Bijwonen doopdiensten?

[Tiberius]

Ik zou er geen principezaak van maken, maar het lijkt me voor de moeder een beetje karig om niet bij de doopdienst aanwezig te kunnen zijn. Verder sluit ik me bij Marco aan.

[Auto]

In de Gereformeerde Kerk en de Gereformeerd Vrijgemaakte Kerk kwam dit veelvuldig voor.

Anekdote
In de tijd dat mijn zus werd geboren, stond de predikant na 2 weken op de stoep, waarom mijn vader niet liet dopen. (Het bleek dat in de tussentijd er 2 zondagen waren dat er een hoogleraar zou voorgaan die al wat verdacht publicaties op zijn naam had staan).

Mijn vader zei tegen de predikant Prof. X komt niet met zijn handen bij het kind, iemand die zaken loochend hoort niet bij een doopvont te staan. Of maakt u daar bezwaar tegen? ....... de predikant durfde niets meer te zeggen.

[albion]

En de moeder mocht gewoon de eerste 40 dagen niet in de tempel komen dus was daar ook niet bij.

Hoe zat dat dan met Maria??? Die was toch bij de besnijdenis van de Heere Jezus?? Nog nooit gehoord dat de moeder er niet bij mocht zijn de eerste 40 dagen.
waar kan ik dat lezen?

[Marco]

En de moeder mocht gewoon de eerste 40 dagen niet in de tempel komen dus was daar ook niet bij.

Hoe zat dat dan met Maria??? Die was toch bij de besnijdenis van de Heere Jezus?? Nog nooit gehoord dat de moeder er niet bij mocht zijn de eerste 40 dagen.
waar kan ik dat lezen?

Even teruglezen: de besnijdenis werd niet in de tempel gedaan. Zou ook wat wezen: moesten ze binnen 8 dagen het halve land doorreizen als er in Galilea een kind werd geboren.

[Tiberius]

Zie ook Lukas 2, de verzen 21 en 22.

[Marie-Henriëtte]

Is het voor haar geen groot wonder dan, om daar met haar kind te staan? Negen maanden onder het hart gedragen, soms moeilijke zwangerschap en bevalling.Dan kan de doopbediening drie of vier weken later, zodat de moeder er bij is.

Het bovenstaande is een mooie posting.

[caprice]

Of gaan we de roomse kant op van zo snel mogelijk dopen?

Ho even, niet te kort door de bocht. Van de hand van onze gewaardeerde oudvader en opsteller van het kort begrip Hermannus Faukelius las ik het volgende, wat ik nu weergeef in huidige spelling, omdat sommigen onder ons moeite schijnen te hebben in het lezen van 17e-eeuwse spelling:

