Mara schreef:

Luther schreef: Het ging over jouw stelling dat het eigenlijk altijd wel fout zal gaan.

Dat is mijn stelling niet!
Ik zei dat ondanks je goede bedoelingen en inspanningen het niet lukt om kinderen in het spoor te laten lopen.
En dat het gemakkelijker is om kinderen onder de 10 zoet te houden met iets lekkers en een spelletje.
Zelfs mijn meest serieuze broers en zwagers lukt het niet om dit met hun pubers te doen.
Je mag vaak al blij zijn als er eerbied en aandacht wordt betracht tijdens het Bijbellezen aan tafel.

Ik vind het beeld dat mensen naar buiten toe brengen over hun godsdienstig gezinsleven - en daar bedoel ik jou niet mee! maar in het algemeen - vaak veel te rooskleurig voorgeschoteld.

- Bij ons staat internet en mobieltjes absoluut niet aan
- Bij ons zijn ze vóór de zondag thuis
- Bij ons wordt op zondag alleen gelezen uit een stichtelijk boek

Dus: bij ons zijn alleen gehoorzame kinderen?
Bij wie wonen dan die kinderen met een reserve mobiel? En die elke maandag opgelucht zuchten dat die eindeloze zondag voorbij is?

Ik bestrijd opnieuw dit zwart-wit-beeld. Ik hoor bovengenoemde verhalen eigenlijk vrij weinig. Maar wel hoor ik vaak verhalen dat ouders al zo'n beetje opgeven nog voor er enige puberale druk geweest is, of zelfs hun kinderen erin voorgaan.

Sheba schreef:(...) Hoe ze er later op terugkijken?
Geen idee.
Wel hoop ik dat zij zullen leven tot Gods Eer in en vanuit Hem. Dat kan ik niet geven. Dat kan Hij alleen.
Ik hoop dat ze in ieder geval terugkijken op een warme jeugd waar wij er als ouders er voor hen waren. Met grenzen. Die misschien niet altijd als leuk worden ervaren. Ervaren wij als volwassenen alle grenzen als even leuk? Moeten alle grenzen als leuk ervaren worden? Kan dat überhaupt wel? Als je beseft dat wij sinds de zondeval alleen maar grens overschrijdend willen leven?

Helemaal eens, Sheba!

Ik herken de worsteling van Mara wel; maar kan me ook wel vinden in de postings van Luther, Sheba en Huisman.

Het verlangen om je kinderen op te voeden naar Gods Woord en daarin trouw te zijn is geen garantie voor het 'slagen' ervan.
De praktijk is soms weerbarstiger; daar spelen karakters maar ook omgeving (vriendenkring) eveneens een grote rol.

Wees zuinig op wat er mag zijn en wees er dankbaar voor dat je kinderen hebt waaraan je wat kwijt kan.
En buit de tijd uit die je hebt tot ze een jaar of 14 zijn!
Ze kunnen daarna ineens zo veranderen en ontoegankelijk worden.

En ween je met Rachel over je kinderen....
Jer. 31:16 Zo zegt de HEERE: Bedwing uw stem van geween, en uw ogen van tranen; want er is loon voor uw arbeid, spreekt de HEERE; want zij zullen uit des vijands land wederkomen.
17 En er is verwachting voor uw nakomelingen, spreekt de HEERE

Luther schreef: Ik bestrijd opnieuw dit zwart-wit-beeld. Ik hoor bovengenoemde verhalen eigenlijk vrij weinig. Maar wel hoor ik vaak verhalen dat ouders al zo'n beetje opgeven nog voor er enige puberale druk geweest is, of zelfs hun kinderen erin voorgaan.

Oren open zetten Luther.

Dan nog een stap verder, je eigen kind kan zich aan de regels houden, maar hij/zij krijgt verkering, waar weer andere regels gelden.
Onze oudste was best op normale tijden thuis op zaterdagavond, ruim voor 12, maar bij zijn vriendin thuis namen ze het niet zo nauw, dus kwam hij gerust 1 uur bij haar vandaan, als hij haar had thuisgebracht.
Haar ouders vonden het niet goed als hij bij hen bleef slapen, zoals ik had voorgesteld, of andersom.
Dus dat glijdt je dan uit handen, ook de zondagsbesteding bij hen was anders (ondanks dat zij "rechtser" in de leer zijn dan wij)

En wij hebben nooit toegegeven aan die druk hoor, voorzover mogelijk. Pubers zijn toch op zoek naar grenzen, dus moet je die hen bieden.
Maar nogmaals, een 15 jarige paai je niet met wat lekkers of een spelletje.
Wij zijn een spellengezin, hebben een zolderkast vol met tientallen spellen staan, tot en met een sjoelbak, maar als ze er geen zin in hebben, houdt het op.

