Tiberius schreef:Nog even terugkomend op dit onderwerp
Niet om het laatste woord te willen hebben of een zo goed als gedoofd vuurtje weer op te rakelen, maar om een Bijbelse onderbouwing te geven van de door velen hier zo verfoeide uitdrukking "De weg van de Borg is de weg van Zijn kerk"
Ik las gisteren in OSW een bijbelstudie van ds. P. den Ouden over Hosea.
Hij eindigt die Bijbelstudie als volgt (ongeveer, ik doe het even uit mijn hoofd):
ds. P. den Ouden schreef:Christus en Zijn kerk gaan dezelfde weg: door lijden tot heerlijkheid.
Filippenzen 3 : 10-12:
Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding, en de gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende;
Of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden.
Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
Romeinen 8 : 17:
En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen van God, en medeerfgenamen van Christus; zo wij anders met [Hem] lijden, opdat wij ook met [Hem] verheerlijkt worden.
De weg van de Borg is de weg van Zijn kerk. Kent u die weg al?
Daar wil ik toch wel even op reageren. Het is m.i. goed om onderscheid te maken tussen het gebruik van deze uitspraak en de invulling die men er aan geeft.
De invulling die ds. Den Ouden er aan geeft is voluit Bijbels: zoals Christus geleden heeft hier op aarde, en door lijden tot heerlijkheid gegaan is, zo zullen ook Gods kinderen door lijden tot heerlijkheid gaan. 'Zij hebben Mij gehaat, ze zullen ook u haten'. En een discipel is niet meerder dan zijn heer.
Inderdaad, in dat opzicht is de weg van de Borg, de weg van de Kerk.
Dat neemt niet weg dat er ook een ander gebruik van de uitspraak is. In dat geval leert men dat elk van Gods kinderen de heilsfeiten leert kennen in de orde zoals ze geschonken zijn: de van zonde overtuigde zondaar gaat naar Christus uitzien (Advent), mag iets van Hem zien in het Evangelie (Kerstfeest, een geopenbaarde Christus), komt er later achter dat hij met alles in de dood moet en verloren moet gaan onder Gods recht (Goede Vrijdag) om achter de dood het leven te vinden in Christus (Pasen) Die nu niet alleen wordt geopenbaard maar ook toegepast. Sommigen van Gods kinderen leren nog meer, en leren de Vader afzonderlijk kennen, krijgen een thuiskomen in 'het Vaderharte Gods' (Hemelvaart).
De laatste stand is het leren kennen van de Persoon van de Heilige Geest, dan is het Pinksteren.
De bevindelijke doorleving van deze gedachten wordt dan ook aangeduid met de term 'De weg van de Borg is de weg van de Kerk'. En dan is het m.i. toch wel een onbijbelse uitspraak.
Het is wel belangrijk om eerst vast te stellen hoe de term gebruikt wordt. Ik weet nog dat enkele jaren geleden pof. Blaauwendraad fulmineerde tegen de 2e invulling in zijn boekje, waarop ds. Van Eckeveld(GG) in De Saambinder een artikelenserie schreef waarin hij de term verdedigde vanuit de 1e invulling. Dan kom je natuurlijk niet tot een echt gesprek, helaas.