Oude Paden voelt zich genoodzaakt tegen de SRA en haar bezinningsdagen ten strijde te trekken. Ik meen me te herinneren dat jij een dergelijk ongenuanceerde (negatieve) visie op de SRA, zoals Oude Paden, een poosje geleden moest nuanceren...?! Laat je dat geluid ook nog horen op het forum? Anders hebben we inderdaad in iedere discussie dezelfde kampen en controverses....Afgewezen schreef:Er komen verschillen boven. Dat mag. Dat is niet elkaar afmaken.
De controverse Miscanthus-Oude Paden is een heel bekende en volgens mij ook al een oude.
Ik kies in dezen voor Oude Paden en niet voor het verbondsmatige van Miscanthus.
Hier gaapt een diepe kloof en die kloof ís er ook. Laten we die niet gaan verdoezelen op dit forum!
En dit heeft ook alles te maken met je visie op jongeren.
Somberen over jongeren
Haha. Pim, je hebt gelijk. Je mag zeker niet alle SRA-lezingen over één kam scheren. Maar ik lees de laatste tijd toch erg veel over jongeren en hun geloofsbeleving wat ik zorgwekkend vind.Pim schreef:Oude Paden voelt zich genoodzaakt tegen de SRA en haar bezinningsdagen ten strijde te trekken. Ik meen me te herinneren dat jij een dergelijk ongenuanceerde (negatieve) visie op de SRA, zoals Oude Paden, een poosje geleden moest nuanceren...?! Laat je dat geluid ook nog horen op het forum? Anders hebben we inderdaad in iedere discussie dezelfde kampen en controverses....Afgewezen schreef:Er komen verschillen boven. Dat mag. Dat is niet elkaar afmaken.
De controverse Miscanthus-Oude Paden is een heel bekende en volgens mij ook al een oude.
Ik kies in dezen voor Oude Paden en niet voor het verbondsmatige van Miscanthus.
Hier gaapt een diepe kloof en die kloof ís er ook. Laten we die niet gaan verdoezelen op dit forum!
En dit heeft ook alles te maken met je visie op jongeren.
Ongetwijfeld zijn er ook nog goede dingen te melden, maar ik zie de toekomst van de Ggezindte in het algemeen somber in.
Misschien heb ik ongelijk; de tijd zal het leren...
Inderdaad ja, ik kan er geen ander woord voor vinden, en ik wil het ook niet nuanceren eigenlijk. Dit soort reacties vind ik erg onsmakelijk:Pim schreef:Afmaken, afmaken? Wat heb jij verder vanavond gedaan? Doe ff rustig joh.Erasmiaan schreef: En wat wordt er prompt in dit topic gedaan? Juist, we gaan elkaar af maken.
Wordt zo'n benadering van het Evangelie rijk gezegend?
En zo verder...Oh, je bent niet reformatorisch?
Gelukkig zijn er wel mensen die begrijpen wat ik bedoel, ondanks het vuur van de discussie.
Sommigen van u vinden het waarschijnlijk super overdreven, maar ik ben werkelijk uitermate bezorgt over ons gereformeerd denken.
Leg eens een gemiddelde preek van nu eens naast Hellenbroek, Erskine, Smytegelt, van der Groe en wat dies meer zij.
Het lijkt wel of in deze tijd alles genuanceerd moet worden.
Er is geen radicaliteit meer vanaf de kansels.
welbehagen, souvereiniteit, vrijvallende genade, vernedering van het hart, ootmoed, vijandschap tegen God, onwillig en onmachtig, eeuwige ondergang, schuld eigenen, enz .................ach allemaal gezelschapstermen...........
Afgewezen zegt: te tijd zal het leren.
Ik vrees dat de eeuwigheid veel zal leren.
Ik wens boven niemand te gaan staan, omdat ik zelf de hartvernieuwende genade niet ken. Maar werkelijk ik vrees (als ik met mijn historische kennis signaleer) dat velen en nog eens velen hier veel te nonchelant omspringen en omzeilen wat de Bijbel ons leert. Onderzoek onderzoek onderzoek uzelf
Uiteraard zal er wel een reactie komen dat ik het fout zie omdat ik het leven niet ken....toch waarchuw ik!
Ken uzelf (en mijzelf)
Leg eens een gemiddelde preek van nu eens naast Hellenbroek, Erskine, Smytegelt, van der Groe en wat dies meer zij.
Het lijkt wel of in deze tijd alles genuanceerd moet worden.
