Onze rechtvaardigmaking, levendmaking, het Evangelie, de wet

[Bert Mulder]

Bert,

Kan jij mij jouw definitie geven van levendmaking?

Zelfde als in de DL, ook wedergeboorte (in engere zin) genoemd:

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

En DL echter, spreekt men ook van de roeping, die in tijd samenvalt met de levendmaking, of wedergeboorte in engere zin, hoewel in logische volgorde er na plaats vindt.

[Bert Mulder]

Geachte Zonderling, denk niet dat we het eens worden, en zie geen nut of stichting voor ons beiden om hierover verder door te gaan.

Kan je aanbevelen een kopie van Ds. Kersten's dogmatiek aan te schaffen. Is niet al te duur... 62,50

http://www.depelgrim.nl/index1.html

[Bert Mulder]

Geachte Zonderling, denk niet dat we het eens worden, en zie geen nut of stichting voor ons beiden om hierover verder door te gaan.

Kan je aanbevelen een kopie van Ds. Kersten's dogmatiek aan te schaffen. Is niet al te duur... 62,50

http://www.depelgrim.nl/index1.html

Bij de Bruno nog goedkoper, slechts 53,32

http://www.bruna.nl/boeken/9789033600425

[chapman]

Daar de Schrift leert, dat GEESTELIJKE dingen GEESTELIJK verstaan worden. Iemand die niet levend gemaakt is, kan dat ten enenmale NIET!

Bert,
Maar de natuurlijke mens35 begrijpt niet de36 dingen, die des Geestes Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet38 verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden.39
begrijpt niet de
Namelijk om dezelve aan te nemen en zichzelven tot zaligheid toe te eigenen; Rom. 8:5. Zie een voorbeeld Hand. 17:18, en Hand. 25:19.
kan ze niet
Namelijk dan door de genade en kracht van Gods Geest, die het verstand verlicht en de harten opent; Hand. 16:14.

De Geest rust niet eerder omtrent één van Gods uitverkorenen, voor Hij het daar gebracht heeft, dat de uitverkoren zondaar ziet en voor God bekent dat in hem geen goed woont, dat hij niet goed is en door hem nooit iets goed gedaan dat goed genaamd kon worden. Al zijn gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed.

Een levendmaking onder de wet zoals jij stelt, is een vermenging van Wet en Evangelie.

[Bert Mulder]

Daar de Schrift leert, dat GEESTELIJKE dingen GEESTELIJK verstaan worden. Iemand die niet levend gemaakt is, kan dat ten enenmale NIET!

Bert,
Maar de natuurlijke mens35 begrijpt niet de36 dingen, die des Geestes Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet38 verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden.39
begrijpt niet de
Namelijk om dezelve aan te nemen en zichzelven tot zaligheid toe te eigenen; Rom. 8:5. Zie een voorbeeld Hand. 17:18, en Hand. 25:19.
kan ze niet
Namelijk dan door de genade en kracht van Gods Geest, die het verstand verlicht en de harten opent; Hand. 16:14.

De Geest rust niet eerder omtrent één van Gods uitverkorenen, voor Hij het daar gebracht heeft, dat de uitverkoren zondaar ziet en voor God bekent dat in hem geen goed woont, dat hij niet goed is en door hem nooit iets goed gedaan dat goed genaamd kon worden. Al zijn gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed.

Een levendmaking onder de wet zoals jij stelt, is een vermenging van Wet en Evangelie.

Precies, ze begrijpen het niet, omdat ze DOOD zijn. Daarom moet men eerst, door de Geest, niet de wet, LEVEND gemaakt worden. Wat maakt mij dat uit, als zou het Wet en Evangelie vermengen. De Schrift zelf mengt beiden. Niet te zeggen dat in zekere zin ze ook apart staan. zo is de kennis van de wet NOOIT zaligmakend, alleen Christus kan ons zalig maken door het Evangelie.

[chapman]

Bert,

De overtuiging die jij dan al die tijd bedoelt is in de weg der heiligmaking. Jij doelt op een mens die eerst zondaar is geworden voor God. Die in één punt des tijds is geroepen, het zaligmakend geloof heeft ontvangen, is gerechtvaardigd, wedergeboren en vernieuwd. In Christus. Want de openbaring van Christus is een levendmakende openbaring. zie Jer. 23:6.

Het leven is rechtvaardigmaking en heiligmaking. De weldaden van en in Christus.

[Bert Mulder]

Bert,

De overtuiging die jij dan al die tijd bedoelt is in de weg der heiligmaking. Jij doelt op een mens die eerst zondaar is geworden voor God. Die in één punt des tijds is geroepen, het zaligmakend geloof heeft ontvangen, is gerechtvaardigd, wedergeboren en vernieuwd. In Christus. Want de openbaring van Christus is een levendmakende openbaring. zie Jer. 23:6.

Het leven is rechtvaardigmaking en heiligmaking. De weldaden van en in Christus.

Lijkt me dat iets begint te dagen bij je...

