouw tot Christus te vluchten als onze schuldovernemende Borg om in die weg ook de in het genadeverbond beloofde zaken te ontvangen.
Houden we onszelf echter overeind met onze inbeelding, eigengerechtigheid of ijdel vertrouwen op ons geloof, dan verachten we Christus en blijven we onder de vloek van de Wet. Dat is mijns inziens altijd de leer van Gods Woord geweest en hoe de Puriteinen en (Nadere) Reformatoren het hebben staande gehouden. Al dat beloven buiten Christus om leidt er maar toe om de klem uit de verkondiging van het Evangelie weg te halen en mensen in slaap te houden en gerust te stellen buiten Christus. Eenieder past de beloften op zichzelf toe en gelooft dat de beloften voor hem/haar zijn en ziet dat als het ware geloof in Christus, maar dat is het ware geloof niet. Dat is slechts een inbeelding wat je elk kind in kunt en kunt laten geloven.
Maar als, door Gods Geest van zonde, gerechtigheid en oordeel overtuigde zondaren, onszelf als doodschuldig te leren kennen, alle grond van zaligheid in onszelf te verliezen en tot zaligheid alleen te vertrouwen op Christus, Zijn leven, Zijn lijden en Zijn sterven tot voldoening aan Gods recht, dat leert alleen Gods Geest.

[rhadders]

Met dit onderwerp heb ik ook lang geworsteld. Wat het niet eenvoudiger maakt, is dat de kinderdoop niet overal hetzelfde wordt verstaan. De rooms-katholieke uitleg verschilt principieel van de gereformeerde, en ook binnen de gereformeerde traditie bestaan uiteenlopende accenten in de dooptheologie. De een legt het accent op het verbond, de ander op afwassing van zonde of zelfs wedergeboorte.

Hierbij een citaat uit een document dat ik schreef met het oog op mensen die ons vragen waarom wij onze zoon lieten dopen:

Wij zien de (kinder)doop als symboliek. Het heeft geen enkele kracht in zichzelf, maar brengt iets tot uitdrukking. Wat het tot uitdrukking wil brengen, wordt in de gereformeerde kerken formeel beschreven in het doopformulier. In de kern komt het hierop neer: dat het kindje “mag delen in de geheimenissen van het Koninkrijk van God”. Voor ons betekent dit dat ons kindje mag opgroeien in een gemeenschap van gelovigen en deelt in de zegeningen die wij van God ontvangen – waarvan de belangrijkste zegening is dat God Zich aan ons openbaart, door Zijn Woord en in onze levens. Het kindje is in een bijzondere positie, hij is “geheiligd in het geloof van zijn ouders”. Dat ‘geheiligd zijn’ gaat volgens ons niet zozeer over zijn redding, maar over dat hij te midden van een goddeloze wereld opgroeit in een gemeenschap van gelovigen en zodoende God leert kennen. Dat is ook wat wij als ouders beloven bij de kinderdoop: dat wij ons kindje zullen opvoeden met de kennis van God.
Gereformeerden zien de kinderdoop vooral als voorzetting van de besnijdenis. Als uiterlijk teken dat je bij Gods verbondsvolk hoort. Bij Rooms-Katholieken speelt dit geen rol van betekenis, voor hen is de kinderdoop voornamelijk bedoeld om de zonde weg te nemen. Evangelischen geloven dat de besnijdenis alleen geldt voor natuurlijke nakomelingen van Abraham (het Joodse volk) en met dopen niets te maken heeft.
Wij zien de kinderdoop niet als sacrament dat zonden kan wegnemen of als voortzetting of vervanging van de besnijdenis. De kinderdoop is ook geen ‘garantie tot behoud’, zoals ook de besnijdenis de Israëlieten niet behoedde van het oordeel (een hele generatie stierf in de woestijn en mocht het beloofde land niet ingaan).
Voor ons spreekt het de kinderdoop dus ook niet over sterven en opstaan met Christus, het markeert volgens ons geen wedergeboorte. Maar wij geloven wél dat ons kindje deel uitmaakt van Gods verbond. Ons kindje hoort erbij. Dat ‘erbij horen’ gaat dus niet zozeer over zijn redding, waar bij evangelischen vaak de nadruk op ligt, maar over het praktisch horen bij ‘Gods volk’: de gemeente van Christus, de Kerk.

[Vrouwke]

@MNB

Ik bedoelde beloften zoals “U komt de belofte toe en uw kinderen”.

[huisman]

Met dit onderwerp heb ik ook lang geworsteld. Wat het niet eenvoudiger maakt, is dat de kinderdoop niet overal hetzelfde wordt verstaan. De rooms-katholieke uitleg verschilt principieel van de gereformeerde, en ook binnen de gereformeerde traditie bestaan uiteenlopende accenten in de dooptheologie. De een legt het accent op het verbond, de ander op afwassing van zonde of zelfs wedergeboorte.

