Zo, intussen een weekend lang de tijd gehad om erover na te denken.
Wat mij hierbij aldoor door het hoofd spookt is deze vraag:
Moet ik nu bang worden?
Want ik herken nl niet veel uit het verhaal van de schrijver op de Achterkrant.
Goed, jullie hebben me een en ander wat uitgelegd en toegelicht. En dat heeft ertoe geleid dat ik er nu wel op een andere manier naar kijk.
Begrijpen is een te groot woord, laat ik zeggen dat ik het accepteer.
Maar herkennen, nee.
Ja, het fenomeen twijfel, dat herken ik wel. Maar er stappen bij mij nooit in het zwart geklede vrouwtjes uit bussen die de verlossende woorden komen spreken. Ook geen bevriende predikanten of andere mensen.
Mis ik iets?
Groet,
Houthakker.
De Achterkrant
-
jacob
Nee je mis niets. Misschien heb je het ook niet nodig. Het is ook m.i. ter beschaming dat de teksten die je van de Heere krijgt niet geloofd. Of dat je bang bent dat je je zelf door emotionele gedachten laat beïnvloeden.
Als ik me in ds Pieters probeer te verplaatsen dan denk ik dat hij ongeveer zo redeneerde.
Hij ziet daar zo'n jong mensje, hij is er met zijn hele wezen bij betrokken. Het is het begin van zijn pastorale loopbaan. Hij zou niets liever willen dan dat dit kind straks eeuwig zal zingen, of beter worden. Deze wensen zijn heel normaal. Maar we weten ook, misschien wel uit eigen ervaring, dat je soms van je wens een grond maakt. Je zoekt er zelf een bijbeltekst bij, en kijk daar, daar is ook direct de vervulling. Nu, ik denk dat ds Pieters zichzelf niet vertrouwde op dat punt. Was het nu echt waar, of was het de wens die hij had die zo sterk was dat hij het antwoord in de bijbel wilde vastpinnen. Zonder dat die antwoord van God was.
van het weekend las ik in het boek van van der Zwaag dat Calvijn ook heeft geschreven dan je soms ook teksten van de duivel kunt krijgen.
Terug naar het onderwerp.
Ik begrijp heel goed je bezwaren en je moeite. Het is ook niet dat je je grond in mensen moet zoeken. Ik denk ook niet dat ds Pieters dit ook zo heeft bedoeld. Maar het is wel zo, dat ds Pieters niet kon eigenen van God tegen hem had gezegd, terwijl andere gelovigen wel God op Zijn Woord geloofden. Ds Pieters vind ik hier vreselijk eerlijk. Hij laat namelijk niet veel van zichzelf over. Hij schrijft over een stamelende zwakgelovige stumpert. En dat vind ik ontroerend.
Blijkbaar heeft ds Pieters erg veel steun gehad van mensen die hij veel hoger als zichzelf achtte. En dat dat het zetje is geweest voor hem om God op Zijn Woord te geloven.
Als ik me in ds Pieters probeer te verplaatsen dan denk ik dat hij ongeveer zo redeneerde.
Hij ziet daar zo'n jong mensje, hij is er met zijn hele wezen bij betrokken. Het is het begin van zijn pastorale loopbaan. Hij zou niets liever willen dan dat dit kind straks eeuwig zal zingen, of beter worden. Deze wensen zijn heel normaal. Maar we weten ook, misschien wel uit eigen ervaring, dat je soms van je wens een grond maakt. Je zoekt er zelf een bijbeltekst bij, en kijk daar, daar is ook direct de vervulling. Nu, ik denk dat ds Pieters zichzelf niet vertrouwde op dat punt. Was het nu echt waar, of was het de wens die hij had die zo sterk was dat hij het antwoord in de bijbel wilde vastpinnen. Zonder dat die antwoord van God was.
van het weekend las ik in het boek van van der Zwaag dat Calvijn ook heeft geschreven dan je soms ook teksten van de duivel kunt krijgen.
Terug naar het onderwerp.
Ik begrijp heel goed je bezwaren en je moeite. Het is ook niet dat je je grond in mensen moet zoeken. Ik denk ook niet dat ds Pieters dit ook zo heeft bedoeld. Maar het is wel zo, dat ds Pieters niet kon eigenen van God tegen hem had gezegd, terwijl andere gelovigen wel God op Zijn Woord geloofden. Ds Pieters vind ik hier vreselijk eerlijk. Hij laat namelijk niet veel van zichzelf over. Hij schrijft over een stamelende zwakgelovige stumpert. En dat vind ik ontroerend.
Blijkbaar heeft ds Pieters erg veel steun gehad van mensen die hij veel hoger als zichzelf achtte. En dat dat het zetje is geweest voor hem om God op Zijn Woord te geloven.