Doch in het bijzonder gelijk hier de ouders van Jezus de achtste dag niet laten voorbij lopen (gaan), zonder hun Zoon te besnijden, opdat zij niet souden schijnen het verbond Gods veracht te hebben, zo veel haar aanging; alzo moeten wij vermaand zijn en leren, zo wanneer ons enige kinderen geboren zijn, dat wij niet verzuimen, noch lang uitstellen, de zelve door de Doop de Christelijke Gemeente te laten inlijven., maar dat wij dezelve met de eerste gelegenheid, die daar voorvalt, de Heere daar voorstellen en opoffere.
Want al is dat nu voor de Doop de achtste dag niet verordineerd is, gelijk als met de besnijdenis, zo is dat nochtans de wil Gods dat de bondgenoten met den eersten het teken des verbonds in haar lichaam ontvangen en dragen, en dat ze alzo van den kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, opdat wij niet schijnen te zijn verachters van dat verbond der genade, waarvan de Doop een zegel is, en daar in behoorden wij des te naarstiger te zijn, terwijl we nu onder de genade van het Nieuwe Testament zodanig een sacrament hebben, hetwelk zonder pijn of enige verkwetsing van de lichamelijke gezondheid of gevaar van deze ook voor de achtste dag aan ons kan bediend worden. Zo zijn dan grotelijks te bestraffen de wederdopers, welken hun kinderen in haar jonkheid ongedoopt laten, en als dezelve groot geworden zijn, evenwel ook niet vermanen om zich te laten dopen; zodat zij noch jong noch oud gedoopt worden, en sterven vele ongedoopt. Haar gepretendeerde redenen tegen de kinderdoop heb ik nu niet voorgenomen te wederleggen, men kan het nochtans niet anders dan een verachting des verbonds Gods noemen, dat zij de volwassenen onder zich niet vermanen, maar laten ze ongedoopt, totdat zij het van zichzelf vorderen, hetwelk dikwijls van velen onder haar nimmermeer geschiedt. Maar latende die varen, zo zijn grotelijks te bestraffen, die of uit verachting, of alleen uit nalatigheid de Doop harer kinderen lang uitstellen, en dat soms omdat zij enige ooms of tantes uit verre landen verwachten, of dat zij eerst willen dat de moeder aangesterkt en uit het kraambed is, om dan een groot feest over de Doop van hun kind te houden; en wat nog andere nietige redenen zijn van zulk een vertoeven, alzo moet de ordinantie Godes, en Zijn verbond verachtert en teruggesteld worden, om onzer inzettingen en pleziers wil. Zo nu ondertussen uw kind komt ziek te worden, ja, ongedoopt te sterven, hebt gij dan niet het verbond Gods veracht en den Heere vertoornd door zulk een uitstel en verachting? Zal u dan uw conscientie beschuldigen? Hoort men u dan niet klagen, dat gij wel wilde dat uw kind de Christelijke Doop had mogen ontvangen? Wie wilt gij dan verwijten en de schuld geven? Dat gij zoudt mogen zeggen dat dat de kinderenen niet schaadt nog toegerekend worden, dewijl het hun schuld niet is. Ik beken dat gaarne, maar alzo dit de schuld en zonde der ouders is, zo staat hun ook de straf te verwachten die de Heere dreigt over de verachters van Zijn verbond. Gewisselijk, wij lezen in Exodus 4 vers 24, dat God Mozes heeft gezocht te doden, omdat hij wonende in het land Midian, zijn kinderen had onbesneden gelaten, en de Heere heeft van hem niet afgelaten, voordat zulks is verricht geweest. Alsook onder de Israelieten in de woestijn waar veertig jaren lang de besnijdenis was nagelaten, en als eindelijk die verachters alle gestorven waren, en haar kinderen in het land Kanaan gekomen, Jozua het niet heeft nagelaten hun te bevelen, dat zij zich besnijden zouden, en als dat geschied was, zeide God: Heden heb Ik de schande van Egypte van u afgewend. Daarvan heette de plaats Gilgal, betuigende dat dat hun nog een aanklevende schande en versmaadheid was, dat zij, als de onbesneden heidenen en Egyptenaren gelijk waren, bij dewelken zij hadden geleerd het Sacrament des verbonds na te laten, en ook alzo meteen het verbond Gods te verachten.

[JolandaOudshoorn]

Of gaan we de roomse kant op van zo snel mogelijk dopen?

Ho even, niet te kort door de bocht. Van de hand van onze gewaardeerde oudvader en opsteller van het kort begrip Hermannus Faukelius las ik het volgende, wat ik nu weergeef in huidige spelling, omdat sommigen onder ons moeite schijnen te hebben in het lezen van 17e-eeuwse spelling:

