Hypercalvinisme

[MV]

Afgewezen:

Inderdaad klinisch. Het lijkt mij een vraag die je in feite niet kunt stellen. Je gaat dan ‘roeren’ in de diepste geheimenissen van het werk van de Geest. ‘De Geest blaast waarheen Hij wil… “, hoor ik nogal eens citeren op dit forum. Nu, precies.
Als de tollenaar in de tempel staat, als de verloren zoon terugkeert, als de Moorman het boek Jesaja leest, etc., zijn dat gerechtvaardigde mensen, die in blijde geloofsverzekerdheid leven? Ik dacht het niet. Zijn het ‘dode’ mensen, die niets van het werk van de Geest kennen? Ik dacht het niet.
Hoe komen we hier 'uit'? Niet met een preciese formule of een sluitend systeem. En dat moeten we ook niet willen, denk ik.

Een gerechtvaardigd mens is levend Afgewezen. Iemand die niet gerechtvaardigd is, is een dode.

Gelukkig wil jij de ambten van Christus niet uiteenrafelen zoals zovelen vandaag de dag. God is een Drie-Enig God. Mensen die niets anders dan God scheiden in het verzoenend werk, moeten het credo nog eens goed nalezen.

Als God komt met het zwaard van de wet en de mens dodelijk doorwondt, dan is datzelfde zwaard gedoopt in het bloed van Christus. Hij doorwondt en geneest. De Wet dood, het Evangelie maakt levend. De Wet vervloekt en het Evangelie zegent.

Ben je de stelling toegedaan: Geen leven voor de rechtvaardigmaking?

[ndonselaar]

Een gerechtvaardigd mens is levend Afgewezen. Iemand die niet gerechtvaardigd is, is een dode.

Waarmee je niet ingaat op wat ik schrijf over de tollenaar, de Moorman etc. Op de een of andere manier werkt jouw formule toch niet helemaal...

Waarom werkt mijn formule niet? Van de Moorman is bekend dat hij geloofde. Hij antwoordde toch bevestigend op die vraag van Filippus? Welnu de Schrift dat God de mens rechtvaardigd door het geloof.

Zijn gang naar de tempel kan evengoed verklaart worden uit het feit dat hij een 'godfearer' was. Die waren er veel in die dagen. Waarschijnlijk was ook Lydia zo'n godvrezende. Zij beleden veel van het joodse geloof, maar niet alles. Ze waren niet gedoopt met de proselietendoop, etc.

[Leonius]

We hebben het hier niet "slechts" over een ambt, we hebben het hier over God en mens, Christus Jezus, de middelaar tussen God en de mensen.
Christus is alles.

Christus is zeker alles. Maar niet alles word op één dag geleerd...

Maar je krijgt wel alles op 1 dag.

Is het probleem niet opgelost als we gewoon laten staan dat er een opwas is in de kennis en genade van onze Heere Jezus Christus?

Kennelijk niet....... :|

[MV]

Nogmaals, Zijn werk is wel toegepast in de wedergeboorte, alleen nog niet geopenbaard aan de ziel

Kun je dit vanuit de Bijbel beargumenteren?

Ik wees al op de dicipelen die Christus als priester nog niet kenden.
Toch waren zij in Christus geborgen van Gods zeide, anders konden ze geen gemeenschap beoefenen met God

[volgeling]

Halen we onze beleving van de heilsorde en dat wat God aan ons doet niet te veel door elkaar? Ik doel op de zgn. ordo salutis. Het gaat dan om de volgorde van dogma's als roeping, wedergeboorte, bekering, zondekennis, berouw, geloof, rechtvaardiging, heiligmaking etc. Je kunt daar allerlei uitspraken over doen, maar al deze uitspraken doe je altijd vanuit een bepaald perspectief.

Om een tweetal voorbeelden te noemen:

Zoals een mens het kan beleven: roeping, zondekennis, berouw, geloof in Jezus Christus, rechtvaardiging, heiligmaking.

