Nee. Geen miscanthiaanse dogmatiek graag.Miscanthus schreef:daarom zeg ik: laten we ons niet proberen te verplaatsen in het standpunt van God uit bezien. Laten we daarom ook niet spreken over inwendige en uitwendige roeping, maar over gelovig aanvaarden of over ongelovig verwerpen. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het werk van de Heilige Geest. Accoord?
ja, maar dat is onder de motorkap kijken....Miscanthus schreef: Om te kunnen geloven, hebben we eerst natuurlijk de levendmaking nodig
Accoord!Miscanthus schreef:daarom zeg ik: laten we ons niet proberen te verplaatsen in het standpunt van God uit bezien. Laten we daarom ook niet spreken over inwendige en uitwendige roeping, maar over gelovig aanvaarden of over ongelovig verwerpen. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het werk van de Heilige Geest. Accoord?
Ik lees een boek genaamd 'broeder Dick' over de bijbeltransporten naar het Oostblok. Als je dan leest hoeveel Russisch ortodoxen en Poolse Rooms Katholieken tot geloof kwamen, enkel omdat ze het voor 100% in het bloed van Jezus gingen zoeken, dan ben ik wel eens bang dat we veel te veel met dogma's bezig zijn. Ik las laatst een stuk van Ds Moerkerken uit 1994. Daar zei hij dat we alleen door de waarheid te bewaren, de kerk kunnen behouden. Dat beaam ik helemaal, maar ik vraag me af of we daar middels ratio en filosofie niet te ver in zijn gegaan. Velen strijden voor 'de' waarheid maar staan ver van de eenvoudige geloofsovergave zoals we dat in dergelijke landen tegenkomen.God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Gian, je slaat m.i. de spijker recht op z'n kop!! Waarheid en eenvoud, dat vind ik terug bij de "basale" christenen. Niet de dogmatiek, maar een LEVEND geloof, wat ik onder ons (veel) mis.Gian schreef:Ik lees een boek genaamd 'broeder Dick' over de bijbeltransporten naar het Oostblok. Als je dan leest hoeveel Russisch ortodoxen en Poolse Rooms Katholieken tot geloof kwamen, enkel omdat ze het voor 100% in het bloed van Jezus gingen zoeken, dan ben ik wel eens bang dat we veel te veel met dogma's bezig zijn. Ik las laatst een stuk van Ds Moerkerken uit 1994. Daar zei hij dat we alleen door de waarheid te bewaren, de kerk kunnen behouden. Dat beaam ik helemaal, maar ik vraag me af of we daar middels ratio en filosofie niet te ver in zijn gegaan. Velen strijden voor 'de' waarheid maar staan ver van de eenvoudige geloofsovergave zoals we dat in dergelijke landen tegenkomen.God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Door de inwendige en uitwendige roeping te vereenzelvigen moet je wel goed oppassen niet de gereformeerde geloofsleer aan te vallen, Klavier. De uitwendige roeping komt tot allemaal. De inwendige roeping alleen tot de uitverkorenen.Klavier schreef:Accoord!Miscanthus schreef:daarom zeg ik: laten we ons niet proberen te verplaatsen in het standpunt van God uit bezien. Laten we daarom ook niet spreken over inwendige en uitwendige roeping, maar over gelovig aanvaarden of over ongelovig verwerpen. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het werk van de Heilige Geest. Accoord?
De inwendige- uitwendige roeping is een theologische constructie om het te kunnen bevatten voor zover we dat dan kunnen. Met zondige mensenverstand beredeneerd. Het is een voorzichtig hulpmiddel voor ons verstand dat onderworpen is aan gebrekkigheid.
Als we gelovig aanvaarden dan weten we dat het alleen kan omdat God het Zelf gegeven heeft, beide het willen en het werken.
De dogmatiek is als het erop aankomt puur een hulpmiddel voor het verstand, geen Bijbelleessjabloon.
