PvS schreef:

Gijs83 schreef:Er zijn er zeker die ernstig met het Woord van God bezig zijn.

De vraag is maar of de Geest van God ook met hen bezig is...
De dwaze maagden waren ook ernstig.

Vandaar dat ze dwaas genoemd werden?

Mister schreef:Hmm, ik ben benieuwd...

het spreekt tot de verbeelding...

-DIA- schreef:

jvdg schreef:

PvS schreef:

Gijs83 schreef:Er zijn er zeker die ernstig met het Woord van God bezig zijn.

De vraag is maar of de Geest van God ook met hen bezig is...
De dwaze maagden waren ook ernstig.

PvS: Hoe kun je dit zeggen?
Alleen als je hartenkenner en nierenproever bent.
En ik weet maar van Één die dat kan.
Jij toch ook?
Dus matig je niets aan.

Maar elkaar opscherpen kan geen kwaad hoor.
Ik weet hoe een kind van God me aan het eind van de dag toewenste:
Dat je maar onrustige nacht mag hebben.

Dat was uit liefde, en uit de grond van zijn hart. En dat begreep ik,
en ik was hem erg dankbaar.
Zo gingen de vromen met elkaar om, en niet dingen bewimpelen.
Voor het vrome vlees pijnlijk, maar degenen die hun vrome vlees
leerden haten mag het eens tot onderwijs zijn.

Gelukkig, ze zijn er nog die het begrijpen.

-DIA- schreef:

jvdg schreef:

PvS schreef:

Gijs83 schreef:Er zijn er zeker die ernstig met het Woord van God bezig zijn.

De vraag is maar of de Geest van God ook met hen bezig is...
De dwaze maagden waren ook ernstig.

PvS: Hoe kun je dit zeggen?
Alleen als je hartenkenner en nierenproever bent.
En ik weet maar van Één die dat kan.
Jij toch ook?
Dus matig je niets aan.

Maar elkaar opscherpen kan geen kwaad hoor.
Ik weet hoe een kind van God me aan het eind van de dag toewenste:
Dat je maar onrustige nacht mag hebben.

Dat was uit liefde, en uit de grond van zijn hart. En dat begreep ik,
en ik was hem erg dankbaar.
Zo gingen de vromen met elkaar om, en niet dingen bewimpelen.
Voor het vrome vlees pijnlijk, maar degenen die hun vrome vlees
leerden haten mag het eens tot onderwijs zijn.

Well, DIA, dat soort eerlijkheid (van die kinderen Gods waaraan je refereerde) waardeer ik. Gebeurde het maar meer. Maar de vraag is: Hebben wij (een ieder voor zich) wel eens die nachten onrustig wakker gelegen? En heeft dat ons aangespoord om de Heere te zoeken en te vinden, om daar te ervaren dat Heere barmhartig en genadig, en groot van goedertierenheid is, klaarstaand om ons te zaligen?

Waar ik moeite mee heb, is dat onbekeerden elkaar dit soort "wijsheid" gaan toespreken. Want dat haalt de kracht eruit. Want hoeveel indruk maakt het spreken van een onbekeerde over de oordelen Gods nu, als die oordelen hem zelf niet zo bang maken dat hij geen dag voortleven kan voordat hij met God verzoend is? Het is als een man die vanuit zijn luie stoel gaat schreeuwen dat het huis in brand staat, en zelf rustig zn krantje blijft zitten lezen. Weg met dat soort nep-vroomheid! Het is in wezen Godonterend: Zo goed doen alsof je weet hoe erg Gods oordelen zijn, maar er zelf onbekeerd onder blijven.

Kortom, echte eerlijkheid - voortkomend uit een hart wat uit ervaring weet Wie de Heere is, zowel in Zijn oordelen als Zijn genade - is heerlijk. Onbekeerde napraterij is daarentegen niets anders dan een papagaai die wat woorden herhaald. De woorden zijn misschien hetzelfde, maar het hart wat spreekt uit ervaring wordt gemist. En dan zijn diezelfde woorden opeens koud, keihard, ongeloofwaardig, en onbijbels.

-DIA- schreef:

Luther schreef:Nog steeds heeft niemand me kunnen uitleggen waar de tern "laaghangend" vandaan komt.

Kijk eens naar de lucht?
Zie je de bliksemen?
Hoor je de donder?
's Heeren stem op het hoogst geducht!

Inderdaad, prachtig om te zien.
Ik kijk er al enige tijd met verwondering nar. Wat een beelden!
De lucht is gitzwart, de aarde is krukdroog. De atmosfeer is benauwd, en opeens is daar het licht, helder en zuiver licht. Opeens is daar de regen op een dorstig land. De benauwdheid is voorbij, er is lucht, er is licht, er is water.