Dat 'teksten krijgen' is dat nou niet geweldig subjectief? Is het niet gewoon zo dat alle teksten in de Bijbel voor iedere lezer zijn? En als dan bij iemand een tekst buiten de preek of het bijbellezen om 'binnenkomt' op wat voor manier dat ook is, je nooit weet waar dat nou vandaan komt? Dat althans de mensen die zo'n ervaring wel hebben niet beter af zijn dan de mensen die zo'n ervaring niet hebben? Want als dat nou zo belangrijk was of is, dan zou de Bijbel dat 'teksten krijgen' toch wel benoemd hebben?
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik had pas een boekje in handen met ervaringen en gekregen teksten m.b.t. overleden kinderen.
Ik voel me niet zo thuis in dat jargon...
Mensen komen helemaal tot rust als de dominee een tekst gehad heeft. De dominee wordt zo een soort sjamaan, of medium wat berichten van God ontvangt.
Ik ontken het niet, maar volgens mij spreekt God voornamelijk door zijn Woord. Waarom zouden we God niet geloven en een dominee wel?
Wie wordt hier bijzonder?
zomaar wat gedachtenspinsels over dit fenomeen.
Ik voel me niet zo thuis in dat jargon...
Mensen komen helemaal tot rust als de dominee een tekst gehad heeft. De dominee wordt zo een soort sjamaan, of medium wat berichten van God ontvangt.
Ik ontken het niet, maar volgens mij spreekt God voornamelijk door zijn Woord. Waarom zouden we God niet geloven en een dominee wel?
Wie wordt hier bijzonder?
zomaar wat gedachtenspinsels over dit fenomeen.
-
jacob
volgens mij is dit iets anders dan waar het in dit topic over ging.Miscanthus schreef:Ik had pas een boekje in handen met ervaringen en gekregen teksten m.b.t. overleden kinderen.
Ik voel me niet zo thuis in dat jargon...
Mensen komen helemaal tot rust als de dominee een tekst gehad heeft. De dominee wordt zo een soort sjamaan, of medium wat berichten van God ontvangt.
Ik ontken het niet, maar volgens mij spreekt God voornamelijk door zijn Woord. Waarom zouden we God niet geloven en een dominee wel?
Wie wordt hier bijzonder?
zomaar wat gedachtenspinsels over dit fenomeen.
Het ging er niet om dat de Heere niet tot de auteur had gesproken, het ging om het naar waarde schatten van wat de auteur had gekregen.
En verder snap ik iets helemaal niet. Het is toch helemaal niet raar, dan krijgen van teksten? Ik ben er erg gelukkig mee. Ik zou het wel veel meer willen hebben, dat ik hartelijk het gelezene mag eigenen. Ja ook voor mij.
Ik vind wel dat het in de context moet staan, zoals het in de bijbel is bedoelt. In dat licht ben ik het dus helemaal oneens met ene ds du Marchie
Allicht, en dus een heel vaag gebied om daar een mening of dogma bij te plaatsen. Ik geloof dat God in het gemoed kan spreken en dat bepaalde teksten of overtuigingen krachtig overkomen, en ook zijn uitwerking dus hebben. Het is dan denk vooral het achteraf concluderen dat het idd God was die tot je sprak.refo schreef: Dat 'teksten krijgen' is dat nou niet geweldig subjectief?
Is het niet gewoon zo dat alle teksten in de Bijbel voor iedere lezer zijn? En als dan bij iemand een tekst buiten de preek of het bijbellezen om 'binnenkomt' op wat voor manier dat ook is, je nooit weet waar dat nou vandaan komt?
Zijn dat niet juist de verborgenheden die Hij alleen met de zijnen deelt?refo schreef: Dat althans de mensen die zo'n ervaring wel hebben niet beter af zijn dan de mensen die zo'n ervaring niet hebben? Want als dat nou zo belangrijk was of is, dan zou de Bijbel dat 'teksten krijgen' toch wel benoemd hebben?
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
-
Houthakker
Okay Jacob. Ik ben blij dat je het zo stelt dat ik op zich niets mis.jacob schreef:Nee je mis niets. Misschien heb je het ook niet nodig. Het is ook m.i. ter beschaming dat de teksten die je van de Heere krijgt niet geloofd. Of dat je bang bent dat je je zelf door emotionele gedachten laat beïnvloeden.
Of is het wel of niet nodig heb, weet ik niet.
Wel weet ik dat ik ook vaak twijfel. Soms wel heel langdurig en diepgaand, dat is voorgekomen. Maar altijd ben ik er bovenop geholpen door het Woord. Op allerlei manieren, tijdens de Schriftlezing in de kerk, of er was juist een stukje aan de beurt, thuis aan tafel, wat dan ook. Maar door het Woord werd mijn twijfel weggenomen. Soms wel meerdere keren achtereen, omdat ik vrij snel weer terugviel in dezelfde twijfel.