Ik denk dat de ouders een paar decennia geleden het gemakkelijker hadden, in die zin, alle neuzen stonden dezelfde kant op.
Niemand had tv bij ons in de gemeente, er was elke zondagavond jv, dus pubers waren op die avond onder de pannen.
Als ik nu de verschillen onderling hoor en zie, slaat de schrik me om het hart. Als ik kleinkinderen mag krijgen, hoe zal dat dan gaan?
Mijn dochter draagt een rok, maar een hoed krijg ik niet aangepraat, omdat zij het enige meisje is dan en de echtgenotes van de gastpredikanten ook de één na de ander hun hoed af hebben gezet.
En als zelfs dan de echtgenote van een ambtsbroeder met een spijkerbroek in de kerk zit, welke argumenten heb je dan als moeder? Ik ben blij dat zij het zelf niet wil, maar andere meiden doen het nu ook.
Luther, dit speelt bij jullie in de kerk niet, maar het is heel heel erg moeilijk, omdat je toch alleen komt te staan.
En dan krijg je in de preek te horen dat je niet op anderen mag letten en elkaar in liefde moet aanvaarden. Dus met of zonder spijkerbroek en met en zonder hoed.
Aldus...

Mara, dan brengt je zoon zijn vriendin toch gewoon eerder naar huis? M.a.w. Omdat zij later thuis mag komen betekent dat toch niet dat hij haar dan ook laat naar huis moet brengen?

En of vroeger alle neuzen dezelfde kant op stonden? Volgens mij hebben pubers alle eeuwen bestaan.
Wel is de Wereldgezindheid binnen de gereformeerde gezindte toegenomen. En met alleen regels zal je het niet redden.
Maar hoe zou dat in het oude Rome geweest zijn in de eerste christelijke gemeenten? Ik denk ook moeilijk. Gezien de waarschuwingen in de brieven van Paulus. Toch lees ik niet datbPaulus zegt. pas je maar aan aan de omgeving want er is toch geen kruid tegen gewassen.

Mara, ik was indertijd van de jongeren de enige die met hoofdbedekking in de kerk zat ( GB gemeente in Rotterdam)
Makkelijk? Nee, niet altijd. Maar waarom doe je iets?
waarom toch de oproep van Paulus om hoofdbedekking, zedelijkheid, huwelijkse trouw

etc.etc..

Ik begrijp de moeilijkheden waar je tegenaan loopt in je kerkelijke gemeente. Maar onderschat niet de veranderingen die innerlijk allang doortrokken is in de voor jou behoudende gemeenten.
Kijk eens rond op Refoscholen.
Kijk eens rond hoe de dames erbij lopen in zwembad, op het strand, op een warme zomerse dag etc.etc.
Of denk je dat daar geen problemen zijn met mobieltjes?

vorige week, een meisje van 14 uit de Gergem op Refoschool. Niet thuisgekomen uit school. Zoekactie, contact gehad op internet met vreemde man. De rest heb je in het nieuws gelezen. Denk je dat zij de enige is die zo contact kon hebben? Heb je niet een te rooskleurig beeld van de refo gemeenschap?

Sheba schreef:Mara, dan brengt je zoon zijn vriendin toch gewoon eerder naar huis? M.a.w. Omdat zij later thuis mag komen betekent dat toch niet dat hij haar dan ook laat naar huis moet brengen?
.

Ze zijn inmiddels getrouwd.
En dat eerder naar huis brengen, kreeg ik er niet in. Als ze boven de 18 zijn, kun je hooguit nog advies geven, maar niet verbieden of gebieden.
Haar ouders vonden het nl. onzin, die tijdsgrens.
En wat zegt de daaropvolgende dan: hij mocht het ook.

Sheba schreef:Mara, ik was indertijd van de jongeren de enige die met hoofdbedekking in de kerk zat ( GB gemeente in Rotterdam)
Makkelijk? Nee, niet altijd. Maar waarom doe je iets?

Ik zit er ook niet mee dat ik bijna de enige vrouw nog ben. Maar als predikantsvrouwen het (foute) voorbeeld geven aan jongere meiden, schuift de boel toch echt op hoor. Overigens zet ze zonder mankeren wel iets op als ze meegaat met één van haar vriendinnen, waar het nog wel een gewoonte is.
Dus daar gaat het niet om.