Wat dat betreft is er ook een andere uitleg mogelijk.

-DIA- schreef:

Luther schreef:Nog steeds heeft niemand me kunnen uitleggen waar de tern "laaghangend" vandaan komt.

Kijk eens naar de lucht?
Zie je de bliksemen?
Hoor je de donder?
's Heeren stem op het hoogst geducht!

-DIA-, ik besef, denk ik, ten volle wat je bezigt houdt.
Voor jezelf is er geen toegang tot de troon der Genade, je blijft hangen in datgene, hoe goed dan ook, wat anderen mochten ervaren en daarvan rekenschap mochten afleggen tot de Eer van God.
Daar kun jijzelf niet bijkomen, en anderen die het zich schijnbaar aanmatigen kunnen dat dus ook niet tenzij ze zelf die (door mij niet veroordeelde) tale kanaäns uitspreken.
Maar steeds bemerk ik in je postings (waarin me best wel eens herken) dat je het bevindelijke geloofsleven van de bevestigden in de Genade hoger stelt dan die ellendige en armen van Geest die nochtans op de Naam des Heeren vertrouwen.
Die rokende vlaswiek en dat gekrookte riet, hoewel je zegt het te waarderen als Gods werk, zet je weg als valse vroomheid.
Dat begrijp ik echt niet.

Zowel degenen die jou bestrijden, als diegenen die jou begrijpen en ondersteunen, kunnen geen genade in jouw ogen ondervinden.

Dat al je fundamenten onder jouw godsdienstig leven mogen worden weggeslagen, en je de Heere mocht laten vinden dat Hij en Hij alleen je vaste, enige en eeuwige Fundament is.

Je hoort nu, begrijp ik, de Heere donderen.
Laat die sprake, zoals ik eenmaal heb mogen ondervinden in het diepste van ellendigheid, jou vanavond ook een oproep doen zijn: Zo gij mijn stem dan heden hoort, verhardt u niet maar laat u leiden.

Luther schreef:

-DIA- schreef:

Luther schreef:Nog steeds heeft niemand me kunnen uitleggen waar de tern "laaghangend" vandaan komt.

Kijk eens naar de lucht?
Zie je de bliksemen?
Hoor je de donder?
's Heeren stem op het hoogst geducht!

Inderdaad, prachtig om te zien.
Ik kijk er al enige tijd met verwondering nar. Wat een beelden!
De lucht is gitzwart, de aarde is krukdroog. De atmosfeer is benauwd, en opeens is daar het licht, helder en zuiver licht. Opeens is daar de regen op een dorstig land. De benauwdheid is voorbij, er is lucht, er is licht, er is water.
Wat dat betreft is er ook een andere uitleg mogelijk.

Maar wat zag Mozes toen de heerlijkheid des Heeren zich openbaarde op de Sinaï?
De blikesemen verlichten de aarde. Lees maar eens wat over de openbaring
van de majesteit en de heerlijkheid des Heeren, en hoe nietig dan de mens is,
en... Wie kan wonen bij een Verterend Vuur?

Anders kan het ook:
Ik weet van een klein kind.
Het was echt noodweer.
Mensen krompen ineen van angst, en de donder was niet van de lucht.
Dan spreekt er iets van de majesteit des Heeren.
Dat kleine kind, daar lag iets goed is voor de Heere:
Ze was als boven het stof
Oh die hemelse Majesteit! Dat kind moch in dit noodweer de stem van
haar Vader kennen en Hem verheerlijken.

memento schreef:

-DIA- schreef: Maar elkaar opscherpen kan geen kwaad hoor.
Ik weet hoe een kind van God me aan het eind van de dag toewenste:
Dat je maar onrustige nacht mag hebben.

Dat was uit liefde, en uit de grond van zijn hart. En dat begreep ik,
en ik was hem erg dankbaar.
Zo gingen de vromen met elkaar om, en niet dingen bewimpelen.
Voor het vrome vlees pijnlijk, maar degenen die hun vrome vlees
leerden haten mag het eens tot onderwijs zijn.

Well, DIA, dat soort eerlijkheid (van die kinderen Gods waaraan je refereerde) waardeer ik. Gebeurde het maar meer. Maar de vraag is: Hebben wij (een ieder voor zich) wel eens die nachten onrustig wakker gelegen? En heeft dat ons aangespoord om de Heere te zoeken en te vinden, om daar te ervaren dat Heere barmhartig en genadig, en groot van goedertierenheid is, klaarstaand om ons te zaligen?

