Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
Als je bedoelt de ligging; tja; ik denk dat wel duidelijk is dat ik ervan overtuigd ben dat de leer in de lijn van de Erskines etc met een ruim aanbod van genade; de Bijbelse leer is. Prediking in die lijn binnen de GG voel ik me het meest bij thuis.
Je hoeft verder ook geen namen te noemen. Het was me duidelijk!
Ik heb toch nog een paar opmerkingen bij de laatste twee stukken die je schreef. Het redeneren over het feit dat God Zijn belofte zeker vervult
lijkt me een afleidingsmanoeuvre. Zo zie je de beloften alleen als voorspellingen, die zeker uit komen. Dan zijn de geadresseerden alleen de uitverkorenen. In dat geval is er voor iemand, die God zoekt geen pleitgrond. Ik word moe van al dat geredeneer. Als ieder, die over de beloften schrijft ze ook echt zou geloven was er geen discussie meer over nodig. In die visie van de beloften alleen voor de uitverkorenen is er geen plaats voor het ongeloof als schuld.
Niemand heeft mij ooit duidelijk kunnen maken dat er verschil bestaat tussen de beloften van het verbond en de beloften van het evangelie.
Zou je dat eens willen doen (uitvoerig)?
Laat ik eerst zeggen dat ik nog steeds niet thuis ben in evangeliebeloften of verbondsbeloften.
Wel weet ik een verschil: de evangeliebeloften worden vervuld en hebben een voorwaarde: Geloof en bekeer u.
Duidelijk valt dat te zien in "Die tot Mij komt (voorwaarde van geloof)) zal Ik geenszins uitwerpen (belofte van zaligheid).
De belofte van een nieuw hart en een nieuwe geest in het binnenste van ons (uit Ezechiel 36:26) is onvoorwaardelijk en daarom een belofte van het verbond.
Het redeneren over het feit dat God Zijn belofte zeker vervult lijkt me een afleidingsmanoeuvre. Zo zie je de beloften alleen als voorspellingen, die zeker uit komen. Dan zijn de geadresseerden alleen de uitverkorenen. In dat geval is er voor iemand, die God zoekt geen pleitgrond."
Je kunt met deze redenatie tot geen andere conclusie komen.
Toch...als God iets belooft, dan zal Hij het ook doen. Alleen de beloften die een gedoopte krijgt in de doop worden enkel vervuld in de weg van geloof en bekering. En de gedoopte kan pleiten op het verbond Gods en alle weldaden daarvan die hem beloofd zijn. God heeft daarin Zijn gewilligheid om de gedoopte zalig te maken betoond.
Persooonlijk zie Gods beloften als voorspellingen die zeker vervuld worden. Anders ga je twijfelen aan de betrouwbaarheid van Gods beloften en dus aan God Zelf.
Ik denk dat het het beste is als we accepteren dat er twee meningen zijn:
1. Het doopformulier, de catechismus en de NGB en de DL - de drieverbondenleer.
2. De Westminsterconfessie en de schorse verbondsleer.
Als het aanbod van genade maar echt gepreekt wordt, maakt het ten diepste
niet zoveel uit.
Heb je het boek van Brakel over het genadeverbond al eens gelezen?
Wat zou je willen dat ze zeggen over het boek? Wat denk je dat ze zullen zeggen? En waarom moeten ze iets zeggen over het boek?
Ook lijkt het me niet zozeer stichtend om oude koeien uit de sloot te halen rond het voor de kringen van de Gereformeerde Gemeenten beruchte jaar 1953.
Ik denk dat ze wel zeker uitspraken moeten doen over het boek. Zeker in het licht van de samensprekingen die op dit moment weer begonnen zijn met de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.
Ook herroept ds. C. Harinck zijn mening over de schorsing van ds. Kok ten opzichte van zijn eerder boek over de Schotse Verbondsleer. In dat boek zei hij dat ds. Kok op bijbelse gronden was geschorst. Hij moest dat toendertijd echter zeggen onder druk van zijn collega's. Gelukkig laat hij zich daar nu niet meer toe "overhalen".
Hierbij post ik een recensie van het boek uit het landelijke tijdschrift van de CSFR: De Civitate. Het is geschreven door Martijn van Iwaarden en onderstreept nogmaals waarom de Gereformeerde Gemeenten dit boek niet onbeantwoord kunnen laten.