Er is geen radicaliteit meer vanaf de kansels.
welbehagen, souvereiniteit, vrijvallende genade, vernedering van het hart, ootmoed, vijandschap tegen God, onwillig en onmachtig, eeuwige ondergang, schuld eigenen, enz .................ach allemaal gezelschapstermen...........
Afgewezen zegt: te tijd zal het leren.
Ik vrees dat de eeuwigheid veel zal leren.
Ik wens boven niemand te gaan staan, omdat ik zelf de hartvernieuwende genade niet ken. Maar werkelijk ik vrees (als ik met mijn historische kennis signaleer) dat velen en nog eens velen hier veel te nonchelant omspringen en omzeilen wat de Bijbel ons leert. Onderzoek onderzoek onderzoek uzelf
Uiteraard zal er wel een reactie komen dat ik het fout zie omdat ik het leven niet ken....toch waarchuw ik!
Ken uzelf (en mijzelf)
Oude Paden, ik ben het met je eens. Ik mis binnen onze gezinnen zowel het evenwicht, als de radicaliteit.
Ik ben bang voor elkaar een geloof aanpraten, wat geen grond heeft. De beleving van zonde en nameloos diepe schuld zijn elementen die in een ware bekering thuishoren (en dat vind je bij alle oudvaders/puriteinen).
Echter, ik ben ook bang voor een prediking die niets anders doet dan vertellen 'hoe God Zijn volk bekeerd'. Het evangelie hoort een verkondiging, een proclamatie, een oproep te zijn van de waarheid. Die niet verteld hoe ik geloven moet, maar dat ik geloven moet. Die niet verteld dat ik mijn zonden moet beleven, maar die zegt dat ik zondaar ben. De boodschap is: Bekeert u (dat is: keer u af van uw zondige weg), en gelooft het evangelie (dat is: geloof in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden).
Ik ben bang voor elkaar een geloof aanpraten, wat geen grond heeft. De beleving van zonde en nameloos diepe schuld zijn elementen die in een ware bekering thuishoren (en dat vind je bij alle oudvaders/puriteinen).
Echter, ik ben ook bang voor een prediking die niets anders doet dan vertellen 'hoe God Zijn volk bekeerd'. Het evangelie hoort een verkondiging, een proclamatie, een oproep te zijn van de waarheid. Die niet verteld hoe ik geloven moet, maar dat ik geloven moet. Die niet verteld dat ik mijn zonden moet beleven, maar die zegt dat ik zondaar ben. De boodschap is: Bekeert u (dat is: keer u af van uw zondige weg), en gelooft het evangelie (dat is: geloof in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden).
Ik heb heel wat radicaliteit gehoord, de afgelopen dagen.Oude Paden schreef:Er is geen radicaliteit meer vanaf de kansels.
welbehagen, souvereiniteit, vrijvallende genade, vernedering van het hart, ootmoed, vijandschap tegen God, onwillig en onmachtig, eeuwige ondergang, schuld eigenen, enz .................ach allemaal gezelschapstermen...........
Ik heb geen gezelschapstermen gehoord, de afgelopen dagen.
Kan dat?
Ja!
Juist! In bepaalde kringen is men tegenwoordig vooral bezig met de leer, maar de praktijk van het geloof komt niet of nauwelijks meer aan bod. Men is vooral bezig de gelederen te sluiten, en wie anders denkt (c.q. zelf nadenkt) kan beter opkrassen.memento schreef:Echter, ik ben ook bang voor een prediking die niets anders doet dan vertellen 'hoe God Zijn volk bekeerd'. Het evangelie hoort een verkondiging, een proclamatie, een oproep te zijn van de waarheid. Die niet verteld hoe ik geloven moet, maar dat ik geloven moet.
Dezer dagen, dankzij een belijdenisdienst in onze vroegere kerk, nog weer eens gehoord: Christus wordt niet genoemd, er wordt geen evangelie gepredikt. Jongeren doen belijdenis van de leer, vooral niet van het geloof. En die leer, die mocht maar eens vruchten afwerpen tot geloof. En zo blijft men afwachten en beschouwen.
Radicaliteit is inderdaad belangrijk... actief christen zijn.. dat uitstralen... getuigen van Gods liefde... niet tussen je kerkmuurtjes dat doen en verder niet of nauwelijks.Oude Paden schreef:Wat ik zo graag terug zou zien in onze reformatorische gezindthe is radicaliteit.
