Nee, maar het eerste stuk van de terugweg was ik nauwelijks in staat de auto te besturen en te bedienen.Miscanthus schreef:Tja, dat zou zo kunnen zijn: dat je je vreemdelingschap moet inleven....?Houthakker schreef: Ook weet ik nog hoe ik me voelde, maar daarover zal ik niet schrijven.
Groet,
Houthakker.
Die oproep was een antwoord op de vraag: "wat moet ik doen om zalig te worden?" Waar zulke vragen leven, behoort dit het enige juiste antwoord te zijn.Afgewezen schreef:....Kijk, we kunnen het natuurlijk wel na willen doen en net als Paulus tegen de stokbewaarder, tegen iemand zeggen 'geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden', maar laten we eerlijk zijn, in de meeste gevallen 'werkt' het dan niet. Kennelijk maakt het toch verschil in welke situatie zoiets gezegd wordt.
Oprechte posting, Afgewezen, helaas heb ik ook meer vragen dan antwoorden....Afgewezen schreef:Er was en is veel ontsporing wat het gezelschapsleven betreft. Vooral geestelijke hoogmoed is een groot kwaad dat daar gemakkelijk tot uiting kan komen. Daar hoeven we echt niet dierbaar over te doen.
Ik heb zelf op dat gebied ook rare dingen meegemaakt, die ik verder niet zal vermelden. 't Heeft mij heel kritisch gemaakt.
Maar het gaat mij om het goud dat tussen al dat stof zit, zoals memento dat ook met zoveel woorden aangaf. Voor dat goud, ga ik, om het zo maar eens te zeggen.
Wat Marnix zei, is iets wat mij ook nogal eens bezighoudt: hoe komt het dat in de Bijbel, maar ook tijdens opwekkingen, bekeringen zoveel sneller verlopen dan zoals in 'onze' kringen (sta mij dit woord toe)? Komt dat doordat de Geest minder krachtig doorwerkt?
Kijk, we kunnen het natuurlijk wel na willen doen en net als Paulus tegen de stokbewaarder, tegen iemand zeggen 'geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden', maar laten we eerlijk zijn, in de meeste gevallen 'werkt' het dan niet. Kennelijk maakt het toch verschil in welke situatie zoiets gezegd wordt.
Tja, dit soort mensen kunnen geweldig op je gemoed werken als je er gevoelig voor bent. Jij bent er blijkbaar gevoelig voor en was totaal van streek in bovengenoemde quote.Houthakker schreef:Nee, maar het eerste stuk van de terugweg was ik nauwelijks in staat de auto te besturen en te bedienen.
Zodanig was ik innerlijk wel van streek.
Mwha...Breekijzertje schreef:Tja, dit soort mensen kunnen geweldig op je gemoed werken als je er gevoelig voor bent. Jij bent er blijkbaar gevoelig voor en was totaal van streek in bovengenoemde quote.Houthakker schreef:Nee, maar het eerste stuk van de terugweg was ik nauwelijks in staat de auto te besturen en te bedienen.
Zodanig was ik innerlijk wel van streek.
Dit doet mij denken aan sekten waar mensen je ook helemaal afhankelijk van hen kunnen maken.
Wegblijven uit deze kringen is het advies!
Oké, dat begrijp ik. Ik weet dat er veel misstanden zijn. Er zijn mensen die het beter weten dan een ander en alleen bekeerd zijn en alles, wat niet volgens bepaalde weggetjes verlopen is, afkeuren.memento schreef:Lydianne, het gaat hier niet zozeer om de taal uit het gedicht wat jij noemt, want ik geloof dat Gods kinderen ook dat vandaag de dag nog kunnen beamen. Het gaat hier om de zgn. 'gezelschapstaal', waarvan vele uitspraken losgekoppeld van de bevinding die eraan ten grondslag ligt, een leven is gaan leiden. Ja, soms zelfs gebruikt wordt om pas beginnend leven eens lekker de grond in te trappen....Het is een beetje een uitstapje in de discussie. Maar dit gedicht moeten toch al Gods kinderen kunnen verstaan? Degene die dit gedicht werkelijk mag zingen, is toch onuitsprekelijk gelukkig? Dan moet dat toch overgenomen kunnen worden zonder allerlei discussie over verschillen tussen vroeger en nu? God verandert toch niet? Dan begrijpt Gods kind van nu toch deze taal van vroeger?