Waar ik moeite mee heb, is dat onbekeerden elkaar dit soort "wijsheid" gaan toespreken. Want dat haalt de kracht eruit. Want hoeveel indruk maakt het spreken van een onbekeerde over de oordelen Gods nu, als die oordelen hem zelf niet zo bang maken dat hij geen dag voortleven kan voordat hij met God verzoend is? Het is als een man die vanuit zijn luie stoel gaat schreeuwen dat het huis in brand staat, en zelf rustig zn krantje blijft zitten lezen. Weg met dat soort nep-vroomheid! Het is in wezen Godonterend: Zo goed doen alsof je weet hoe erg Gods oordelen zijn, maar er zelf onbekeerd onder blijven.

Kortom, echte eerlijkheid - voortkomend uit een hart wat uit ervaring weet Wie de Heere is, zowel in Zijn oordelen als Zijn genade - is heerlijk. Onbekeerde napraterij is daarentegen niets anders dan een papagaai die wat woorden herhaald. De woorden zijn misschien hetzelfde, maar het hart wat spreekt uit ervaring wordt gemist. En dan zijn diezelfde woorden opeens koud, keihard, ongeloofwaardig, en onbijbels.

'k Heb eens gelezen van ene Bileam...

PvS schreef:

memento schreef:

-DIA- schreef: Maar elkaar opscherpen kan geen kwaad hoor.
Ik weet hoe een kind van God me aan het eind van de dag toewenste:
Dat je maar onrustige nacht mag hebben.

Dat was uit liefde, en uit de grond van zijn hart. En dat begreep ik,
en ik was hem erg dankbaar.
Zo gingen de vromen met elkaar om, en niet dingen bewimpelen.
Voor het vrome vlees pijnlijk, maar degenen die hun vrome vlees
leerden haten mag het eens tot onderwijs zijn.

Well, DIA, dat soort eerlijkheid (van die kinderen Gods waaraan je refereerde) waardeer ik. Gebeurde het maar meer. Maar de vraag is: Hebben wij (een ieder voor zich) wel eens die nachten onrustig wakker gelegen? En heeft dat ons aangespoord om de Heere te zoeken en te vinden, om daar te ervaren dat Heere barmhartig en genadig, en groot van goedertierenheid is, klaarstaand om ons te zaligen?

Waar ik moeite mee heb, is dat onbekeerden elkaar dit soort "wijsheid" gaan toespreken. Want dat haalt de kracht eruit. Want hoeveel indruk maakt het spreken van een onbekeerde over de oordelen Gods nu, als die oordelen hem zelf niet zo bang maken dat hij geen dag voortleven kan voordat hij met God verzoend is? Het is als een man die vanuit zijn luie stoel gaat schreeuwen dat het huis in brand staat, en zelf rustig zn krantje blijft zitten lezen. Weg met dat soort nep-vroomheid! Het is in wezen Godonterend: Zo goed doen alsof je weet hoe erg Gods oordelen zijn, maar er zelf onbekeerd onder blijven.

Kortom, echte eerlijkheid - voortkomend uit een hart wat uit ervaring weet Wie de Heere is, zowel in Zijn oordelen als Zijn genade - is heerlijk. Onbekeerde napraterij is daarentegen niets anders dan een papagaai die wat woorden herhaald. De woorden zijn misschien hetzelfde, maar het hart wat spreekt uit ervaring wordt gemist. En dan zijn diezelfde woorden opeens koud, keihard, ongeloofwaardig, en onbijbels.

'k Heb eens gelezen van ene Bileam...

Slecht voorbeeld. Hij werd gedood door het zwaard der Israëlieten...