Recensie:
De prediking van het Evangelie
Ds. C. Harinck
Het is niet de eerste publicatie van ds. Harinck. In de loop der jaren heeft ds. Harinck steeds weer boeken uitgegeven over verschillende onderwerpen. Gevoelige onderwerpen worden door hem niet gemeden. Zo schreef hij een boek over de toeleidende weg tot Christus, waarin hij duidelijk stelling neemt tegen uitspraken als "de weg van de Borg is de weg van de Kerk." Ook zijn nieuwe studie over het aanbod van genade heeft een onderwerp wat nogal gevoelig ligt in de Gereformeerde Gemeenten. Een onderwerp waarover in de gemeenten ook nu veel vragen leven. Ds. Harinck ziet het als zijn taak om middels een grondige en uitgebreide studie in te gaan op de plaats van het aanbod van genade in de prediking. Uiteindelijk draait het in zijn boek uit op een bespreking van de strijd die in de Gereformeerde Gemeenten gevoerd is rond het aanbod van genade op de synodes van 1950 en 1953. Hij zet dit alles in het licht van de gereformeerde traditie.
De strijd om het aanbod van genade is een verhaal zonder eind, zo lijkt het. De studie van ds. Harinck geeft aan dat er in iedere tijd weer dezelfde strijd is gevoerd. Hij begint met een algemene uiteenzetting van de prediking en het algemeen aanbod van genade dat tot allen komt. Het spreken over aanbieden van de genade is in de gereformeerde traditie gebruikt om aan te geven dat de prediking van het Evangelie meer is dan een bekendmaking. "De prediking gaat gepaard met aandrang, nodiging en beloften van redding. (blz. 16)" Maar "hoe kunnen wij de oproep tot bekering en de eis tot geloof verenigen met Gods besluit om de verworpenen de genade van de bekering en het geloof nooit te geven? (blz. 25)'' Een kloppend systeem om deze twee te verenigen kunnen wij niet maken. Het is bij voorbaat gedoemd te mislukken. "Het zijn vragen die niet met een rationele conclusie kunnen worden opgelost. (26)'' De remonstranten zijn uitgekomen bij de algemene verzoening en de hypercalvinisten bij een beperkt aanbod van genade en een lijdelijke prediking. Beide stromingen doen echter geen recht aan de Schrift. De vraag naar de relatie tussen Gods soevereiniteit in de verkiezing en het welmenend aanbod van genade moet echter wet gesteld worden. Ze plaatst ons in het spanningsveld tussen verkiezing en verantwoordelijkheid en tussen de eis van bekering en de menselijke onmacht.
Achtereenvolgens bespreekt ds. Harinck de visie die uit de Dordtse Leerregels spreekt, de hypercalvinisten, de strijd in Schotland en de strijd in Nederland. In de Dordtse Leerregels vindt hij geen kloppend systeem. Zij laten het spanningsveld staan en functioneren. Ds. Harinck acht dit meer in overeenstemming met de Schrift dan de door de remonstranten en hypercalvinisten uitgedachte kloppende systemen.
Het hypercalvinisme loochent een onvoorwaardelijke welmenende aanbieding van genade. Zij menen dit te moeten doen omdat er geen algemene verzoening is. Het bevel van geloof komt niet tot alle mensen. Ongeloof is dan ook geen zonde, omdat de zondaar dit ook niet kan. De hoorders van de prediking worden zo niet op hun verantwoordelijkheid gewezen.
In het begin van de achttiende eeuw werd ook in Schotland gestreden voor de algemene en onvoorwaardelijke aanbieding van Gods genade in de prediking van het Evangelie. De inzet van deze strijd was een boek van een zekere Edward Fisher, genaamd ''The Marrow of Modern Divinity.'' De verdedigers van dit boek, de ''Marrowmen" genoemd hadden te strijden met het antinomianisme, het neonomianisme en het hypercalvinisme. Vooral het neonomianisme, een reactie op het antinomianisme, bracht veel verwarring met zich mee. Deze stroming maakte het Evangelie tot een verdienende wet. Om hun ruime en nodigende prediking werd de Marrowmen al snel verweten een algemene verzoening te leren. De Marrowmen steunden voor hun prediking echter op de opdracht van Christus en de algenoegzaamheid van Christus' offer.
Hoewel de predikers van de Nadere Reformatie duidelijk leerden dat in de prediking van het Evangelie een aanbod van genade tot alle hoorders komt, was er aan het eind van de achttiende eeuw ook in Nederland een stroming ontstaan die een voorwaardelijk Evangelie predikte. Dit was een reactie op het geestelijke verval van de kerken in die tijd, waar onder druk van de Verlichting en de losse Franse moraal het Evangelie voorgesteld werd als: ''God heeft ons lief en is voor ons allen gestorven. Dit moet u geloven om een goed christen te zijn.'' Uit bezorgdheid over de evangelieverkondiging ontstond uiteindelijk ook weer een stroming die een onvoorwaardelijk en welmenend aanbod van genade bracht en de Dordtse Leerregels hoogachtte. Ook dit leverde weer een reactie op vanuit de angst voor remonstrantisme...
Hierna bespreekt ds. Harinck het ontstaan van de Gereformeerde Gemeenten en de daarmee gepaard gaande problemen. Het is de confrontatie geweest met de Christelijk Gereformeerde Kerken die uiteindelijk geleid heeft tot de leeruitspraken van de synode in 1931.