God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Inderdaad, het gezegde Simplex veri sigillum gaat nog steeds op. En als dat aanwezig is dan mag de dogmatiek er ook wel blijven, maar dan gaan we er anders mee om.jvdg schreef:Gian, je slaat m.i. de spijker recht op z'n kop!! Waarheid en eenvoud, dat vind ik terug bij de "basale" christenen. Niet de dogmatiek, maar een LEVEND geloof, wat ik onder ons (veel) mis.Gian schreef:Ik lees een boek genaamd 'broeder Dick' over de bijbeltransporten naar het Oostblok. Als je dan leest hoeveel Russisch ortodoxen en Poolse Rooms Katholieken tot geloof kwamen, enkel omdat ze het voor 100% in het bloed van Jezus gingen zoeken, dan ben ik wel eens bang dat we veel te veel met dogma's bezig zijn. Ik las laatst een stuk van Ds Moerkerken uit 1994. Daar zei hij dat we alleen door de waarheid te bewaren, de kerk kunnen behouden. Dat beaam ik helemaal, maar ik vraag me af of we daar middels ratio en filosofie niet te ver in zijn gegaan. Velen strijden voor 'de' waarheid maar staan ver van de eenvoudige geloofsovergave zoals we dat in dergelijke landen tegenkomen.God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Bert, dit klopt zolang je van de inwendige roeping maar geen andere maakt dan de uitwendige.Bert Mulder schreef:Door de inwendige en uitwendige roeping te vereenzelvigen moet je wel goed oppassen niet de gereformeerde geloofsleer aan te vallen, Klavier. De uitwendige roeping komt tot allemaal. De inwendige roeping alleen tot de uitverkorenen.Klavier schreef:Accoord!Miscanthus schreef:daarom zeg ik: laten we ons niet proberen te verplaatsen in het standpunt van God uit bezien. Laten we daarom ook niet spreken over inwendige en uitwendige roeping, maar over gelovig aanvaarden of over ongelovig verwerpen. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het werk van de Heilige Geest. Accoord?
De inwendige- uitwendige roeping is een theologische constructie om het te kunnen bevatten voor zover we dat dan kunnen. Met zondige mensenverstand beredeneerd. Het is een voorzichtig hulpmiddel voor ons verstand dat onderworpen is aan gebrekkigheid.
Als we gelovig aanvaarden dan weten we dat het alleen kan omdat God het Zelf gegeven heeft, beide het willen en het werken.
De dogmatiek is als het erop aankomt puur een hulpmiddel voor het verstand, geen Bijbelleessjabloon.
God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Hier ben ik het mee eens, ondanks dat ik de dogmatiek nogal flink opvoer. Maar dat doe ik vooral om te laten zien dat het zo in de weg kan staan.jvdg schreef:Gian, je slaat m.i. de spijker recht op z'n kop!! Waarheid en eenvoud, dat vind ik terug bij de "basale" christenen. Niet de dogmatiek, maar een LEVEND geloof, wat ik onder ons (veel) mis.Gian schreef:Ik lees een boek genaamd 'broeder Dick' over de bijbeltransporten naar het Oostblok. Als je dan leest hoeveel Russisch ortodoxen en Poolse Rooms Katholieken tot geloof kwamen, enkel omdat ze het voor 100% in het bloed van Jezus gingen zoeken, dan ben ik wel eens bang dat we veel te veel met dogma's bezig zijn. Ik las laatst een stuk van Ds Moerkerken uit 1994. Daar zei hij dat we alleen door de waarheid te bewaren, de kerk kunnen behouden. Dat beaam ik helemaal, maar ik vraag me af of we daar middels ratio en filosofie niet te ver in zijn gegaan. Velen strijden voor 'de' waarheid maar staan ver van de eenvoudige geloofsovergave zoals we dat in dergelijke landen tegenkomen.God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Afwachten dan maar, hé?Bert Mulder schreef:Door de inwendige en uitwendige roeping te vereenzelvigen moet je wel goed oppassen niet de gereformeerde geloofsleer aan te vallen, Klavier. De uitwendige roeping komt tot allemaal. De inwendige roeping alleen tot de uitverkorenen.Klavier schreef:Accoord!Miscanthus schreef:daarom zeg ik: laten we ons niet proberen te verplaatsen in het standpunt van God uit bezien. Laten we daarom ook niet spreken over inwendige en uitwendige roeping, maar over gelovig aanvaarden of over ongelovig verwerpen. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het werk van de Heilige Geest. Accoord?
De inwendige- uitwendige roeping is een theologische constructie om het te kunnen bevatten voor zover we dat dan kunnen. Met zondige mensenverstand beredeneerd. Het is een voorzichtig hulpmiddel voor ons verstand dat onderworpen is aan gebrekkigheid.
Als we gelovig aanvaarden dan weten we dat het alleen kan omdat God het Zelf gegeven heeft, beide het willen en het werken.
De dogmatiek is als het erop aankomt puur een hulpmiddel voor het verstand, geen Bijbelleessjabloon.