Mara schreef:

Luther schreef: Ik bestrijd opnieuw dit zwart-wit-beeld. Ik hoor bovengenoemde verhalen eigenlijk vrij weinig. Maar wel hoor ik vaak verhalen dat ouders al zo'n beetje opgeven nog voor er enige puberale druk geweest is, of zelfs hun kinderen erin voorgaan.

Oren open zetten Luther.

Dan nog een stap verder, je eigen kind kan zich aan de regels houden, maar hij/zij krijgt verkering, waar weer andere regels gelden.
Onze oudste was best op normale tijden thuis op zaterdagavond, ruim voor 12, maar bij zijn vriendin thuis namen ze het niet zo nauw, dus kwam hij gerust 1 uur bij haar vandaan, als hij haar had thuisgebracht.
Haar ouders vonden het niet goed als hij bij hen bleef slapen, zoals ik had voorgesteld, of andersom.
Dus dat glijdt je dan uit handen, ook de zondagsbesteding bij hen was anders (ondanks dat zij "rechtser" in de leer zijn dan wij)

En wij hebben nooit toegegeven aan die druk hoor, voorzover mogelijk. Pubers zijn toch op zoek naar grenzen, dus moet je die hen bieden.
Maar nogmaals, een 15 jarige paai je niet met wat lekkers of een spelletje.
Wij zijn een spellengezin, hebben een zolderkast vol met tientallen spellen staan, tot en met een sjoelbak, maar als ze er geen zin in hebben, houdt het op.

Ik denk dat de ouders een paar decennia geleden het gemakkelijker hadden, in die zin, alle neuzen stonden dezelfde kant op.
Niemand had tv bij ons in de gemeente, er was elke zondagavond jv, dus pubers waren op die avond onder de pannen.
Als ik nu de verschillen onderling hoor en zie, slaat de schrik me om het hart. Als ik kleinkinderen mag krijgen, hoe zal dat dan gaan?
Mijn dochter draagt een rok, maar een hoed krijg ik niet aangepraat, omdat zij het enige meisje is dan en de echtgenotes van de gastpredikanten ook de één na de ander hun hoed af hebben gezet.
En als zelfs dan de echtgenote van een ambtsbroeder met een spijkerbroek in de kerk zit, welke argumenten heb je dan als moeder? Ik ben blij dat zij het zelf niet wil, maar andere meiden doen het nu ook.
Luther, dit speelt bij jullie in de kerk niet, maar het is heel heel erg moeilijk, omdat je toch alleen komt te staan.
En dan krijg je in de preek te horen dat je niet op anderen mag letten en elkaar in liefde moet aanvaarden. Dus met of zonder spijkerbroek en met en zonder hoed.
Aldus...

Een opvoeding "werkt" alleen maar als tussen gezin,school en kerk een eenheid is. Schoolkeuze en kerkkeuze zijn dus erg belangrijk. De situatie die jij schetst wordt de christelijke opvoeding in de kerk afgebroken. Ja en dan wordt het voor ouders erg moeilijk.

Mara schreef:

Sheba schreef:Mara, dan brengt je zoon zijn vriendin toch gewoon eerder naar huis? M.a.w. Omdat zij later thuis mag komen betekent dat toch niet dat hij haar dan ook laat naar huis moet brengen?
.

Ze zijn inmiddels getrouwd.
En dat eerder naar huis brengen, kreeg ik er niet in. Als ze boven de 18 zijn, kun je hooguit nog advies geven, maar niet verbieden of gebieden.
Haar ouders vonden het nl. onzin, die tijdsgrens.
En wat zegt de daaropvolgende dan: hij mocht het ook.

Sheba schreef:Mara, ik was indertijd van de jongeren de enige die met hoofdbedekking in de kerk zat ( GB gemeente in Rotterdam)
Makkelijk? Nee, niet altijd. Maar waarom doe je iets?

Ik zit er ook niet mee dat ik bijna de enige vrouw nog ben. Maar als predikantsvrouwen het (foute) voorbeeld geven aan jongere meiden, schuift de boel toch echt op hoor. Overigens zet ze zonder mankeren wel iets op als ze meegaat met één van haar vriendinnen, waar het nog wel een gewoonte is.
Dus daar gaat het niet om.

Ook volwassenen kunnen toch op volwassen wijze omgaan met de huisregels? Of ben ik nu erg dom? Wanneer je weet dat je ouders er problemen mee hebben dat je niet voor de zondag thuis bent. Dan respecteer je dat toch gewoon? Tenminste zo sta ik erin. Wanneer mijn (schoon)ouders iets liever niet willen in hun huis waar ik eventueel anders over denk pas ik mij aan. Of stopt dat boven de 18 ineens?



