Er zouden nog weinig kinderen gedoopt kunnen worden als je uit gaat van het ware geloof ipv het tijd geloof.

Afgewezen schreef:

edele strijdster schreef:

Afgewezen schreef:

Ma Vis schreef:Welk geloof wordt daarbij bedoeld denk je?
Ik ging altijd uit van het tijdgeloof ; heb ik er 'te makkelijk' over gedacht dan?

Dat denk ik wel, ja. Wij dienen niets meer of minder te zijn dan ware gelovigen.

Dat zou dan wel betekenen dat veel kinderen niet gedoopt zullen/ kunnen worden omdat hun ouders het 'ware' geloof niet bezitten...

Tja, je hebt hier dus, zoals Kaw al zei, hetzelfde spanningsveld als bij belijdenis doen en naar het Avondmaal gaan.
Er is geen ruimte om onbekeerd te zijn. Lees de formuliergebeden eens achterin je psalmboek. Dat zijn echt gebeden die alleen gelovigen maar kunnen bidden. Heel mooi overigens!
(In een van die gebeden lees je ook de uitdrukking dat God het verbond der genade heeft opgericht met de gelovigen en hun zaad; ik begrijp dan ook niet dat ds. Kersten daar zo mordicus tegen was. Maar dat even terzijde.)

Ik heb de doop altijd gezien als een genade gift uit de hand van God. Één van de middelen die ons wijzen op de 'zaligheid' die we allemaal nodig hebben. Kunnen wij zo'n middel/ geschenk van de hand wijzen? God geeft ons de doop toch als middel, en daar horen we ons toch te houden? Kunnen we dan zeggen dat we onze kinderen niet willen dopen omdat we alleen het 'tijd' geloof bezitten?

Ma Vis schreef:Er zouden nog weinig kinderen gedoopt kunnen worden als je uit gaat van het ware geloof ipv het tijd geloof.

En daarom moet er, net zoals in het oude Israël, toch gedoopt worden. Ook daar moest het hele volk, bekeerd of onbekeerd, feestvieren en offeren. En als ze zich aan bepaalde zaken onttrokken, zou hun ziel worden uitgeroeid uit hun volk.
Daarom, nogmaals, we kúnnen niet onbekeerd zijn. Niet als we aan het Avondmaal gaan, niet als we kinderen laten dopen, niet als we eten of drinken of iets anders doen. Want alles wat we doen moet zijn tot eer van God.

Dan zijn we het erover eens denk ik.
Volgens Psalmen 105 is het dopen een inzetting waar we ons aan moeten houden.
En we kúnnen niet onbekeerd zijn, dat ben ik ook met je eens.

Maar ik bén onbekeerd, maar heb toch mijn kinderen willen laten dopen. Om niet nog meer zonden op zonden te stapelen.
Daar doe ik dan toch het juiste mee?

Ma Vis schreef:Dan zijn we het erover eens denk ik.
Volgens Psalmen 105 is het dopen een inzetting waar we ons aan moeten houden.
En we kúnnen niet onbekeerd zijn, dat ben ik ook met je eens.

Maar ik bén onbekeerd, maar heb toch mijn kinderen willen laten dopen. Om niet nog meer zonden op zonden te stapelen.
Daar doe ik dan toch het juiste mee?

Ja, dat lijkt mij wel.

Afgewezen schreef:

Klavier schreef:

Marnix schreef: En wat vind je dan van Calvijns omgaan met jongeren en hoe dat nu gaat? Ligt de waarheid dan ook ergens iin het midden? Bij 15 jaar? :roll:

Goede vraag. Ik zal eens wat nazoeken van Calvijn. Ik heb ergens nog iets liggen over de definitie van het geloof en de kenmerken daarvan. Bij gelegenheid zal ik dat eens scannen en posten hier.

De vraag is eerder hoe Calvijn omging met de 'spanning' van enerzijds iemand zijn geloof laten belijden en anderzijds het weten dat velen niet echt geloven.

Ik denk dat Calvijn daar wat anders tegenaan keek... en tegelijk ook dat het toen wel wat anders lag. Zelfde geldt overigens voor Paulus bijvoorbeeld, in zijn brieven zie je nergens dat hij er vanuit gaat dat velen niet echt geloven... hooguit enkelen. Het idee dat de kerk een gemeenschap is waarin velen niet echt geloven, is volgens mij meer van later. Ten dele terecht, ten dele misschien ook niet. Maar in de tijd van Calvijn bedacht je je wel heel goed voordat je je bij de reformatie aansloot. Dat deed je niet gewoon, als e er niet veel mee bezig was of niet echt geloofde, immers, je zette er je leven mee op het spel. Ik denk dat daardoor de eerste reformatorische gemeenten, net als de eerste gemeenten waar Paulus naar schrijft, wel degelijk voor het overgrote deel uit echte gelovigen bestond.

In de gevallen dat die spanning er toch was denk ik dat Calvijn toetste door het gewoon te vragen, en verder ook de persoonlijke verantwoordelijkheid (zoals bij avondmaal er de zelfbeproeving is waarbij de verantwoordelijkheid ook bij de personen zelf wordt gelegd) in stand hield. Dat lijkt me ook wel zo Bijbels...

Ma Vis schreef:Er zouden nog weinig kinderen gedoopt kunnen worden als je uit gaat van het ware geloof ipv het tijd geloof.

Hoezo? Als het goed is is de kerk een verzameling van ware gelovigen in zitten. Natuurlijk is niet iedereen het, maar jij lijkt te stellen dat de kerk een verzameling "wolven met enkele schapen onder hen" is, en zo is de kerk niet bedoeld. Als dat wel zo is, is er iets goed mis in de kerk.