God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
Toevallig deze zondag nog een preek over gehad. De dominee hield het "eenvoudig". Er is maar 1 roeping en dat is die van het Woord. Dat kan door persoonlijke studie of door de preek tot je komen. Die neem je serieus, of wimpel je af. Dat serieus nemen gaat je strijd kosten. Een strijd die je alleen aan kan gaan met God en door God. Dat afwimpelen is de meest simpele oplossing en je kunt kiezen uit hele goede smoezen zoals die van de inwendige roeping. (Heeft hij letterlijk genoemt als 1 van de smoezen) Maar je komt er niet mee weg. Ti's of God serieus nemen of je wereldse leven volhouden, al dan niet met een bijpassende smoes.refo schreef:Afwachten dan maar, hé?Bert Mulder schreef:Door de inwendige en uitwendige roeping te vereenzelvigen moet je wel goed oppassen niet de gereformeerde geloofsleer aan te vallen, Klavier. De uitwendige roeping komt tot allemaal. De inwendige roeping alleen tot de uitverkorenen.Klavier schreef:Accoord!Miscanthus schreef:daarom zeg ik: laten we ons niet proberen te verplaatsen in het standpunt van God uit bezien. Laten we daarom ook niet spreken over inwendige en uitwendige roeping, maar over gelovig aanvaarden of over ongelovig verwerpen. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het werk van de Heilige Geest. Accoord?
De inwendige- uitwendige roeping is een theologische constructie om het te kunnen bevatten voor zover we dat dan kunnen. Met zondige mensenverstand beredeneerd. Het is een voorzichtig hulpmiddel voor ons verstand dat onderworpen is aan gebrekkigheid.
Als we gelovig aanvaarden dan weten we dat het alleen kan omdat God het Zelf gegeven heeft, beide het willen en het werken.
De dogmatiek is als het erop aankomt puur een hulpmiddel voor het verstand, geen Bijbelleessjabloon.
God bekeert mensen zonder dogmatiek en met dogmatiek. De laatste door de dogmatiek eerst uit handen te slaan.
"Nee, dominee, ik ben nog niet bekeerd, nee. De inwendige roeping, daar komt het maar op aan, hè? Maar ik bid er natuurlijk wel veel om!"
Niet dat wij in wezen hier in de leer verschillen, Klavier. Ik meen toch dat we verschillende accenten zetten.Klavier schreef:Calvijn:
Wanneer iemand deze éne waarheid, dat wij door het geloof Christus bezitten, vasthoudt, zal hij niet langer blijven kleven aan deie onderscheiding tussen een gevormd en een nog niet gevormd geloof. Het geloof, zeg ik, is de onwankelijkbare zekerheid van het geweten, die Christus aangrijpt, gelijk Hij ons door het Evangelie wordt aangeboden. Maar, is dan het nieuwe leven niet een van de voornaamste gaven, die het ons brengt? Ongetwijfeld, daarom wordt ook gezegd, dat Hij ons tot heiligmaking is gegeven. Het geloof is de wederopstanding der ziel, zoals Christus verklaart in deze woorden: "En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid. Gelooft gij dat?
"(Joh. 11:26).
Even verderop beschrijft Calvijn 5 stellingen over het geloof:
In de eerste plaats is het een vaste overtuiging, waarmee wij het Woord, dat door de profeten en apostelen gebracht is, aannemen als de waarheid, die van God afkomstig is. (middelijke roeping!, Klavier)
In de tweede plaats let het in Gods Woord in het bijzonder op de uit genade gegeven beloften en met name op Christus, die daarvan het onderpand en het fundament is, zodat wij rust vindend in de vaderlijke gunst van God een zekere hoop op de eeuwige zaligheid durven koesteren.
In de derde plaats is dit geloof niet maar een blote kennis, die ronddwarrelt in het bewustzijn, maar het brengt ook een levend verlangen met zich mee, dat woont in het hart.
In de vierde plaats vindt dit geloof zijn oorsprong (wedergeboorte, Klavier) niet in de scherpzinnigheid van het menselijk verstand of een eigen aandoening van het hart, maar in het bijzonder werk van de Heilige Geest, die alleen de verstanden verlichten en harten verzegelen kan.
En ten slotte ervaren niet alle mensen zonder onderscheid deze krachtige werking van de Heilige Geest, maar alleen zij, die verordineerd zijn tot het leven.
Ik concludeer dat Calvijn hier de uitwendige roeping hetzelfde stelt als de inwendige maar dat de werking van de Heilige Geest enkel wordt ervaren door de verordineerden tot het leven.
Tevens kan ik hieruit concluderen dat Calvijn het aanbod van genade in het Evangelie wel degelijk leerde. In het vijfde punt geeft Calvijn hier aan dat het onderscheid in de toepassing blijkt. Niet in de prediking.
