geledu schreef:Als het goed is is er de bede in het hart uit
Ps 139 vrs 23 en 24 : Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.

Ik wil hiermee de twijfel niet tot het ware stellen , nee, ongeloof is zonde, maar een nauwkeurig zelfonderzoek is een Bijbelse opdracht.
En als de vorst der duisternis er dan weer op komt dan is het zo menigmaal de vraag : Is God met mij begonnen of ben ik met God begonnen ?.

Hoewel ik het niet geheel oneens met je ben, vind ik wel dat je hier een beginnersvraag stelt, die niet getuigt van helder inzicht in Gods verlossingswerk. Het is een vreemde en onbijbelse gedachte te denken dat een mens ergens mee kan beginnen. De vraag is erg op onszelf en naar binnen gericht, terwijl we juist moeten zien op het Lam Gods. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Die vraag moet je ver van je werpen, want hij is -zoals je terecht schrijft, uit de duivel. Christus roept ons tot Zijn gemeenschap. Hij zorgt dat de tafel gereed staat, en Hij is de eerste. Onze reactie daarop: gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid, geeft blijk van geloof of ongeloof. We bekennen daarmee dat we het leven in Hem zoeken en de dood in onszelf vinden.
Het zelfonderzoek kan maar 1 uitkomst hebben: ik heb niks en ben niks en kan niks en Hij is alles, Hij kan alles en Geeft alles.

Miscanthus schreef:

geledu schreef:Als het goed is is er de bede in het hart uit
Ps 139 vrs 23 en 24 : Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.

Ik wil hiermee de twijfel niet tot het ware stellen , nee, ongeloof is zonde, maar een nauwkeurig zelfonderzoek is een Bijbelse opdracht.
En als de vorst der duisternis er dan weer op komt dan is het zo menigmaal de vraag : Is God met mij begonnen of ben ik met God begonnen ?.

Hoewel ik het niet geheel oneens met je ben, vind ik wel dat je hier een beginnersvraag stelt, die niet getuigt van helder inzicht in Gods verlossingswerk. Het is een vreemde en onbijbelse gedachte te denken dat een mens ergens mee kan beginnen. De vraag is erg op onszelf en naar binnen gericht, terwijl we juist moeten zien op het Lam Gods. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Die vraag moet je ver van je werpen, want hij is -zoals je terecht schrijft, uit de duivel. Christus roept ons tot Zijn gemeenschap. Hij zorgt dat de tafel gereed staat, en Hij is de eerste. Onze reactie daarop: gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid, geeft blijk van geloof of ongeloof. We bekennen daarmee dat we het leven in Hem zoeken en de dood in onszelf vinden.
Het zelfonderzoek kan maar 1 uitkomst hebben: ik heb niks en ben niks en kan niks en Hij is alles, Hij kan alles en Geeft alles.

Ach het lijkt allemaal zo logisch. Leven buiten jezelf in een Ander. Maar toch kan ik er geen moment jaloers op worden. Als je met zo'n gang naar het avondmaal moet dan zou ik niet in je schoenen durven staan. Het lijkt wel of het avondmaal voor sommigen het sacrament van de inlijving is! Avondmaal is echter tot versterking van het geloof! In het stuk van zalig worden speelt het avondmaal geen rol! Daar wil ik het verder maar even bij laten.

Rens schreef:

Afgewezen schreef:Het gaat er maar om dat je niet onbekeerd kunt zijn...

Velen zijn geroepen, weinigen zijn uitverkoren..............

derhalve zullen er velen onbekeerd zijn.

Op deze manier met die tekst omgaan vind ik echt verschrikkelijk.

De tijd van voorberijding is vaak een hele reinigende tijd voor iemand die aan wil gaan. Hij/zij moet onder ogen zien wat zijn/haar staat is en dat belijden voor God. Hij/zij zal zeer naar verzoening zoeken om vrijmoedigheid te hebben om aan het avondmaal te gaan. Toch heb ik dikwijls persoonlijk die vrijmoedigheid om te gaan gekregen voor de verzoening die plaats vond aan de avondmaalstafel zelf. Geestelijk gezien.