Ook dat wil ik niet ontkennen dat de boel opschuift. Maar dat ligt niet aan het hoedje, niet aan de rok, niet aan een bijbelvertaling. Het is precies andersom. Als er in de prediking, in onderwijs door herders en ouderlingen zaken gaan schuiven, schuiven "randzaken" zeker mee.

Randzaken kunnen net zo goed voor de prediking uitschuiven hoor, het ene sluit het andere niet uit.

Mara schreef: Als ze boven de 18 zijn, kun je hooguit nog advies geven, maar niet verbieden of gebieden.

Deze zin begrijp ik niet. Je doopbelofte houdt toch niet op bij 18 ? Voor ons veranderde er niets toen onze kinderen 18 werden, de regels bleven dezelfde. Alleen worden de gesprekken met de oudere kinderen vaak langer en later op de avond.

Wat Helma trouwens eerder zei is wel erg belangrijk, in welke vriendengroep komen ze terecht? Ook daar kunnen en moeten ouders aan sturen.

Sheba schreef:
Ook volwassenen kunnen toch op volwassen wijze omgaan met de huisregels? Of ben ik nu erg dom? Wanneer je weet dat je ouders er problemen mee hebben dat je niet voor de zondag thuis bent. Dan respecteer je dat toch gewoon? Tenminste zo sta ik erin. Wanneer mijn (schoon)ouders iets liever niet willen in hun huis waar ik eventueel anders over denk pas ik mij aan. Of stopt dat boven de 18 ineens?

Wat betreft dat thuiskomen lukte dat echt niet. Bakken met ruzie kreeg ik er om en dat is het me dan niet waard.
Zeker als de andere ouders het mede ondergraven.

huisman schreef:Je doopbelofte houdt toch niet op bij 18 ? Voor ons veranderde er niets toen onze kinderen 18 werden, de regels bleven dezelfde. Alleen worden de gesprekken met de oudere kinderen vaak langer en later op de avond.

Nee die houdt zeker niet op, ik pleit er elke dag op!
Ik blijf heel vaak op totdat de laatste thuis komt. En in de rust van de late avond komt het dan soms tot een open en eerlijk gesprek.
Het is al een Zegen dat een kind beseft dat het eigenlijk niet goed handelt.
Want het kan ook dat ze totaal onverschillig worden.

Ik noemde daarnet 2 voorbeelden van domineeszonen die het verkeerde pad op gingen. Twee die mij bekend zijn, er zullen er ongetwijfeld meer zijn.
Als er één kind dichtbij het Woord wordt opgevoed, is dat wel een kind van de dominee, toch?

huisman schreef:Wat Helma trouwens eerder zei is wel erg belangrijk, in welke vriendengroep komen ze terecht? Ook daar kunnen en moeten ouders aan sturen.

Met het aansturen van vriendschappen ben ik het niet eens, tenzij er gegronde reden voor is.
Nee hoor, ik zet de deur juist open, voor elke vriend, of ze nu kerkelijk zijn of niet.
Ik nodig hen uit om mee te eten en zodoende evangeliseer je op een natuurlijke manier.
Ze maken het Bijbellezen mee, het bidden en danken en dan komt een gesprek op gang. Soms ook helemaal niet!
Wonderlijk is het dan als ze mee naar de kerk willen.
Sinds de lagere school komt een vriendin van één van mijn zoons hier over de vloer.
Verdrietig voelt het dan als het meisje het aanhoort en er verder niets mee doet.
Maar dan opeens met een kerkelijke vriend aankomt.
Wij kunnen zaaien Huisman, maar de Heere moet wasdom geven, ook in onze eigen kinderen!

Mara schreef:

Sheba schreef:
Ook volwassenen kunnen toch op volwassen wijze omgaan met de huisregels? Of ben ik nu erg dom? Wanneer je weet dat je ouders er problemen mee hebben dat je niet voor de zondag thuis bent. Dan respecteer je dat toch gewoon? Tenminste zo sta ik erin. Wanneer mijn (schoon)ouders iets liever niet willen in hun huis waar ik eventueel anders over denk pas ik mij aan. Of stopt dat boven de 18 ineens?

Wat betreft dat thuiskomen lukte dat echt niet. Bakken met ruzie kreeg ik er om en dat is het me dan niet waard.
Zeker als de andere ouders het mede ondergraven.

huisman schreef:Je doopbelofte houdt toch niet op bij 18 ? Voor ons veranderde er niets toen onze kinderen 18 werden, de regels bleven dezelfde. Alleen worden de gesprekken met de oudere kinderen vaak langer en later op de avond.