Wat ik bedoel, wat ik ook, met zoveel woorden, geschreven heb:

Algemene overtuiging (niet zaligmakend)
Levendmaking/roeping
Ware zondekennis
Geloof/bekering
Rechtvaardigmaking
Heiligmaking
enz.

[chapman]

Algemene overtuiging (niet zaligmakend)
Levendmaking/roeping
Ware zondekennis
Geloof/bekering
Rechtvaardigmaking
Heiligmaking

Juist. Een algemene overtuiging door de Geest Gods (der dienstbaarheid) onder de wet.

Levendmaking/Roeping, Geloof, Rechtvaardigmaking in één punt des tijds en een een dagelijkse bekering (heiligmaking) en ware zondekennis = een droefheid naar God die een onberouwlijke bekering tot zaligheid werkt.

Helemaal eens.

[Bert Mulder]

Algemene overtuiging (niet zaligmakend)
Levendmaking/roeping
Ware zondekennis
Geloof/bekering
Rechtvaardigmaking
Heiligmaking

Juist. Een algemene overtuiging door de Geest Gods (der dienstbaarheid) onder de wet.

Levendmaking/Roeping, Geloof, Rechtvaardigmaking in één punt des tijds en een een dagelijkse bekering (heiligmaking) en ware zondekennis = een droefheid naar God die een onberouwlijke bekering tot zaligheid werkt.

Helemaal eens.

Hallelujah!

Hem zij de eer!

[pietjebel]

-------------------------------

[refo]

Ben benieuwd hoe jullie bovenstaande moeilijkheden beantwoorden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen van beide posities overtuigend vind, maar een betere kan ik helaas niet geven.

Ik vraag me serieus af of we deze dingen wel kloppend moeten maken in onze theologie. Waarom niet eerbiedig buigen en tevreden zijn met wat de Schrift erover zegt, in de belijdenis: "ik snap het niet, maar God weet hoe het zit, en dat is mij genoeg."

Waar ik gruwelijk bang voor ben is een kloppend theologisch systeem, waar geen spanning meer in zit. Want als wij snappen 'hoe het zit', waar is dan het wonder nog? Het gaat hier om zaken die niet (in ieder geval niet in de eerste plaats) gesnapt moeten worden, maar beleefd moeten worden!

Inderdaad, moeten niet wachten met aanvaarden tot we het snappen. Ook al lijkt het ons allemaal heel tegenstrijdig.
Anderzijds moeten we niet zomaar allerlei schijnbare tegenstrijdigheden laten voor wat we zijn. We mogen er best over nadenken. Een verlicht verstand is ook een vrucht van het werk van de Geest, laten we dat niet vergeten, en daarin werkt Hij doorgaans ook middelijk: door mensen te laten onderzoeken en nadenken.

Wat ik bedoel is overigens niet 'snappen hoe het zit' maar 'zien dat het niet met elkaar strijdt'. Als voorbeeld: Dat God één is in Wezen en drie in Personen, snappen we niet. Maar we spreken er op deze manier over op een manier die niet met zichzelf in tegenspraak is. Als we alleen zouden zeggen 'God is één en Hij is Drie', lijkt dat tegenstrijdig. Als we zeggen 'God is één in Wezen én Hij is drie in Wezen', dan lijkt dat niet alleen tegenstrijdig, maar dan ís dat ook tegenstrijdig. Net als wanneer we zeggen dat Hij één in Persoon is, én drie in Personen.
Maar als we zeggen dat Hij één in Wezen is en Drie in Personen, dan laten we het mysterie ongeschonden, terwijl we er toch zonder tegenstrijdigheid over kunnen spreken: God is op een andere manier één en op een andere manier drie.
In de discussie die hier gaande is, zitten we (ik ook) in het stadium van de schijnbare tegenspraak of zelf de echte innerlijke tegenspraak.

Snappen hoe het zit, dat lukt ons toch nooit: wie zal ooit snappen dat de Heilige God een schuldige dode zondaar levendmaakt? We mogen uit de Schrift weten dat het niet met elkaar in tegenspraak is, want Hij kan het doen op grond van het volbrachte werk van Christus. Zien dat het geen tegenstrijdigheid is, dat lukt ons (soms) op grond van Gods openbaring, maar snappen... dat lukt ons nooit.

Nee, dit betoog snapt werkelijk niemand. Maar dat komt niet door de bijbel. Die is helder genoeg. De Schrift benadrukt dat God de Éne is. Dat staat voorop. Door de verdediging van de Drieëenheid verliezen we dat al redenerend wel eens uit het oog. Je kunt wel uit bepaalde passages afleiden dat ook de Geest God is en ook het Woord God is. Dat blijft staan. Maar of dat dan noodzakelijk een Drieheid in de Eenheid moet vormen? Het redeneren drijft vaak verder van de Bijbel dan men denkt. In dit topic ook. Men meent allerlei termen als slakjes te zien waar veel zout op moet. De vraag: 'wat is een christen nodig te geloven' lijkt zo nauwelijk meer een relevante. Wat voel je bij 'levendmaking', 'rechtvaardigmaking' en meer van die termen. Dat lijkt anno 2008 meer relevant.