Wat ik op de huidige gang van zaken tegen heb is de drempel. Het is veel te gewoon en te gemakkelijk om niet aan te gaan. Voor velen is avondmaalsgang geen optie terwijl het zo ongelooflijk reinigend en goed voor het geloofsleven zou zijn wanneer dit wel het geval is en wanneer iemand daarin stil gezet wordt. Daarom ben ik het volledig eens met degenen die zeggen dat de afhouders zich moeten verantwoorden in plaats van de aangangers. Dat zou veel louterende werken en de gebrokenheid van de gemeente komt dan op de juiste helende plaats en in het juiste perspectief te staan.

Tiberius schreef:Ook dat deel van de gemeente, dat dat zelfmishagen van HC vr+antw 81 niet kent?
En niet weet van een inplanting in Christus?
Of het beginsel van de dankbaarheid?

Het geloof openbaard zich in de vruchten. Wanneer er openbare vruchten van ongeloof (= verharding in openbare zonden) zijn, dan is er een reden om iemand te weigeren. Voor de rest is het de verantwoordelijkheid van de gelovige zelf om te bepalen of hij aan kan gaan of niet.
Een gelovige moet het genadeleven bevindelijk kennen om aan te kunnen gaan, maar dat mag ook het genadeleven van een mosterdzaadje zijn, bijv: "Ik heb geen hoop dan alleen op U." Er moet geloof zijn. Punt.

Jongere schreef:

Rens schreef:

Afgewezen schreef:Het gaat er maar om dat je niet onbekeerd kunt zijn...

Velen zijn geroepen, weinigen zijn uitverkoren..............

derhalve zullen er velen onbekeerd zijn.

Op deze manier met die tekst omgaan vind ik echt verschrikkelijk.

Een schitterende tekst dat God mensen uitnodigd voor het avondmaal maar dat het de mensen zijn die weigeren :!:

Erasmiaan schreef:

Miscanthus schreef:

geledu schreef:Als het goed is is er de bede in het hart uit
Ps 139 vrs 23 en 24 : Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.

Ik wil hiermee de twijfel niet tot het ware stellen , nee, ongeloof is zonde, maar een nauwkeurig zelfonderzoek is een Bijbelse opdracht.
En als de vorst der duisternis er dan weer op komt dan is het zo menigmaal de vraag : Is God met mij begonnen of ben ik met God begonnen ?.

Hoewel ik het niet geheel oneens met je ben, vind ik wel dat je hier een beginnersvraag stelt, die niet getuigt van helder inzicht in Gods verlossingswerk. Het is een vreemde en onbijbelse gedachte te denken dat een mens ergens mee kan beginnen. De vraag is erg op onszelf en naar binnen gericht, terwijl we juist moeten zien op het Lam Gods. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Die vraag moet je ver van je werpen, want hij is -zoals je terecht schrijft, uit de duivel. Christus roept ons tot Zijn gemeenschap. Hij zorgt dat de tafel gereed staat, en Hij is de eerste. Onze reactie daarop: gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid, geeft blijk van geloof of ongeloof. We bekennen daarmee dat we het leven in Hem zoeken en de dood in onszelf vinden.
Het zelfonderzoek kan maar 1 uitkomst hebben: ik heb niks en ben niks en kan niks en Hij is alles, Hij kan alles en Geeft alles.

Ach het lijkt allemaal zo logisch. Leven buiten jezelf in een Ander. Maar toch kan ik er geen moment jaloers op worden. Als je met zo'n gang naar het avondmaal moet dan zou ik niet in je schoenen durven staan. Het lijkt wel of het avondmaal voor sommigen het sacrament van de inlijving is! Avondmaal is echter tot versterking van het geloof! In het stuk van zalig worden speelt het avondmaal geen rol! Daar wil ik het verder maar even bij laten.

De discipelen waren gezien hun vruchten (hun ongeloof na het sterven van Christus) tijdens hun avondmaal ook nog onbekend van het genadeleven. Jezus brak wederom het brood met de Emmausgangers die tijdens het avondmaal pas doorhadden met wie ze aten. Is het hun tot schade geweest? Ja, voor Judas. Maar Judas bleek een hypocriet te zien die enkel uit was op de dood van Jezus. Indien je aan jezelf ontdekt wordt als een Judas, dan is er geen reden om af te houden, maar juist des te meer om aan te gaan met de woorden: "Ik was het die U verraadde, maar wilt U met mij genade hebben zoals U had met Petrus?" Om vervolgens te breken met je zondige weg, in een vast voornemen om niet meer te zondigen.