Het gaat er niet om of het voor ons gevoel werkt.... Daarnaast creeer je dan heel makkelijk een vicieuze cirkel, waarbij echt geloven steeds moeilijker wordt gemaakt, en er allerlei criteria bijkomen, die er niet bijhoren. Als bovenstaande namelijk gangbaar wordt, gaat dat mensen ook beinvloeden. Wat als Filippus tegen de kamerling had gezegd: Tja, om zalig te worden moet je nu gewoon geduld hebben, en dan komt het over enkele of enkele tientallen jaren wel? Of wat als Filippus had gezegd: Meestal duurt dat wel heel lang, dan had hij zich daar ook op kunnen instellen... En als een hele langzame bekering een trend wordt, iets gewoons, kijken mensen vaak al snel heel kritisch naar iemand bij wie daar geen decennia overheen gaan.Afgewezen schreef:Er was en is veel ontsporing wat het gezelschapsleven betreft. Vooral geestelijke hoogmoed is een groot kwaad dat daar gemakkelijk tot uiting kan komen. Daar hoeven we echt niet dierbaar over te doen.
Ik heb zelf op dat gebied ook rare dingen meegemaakt, die ik verder niet zal vermelden. 't Heeft mij heel kritisch gemaakt.
Maar het gaat mij om het goud dat tussen al dat stof zit, zoals memento dat ook met zoveel woorden aangaf. Voor dat goud ga ik, om het zo maar eens te zeggen.
Wat Marnix zei, is iets wat mij ook nogal eens bezighoudt: hoe komt het dat in de Bijbel, maar ook tijdens opwekkingen, bekeringen zoveel sneller verlopen dan zoals in 'onze' kringen (sta mij dit woord toe)? Komt dat doordat de Geest minder krachtig doorwerkt?
Kijk, we kunnen het natuurlijk wel na willen doen en net als Paulus tegen de stokbewaarder, tegen iemand zeggen 'geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden', maar laten we eerlijk zijn, in de meeste gevallen 'werkt' het dan niet. Kennelijk maakt het toch verschil in welke situatie zoiets gezegd wordt.
Voor ons gevoel...? Daar heb ik het toch niet over?Het gaat er niet om of het voor ons gevoel werkt....
Well, we moeten natuurlijk blijven zeggen tegen een zoekende dat hij geloven moet, ondanks dat hij 'er niets mee kan'. Maar hij gelooft pas als God hem dat geeft, dan zal hij zowel verstandelijk als naar zijn gevoel weten wat, dat, en waarin hij gelooft...Afgewezen schreef:Voor ons gevoel...? Daar heb ik het toch niet over?Het gaat er niet om of het voor ons gevoel werkt....
Als iemand werkelijk zoekende is, en je zegt tegen hem dat hij geloven moet, tien tegen één zegt hij dan: ja, dat weet ik, maar hoe doe ik dat? Je kunt hem dan wel iets aan gaan praten, maar dat werkt dus niet. De stokbewaarders was echt blij, omdat hij was verlost, hij was een nieuwe wereld binnengegaan, kortom, hij was tot geloof gekomen.
Nou ja!we moeten natuurlijk blijven zeggen tegen een zoekende dat hij geloven moet, ondanks dat hij 'er niets mee kan'.
Afgewezen schreef:Voor ons gevoel...? Daar heb ik het toch niet over?Het gaat er niet om of het voor ons gevoel werkt....
Als iemand werkelijk zoekende is, en je zegt tegen hem dat hij geloven moet, tien tegen één zegt hij dan: ja, dat weet ik, maar hoe doe ik dat? Je kunt hem dan wel iets aan gaan praten, maar dat werkt dus niet. De stokbewaarder was echt blij, omdat hij was verlost, hij was een nieuwe wereld binnengegaan, kortom, hij was tot geloof gekomen.
Tja, sorry dat ik het bot zeg, maar ik zie dit als verdraaiing van de waarheid.... er wordt teveel gefocust op het "niets kunnen" terwijl de apostelen dit juist helemaal niet doen. Sterker nog, de hele lijn van de bijbel is een oproep om te geloven, de bijbel geeft ook aan dat God daarin moet werken.... maar ontkent nergens dat mensen die keuze kunnen maken.... Opnieuw lijkt alle menselijke verantwoordelijkheid weggestreept te worden.Well, we moeten natuurlijk blijven zeggen tegen een zoekende dat hij geloven moet, ondanks dat hij 'er niets mee kan'. Maar hij gelooft pas als God hem dat geeft, dan zal hij zowel verstandelijk als naar zijn gevoel weten wat, dat, en waarin hij gelooft...