Bedankt voor je reactie.
Groet,
Houthakker.
-
jacob
Het je dan nooit een uitlegger, of een metgezel?Houthakker schreef:Okay Jacob. Ik ben blij dat je het zo stelt dat ik op zich niets mis.jacob schreef:Nee je mis niets. Misschien heb je het ook niet nodig. Het is ook m.i. ter beschaming dat de teksten die je van de Heere krijgt niet geloofd. Of dat je bang bent dat je je zelf door emotionele gedachten laat beïnvloeden.
Of is het wel of niet nodig heb, weet ik niet.
Wel weet ik dat ik ook vaak twijfel. Soms wel heel langdurig en diepgaand, dat is voorgekomen. Maar altijd ben ik er bovenop geholpen door het Woord. Op allerlei manieren, tijdens de Schriftlezing in de kerk, of er was juist een stukje aan de beurt, thuis aan tafel, wat dan ook. Maar door het Woord werd mijn twijfel weggenomen. Soms wel meerdere keren achtereen, omdat ik vrij snel weer terugviel in dezelfde twijfel.
Bedankt voor je reactie.
Groet,
Houthakker.
-
Houthakker
Jazeker heb ik wel een uitlegger. Hij heeft DS. voor zijn naam staan, en legt me iedere zondag tot wel twee keer toe, van alles uit.
En metgezellen zijn er gelukkig ook.
Echter, ze spreken geen van allen, noch de DS, noch de metgezellen in termen of op een manier zoals dat gebeurde in de Achterkrant.
Ik begin het zachtjesaan maar een vreemdsoortig krantje te vinden, dat Achterkrantje. Ik ben benieuwd wanneer ze komen met een Voorkrantje. Misschien dat dat meer iets voor mij en mijn metgezellen zal zijn.
:mrgreen:
Groet,
Houthakker.
En metgezellen zijn er gelukkig ook.
Echter, ze spreken geen van allen, noch de DS, noch de metgezellen in termen of op een manier zoals dat gebeurde in de Achterkrant.
Ik begin het zachtjesaan maar een vreemdsoortig krantje te vinden, dat Achterkrantje. Ik ben benieuwd wanneer ze komen met een Voorkrantje. Misschien dat dat meer iets voor mij en mijn metgezellen zal zijn.
:mrgreen:
Groet,
Houthakker.
-
Ar-Jan
Wanneer dan jou Ds een middel(uitlegger) is; waarom zou dan 'een ander persoon' geen middel(uitlegger) kunnen zijn voor Ds P.?Houthakker schreef:Jazeker heb ik wel een uitlegger. Hij heeft DS. voor zijn naam staan, en legt me iedere zondag tot wel twee keer toe, van alles uit.
En metgezellen zijn er gelukkig ook.
Echter, ze spreken geen van allen, noch de DS, noch de metgezellen in termen of op een manier zoals dat gebeurde in de Achterkrant.
Ik begin het zachtjesaan maar een vreemdsoortig krantje te vinden, dat Achterkrantje. Ik ben benieuwd wanneer ze komen met een Voorkrantje. Misschien dat dat meer iets voor mij en mijn metgezellen zal zijn.
:mrgreen:
Groet,
Houthakker.
Ps: Hoezo "langzamerhand vreemdsoortig"? Is er nadat stuk van Ds P. alweer wat 'vreemdsoortigs' verschenen?
-
Houthakker
Nou, ik heb nergens beweerd dat anderen geen uitleggers kunnen zijn voor Ds. Pieters.Wanneer dan jou Ds een middel(uitlegger) is; waarom zou dan 'een ander persoon' geen middel(uitlegger) kunnen zijn voor Ds P.?
Wel ben ik begonnen te zeggen, dat wij hem zo niet kennen. En daar blijf ik, ook na alle uitleg van jullie, bij.
Misschien moet ik hier even neerschrijven hoe wij hem altijd hebben gehoord. Veelal op doordeweekse avonden her en der in het land, gedurende ongeveer 20 jaren.
Een kerkdienst met hem als voorganger leek op het staan voor een spoorwegovergang.
De bomen gaan dicht. Jij staat ervoor en dan komt de sneltrein eraan denderen. Tara-tara-tara-tara en zo stuift hij in volle vaart voorbij. Dan ineens gaan de bomen weer open en kun je doorlopen.
Zo ook Ds. Pieters. Als een sneltrein kwam hij de kerk in, de preekstoel op en ratelde hij de zegen en de te zingen psalm eruit.
Knal, meteen na het zingen schoot hij rechtovereind en knal meteen na de laatste orgeltoon tara-tara-tara-tara ratelde de hele preek eruit. En meestal kwam het 'Amen' ook als een knal en dan gingen de bomen (deuren) weer open en konden we weer naar huis. Altijd binnen het anderhalve uur.