Jongere schreef:

Rens schreef:

Afgewezen schreef:Het gaat er maar om dat je niet onbekeerd kunt zijn...

Velen zijn geroepen, weinigen zijn uitverkoren..............

derhalve zullen er velen onbekeerd zijn.

Op deze manier met die tekst omgaan vind ik echt verschrikkelijk.

Jongere,

het ging mij ten principale om het ingevoegde woord "kunt" zijn in de quote van Afgewezen............in dier voege reageerde ik met de tekst zoals ik gedaan heb. Als er geschreven was ".....je niet onbekeerd MAG zijn....." dan had ik gans anders gereageerd!

Kaw schreef:

Erasmiaan schreef:

Miscanthus schreef:

geledu schreef:Als het goed is is er de bede in het hart uit
Ps 139 vrs 23 en 24 : Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.

Ik wil hiermee de twijfel niet tot het ware stellen , nee, ongeloof is zonde, maar een nauwkeurig zelfonderzoek is een Bijbelse opdracht.
En als de vorst der duisternis er dan weer op komt dan is het zo menigmaal de vraag : Is God met mij begonnen of ben ik met God begonnen ?.

Hoewel ik het niet geheel oneens met je ben, vind ik wel dat je hier een beginnersvraag stelt, die niet getuigt van helder inzicht in Gods verlossingswerk. Het is een vreemde en onbijbelse gedachte te denken dat een mens ergens mee kan beginnen. De vraag is erg op onszelf en naar binnen gericht, terwijl we juist moeten zien op het Lam Gods. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Die vraag moet je ver van je werpen, want hij is -zoals je terecht schrijft, uit de duivel. Christus roept ons tot Zijn gemeenschap. Hij zorgt dat de tafel gereed staat, en Hij is de eerste. Onze reactie daarop: gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid, geeft blijk van geloof of ongeloof. We bekennen daarmee dat we het leven in Hem zoeken en de dood in onszelf vinden.
Het zelfonderzoek kan maar 1 uitkomst hebben: ik heb niks en ben niks en kan niks en Hij is alles, Hij kan alles en Geeft alles.

Ach het lijkt allemaal zo logisch. Leven buiten jezelf in een Ander. Maar toch kan ik er geen moment jaloers op worden. Als je met zo'n gang naar het avondmaal moet dan zou ik niet in je schoenen durven staan. Het lijkt wel of het avondmaal voor sommigen het sacrament van de inlijving is! Avondmaal is echter tot versterking van het geloof! In het stuk van zalig worden speelt het avondmaal geen rol! Daar wil ik het verder maar even bij laten.

De discipelen waren gezien hun vruchten (hun ongeloof na het sterven van Christus) tijdens hun avondmaal ook nog onbekend van het genadeleven. Jezus brak wederom het brood met de Emmausgangers die tijdens het avondmaal pas doorhadden met wie ze aten. Is het hun tot schade geweest? Ja, voor Judas. Maar Judas bleek een hypocriet te zien die enkel uit was op de dood van Jezus. Indien je aan jezelf ontdekt wordt als een Judas, dan is er geen reden om af te houden, maar juist des te meer om aan te gaan met de woorden: "Ik was het die U verraadde, maar wilt U met mij genade hebben zoals U had met Petrus?" Om vervolgens te breken met je zondige weg, in een vast voornemen om niet meer te zondigen.

Jij vond de discipelen vreemdelingen van genade? Standelijk waren ze misschien nog niet zo ver ingeleid in Christus borgwerk maar statelijk gezien waren ze in Christus. Ze hadden immers Christus-kennis, weliswaar uit zijn profetische bediening, maar dat is ook deel aan Christus hebben.

Miscanthus schreef:

geledu schreef:Als het goed is is er de bede in het hart uit
Ps 139 vrs 23 en 24 : Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.