Zowel de radicaliteit van de zonde als die van de genade.
We zijn zondeslaven en onwilligge en onmachtige verloren mensen zoals we op de wereld komen.
We gaan uit onzelf echt Christus niet zoeken. We hebben hem totaal niet nodig. We zullen moeten gaan zien dat we iedere zucht die we hebben er een naar de wereld is.
Maar ook dat we heel godsdienstig kunnen zijn, erkennen dat we zondaar zijn, en daarom rechten laten gelden op Jezus verzoenend bloed.
Zondaar voelen is waqt anders dan zondaar voor GOD zijn!
De enorme scheiding inleven die er tussen de mens en God is. De onoverbrugbare kloof inleven.
Het "ik ellendig mens"inleven, is wat anders dan zeggen: ik ben een zondaar dat is een feit, en nu de boodachap van genade want die is er voor zondaren.
Maar ook de radicale boodchap van genade. Vopr een Godsverzaker, nmoordenaar, sabbatsschender is aan het recht voldaan. God heeft niet een ieder verdelgd, maar heeft nog genade bewezen in het verkiezen van mensen om zich in te verheerlijken. Wij zijn maar stofjes in Gods oog. We hebben met al ons beredeneer over hoe we bekeerd worden geen spetter recht op de hemel. God bepaald en is soeverein. Maar hoe groot is dan ook het wonder als ik dat ben die de Heere trekt!
En ook de boodschap dat we rechtvaardig verloren gaan. Want we zoeken echt Gods eer niet. Ook als we denken dat we al een heel eind op weg zijn. We komen op voor onzelf inplaats dat we ons alles onwaardig achten.
Ondervinding is zo langzamerhand belachelijk aan het worden.
De vraag die ik mezelf wel eens stel is deze.
Als ik de beschrijvingen van al de predikanten (ongeacht Hervormd, Chr. Ger. GG of i.d.) en begenadigde mensen nalees van de hele vorige eeuw en ik leg die naast veel refoforummers, dan is er een onderscheid wijder dan de oceaan.
Werkt God echt anders anno 2006?
Maar de radicaliteit die jij beschrijft vind ik droevig. Het gaat 20 regels over dat we verloren gaan en 1 regel gaat over dat het een wonder is als wij daarvan verlost worden door Hem. Die balans past totaal niet bij de bijbelse radicaliteit. Er moet veel meer klinken hoe we gered kunnen worden, het evangelie, de blijde boodschap van onze radicale Verlosser... die mensen oproep om radicaal te zijn en daarvoor ook alles gaf en alles wil geven.
Jongeren komen niet naar de kerk om alleen te horen hoe zondig ze zijn en dat ze moeten wachten en mogen hopen op een wonder... Ze willen antwoord op de vraag: Wat moeten we doen om behouden te worden. De bijbel geeft gewoon een helder antwoord op die vraag... tegenwoordig klinkt dat antwoord niet meer in de kerken maar wordt er gepreekt dat je zondig bent en terecht verloren gaat...
Met zo'n droevige boodschap zou ik ook niet met plezier naar zo'n kerk gaan... zeker, het is goed dat we onze ellendige staat leren kennen en daar mag zeker ook op gewezen worden... maar het mag er veel meer gaan over Christus, die stierf om ons te redden van de zonde, onze enige troost in leven en sterven.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Dat gevoel had ik nu ook.Afgewezen schreef:Ik denk toch dat de vragen die Oude Paden stelt, zo gek nog niet zijn.
Ik las in het RD (!) over twee jongeren die belijdenis gingen doen en in wat ze daarvan vertelden, miste ik toch het element 'bekering'.
Zo krijg ik ook een wat vreemd gevoel bij jongeren die ineens tot de ontdekking komen dat ze vroeger ook al geloofden, maar toen nooit zekerheid hadden, want dat mocht niet van de kerk en zo. Misschien generaliseer ik een beetje, maar ik heb het idee dat de bevindelijke kerken in een klimaat komen dat niet ver meer van het klimaat van de Gereformeerde Kerken van enige decennia geleden vandaan ligt: we zijn allemaal gelovig, we hebben allemaal een 'relatie' met God en over bekering moet je het maar niet meer hebben; alleen nog maar over de dagelijkse bekering.
Om maar niet te spreken over hen die de mond vol hebben over het verbond en die denken dat er geen verstandsgeloof bestaat.
Over geloven horen we veel, maar wedergeboorte??