Doch in het bijzonder gelijk hier de ouders van Jezus de achtste dag niet laten voorbij lopen (gaan), zonder hun Zoon te besnijden, opdat zij niet souden schijnen het verbond Gods veracht te hebben, zo veel haar aanging; alzo moeten wij vermaand zijn en leren, zo wanneer ons enige kinderen geboren zijn, dat wij niet verzuimen, noch lang uitstellen, de zelve door de Doop de Christelijke Gemeente te laten inlijven., maar dat wij dezelve met de eerste gelegenheid, die daar voorvalt, de Heere daar voorstellen en opoffere.
Want al is dat nu voor de Doop de achtste dag niet verordineerd is, gelijk als met de besnijdenis, zo is dat nochtans de wil Gods dat de bondgenoten met den eersten het teken des verbonds in haar lichaam ontvangen en dragen, en dat ze alzo van den kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, opdat wij niet schijnen te zijn verachters van dat verbond der genade, waarvan de Doop een zegel is, en daar in behoorden wij des te naarstiger te zijn, terwijl we nu onder de genade van het Nieuwe Testament zodanig een sacrament hebben, hetwelk zonder pijn of enige verkwetsing van de lichamelijke gezondheid of gevaar van deze ook voor de achtste dag aan ons kan bediend worden. Zo zijn dan grotelijks te bestraffen de wederdopers, welken hun kinderen in haar jonkheid ongedoopt laten, en als dezelve groot geworden zijn, evenwel ook niet vermanen om zich te laten dopen; zodat zij noch jong noch oud gedoopt worden, en sterven vele ongedoopt. Haar gepretendeerde redenen tegen de kinderdoop heb ik nu niet voorgenomen te wederleggen, men kan het nochtans niet anders dan een verachting des verbonds Gods noemen, dat zij de volwassenen onder zich niet vermanen, maar laten ze ongedoopt, totdat zij het van zichzelf vorderen, hetwelk dikwijls van velen onder haar nimmermeer geschiedt. Maar latende die varen, zo zijn grotelijks te bestraffen, die of uit verachting, of alleen uit nalatigheid de Doop harer kinderen lang uitstellen, en dat soms omdat zij enige ooms of tantes uit verre landen verwachten, of dat zij eerst willen dat de moeder aangesterkt en uit het kraambed is, om dan een groot feest over de Doop van hun kind te houden; en wat nog andere nietige redenen zijn van zulk een vertoeven, alzo moet de ordinantie Godes, en Zijn verbond verachtert en teruggesteld worden, om onzer inzettingen en pleziers wil. Zo nu ondertussen uw kind komt ziek te worden, ja, ongedoopt te sterven, hebt gij dan niet het verbond Gods veracht en den Heere vertoornd door zulk een uitstel en verachting? Zal u dan uw conscientie beschuldigen? Hoort men u dan niet klagen, dat gij wel wilde dat uw kind de Christelijke Doop had mogen ontvangen? Wie wilt gij dan verwijten en de schuld geven? Dat gij zoudt mogen zeggen dat dat de kinderenen niet schaadt nog toegerekend worden, dewijl het hun schuld niet is. Ik beken dat gaarne, maar alzo dit de schuld en zonde der ouders is, zo staat hun ook de straf te verwachten die de Heere dreigt over de verachters van Zijn verbond. Gewisselijk, wij lezen in Exodus 4 vers 24, dat God Mozes heeft gezocht te doden, omdat hij wonende in het land Midian, zijn kinderen had onbesneden gelaten, en de Heere heeft van hem niet afgelaten, voordat zulks is verricht geweest. Alsook onder de Israelieten in de woestijn waar veertig jaren lang de besnijdenis was nagelaten, en als eindelijk die verachters alle gestorven waren, en haar kinderen in het land Kanaan gekomen, Jozua het niet heeft nagelaten hun te bevelen, dat zij zich besnijden zouden, en als dat geschied was, zeide God: Heden heb Ik de schande van Egypte van u afgewend. Daarvan heette de plaats Gilgal, betuigende dat dat hun nog een aanklevende schande en versmaadheid was, dat zij, als de onbesneden heidenen en Egyptenaren gelijk waren, bij dewelken zij hadden geleerd het Sacrament des verbonds na te laten, en ook alzo meteen het verbond Gods te verachten.

Hij voegt nog wel wat toe, aan die onderstreepte zin. Het moet geen groot feest worden. En dat ben ik wel met hem eens. Alleen is de doop van mijn kinderen voor mij van zo'n grote waarde dat ik die niet zou willen missen. Dat de kinderen op de 8e dag besneden werden, heeft ook een medische redenen (heeft met bloedstolling te maken) Overigens, om dat het een kind in het verbond is, dient het gedoopt te worden en niet om dat het door de doop in het verbond komt.