Ik begrijp DIA heel goed ! Het is de opvoeding die ik gehad heb. Heb mn vader zien worstelen. Mn moeder had een heel ander geloofsleven. Het geloof van mijn vader is tot het allerlaatste bestreden. Het was heel moeilijk om te zien soms. Ik begreep het soms niet.
Dat maakt dan wel dat het misschien voor mij niet is, want ik haal dat nooit.
Ik probeer niet lijdzaam te leven, maar je hoort wel eens van die prediking dat je ook daar weer moedeloos van wordt.
Het lijkt soms maar voor een zeer klein aantal te zijn.
Maar het evangelie is tegelijkertijd heel ruim !
Wij blijven maar hangen in ge- en verboden. Terwijl het van binnenuit beleefd moet worden.
Anders heeft het toch geen waarde ?
Ik zie ook dat diverse predikanten op een enorm voetstuk worden gezet, nagepraat worden.
Terwijl de HEERE ook nu predikanten roept. Deze hebben misschien een andere manier van spreken, maar het is zuiver, bevindelijk.
Het wordt zeldzamer, zeer zeker, maar het is er nog wel.
Laten we elkaar nu niet gaan aanpraten dat de Heere ons aan ons lot overlaat, want dan wordt het onleefbaar.
Tot de allerlaatste dag zal hij Zijn kinderen bijeenvergaren.
We mogen blijven pleiten. We zijn gedoopt, Hij heeft ons toen al bij de naam geroepen.
De poort is eng, de weg is moeilijk, zullen we elkaar bemoedigen ipv op de vierkante millimeter af te zagen ?
Het is niet alleen voor de wijzen geopenbaard ! Juist voor de kleinen, de eenvoudigen.
Ik heb bij eenvoudige kinderen des HEEREN gezeten, amper een opleiding gehad.
Maar ze konden zo tot jaloersheid stemmen !
En dan is het nu maar een arme tijd, je ontmoet deze mensen nog maar zelden.
Althans, ik niet. Juist als je op zoek bent. Nu hoop ik op RF van die mensen te ontmoeten.
Niet die denken het beter te weten, omdat ze de bijbel zo goed uit hun hoofd geleerd hebben, maar die kunnen vertellen wat de HEERE in hun leven heeft gedaan.
En dan valt alles weg, kerkmuren, leeftijd, opleiding.
Ik wens jullie allemaal een gezegende zondag !
Dat jullie met geopend oor EN geopend hart onder het Woord mogen verkeren, maak je handen en hart leeg, zodat Hij ze kan vervullen !

jvdg schreef:

-DIA- schreef:

Luther schreef:Nog steeds heeft niemand me kunnen uitleggen waar de tern "laaghangend" vandaan komt.

Kijk eens naar de lucht?
Zie je de bliksemen?
Hoor je de donder?
's Heeren stem op het hoogst geducht!

-DIA-, ik besef, denk ik, ten volle wat je bezigt houdt.
Voor jezelf is er geen toegang tot de troon der Genade, je blijft hangen in datgene, hoe goed dan ook, wat anderen mochten ervaren en daarvan rekenschap mochten afleggen tot de Eer van God.
Daar kun jijzelf niet bijkomen, en anderen die het zich schijnbaar aanmatigen kunnen dat dus ook niet tenzij ze zelf die (door mij niet veroordeelde) tale kanaäns uitspreken.
Maar steeds bemerk ik in je postings (waarin me best wel eens herken) dat je het bevindelijke geloofsleven van de bevestigden in de Genade hoger stelt dan die ellendige en armen van Geest die nochtans op de Naam des Heeren vertrouwen.
Die rokende vlaswiek en dat gekrookte riet, hoewel je zegt het te waarderen als Gods werk, zet je weg als valse vroomheid.
Dat begrijp ik echt niet.

Zowel degenen die jou bestrijden, als diegenen die jou begrijpen en ondersteunen, kunnen geen genade in jouw ogen ondervinden.

Dat al je fundamenten onder jouw godsdienstig leven mogen worden weggeslagen, en je de Heere mocht laten vinden dat Hij en Hij alleen je vaste, enige en eeuwige Fundament is.

Je hoort nu, begrijp ik, de Heere donderen.
Laat die sprake, zoals ik eenmaal heb mogen ondervinden in het diepste van ellendigheid, jou vanavond ook een oproep doen zijn: Zo gij mijn stem dan heden hoort, verhardt u niet maar laat u leiden.

Als ik eens mijn fundamenten kwijt mag raken... wat een wonder zou dat zijn.
We moeten verloren gaan, en daar vechten we tegen.
En dan kan je de theorie wel kennen, dat achter de dood het leven ligt,
maar ja... Theorie is ook alleen maar verstandswerk.

Soms denk ik wel eens: We weten het allemaal veel te goed, en we willen niet zo
graag naakt aan de dijk gezet worden.
Dat is de strijd, een strijd die we nooit op willen geven moet ik opmerken.
Vroeger was ik 'vroom', en ik dacht: Ik zal spoedig bekeerd zijn.
Maar de praktijk leert het toch anders.

Als je iets van de vijandschap leert kennen tegen vrije genade.
Maar ook tevens bij ogenblikken: Uw doen is enkel majesteit!
Ik weet hoe de vrome mens is, ik ken de godevijandige mens ook, maar de
toepassing, de praktijk mis ik wel.

Maar dit is wel in mijn hart:
Laat al de stromen vrolijk zingen! de Heere zij grootgemaakt!
Hij (die Onbekende God) is het die alleen ons heil volmaken kan!
Dat weet ik vast!
Maar er is meer: Er is ook een puur verstandelijk kennen en toestemmen.
Dat zijn ook zaken die me wel te denken geven.