Zo was ook de inhoud van zijn preken. Rechttoe rechtaan, in een en dezelfde strakke lijn spitte hij de opgegeven tekst op het bot uit. Hij ontrafelde het, heel structureel tot op de uiterste bodem.
Altijd gelijkmatig, dezelfde strakke lijn. Hij was beslist geen 'verhaaltjes-dominee' zoals bij voorbeeld Ds. K. Veldman wel bekend staat. Hij week niet af, werd nooit persoonlijk. Had een streng omlijnd plan in al zijn preken, waarlangs de bekering zou verlopen.
Wat dat laatste betreft begrijpen wij zijn twijfel wel, betreffende dat meisje. Want dat paste niet in zijn 'preek-patroon'. Ds. Pieters is geen predikant die houdt van een tekstje een traan en een versje. Niets daarvan hebben we ooit in zijn preken gemerkt. En dan ineens een meisje met slechts 1 traan. Logisch dat dit hem in grote twijfel heeft gebracht.
-
Houthakker
Intussen zit ik terug te denken aan het lezen van dat stuk op de Achterkrant. En probeer voor mezelf na te gaan wat voor mij aanleiding was om het vreemd te vinden.
Nou, dit ook in ieder geval dat er een vrouw uit Urk was die niet wist waar Genemuiden lag. Ik heb de kaart er even bijgenomen, die plaatsen liggen niet zo ver uit elkaar. Als er nu gestaan had dat een vrouw uit Urk niet wist waar Paesens lag, of Philippine of Schin op Geul, ja, dan was het wat anders. En het is ook geen honderden jaren geleden. Weten vrouwen in Urk in deze tijd niet waar Genemuiden ligt?
Soms is zo iets onbenulligs genoeg om je een bevreemdend gevoel te geven. En dan ga je ineens kritischer lezen. Tenminste, ik wel.
Maar we dwalen af.
Waar had ik het over? O ja, dat die twijfel van de Dominee begrijpelijk was. Maar nog steeds bevat ik niet goed, hoe het bij hem zelf past, en vooral ook bij zijn preken, hoe het verder is verlopen. Zijn preken kennende zou je dit verhaal niet hebben verwacht. Wij niet. Hij kwam in zijn preken Schriftuurlijker over.
Wat wij ons in het bijzonder afvragen is wat de reden ervan kan zijn dat hij er voor kiest om deze dingen in de krant te zetten.
Groet,
Houthakker.
Nou, dit ook in ieder geval dat er een vrouw uit Urk was die niet wist waar Genemuiden lag. Ik heb de kaart er even bijgenomen, die plaatsen liggen niet zo ver uit elkaar. Als er nu gestaan had dat een vrouw uit Urk niet wist waar Paesens lag, of Philippine of Schin op Geul, ja, dan was het wat anders. En het is ook geen honderden jaren geleden. Weten vrouwen in Urk in deze tijd niet waar Genemuiden ligt?
Soms is zo iets onbenulligs genoeg om je een bevreemdend gevoel te geven. En dan ga je ineens kritischer lezen. Tenminste, ik wel.
Maar we dwalen af.
Waar had ik het over? O ja, dat die twijfel van de Dominee begrijpelijk was. Maar nog steeds bevat ik niet goed, hoe het bij hem zelf past, en vooral ook bij zijn preken, hoe het verder is verlopen. Zijn preken kennende zou je dit verhaal niet hebben verwacht. Wij niet. Hij kwam in zijn preken Schriftuurlijker over.
Wat wij ons in het bijzonder afvragen is wat de reden ervan kan zijn dat hij er voor kiest om deze dingen in de krant te zetten.
Groet,
Houthakker.
-
Houthakker
Zweverig, meliefst.
Trouwens, daar zeg je wat. Misschien is dat het wel wat ik ervan vind. Te zweverig. Ja, dat is het. Bedankt Pim.
Dat stuk op de krant, is een zweveriger stuk dan de inhoud van de preken van Ds. Pieters, zoals wij ze hebben leren kennen.
Maar wij veroordelen hem er niet om. Hopen alleen dat hij snel misselijk zal worden van dit gezweef en weer met beide zijn benen op de grond zal komen te staan.
Groet,
Houthakker.
Trouwens, daar zeg je wat. Misschien is dat het wel wat ik ervan vind. Te zweverig. Ja, dat is het. Bedankt Pim.
Dat stuk op de krant, is een zweveriger stuk dan de inhoud van de preken van Ds. Pieters, zoals wij ze hebben leren kennen.
Maar wij veroordelen hem er niet om. Hopen alleen dat hij snel misselijk zal worden van dit gezweef en weer met beide zijn benen op de grond zal komen te staan.
Groet,
Houthakker.