[Lourens]

Als ik in mijn Bijbel het doopvragen zie staat er: waarvan gij vader (moeder) of getuige zijt.

Dat impliceert dat beide ouders in principe aanwezig zijn en moeder staat tussen de aanhalngstekens opdat zij op dat moment persoonlijk als moeder aangesproken wordt. Er staat geen óf.

Daarnaast vind ik vraag 2, waarin direct naar je geloof, je belijdenis gevraagd wordt, deze vraag zo persoonlijk dat deze door beiden beantwoord moet worden.
Als een gehuwde stel belijdenis doet geeft de man toch ook niet het antwoord voor zijn vrouw?

Daarnaast ook het emotionele, wat Jolanda al aangeeft, sta ik helemaal achter. En is de vrouw nog te zwak, dan een week of maand later.


Overigens is in onze gemeente een aan deze tijd (v.w.b. taal) aangepaste formulieren gisteren in gebruik genomen.

Dat mag misschien ook vermeld worden, tijdens de dienst gisteren was de doop heel bijzonder.
Het kind van een zendingsechtpaar (voor zwangerschapsverlof en vakantie in Nederland) werd gedoopt en aankomende woensdag hopen ze weer te vertrekken.
Het verbond werd verzegeld aan het kind. Maar ook bevestigd voor het hele gezin dat Hij ze niet zal verlaten. Ook niet aan de andere zijde van de wereld./

[Marnix]

Voor beiden valt wat te zeggen. De besnijdenis vond altijd op de 8e dag plaats. We leren dat de doop in plaats van de besnijdenis is gekomen. Ik kan me dus voorstellen dat men het dan niet weken wil laten wachten.

Daarnaast is men volgens mij niet voor elkaars geloof verantwoordelijk. Maar is het kind heilig op basis van het geloof van een van beide ouders. Als de moeder er niet bij is is dat op zich geen ramp. Wat het emotionele betreft, ik weet niet of dat zo'n punt hoeft te zijn. Ik lees nergens in de Bijbel over mensen die doopdiensten bezoeken... mensen laten zich dopen, maar komt daar de hele familie bij kijken bijvoorbeeld? De doop is maar een symbool, met een boodschap, dat zeker. Maar ik zou niet zeggen dat de doopdienst emotioneel gezien heel belangrijk is ofzo. Dat vind ik in de Bijbel niet terug.

[Lassie]

Mijn neefje werd in de consistorie gedoopt, waar alleen de ouderling van dienst en de dominee en m'n vader bij aanwezig waren.

[Tiberius]

Mijn neefje werd in de consistorie gedoopt, waar alleen de ouderling van dienst en de dominee en m'n vader bij aanwezig waren.

Je vader als opa? Waarom zijn eigen vader niet?

[Lassie]

Mijn neefje werd in de consistorie gedoopt, waar alleen de ouderling van dienst en de dominee en m'n vader bij aanwezig waren.

Je vader als opa? Waarom zijn eigen vader niet?

uiteraard ook de ouders.

[Erasmiaan]

Dat de kinderen op de 8e dag besneden werden, heeft ook een medische redenen (heeft met bloedstolling te maken).

Dit is een wel erg boude uitspraak. Ben Hobrink heeft ontdekt dat op de achtste dag de meeste stollingslichaampjes in het bloed aanwezig zijn. Dus dat die achtste dag niet zomaar een dag is maar getuigd van God als Schepper van de mens. Om dan te zeggen: dat kinderen vanwege medische redenen op de 8e dag besneden werden...

Nee, vanwege Gods gebod. En toen wist men dat bovenstaande verhaal echt nog niet. Maar achteraf (met de kennis van nu) mogen we Gods almachtige, alwetende en wijze hand daarin opmerken.

[Tiberius]

Mijn neefje werd in de consistorie gedoopt, waar alleen de ouderling van dienst en de dominee en m'n vader bij aanwezig waren.

Je vader als opa? Waarom zijn eigen vader niet?

uiteraard ook de ouders.

Vreemd dat de doop niet in het midden van de gemeente bediend werd.