[memento]

Anderzijds moeten we niet zomaar allerlei schijnbare tegenstrijdigheden laten voor wat we zijn. We mogen er best over nadenken. Een verlicht verstand is ook een vrucht van het werk van de Geest, laten we dat niet vergeten, en daarin werkt Hij doorgaans ook middelijk: door mensen te laten onderzoeken en nadenken.

De grote vraag is: Is de openbaring van Gods woord niet voldoende? Als God zich in een paradox openbaart, waarom zouden wij die paradox dan moeten weghalen? Vaak zijn het de paradoxen die zo overtuigend werken, als het gaat om de bekering. Of, misschien moeten we als we over een Bijbelse paradox spreken, beter spreken over "wonder".

Dit neemt niet weg dat we correct dienen te zijn in ons taalgebruik. Maar anderzijds pleit ik er erg voor om niet verder te gaan dan de Schrift, met uitspraken. De grote vraag die ik heb is: Waarom willen theologen vragen beantwoorden, waarop de Schrift geen antwoord geeft (onder antwoorden uit de Schrift reken ik ook alle antwoorden die verkregen worden door Schrift met Schrift vergelijken)? Want daarmee wordt vaak vervallen in filosofische speculaties, en waarom zou de hoge wetenschap der theologie zich met zulke lage zaken onnodig inhouden. Kortom, ik denk dat het antwoord van veel zulke vragen moet zijn: U stelt de verkeerde vragen, u moet deze dingen niet curieuselijk willen onderzoeken. De Bijbel is niet om uw nieuwsgierigheid te bevredigen, maar om er onder te buigen, en wanneer het u klem drijft door haar paradoxen, om het aan te grijpen en tot God te vluchten.

Kortom, wat de Bijbel spreekt is goed genoeg. Want wie zijn wij om met onze reden te oordelen over de Schrift, en om goddelijke waarheden tot paradox te bestempelen. Sola Scriptura, de Schrift (inclusief haar paradoxen) alleen!

[Jo-Ann]

Nog even iets overnemen uit een verhandeling:

Hoe ver kan iemand gaan in de weg ten hemel, en nochtans maar bijna een christen zijn?

1. Hij kan veel kennis hebben. 2. Hij kan grote gaven hebben. 3. Hij kan een hoge belijdenis hebben. 4. Hij kan veel doen tegen de zonde.
5. Hij kan de genade begeren. 6. Hij kan beven voor het Woord. 7. Hij kan zich verheugen in het Woord. 8. Hij kan een lid zijn der kerk van Christus.
9. Hij kan grote hoop op de hemel hebben. 10. Hij kan onder grote en zichtbare veranderingen zijn. 11. Hij kan zeer ijverig zijn in zaken de godsdienst betreffende.
12. Hij kan veel zijn in het gebed. 13. Hij kan lijden voor Christus. 14. Hij kan geroepen wezen van God. 15. Hij kan in zekere zin de Geest Gods hebben.
16. Hij kan een soort van geloof hebben. 17. Hij kan liefde hebben tot Gods volk. 18. Hij kan ver gaan in de geboden Gods te gehoorzamen
19. Hij kan enigermate geheiligd zijn. 20. Hij kan alles doen, aangaande de uiterlijke plichten, wat een gelovige doen kan en nochtans niet beter dan bijna een christen zijn.

M. Meade?

[haaf]

Nog even iets overnemen uit een verhandeling:

Hoe ver kan iemand gaan in de weg ten hemel, en nochtans maar bijna een christen zijn?

1. Hij kan veel kennis hebben. 2. Hij kan grote gaven hebben. 3. Hij kan een hoge belijdenis hebben. 4. Hij kan veel doen tegen de zonde.
5. Hij kan de genade begeren. 6. Hij kan beven voor het Woord. 7. Hij kan zich verheugen in het Woord. 8. Hij kan een lid zijn der kerk van Christus.
9. Hij kan grote hoop op de hemel hebben. 10. Hij kan onder grote en zichtbare veranderingen zijn. 11. Hij kan zeer ijverig zijn in zaken de godsdienst betreffende.
12. Hij kan veel zijn in het gebed. 13. Hij kan lijden voor Christus. 14. Hij kan geroepen wezen van God. 15. Hij kan in zekere zin de Geest Gods hebben.
16. Hij kan een soort van geloof hebben. 17. Hij kan liefde hebben tot Gods volk. 18. Hij kan ver gaan in de geboden Gods te gehoorzamen
19. Hij kan enigermate geheiligd zijn. 20. Hij kan alles doen, aangaande de uiterlijke plichten, wat een gelovige doen kan en nochtans niet beter dan bijna een christen zijn.

M. Meade?

Volgens mij wel. Volgens mij uit 'De bijna christen ontdekt'
Lezenswaardig!

[pietjebel]

-------------------------------