Maar proberen we te begrijpen wat God aan deze mens doet, dan zou de volgorde zo zijn: roeping, wedergeboorte, geloof, rechtvaardiging, zondekennis, berouw, bekering, heiligmaking

Ik wil me niet vastpinnen op één volgorde. Het is mijns inziens belangrijker in te zien wat God allemaal doet, dan vast te stellen in welke volgorde God dat allemaal doet. Aan de andere kant is het wel leerzaam om te zien hoe iemand hier over denkt en waarom.

Overigens: als ik het heb over een volgorde dan zegt dat niets over het tijdsbestek waarin deze zaken plaatsvinden. Alleen de heiligmaking is wat dat betreft volkomen duidelijk: dat proces duurt je hele leven.

[Miscanthus]

Nogmaals, Zijn werk is wel toegepast in de wedergeboorte, alleen nog niet geopenbaard aan de ziel

Kun je dit vanuit de Bijbel beargumenteren?

Ik wees al op de dicipelen die Christus als priester nog niet kenden.
Toch waren zij in Christus geborgen van Gods zeide, anders konden ze geen gemeenschap beoefenen met God

Ohelp,
daar komt de standenleer weer om de hoek kijken. Ik dacht dat ze daar in de GGiN niks mee hadden.....
Ik verwijs je naar een topic daarover, want ik heb hier nu geen zin in....

[ndonselaar]

MV,

Voordat we hier een Pauwiaanse discussie krijgen wil ik even wat definities geven.

God rechtvaardigd de mens door het geloof. Het gaat niet om de mate van het geloof, wel om het ware geloof.
Rechtvaardiging vind plaats door de eerste geloofsdaad. Ik zie de rechtvaardiging niet als de 'verzegeling' of een 'nadere weldaad'.

[ndonselaar]

... en dus géén leven voor de rechtvaardigmaking.

[memento]

God rechtvaardigd de mens door het geloof. Het gaat niet om de mate van het geloof, wel om het ware geloof.
Rechtvaardiging vind plaats door de eerste geloofsdaad. Ik zie de rechtvaardiging niet als de 'verzegeling' of een 'nadere weldaad'.

Niek, spreek je over de rechtvaardiging als een feit, of de rechtvaardiging voor het gevoel/voor de beleving?

Niek, zou je ook in willen gaan op mn vorige vraag aan je?

[MV]

Nogmaals, Zijn werk is wel toegepast in de wedergeboorte, alleen nog niet geopenbaard aan de ziel

Kun je dit vanuit de Bijbel beargumenteren?

Ik wees al op de dicipelen die Christus als priester nog niet kenden.
Toch waren zij in Christus geborgen van Gods zeide, anders konden ze geen gemeenschap beoefenen met God

Ohelp,
daar komt de standenleer weer om de hoek kijken. Ik dacht dat ze daar in de GGiN niks mee hadden.....
Ik verwijs je naar een topic daarover, want ik heb hier nu geen zin in....

Standenleer heeft wel een plaats in de GGiN

[Miscanthus]

God rechtvaardigd de mens door het geloof. Het gaat niet om de mate van het geloof, wel om het ware geloof.
Rechtvaardiging vind plaats door de eerste geloofsdaad. Ik zie de rechtvaardiging niet als de 'verzegeling' of een 'nadere weldaad'.

Niek, spreek je over de rechtvaardiging als een feit, of de rechtvaardiging voor het gevoel/voor de beleving?

Niek, zou je ook in willen gaan op mn vorige vraag aan je?