Ik wil hiermee de twijfel niet tot het ware stellen , nee, ongeloof is zonde, maar een nauwkeurig zelfonderzoek is een Bijbelse opdracht.
En als de vorst der duisternis er dan weer op komt dan is het zo menigmaal de vraag : Is God met mij begonnen of ben ik met God begonnen ?.

Hoewel ik het niet geheel oneens met je ben, vind ik wel dat je hier een beginnersvraag stelt, die niet getuigt van helder inzicht in Gods verlossingswerk. Het is een vreemde en onbijbelse gedachte te denken dat een mens ergens mee kan beginnen. De vraag is erg op onszelf en naar binnen gericht, terwijl we juist moeten zien op het Lam Gods. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Die vraag moet je ver van je werpen, want hij is -zoals je terecht schrijft, uit de duivel. Christus roept ons tot Zijn gemeenschap. Hij zorgt dat de tafel gereed staat, en Hij is de eerste. Onze reactie daarop: gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid, geeft blijk van geloof of ongeloof. We bekennen daarmee dat we het leven in Hem zoeken en de dood in onszelf vinden.
Het zelfonderzoek kan maar 1 uitkomst hebben: ik heb niks en ben niks en kan niks en Hij is alles, Hij kan alles en Geeft alles.

Of dit een beginnersvraag is valt nog maar te bezien , ook in het al eerder aangehaalde boekje van Petrus Immens zie je dat deze vragen opkomen bij zowel de eersbeginnende maar ook bij de meer gevorderden in de genade.
Het blijft een levenslange strijd , telkens zien we op ons verdorven bestaan en dan is het een eeuwig omkomen.
En dan weet ik wel , van onszelf afzien , dat is de enige weg, maar we blijven mens en de oproep tot zelfonderzoek is Bijbels , we mogen dat niet overslaan.

Wat lezen we niet in Matth 7 :

Matth 7 21 t/m 23
21 Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?
23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!

Dan blijft een gedurig onderzoek zo nodig, met de bede : ben ik het Heere ?
Maar dan blijft wel de eis staan om meer en meer vastigheid te zoeken in het Borgwerk van Christus, en dan mag Gods ware volk idd niet blijven stilstaan in twijfel over hun staat.
Dan zullen ze hun staat vast moeten maken , om zo Gode de eer te kunnen geven.
Maar de huichelaar en de hypocriet kan dus in het zelfonderzoek tot de conclusie komen dat ze niet meer hebben dan een verstandsgeloof, en dan zou het zelfonderzoek dus gebruikt kunnen worden tot waarachtige bekering.

Zelfonderzoek kan dus tweeerlei uitkomst hebben.

geledu schreef: Maar de huichelaar en de hypocriet kan dus in het zelfonderzoek tot de conclusie komen dat ze niet meer hebben dan een verstandsgeloof, en dan zou het zelfonderzoek dus gebruikt kunnen worden tot waarachtige bekering.

Sorry, maar dit snap ik ff niet..........wil je mij dan eens uitleggen wat bedoeld wordt met deze vetgedrukte zinsnede??

Rens schreef:

geledu schreef: Maar de huichelaar en de hypocriet kan dus in het zelfonderzoek tot de conclusie komen dat ze niet meer hebben dan een verstandsgeloof, en dan zou het zelfonderzoek dus gebruikt kunnen worden tot waarachtige bekering.

Sorry, maar dit snap ik ff niet..........wil je mij dan eens uitleggen wat bedoeld wordt met deze vetgedrukte zinsnede??

Dat een huichelaar er door zelfonderzoek achter komt dat hij of zij zich bedrogen heeft.
Dat ze in werkelijkheid niets kennen van het Borgwerk van Jezus Christus.
En als ze dan ontdekt worden aan hun staat, dan kan dat leiden tot een toevlucht nemen tot Hem die de zonden kan vergeven , zelfs de zonde van bedrog, huichelachtigheid en hypocritie.
Dit zijn mensen die als een rijke jongeling alles af moeten leren om dan als een zondaar gerechtvaardigd te worden.

geledu schreef:

Rens schreef:

geledu schreef: Maar de huichelaar en de hypocriet kan dus in het zelfonderzoek tot de conclusie komen dat ze niet meer hebben dan een verstandsgeloof, en dan zou het zelfonderzoek dus gebruikt kunnen worden tot waarachtige bekering.