Hierbij een citaat uit een document dat ik schreef met het oog op mensen die ons vragen waarom wij onze zoon lieten dopen:

Wij zien de (kinder)doop als symboliek. Het heeft geen enkele kracht in zichzelf, maar brengt iets tot uitdrukking. Wat het tot uitdrukking wil brengen, wordt in de gereformeerde kerken formeel beschreven in het doopformulier. In de kern komt het hierop neer: dat het kindje “mag delen in de geheimenissen van het Koninkrijk van God”. Voor ons betekent dit dat ons kindje mag opgroeien in een gemeenschap van gelovigen en deelt in de zegeningen die wij van God ontvangen – waarvan de belangrijkste zegening is dat God Zich aan ons openbaart, door Zijn Woord en in onze levens. Het kindje is in een bijzondere positie, hij is “geheiligd in het geloof van zijn ouders”. Dat ‘geheiligd zijn’ gaat volgens ons niet zozeer over zijn redding, maar over dat hij te midden van een goddeloze wereld opgroeit in een gemeenschap van gelovigen en zodoende God leert kennen. Dat is ook wat wij als ouders beloven bij de kinderdoop: dat wij ons kindje zullen opvoeden met de kennis van God.
Gereformeerden zien de kinderdoop vooral als voorzetting van de besnijdenis. Als uiterlijk teken dat je bij Gods verbondsvolk hoort. Bij Rooms-Katholieken speelt dit geen rol van betekenis, voor hen is de kinderdoop voornamelijk bedoeld om de zonde weg te nemen. Evangelischen geloven dat de besnijdenis alleen geldt voor natuurlijke nakomelingen van Abraham (het Joodse volk) en met dopen niets te maken heeft.
Wij zien de kinderdoop niet als sacrament dat zonden kan wegnemen of als voortzetting of vervanging van de besnijdenis. De kinderdoop is ook geen ‘garantie tot behoud’, zoals ook de besnijdenis de Israëlieten niet behoedde van het oordeel (een hele generatie stierf in de woestijn en mocht het beloofde land niet ingaan).
Voor ons spreekt het de kinderdoop dus ook niet over sterven en opstaan met Christus, het markeert volgens ons geen wedergeboorte. Maar wij geloven wél dat ons kindje deel uitmaakt van Gods verbond. Ons kindje hoort erbij. Dat ‘erbij horen’ gaat dus niet zozeer over zijn redding, waar bij evangelischen vaak de nadruk op ligt, maar over het praktisch horen bij ‘Gods volk’: de gemeente van Christus, de Kerk.

Dank broeder. Ondanks onze verschillen op andere vlakken ben ik het hier van harte mee eens.

[Posthoorn]

U komt de belofte toe en uw kinderen, Kun je daaruit de kinderen ook weg-exegetiseren. Blijkbaar is het nodig om kleinen kinderen van geen waarde te laten zijn om zo de kinderdoop verdacht te maken. Bij de huisteksten worden ze niet aanwezig geacht. Ze worden overal overgeslagen. Dankbaar dat de Heere Jezus als kind op aarde kwam en niet als volwassen man. De Heere Jezus wordt éénmaal zeer toornig en dat is wanneer de kinderen bij Hem vandaan worden gehouden. Veelzeggend in deze tijd van doorgeschoten individualisme. Het ‘van geslacht tot geslacht’ heeft voor velen afgedaan. Helaas…

Ter overweging: Maak eens een Bijbelstudie over kinderen in de Schrift. Je zult je verbazen hoe de HEERE ze er helemaal bijrekent .

Ter overweging. Luister eens naar wat een ander zegt en ga het niet zelf invullen. Mijn visie heeft niets met individualisme te maken, en de impliciete beschuldiging dat baptisten kinderen bij Christus vandaan willen houden, wijs ik van de hand. Lees Spurgeon hierover: "Breng de kinderen bij Christus, niet bij het doopvont."
Wat ik maar wil zeggen: Ga in op wat de ander en vul niet voor de ander in waar zijn of haar visie vandaan komt. Want dan kun je er weleens helemaal naast zitten. Bovendien maak je dan een stropop die je aanvalt.

[Posthoorn]

U komt de belofte toe en uw kinderen, Kun je daaruit de kinderen ook weg-exegetiseren.

Ik exegetiseer niets weg. Ik wijs erop wat er staat.
Het feit dat de belofte je toekomt, is geen grond om te dopen. Werden al die pinksterlingen gedoopt? Welnee, alleen degenen die Petrus' woord 'gaarne aannamen'.

[Wim Anker]

"Mijn visie heeft niets met individualisme te maken"

Hoe weet je dit zo zeker?

[Posthoorn]

"Mijn visie heeft niets met individualisme te maken"

Hoe weet je dit zo zeker?

Omdat het zo is.

[DDD]

Het hele protestantisme heeft trekken van individualisme. Het is maar net hoever je dat doorvoert. Maar je kunt dat niet scheiden, al is er trap en mate.

[Posthoorn]

Feitelijk is het inderdaad een nietszeggend argument, maar het bekt zo lekker.

[huisman]

Het hele protestantisme heeft trekken van individualisme. Het is maar net hoever je dat doorvoert. Maar je kunt dat niet scheiden, al is er trap en mate.

Juist het verbondsdenken zet het individualisme op de juiste plaats. En de doop heeft nu juist alles met het verbond te maken. Dat heeft de gereformeerde theologie goed begrepen.
@posthoorn ik probeer wat inhoudelijks te lezen in jouw reactie maar dat lukt mij niet.
Het is schieten op de boodschapper maar de boodschap blijft overeind.

[Wim Anker]

"Mijn visie heeft niets met individualisme te maken"

Hoe weet je dit zo zeker?

Omdat het zo is.

De stelligheid vind ik zo vreemd. Alsof psalm 19 een lang gepaseerd station is.

[Herman]

Het hele protestantisme heeft trekken van individualisme. Het is maar net hoever je dat doorvoert. Maar je kunt dat niet scheiden, al is er trap en mate.

Snij me open en er komt geen paap maar een labadist uit. (Dit gaat over mezelf overigens, om verwarring te voorkomen).