Verder, over Psalm 105, ik vind het wel juist, wel moet natuurlijk de kanttekening gemaakt worden dat het daar niet om de doop gaat aangezien die er toen nog niet was Maar sowieso gaat het over het verbond en als we geloven dat de doop het teken van het nieuwe verbond is klopt het natuurlijk wel.

En als je onbekeerd bent, maar wel je kinderen wil laten dopen, waarom bekeer je je dan niet? Dat lijkt me dan naast het dopen van je kinderen ook wel raadzaam, anders zeg je eigenlijk: Ik wil dat ze het teken van Gods verbond ontvangen... maar zelf hoef ik daar niet bij te horen.

Ik snap het wel en niet. Inmiddels ben ik gewend met het idee dat je niet bekeerd bent en toch wenst je kinderen te dopen, inclussief de inhoud van het doopformulier.

Toch bestaat ongewenst onbekeerd zijn niet. Als je werkelijk verlangt om je kinderen inhoudelijk te dopen, werkelijk belijdenis van je geloof te doen, werkelijk het avondmaal met Christus te vieren, dan heb je een gewillige geest, al is het nog zo zwak. Een gewillige geest is het werk van een gewillige Geest.

Als dat er niet is, dan is het niets anders dan dat je het doet voor je omgeving ofzo.

Wij groeien nu naar het trouwen toe en willen het huwelijk alleen met God beginnen. Zonder God is het gewoon een schijnvertoning om het in de kerk te doen. Die nood is voor ons echt louterend en ik geloof heel zeker dat deze ingeslagen koers zal uitmonden in het trouwen met God.

Kaw schreef:Toch bestaat ongewenst onbekeerd zijn niet. Als je werkelijk verlangt om je kinderen inhoudelijk te dopen, werkelijk belijdenis van je geloof te doen, werkelijk het avondmaal met Christus te vieren, dan heb je een gewillige geest, al is het nog zo zwak. Een gewillige geest is het werk van een gewillige Geest.

Dit lijkt me wel een behoorlijke 'verdunning' van wat echt geloven inhoudt.

Afgewezen schreef:

Kaw schreef:Toch bestaat ongewenst onbekeerd zijn niet. Als je werkelijk verlangt om je kinderen inhoudelijk te dopen, werkelijk belijdenis van je geloof te doen, werkelijk het avondmaal met Christus te vieren, dan heb je een gewillige geest, al is het nog zo zwak. Een gewillige geest is het werk van een gewillige Geest.

Dit lijkt me wel een behoorlijke 'verdunning' van wat echt geloven inhoudt.

Ik zeg ook niet dat je er dan bent. Maar zeg nu zelf: bestaat er zoiets als ongewenst onbekeerd?

Het klopt wel, alleen maakt dat het leven geen loterij. Zo van, hopen maar dat de Geest gewillig is.

Kaw schreef:

Afgewezen schreef:

Kaw schreef:Toch bestaat ongewenst onbekeerd zijn niet. Als je werkelijk verlangt om je kinderen inhoudelijk te dopen, werkelijk belijdenis van je geloof te doen, werkelijk het avondmaal met Christus te vieren, dan heb je een gewillige geest, al is het nog zo zwak. Een gewillige geest is het werk van een gewillige Geest.

Dit lijkt me wel een behoorlijke 'verdunning' van wat echt geloven inhoudt.

Ik zeg ook niet dat je er dan bent. Maar zeg nu zelf: bestaat er zoiets als ongewenst onbekeerd?

Ja. Ik denk dat veel mensen graag bekeerd willen zijn. "De ziel des luiaards is begerig, maar er is niets."

Pas was ik op een begrafenis
die dominee sprak de kleinkinderen aan dat ze maar veel moesten vragen of de Heere ze een nieuw hartje wilde geven
Je oma had ook zo graag een nieuw hart willen hebben.....zei hij toen
Dat vond ik vreselijk
Alsof er mensen zijn die dus gewillig zijn, maar ja, God wil blijkbaar niet.

Terwijl Hij wenend voor Jerzualem stond en het uitriep: Hoe menigmaal heb Ik u bijeen willen vergaderen......maar gij hebt niet gewild

helma schreef:Pas was ik op een begrafenis
die dominee sprak de kleinkinderen aan dat ze maar veel moesten vragen of de Heere ze een nieuw hartje wilde geven
Je oma had ook zo graag een nieuw hart willen hebben.....zei hij toen
Dat vond ik vreselijk
Alsof er mensen zijn die dus gewillig zijn, maar ja, God wil blijkbaar niet.

Terwijl Hij wenend voor Jerzualem stond en het uitriep: Hoe menigmaal heb Ik u bijeen willen vergaderen......maar gij hebt niet gewild

De vraag is: wát hebben die mensen niet gewild? Ze wilden niet tot Christus komen!
(Overigens vind ik die opmerking over die oma inderdaad redelijk stuitend. Ik geloof, als die oma daar inderdaad echt naar uitgezien heeft, God haar daarin niet teleurgesteld heeft.)

Afgewezen schreef:Ja. Ik denk dat veel mensen graag bekeerd willen zijn. "De ziel des luiaards is begerig, maar er is niets."

Welke verklaarder zet deze tekst in deze context?
Geen dingen uit haar verband rukken, jongedame!
Kijk eens naar de andere spreuken in datzelfde hoofdstuk, bijvoorbeeld:
" De uitgestelde hoop krenkt het hart; maar de begeerte, die komt, is een boom des levens."
Je post daarna, maakt het weer goed