De strijd rondom dr. Steenblok en ds. Kok ontstond in 1944 een jaar na het overkomen van de dr. Steenblok van de Gereformeerde Kerk naar de Gereformeerde Gemeenten. Op verschillende synodes kwam het onderwerp aan de orde en meermalen werd getracht om de onrust weg te nemen. In 1948 herriep ds. Kok een aantal van zijn uitspraken, die naar de zin van de classisvergadering teveel in de buurt van de drieverbondenleer kwamen. Dit deed hij nadat hij ds. Kersten gevraagd had naar zijn visie op het welmenende aanbod van genade. Toen ds. Kersten daar genoegzaam op antwoordde herriep de op dit punt gerustgestelde ds. Kok een aantal van zijn uitspraken.
Uiteindelijk is ds. Kok door de synode in 1950 geschorst wegens zijn vereenzelviging van het aanbod van genade met de beloften. Ds. Harinck merkt hierbij op dat ds. Kok waarschijnlijk gedoeld heeft op de evangeliebeloften, en niet op de verbondsbeloften, zoals ook de schrijver van dit boek eerder van mening was. De officiële verslagen van de synode zijn echter te summier om dit duidelijk te krijgen. Dit moet ds. Harinck dan ook vooral concluderen na het lezen van andere verslagen van zowel de betreffende synode als een andere bijeenkomst waarin ds. Kok het woord voerde.
Na een aanklacht van ds. A. Vergunst werd in 1953 dr. Steenblok uit zijn functie als docent ontheven wegens zijn eenzijdigheid. Dr. Steenblok hield zijn studenten voor dat de werken van de Erskines en Thomas Boston doortrokken waren met een remonstrantse draad. In de lessen loochende hij het welmenende aanbod van genade. Hij werd dus ontslagen als docent wegens zijn eenzijdigheid, maar er lag vanaf het begin een fundamenteel leergeschil aan ten grondslag.
Ds. Harinck is er mijns inziens in geslaagd om het conflict in de Gereformeerde Gemeenten aangaande het aanbod van genade in de lijn van de geschiedenis te plaatsen. Het is een boek dat om een antwoord vraagt. Een officieel kerkelijk antwoord, waarbij rehabilitatie van ds. Kok niet moet worden uitgesloten.
Een nadrukkelijk negatief punt van dit boek dat ik zou willen noemen is het ontbreken van een motivatie voor het spreken over het onderscheid tussen verbondsbeloften en evangeliebeloften. Ds. Harinck weidt hier slechts een aantal pagina's aan en dat pas na de 252ste bladzijde. De woorden verbondsbeloften en evangeliebeloften zijn dan al heel wat keren gevallen. Het lijkt mij dat alle beloften aan de hoorders van het Evangelie gepredikt dienen te worden met bevel van bekering en geloof. De Marrowmen lijken mij in ieder geval vooralsnog in deze mening te bevestigen. Het doel van dit onderscheid wordt mij uit dit boek niet duidelijk en hoewel er veel duidelijkheid wordt gegeven, blijft er op dit punt nog een nevel hangen.
Het is een uitgebreide bespreking en verschillende keren valt ds. Harinck in herhaling. Het is echter goed geschreven en een aanrader voor een ieder die zich in deze problematiek wil verdiepen.
Martijn van Iwaarden, Leiden
De prediking van het Evangelie, het aanbod van genade
Ds. C. Harinck
Uitgeverij den Hertog, Houten 2002
308 pagina's
€ 17,50
Hoewel ik niet thuis ben binnen de Ger. Gemeente, zal dit boek naar alle waarschijnlijkheid geen positieve recensie krijgen en zeker geen rehabilitatie richting ds. Kok.
Het lijkt er vooralsnog op dat de Ger. Gemeenten langzaam wat opschuiven richting de Ger. Gem. in Ned. om de samensprekingen met hun een kans te geven. Of dat geheel juist is, is de vraag. Beter lijkt het mij om verschillende visie's een plaats te geven binnen een kerkverband, zolang ze niet in strijd zijn met Gods Woord.
De politiek van de Ger. Gemeenten lijkt veel op de politiek van de huidige politici richting bepaalde problemen. Dit is onverstandig en maakt krachten los die niemand wil!
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Wie de Saambinder van afgelopen weekend heeft gelezen heeft gezien dat er een begin is gemaakt door ds. Golverdingen met een recensie van het boek van drs. Rouwendal over het aanbod van genade bij dr. C.Steenblok. En ook dit boek is best een eyeopener en ook de recensie geeft wel wat aan.
Bij de aankondiging stond dat er na deze recensie er later in het jaar door de redactie nog een reactie gegeven zal worden. Dit lijkt er op dat er NOG geen recensie komt van het boek van ds. Harinck.