Volgens mij is er ook geen leven voor de rechtvaardigmaking omdat we dood zijn als we niet gerechtvaardigd zijn en omdat we alleen gerechtvaardigd worden door het geloof in Christus. In Hem valt en komt alles samen.

ter illustratie een meditatie van iemand die er blijkbaar ook zo over denkt:

Jes 44:22 Ik delg uw overtredingen uit als een nevel, en uw zonden als een wolk;

Daar is een nevel die op een zomermorgen over de velden ligt. Maar als de zon opgaat, is hij binnen enkele minuten verdwenen. Niemand weet hoe en waarheen, maar hij is weg, er is niets meer van te zien.
’s Morgens een bewolkte lucht, maar ’s middags een heldere hemel, er is geen wolkje meer te zien. Zo is het wonder van Gods schuldvergeving. Wanneer God de zonde uitdelgt, is de zonde weg, zo absoluut weg, dat er niets meer van te zien is.
Verdrietig dat geen waarheid zo weinig geloofd wordt als de waarheid van Jesaja 44:22.
Daarom is er zo weinig rust en zekerheid, zo weinig licht en blijdschap, maar is er de nevel van onze overtredingen en de wolk van onze zonden, die een schaduw werpen over ons leven.
Toch spreekt Jesaja 44:22 de waarheid Gods.
Der fout is, dat wij God niet op Zijn Woord geloven.
God geloven op Zijn Woord wil voor mij zeggen, dat Jesaja 44:22 Gods Woord mij en u is. Dat dit getuigenis Gods Woord voor u is.
Hij gelooft God op zijn woord, die in de uitdelging van al zijn overtredingen en zonden gelooft. Wie het zo niet vasthoudt, gelooft niet in Gods Woord, al neemt hij alles voor waar aan, wat in de Bijbel staat.

[ndonselaar]

Excuses Memento,

Ik had je vraag gemist. De postings gaan blijkbaar erg snel.

Bedoel je daarmee dat de mens vanaf het moment dat het zijn zonde ziet, zicht heeft op Christus als Zaligmaker? Of bedoel je daarmee dat het vanaf het moment dat het zijn zonde ziet, er in zijn ziel een 'droefheid naar God' komt, wat zijn ziel uitdrijft naar God, ondanks zijn eigen schuld? In het geval van het laatste, ben ik het met je eens...

Memento als God de mens doorwondt met het zwaard van Zijn Geest komt er een 'droefheid naar God'. Deze droefheid naar God doet hem of haar uitdrijven naar God én dus naar Christus. Naar Hem gaat zijn of haar verlangen uit. Ik ben het met Koelman eens dat al het schrijven over die toe-eigening de mensen verwart. Het gaat erom of wij in Hem geloven. Geloven wij dat Hij is een volkomen Zaligmaker. Geloven wij dat wij verdoemelijk staan voor God en niets, maar dan ook niets meer verdiend hebben én geloven wij dat er in Hem een volheid is, zo groot en diep dat al waren er duizend werelden, ja al droegen wij de zonde van de gehele wereld, in Hem is een volkomen verlossing. De Schrift zegt: een ieder die de Heere Jezus niet liefheeft, die zij vervloekt, Maranatha.

[Afgewezen]

Waarom werkt mijn formule niet? Van de Moorman is bekend dat hij geloofde. Hij antwoordde toch bevestigend op die vraag van Filippus? Welnu de Schrift dat God de mens rechtvaardigd door het geloof.

Zijn gang naar de tempel kan evengoed verklaart worden uit het feit dat hij een 'godfearer' was. Die waren er veel in die dagen. Waarschijnlijk was ook Lydia zo'n godvrezende. Zij beleden veel van het joodse geloof, maar niet alles. Ze waren niet gedoopt met de proselietendoop, etc.