DIA ik bedoel het goed, maar je schrijft:

En dan kan je de theorie wel kennen, dat achter de dood het leven ligt,
maar ja...

Ik wilde wel, dat je die theorie niet kende. Het heil kan weleens van een geheel andere kant komen dan jij denkt. En wellicht is de tehorie daarbij een verhindering voor je.

Mara schreef:Ik begrijp DIA heel goed ! Het is de opvoeding die ik gehad heb. Heb mn vader zien worstelen. Mn moeder had een heel ander geloofsleven. Het geloof van mijn vader is tot het allerlaatste bestreden. Het was heel moeilijk om te zien soms. Ik begreep het soms niet.
Dat maakt dan wel dat het misschien voor mij niet is, want ik haal dat nooit.
Ik probeer niet lijdzaam te leven, maar je hoort wel eens van die prediking dat je ook daar weer moedeloos van wordt.
Het lijkt soms maar voor een zeer klein aantal te zijn.
Maar het evangelie is tegelijkertijd heel ruim !
Wij blijven maar hangen in ge- en verboden. Terwijl het van binnenuit beleefd moet worden.
Anders heeft het toch geen waarde ?
Ik zie ook dat diverse predikanten op een enorm voetstuk worden gezet, nagepraat worden.
Terwijl de HEERE ook nu predikanten roept. Deze hebben misschien een andere manier van spreken, maar het is zuiver, bevindelijk.
Het wordt zeldzamer, zeer zeker, maar het is er nog wel.
Laten we elkaar nu niet gaan aanpraten dat de Heere ons aan ons lot overlaat, want dan wordt het onleefbaar.
Tot de allerlaatste dag zal hij Zijn kinderen bijeenvergaren.
We mogen blijven pleiten. We zijn gedoopt, Hij heeft ons toen al bij de naam geroepen.
De poort is eng, de weg is moeilijk, zullen we elkaar bemoedigen ipv op de vierkante millimeter af te zagen ?
Het is niet alleen voor de wijzen geopenbaard ! Juist voor de kleinen, de eenvoudigen.
Ik heb bij eenvoudige kinderen des HEEREN gezeten, amper een opleiding gehad.
Maar ze konden zo tot jaloersheid stemmen !
En dan is het nu maar een arme tijd, je ontmoet deze mensen nog maar zelden.
Althans, ik niet. Juist als je op zoek bent. Nu hoop ik op RF van die mensen te ontmoeten.
Niet die denken het beter te weten, omdat ze de bijbel zo goed uit hun hoofd geleerd hebben, maar die kunnen vertellen wat de HEERE in hun leven heeft gedaan.
En dan valt alles weg, kerkmuren, leeftijd, opleiding.
Ik wens jullie allemaal een gezegende zondag !
Dat jullie met geopend oor EN geopend hart onder het Woord mogen verkeren, maak je handen en hart leeg, zodat Hij ze kan vervullen !

Ik wens en kan niet anders dan deze "noodkreet" onderschrijven.
Er is veel wat ik herken.

-DIA- schreef:

Luther schreef:

-DIA- schreef:

Luther schreef:Nog steeds heeft niemand me kunnen uitleggen waar de tern "laaghangend" vandaan komt.

Kijk eens naar de lucht?
Zie je de bliksemen?
Hoor je de donder?
's Heeren stem op het hoogst geducht!

Inderdaad, prachtig om te zien.
Ik kijk er al enige tijd met verwondering nar. Wat een beelden!
De lucht is gitzwart, de aarde is krukdroog. De atmosfeer is benauwd, en opeens is daar het licht, helder en zuiver licht. Opeens is daar de regen op een dorstig land. De benauwdheid is voorbij, er is lucht, er is licht, er is water.
Wat dat betreft is er ook een andere uitleg mogelijk.

Maar wat zag Mozes toen de heerlijkheid des Heeren zich openbaarde op de Sinaï?
.

Dia, focus je alsjeblieft op die andere berg, Golgotha.Evangelie staat voor blijde boodschap.

-DIA- schreef:Als ik eens mijn fundamenten kwijt mag raken... wat een wonder zou dat zijn.
We moeten verloren gaan, en daar vechten we tegen.
En dan kan je de theorie wel kennen, dat achter de dood het leven ligt,
maar ja... Theorie is ook alleen maar verstandswerk.

Sja, en als je nu ook eens je ideeen moest kwijtraken over hoe God een mens bekeerd? Zou je dat fundament op kunnen en willen geven? Of mag God niet vrijmachtig zijn?