Waar praat jij meer over, MBE: het moment dat je geboren werd of de (vele) jaren daarna met al hun blijdschap en zorgen?
Moeten we niet alles in proporties zien?
Wat het "afmaken" betreft: Het staat mij gewoon tegen als iemand hier net nieuw komt en met hele grote woorden anderen de geestelijk maat gaat nemen. Als hij dan vervolgens op een serieuze vraag van mij over het verbond 2x een ontwijkend antwoord geeft en daarbij een kerkelijke leer aan blijkt te hangen die afwijkt van onze formulieren, is dan de wedervraag (!) naar iemands reformatorische identiteit niet gewettigd?
Moeten we niet alles in proporties zien?
Wat het "afmaken" betreft: Het staat mij gewoon tegen als iemand hier net nieuw komt en met hele grote woorden anderen de geestelijk maat gaat nemen. Als hij dan vervolgens op een serieuze vraag van mij over het verbond 2x een ontwijkend antwoord geeft en daarbij een kerkelijke leer aan blijkt te hangen die afwijkt van onze formulieren, is dan de wedervraag (!) naar iemands reformatorische identiteit niet gewettigd?
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
Hier kan ik (bijna) volledig achterstaan.memento schreef:Oude Paden, ik ben het met je eens. Ik mis binnen onze gezinnen zowel het evenwicht, als de radicaliteit.
Ik ben bang voor elkaar een geloof aanpraten, wat geen grond heeft. De beleving van zonde en nameloos diepe schuld zijn elementen die in een ware bekering thuishoren (en dat vind je bij alle oudvaders/puriteinen).
Echter, ik ben ook bang voor een prediking die niets anders doet dan vertellen 'hoe God Zijn volk bekeerd'. Het evangelie hoort een verkondiging, een proclamatie, een oproep te zijn van de waarheid. Die niet verteld hoe ik geloven moet, maar dat ik geloven moet. Die niet verteld dat ik mijn zonden moet beleven, maar die zegt dat ik zondaar ben. De boodschap is: Bekeert u (dat is: keer u af van uw zondige weg), en gelooft het evangelie (dat is: geloof in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden).
De boodschap:
Gods vloek vanwege erfschuld en dadelijke schuld
Gods eis die Hij handhaaft om weder te keren tot God
De mens zijn onwilligheid/onmachtigheid om terug te keren
Gods genadegift die hij door wedergeboorte in het hart werkt
Gods straf als de mens doorzondigt en zich niet bekeert
PS: Uiteraard zegt de boodschap ons dat we zondaar zijn. maar dit werkt uit dat we het zondaar zijn beleven. En die beleving van zondaar zijn zal getoetst moeten worden aan Gods Woord. Ik heb al in een ander topic aangegeven dat zichzelf als zondaar zien of zichzelf als zondaar kennen heel verschillend is. Een predikant heeft dat te onderzoeken.
Kun je wat je stelt in dat PS handen en voeten geven? Hoe ga je meten dat iemand het "inleeft volgens Gods Woord" of "niet inleeft volgens Gods Woord". Volgen mij geeft de Bijbel heel andere meetpunten aan. En erkent al die tussenstanden niet. Dat 'inleven' van jou noemt de Bijbel 'ongeloof'. Daar komt een mens ook nergens mee.
Een predikant heeft dat niet te onderzoeken. Een predikant heeft het evangelie te prediken.
Een predikant heeft dat niet te onderzoeken. Een predikant heeft het evangelie te prediken.
Memento, MBE, Oude Paden, etc. Wat bedoelen jullie met 'tegenwoordig'?
Het begint een beetje luchtfietserij te worden op deze manier. Je kan veel zeggen van bijv. de prediking van ds Van Vlastuin (een van de sprekers op de Appèldag van het SRA), maar niet dat deze niet radicaal is.
Maar goed, deze discussie lijkt weinig vooruitgang te boeken. De stellingen zijn betrokken. Iets in algemene zin negatief benaderen is natuurlijk niet zo moeilijk.
Het begint een beetje luchtfietserij te worden op deze manier. Je kan veel zeggen van bijv. de prediking van ds Van Vlastuin (een van de sprekers op de Appèldag van het SRA), maar niet dat deze niet radicaal is.
Maar goed, deze discussie lijkt weinig vooruitgang te boeken. De stellingen zijn betrokken. Iets in algemene zin negatief benaderen is natuurlijk niet zo moeilijk.