Zo maak je je er wel erg gemakkelijk van af. Het gaat om de Moorman zoals hij was vóór hij Filippus ontmoette. Calvijn schrijft erover in zijn Institutie, als hij het heeft over het feit dat alle beloften in Christus bevestigd en vervuld worden en dat wij daarom op Hem de ogen moeten slaan. Maar “hiertegen strijden enige voorbeelden”, zegt Calvijn. En dan noemt hij verscheidene voorbeelden (Naäman, Cornelius de hoofdman) en ook de Moorman. “Evenzo staat het met de kamerheer, tot wie Filippus gebracht werd, die zich niet de moeite en kosten van een lange en moeilijke reis om te aanbidden zou getroost hebben, wanneer hij niet met enig geloof toegerust was (Hand. 8:27 e.v.). Toch zien we, hoe hij, door Filippus ondervraagd, zijn onkunde aangaande de Middelaar verraadt. En ik erken wel, dat hun geloof in zeker opzicht ingehuld is geweest, niet slechts wat de Persoon van Christus betreft, maar ook wat aangaat Zijn kracht en het ambt, Hem door de Vader opgelegd. Intussen is het zeker, dat zij beginselen gehad hebben, die een zekere smaak, zij het een geringe, van Christus schonken. En dit moet niet iets ongehoords schijnen: want de kamerheer zou zich niet uit een ver land naar Jeruzalem tot een onbekende God gespoed hebben (…).” De cursiveringen zijn van mij, Afg.

[Miscanthus]

Waarom werkt mijn formule niet? Van de Moorman is bekend dat hij geloofde. Hij antwoordde toch bevestigend op die vraag van Filippus? Welnu de Schrift dat God de mens rechtvaardigd door het geloof.

Zijn gang naar de tempel kan evengoed verklaart worden uit het feit dat hij een 'godfearer' was. Die waren er veel in die dagen. Waarschijnlijk was ook Lydia zo'n godvrezende. Zij beleden veel van het joodse geloof, maar niet alles. Ze waren niet gedoopt met de proselietendoop, etc.

Zo maak je je er wel erg gemakkelijk van af. Het gaat om de Moorman zoals hij was vóór hij Filippus ontmoette. Calvijn schrijft erover in zijn Institutie, als hij het heeft over het feit dat alle beloften in Christus bevestigd en vervuld worden en dat wij daarom op Hem de ogen moeten slaan. Maar “hiertegen strijden enige voorbeelden”, zegt Calvijn. En dan noemt hij verscheidene voorbeelden (Naäman, Cornelius de hoofdman) en ook de Moorman. “Evenzo staat het met de kamerheer, tot wie Filippus gebracht werd, die zich niet de moeite en kosten van een lange en moeilijke reis om te aanbidden zou getroost hebben, wanneer hij niet met enig geloof toegerust was (Hand. 8:27 e.v.). Toch zien we, hoe hij, door Filippus ondervraagd, zijn onkunde aangaande de Middelaar verraadt. En ik erken wel, dat hun geloof in zeker opzicht ingehuld is geweest, niet slechts wat de Persoon van Christus betreft, maar ook wat aangaat Zijn kracht en het ambt, Hem door de Vader opgelegd. Intussen is het zeker, dat zij beginselen gehad hebben, die een zekere smaak, zij het een geringe, van Christus schonken. En dit moet niet iets ongehoords schijnen: want de kamerheer zou zich niet uit een ver land naar Jeruzalem tot een onbekende God gespoed hebben (…).” De cursiveringen zijn van mij, Afg.

Hij was dus een Godfearer?
Ook hier geldt: wie tot God komt, moet geloven dat Hij is, en een beloner is dergenen die Hem zoeken.

[memento]

De commentator John Gill (Strict baptist!), Matthew Henry en Calvijn spreken over de Moorman als één die geloofde in de God van Israël, misschien wel een proseliet*.

* De kanttekeningen vermelden dat hij een gesnedene was (waardoor hij geen proseliet zou kunnen worden), Gill verklaard zeer aannemelijk dat eneuch niet inhield dat iemand een gesnedene was, maar dat dit een ambtstitel was. De Septuagint vertaald dat Naäman ook een eneuch was, terwijl we van Naäman weten dat hij getrouwd was, waardoor het niet aannemelijk is dat hij een gesnedene was.