Nee die houdt zeker niet op, ik pleit er elke dag op!
Ik blijf heel vaak op totdat de laatste thuis komt. En in de rust van de late avond komt het dan soms tot een open en eerlijk gesprek.
Het is al een Zegen dat een kind beseft dat het eigenlijk niet goed handelt.
Want het kan ook dat ze totaal onverschillig worden.

Ik noemde daarnet 2 voorbeelden van domineeszonen die het verkeerde pad op gingen. Twee die mij bekend zijn, er zullen er ongetwijfeld meer zijn.
Als er één kind dichtbij het Woord wordt opgevoed, is dat wel een kind van de dominee, toch?

huisman schreef:Wat Helma trouwens eerder zei is wel erg belangrijk, in welke vriendengroep komen ze terecht? Ook daar kunnen en moeten ouders aan sturen.

Met het aansturen van vriendschappen ben ik het niet eens, tenzij er gegronde reden voor is.
Nee hoor, ik zet de deur juist open, voor elke vriend, of ze nu kerkelijk zijn of niet.
Ik nodig hen uit om mee te eten en zodoende evangeliseer je op een natuurlijke manier.
Ze maken het Bijbellezen mee, het bidden en danken en dan komt een gesprek op gang. Soms ook helemaal niet!
Wonderlijk is het dan als ze mee naar de kerk willen.
Sinds de lagere school komt een vriendin van één van mijn zoons hier over de vloer.
Verdrietig voelt het dan als het meisje het aanhoort en er verder niets mee doet.
Maar dan opeens met een kerkelijke vriend aankomt.
Wij kunnen zaaien Huisman, maar de Heere moet wasdom geven, ook in onze eigen kinderen!

Met de laatste zin ben ik het helemaal eens. Over de inhoud van de rest van jouw posting denk ik anders.
Wanneer ging het met het verbondsvolk uit het O.T. mis? Als hun zonen en hun dochters zich vermengden met de heidenen. Zo kwam steeds weer de afgodendienst in het volk en in de gezinnen. Vaak niet in plaats van maar naast de dienst aan de HEERE maar de HEERE spreekt daar Zijn oordeel over uit.

Dus wij vonden het onze opdracht om te sturen in de vriendenkring van onze kinderen.
Dat is prima en in goede verhoudingen gegaan.

In het Oude Testament inderdaad, maar het Nieuwe Testament is andere koek, waar ging Jezus naar binnen? alleen bij de Farizeeën en Sadduceeën? Alleen bij de Joden? Kregen de discipelen de opdracht, gaat heen onderwijst al de Joden... Nee, gelukkig staat er volkeren! Anders hadden wij hier niet gezeten, digitaal op RefoForum.

Die opdracht om te evangeliseren komt ook ons toe, en hoe kan dat mooier dan in de buurt? de buren, weten die dat wij/jullie Christen zijn?
Is het onze opdracht om onze kinderen zoveel mogelijk af te schermen van alles wat niet christelijk is?

En oh, het ging echt niet alleen mis in het OT wanneer er 'heidenen' kwamen hoor. Het kwam vaak genoeg van binnenuit, denk aan dat het volk 'murmureerde' denk aan David, die zag Bathseba, kwam geen heiden aan te pas.

We zijn allemaal heiden, van binnen en van buiten met een keurig kleedje eroverheen.

Natuurlijk, we hoeven geen coma-zuipende vrienden toe te staan juichen, een beetje sturing en leiding hierin is ook helemaal niet verkeerd. Maar alles alleen uit eigen zuil halen vind ik geen Christelijke levenshouding.

Johannus schreef:In het Oude Testament inderdaad, maar het Nieuwe Testament is andere koek, waar ging Jezus naar binnen? alleen bij de Farizeeën en Sadduceeën? Alleen bij de Joden? Kregen de discipelen de opdracht, gaat heen onderwijst al de Joden... Nee, gelukkig staat er volkeren! Anders hadden wij hier niet gezeten, digitaal op RefoForum.

Die opdracht om te evangeliseren komt ook ons toe, en hoe kan dat mooier dan in de buurt? de buren, weten die dat wij/jullie Christen zijn?
Is het onze opdracht om onze kinderen zoveel mogelijk af te schermen van alles wat niet christelijk is?

Je haalt opvoeding en evangeliseren door elkaar. Ook in het N.T. klinkt er geen andere boodschap tot de verbondskinderen.

Niet door elkaar, maar naast elkaar. Het ene sluit het andere niet uit.