Marnix schreef:Ik blijf het twijfelachtig vinden. Volgens mij is vanuit black gospel ook wel het een en andere geëvolueerd, soul en van daaruit weer modernere muziek. Daarnaast ben ik inderdaad ook wel benieuwd naar de bronnen, want dat bepaalt natuurlijk wel of het allemaal even objectief is.
Pak een biografie van de identificatiefiguren uit de popcultuur.
Kijk in de eerste de beste bieb bij de muziekliteratuur bij het populaire genre.
Zoals ik eerder meldde, op Wikipedia staat het allemaal ook.
Wat de vormen betreft (de muziek), er zijn inderdaad niet zoveel grenzen voor mij. De grens litg bij wat ik mooi vind en van wat ik mooi vind toets ik aan de Bijbel of het ook verantwoord is om naar de luisteren.
Mooi = Geen argument voor mij. Telt gewoon niet.
De Bijbel: Dat zeg ik ook. Ik vraag je nogmaals: Waarop baseer je de grens dan? Je zegt enkel dat je de Bijbel gebruikt om te toetsen maar niet 'hoe'.
Vormen zijn op zich vaak niet goed of fout maar worden dat vaak door wat de teksten er bij zijn.
Je zegt 'vaak niet goed of fout'. Ik Lees echter in jouw verdere woorden '
nooit goed of fout.
Waar, waar, waar leg jij de grens en waarom?
En het is allemaal heel cultuurbepaald.
Ben ik met je eens. Een cultuur die anti-christelijk is mag in mijn ogen geen inspriratiebron voor Christenen zijn als het gaat om cultuuruitingen. Muziek en kunst uit typische subculturen die bewezen anti-christelijk zijn wijs ik daarom af.
Jij kiest voor een ander standpunt.
Ik daag je uit: Toon je grens aan.
Ik vind veel metal totaal niet agressief terwijl mensen die er nooit naar luisteren dat allicht wel vinden.
Ook niet als je weet dat metal symbool staat voor een denkwijze die tegen Gods Woord ingaat? Lees
dit dan eens.
Wil je je daar mee associeren?
Andere dingen spelen natuurlijk ook een rol, zoals publiek (in geval van concerten) en volume bijvoorbeeld. Maar als ik lekker een symfonisch metalnummer luister thuis heb ik daar geen last van.
Ook niet als je weet dat de muziek representant is van een anti-christelijke denkwijze? Ook al is er niet altijd tekst op de muziek gezet, dan nog is die muziek identificerend voor een godslasterlijke denkwijze.
ALs jij in gewetensnood komt bij bepaalde dingen die ik wel luister, moet je er vooral niet naar luisteren.
Neemt niet weg dat als ik meen dat een broeder dwaalt, ik hem probeer te overtuigen daarvan.
Als een ander niet in gewetensnood komt hoef je niet te oordelen.
Wat ook niet de bedoeling is. Zo kun je nooit een discussie aangaan. Als je dan toch een diskussie aangaat, moet je ook kunnen pareren.
Wat mij bij betreft kunnen die verschillen naast elkaar blijven staan, zoals Paulus ook de verschillen over het eten van offervlees laat staan en duidelijk aangeeft dat het niet de bedoeling is elkaar van je gelijk te overtuigen. Ik heb het idee dat dat hier een beetje gebeurt, je hebt een bepaalde viisie en mening en wil dat ik dat ook zo ga zien
Wat mij betreft heb ik hier gelijk, Dat heb ik altijd als ik in een diskussie een visie verdedig.
Jij hebt ook gelijk, maar dat geef ik niet toe, want ik ben het er niet mee eens
Daarnaast blijf ik het raar vinden dat dit op muziekgebied wel zo wordt bekeken (naar de oorsprong) en bij allerlei andere dingen niet. Dat iets geen goede oorsprong heeft maakt alle popmuziek toch nog niet fout?
De oorsprong leert waarom de vorm is, zoals ze is.
De vorm is een IDENTIFICATIE van een gedachtengoed.
Tot vandaag de dag is de popmuziek vooral de uitlaatklep van anti-christelijke gedachten. Dat een klein deel dat niet is neemt niet weg dat de hele popcultuur een sfeer vertegenwoordigt die niet Christelijk is, en zelfs haaks op de Bijbel staat. Dat is mijn bezwaar.
Als het alleen maar de oorsprong zou zijn, had je gelijk. Maar het is meer.
Ik hanteer dan liever de methode van Vreugdenhil die zegt: Kijk naar de mensen die het maken... hoewel dat denk ik ook tot bepaalde hoogte opgaat.
Precies. Dat doe ik dus ook. Niets anders.
Als christenen dit soort muziek gebruiken en er goede teksten bij maken, waarom is de oorsprong dan zo'n groot probleem?
Omdat wij dan een voertuig van de wereld gebruiken om heilige woorden te vervoeren. Een voertuig dat ontworpen en toegepast is en wordt voor zaken die niet stroken met Gods Woord.
Het feit dat misschien wel 10% van de popmuziek dat niet is, is voor mij geen ligitimatie om de 90% te negeren.
De stijl is een kenmerkend gegeven van een gedachtengoed.
Dat kenmerkende kun je voor jezelf gebruiken, maar daarmee kun je die stijl niet 'kuisen'. Zolang de popcultuur in de huidige vorm blijft bestaan acht ik dat uitgesloten.
Als er een eeuw lang geen popmuziek is, dan zou na een eeuw de identificerende rol van de muziekstijl weg kunnen zijn. Dan zou het anders liggen. Maar dat ligt het nu bepaald niet.
Ze doen er juist wat aan door niet in de lijn van de bron die muziek te maken maar het te verbeteren. En wees eerlijk, door die muziek krijgen mensen over Jezus te horen.
Jawel, zo kun je alles goedpraten.
Nog even en we krijgen Christelijke houseparties.
Marnix, WAAR ligt de GRENS?