Sorry, maar dit snap ik ff niet..........wil je mij dan eens uitleggen wat bedoeld wordt met deze vetgedrukte zinsnede??

Dat een huichelaar er door zelfonderzoek achter komt dat hij of zij zich bedrogen heeft.
Dat ze in werkelijkheid niets kennen van het Borgwerk van Jezus Christus.
En als ze dan ontdekt worden aan hun staat, dan kan dat leiden tot een toevlucht nemen tot Hem die de zonden kan vergeven , zelfs de zonde van bedrog, huichelachtigheid en hypocritie.
Dit zijn mensen die als een rijke jongeling alles af moeten leren om dan als een zondaar gerechtvaardigd te worden.

als ik het verkeerd begrijp moet je het maar ff zeggen:

de Heere kan dus het zélfonderzoek gebruiken om de huichelaar en hypocriete zondaar tot bekering te brengen??

Rens schreef:als ik het verkeerd begrijp moet je het maar ff zeggen:

de Heere kan dus het zélfonderzoek gebruiken om de huichelaar en hypocriete zondaar tot bekering te brengen??

Beste Rens,
Ik vind dat je dat mooi samenvat, en ik denk dat dat ook zeker zo is.

Erasmiaan schreef:

Kaw schreef:

Erasmiaan schreef:

Miscanthus schreef:Hoewel ik het niet geheel oneens met je ben, vind ik wel dat je hier een beginnersvraag stelt, die niet getuigt van helder inzicht in Gods verlossingswerk. Het is een vreemde en onbijbelse gedachte te denken dat een mens ergens mee kan beginnen. De vraag is erg op onszelf en naar binnen gericht, terwijl we juist moeten zien op het Lam Gods. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.
Die vraag moet je ver van je werpen, want hij is -zoals je terecht schrijft, uit de duivel. Christus roept ons tot Zijn gemeenschap. Hij zorgt dat de tafel gereed staat, en Hij is de eerste. Onze reactie daarop: gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid, geeft blijk van geloof of ongeloof. We bekennen daarmee dat we het leven in Hem zoeken en de dood in onszelf vinden.
Het zelfonderzoek kan maar 1 uitkomst hebben: ik heb niks en ben niks en kan niks en Hij is alles, Hij kan alles en Geeft alles.

Ach het lijkt allemaal zo logisch. Leven buiten jezelf in een Ander. Maar toch kan ik er geen moment jaloers op worden. Als je met zo'n gang naar het avondmaal moet dan zou ik niet in je schoenen durven staan. Het lijkt wel of het avondmaal voor sommigen het sacrament van de inlijving is! Avondmaal is echter tot versterking van het geloof! In het stuk van zalig worden speelt het avondmaal geen rol! Daar wil ik het verder maar even bij laten.

De discipelen waren gezien hun vruchten (hun ongeloof na het sterven van Christus) tijdens hun avondmaal ook nog onbekend van het genadeleven. Jezus brak wederom het brood met de Emmausgangers die tijdens het avondmaal pas doorhadden met wie ze aten. Is het hun tot schade geweest? Ja, voor Judas. Maar Judas bleek een hypocriet te zien die enkel uit was op de dood van Jezus. Indien je aan jezelf ontdekt wordt als een Judas, dan is er geen reden om af te houden, maar juist des te meer om aan te gaan met de woorden: "Ik was het die U verraadde, maar wilt U met mij genade hebben zoals U had met Petrus?" Om vervolgens te breken met je zondige weg, in een vast voornemen om niet meer te zondigen.

Jij vond de discipelen vreemdelingen van genade? Standelijk waren ze misschien nog niet zo ver ingeleid in Christus borgwerk maar statelijk gezien waren ze in Christus. Ze hadden immers Christus-kennis, weliswaar uit zijn profetische bediening, maar dat is ook deel aan Christus hebben.

Dus zonder kennis van het werk van Christus mag je aan het avondmaal?
Als de descipelen ZIjn profetieën hadden begrepen of bevindelijk verstaan, dan hadden ze uitgezien naar zijn opstanding. Ze hadden ook dus de profetische kennis niet onder de knie.