Tiberius schreef:Of gaan we de roomse kant op van zo snel mogelijk dopen?
Ho even, niet te kort door de bocht. Van de hand van onze gewaardeerde oudvader en opsteller van het kort begrip Hermannus Faukelius las ik het volgende, wat ik nu weergeef in huidige spelling, omdat sommigen onder ons moeite schijnen te hebben in het lezen van 17e-eeuwse spelling:
Doch in het bijzonder gelijk hier de ouders van Jezus de achtste dag niet laten voorbij lopen (gaan), zonder hun Zoon te besnijden, opdat zij niet souden schijnen het verbond Gods veracht te hebben, zo veel haar aanging;
alzo moeten wij vermaand zijn en leren, zo wanneer ons enige kinderen geboren zijn, dat wij niet verzuimen, noch lang uitstellen, de zelve door de Doop de Christelijke Gemeente te laten inlijven., maar dat wij dezelve met de eerste gelegenheid, die daar voorvalt, de Heere daar voorstellen en opoffere.
Want al is dat nu voor de Doop de achtste dag niet verordineerd is, gelijk als met de besnijdenis, zo is dat nochtans de wil Gods dat de bondgenoten met den eersten het teken des verbonds in haar lichaam ontvangen en dragen, en dat ze alzo van den kinderen der ongelovigen onderscheiden worden,
opdat wij niet schijnen te zijn verachters van dat verbond der genade, waarvan de Doop een zegel is, en daar in behoorden wij des te naarstiger te zijn, terwijl we nu onder de genade van het Nieuwe Testament zodanig een sacrament hebben, hetwelk zonder pijn of enige verkwetsing van de lichamelijke gezondheid of gevaar van deze ook voor de achtste dag aan ons kan bediend worden. Zo zijn dan grotelijks te bestraffen de wederdopers, welken hun kinderen in haar jonkheid ongedoopt laten, en als dezelve groot geworden zijn, evenwel ook niet vermanen om zich te laten dopen; zodat zij noch jong noch oud gedoopt worden, en sterven vele ongedoopt. Haar gepretendeerde redenen tegen de kinderdoop heb ik nu niet voorgenomen te wederleggen, men kan het nochtans niet anders dan een verachting des verbonds Gods noemen, dat zij de volwassenen onder zich niet vermanen, maar laten ze ongedoopt, totdat zij het van zichzelf vorderen, hetwelk dikwijls van velen onder haar nimmermeer geschiedt.
Maar latende die varen, zo zijn grotelijks te bestraffen, die of uit verachting, of alleen uit nalatigheid de Doop harer kinderen lang uitstellen, en dat soms omdat zij enige ooms of tantes uit verre landen verwachten, of dat zij eerst willen dat de moeder aangesterkt en uit het kraambed is, om dan een groot feest over de Doop van hun kind te houden; en wat nog andere nietige redenen zijn van zulk een vertoeven, alzo moet de ordinantie Godes, en Zijn verbond verachtert en teruggesteld worden, om onzer inzettingen en pleziers wil. Zo nu ondertussen uw kind komt ziek te worden, ja, ongedoopt te sterven, hebt gij dan niet het verbond Gods veracht en den Heere vertoornd door zulk een uitstel en verachting? Zal u dan uw conscientie beschuldigen? Hoort men u dan niet klagen, dat gij wel wilde dat uw kind de Christelijke Doop had mogen ontvangen? Wie wilt gij dan verwijten en de schuld geven? Dat gij zoudt mogen zeggen dat dat de kinderenen niet schaadt nog toegerekend worden, dewijl het hun schuld niet is. Ik beken dat gaarne, maar alzo dit de schuld en zonde der ouders is, zo staat hun ook de straf te verwachten die de Heere dreigt over de verachters van Zijn verbond. Gewisselijk, wij lezen in Exodus 4 vers 24, dat God Mozes heeft gezocht te doden, omdat hij wonende in het land Midian, zijn kinderen had onbesneden gelaten, en de Heere heeft van hem niet afgelaten, voordat zulks is verricht geweest. Alsook onder de Israelieten in de woestijn waar veertig jaren lang de besnijdenis was nagelaten, en als eindelijk die verachters alle gestorven waren, en haar kinderen in het land Kanaan gekomen, Jozua het niet heeft nagelaten hun te bevelen, dat zij zich besnijden zouden, en als dat geschied was, zeide God: Heden heb Ik de schande van Egypte van u afgewend. Daarvan heette de plaats Gilgal, betuigende dat dat hun nog een aanklevende schande en versmaadheid was, dat zij, als de onbesneden heidenen en Egyptenaren gelijk waren, bij dewelken zij hadden geleerd het Sacrament des verbonds na te laten, en ook alzo meteen het verbond Gods te verachten.