Mag je als kerk een filter verplicht stellen

[merel]

Ik ook!

Dat zag/ zie je ook met tv gebruik. Wij hadden vroeger een tv thuis, maar ik zette die vrij makkelijk uit. Ik zag om mij heen dat reformatorische kinderen allemaal een tv namen toen zij op kamers gingen en dat ding stond non stop aan. Alle soaps volgden de revue.

[Ambtenaar]

Maar dat betekent natuurlijk niet dat ze buiten het bereik van de wifi geen andere verbindingen kunnen maken. Wat in huis niet kan, daar liggen de mogelijkheden buiten huis al snel volledig open, zoals @Ad Anker terecht opmerkt. Het gesprek is essentieel voor alle aspecten van het opgroeien en opvoeden. Daarnaast is het natuurlijk goed om in huis een bescherming in te bouwen.

Ongetwijfeld zullen mijn kinderen content (gaan) bekijken of op internet gedrag vertonen dat niet conform de afgesproken regels is. Het zij zo, ik heb niet de illusie dat mijn kinderen brave hendrikken zijn. Als ouder neem ik mijn verantwoordelijkheid door het gesprek te voeren en beperkingen in te voeren die passend zijn bij de leeftijd.

[Ambtenaar]

Een heel belangrijke vraag is dan met welk vertrekpunt een dergelijk gesprek wordt ingegaan.
Wordt het ingegaan vanuit de normatieve waarden op grond van de Schrift, of wordt het ingegaan op basis van de leefsituatie die dan in vergelijk met de Schrift wordt gebracht. De keuze van het vertrekpunt is sterk bepalend voor de uitkomst van het gesprek.

Mensen zullen van mening verschillen over het normerend kader dat de Bijbel biedt.

[merel]

Waar ik mij over verbaas is dat ouders vrij rustig reageren als hun kind stiekem een extra koekje/ snoepje pakt of ruzie maakt met hun broertje /zusje. Dan wordt het kind gewaarschuwd o.i.d.
Veel ouders reageren hysterisch als het om media gebruik gaat. Waarom? Dat is inmiddels ook gewoon onderdeel geworden van de opvoeding.

[Mannetje]

Waar ik mij over verbaas is dat ouders vrij rustig reageren als hun kind stiekem een extra koekje/ snoepje pakt of ruzie maakt met hun broertje /zusje. Dan wordt het kind gewaarschuwd o.i.d.
Veel ouders reageren hysterisch als het om media gebruik gaat. Waarom? Dat is inmiddels ook gewoon onderdeel geworden van de opvoeding.

Wat bedoel je met veel ouders en hysterisch?

[Mara]

dus vind ik het verstandig om kinderen daar al zo vroeg mogelijk mee te laten omgaan. Ik vind het daarom ook onverstandig om kinderen pas op latere leeftijd te laten beschikken over een eigen apparaat. Hun hele leven zal doordrongen zijn van gebruik van internet. Hoe eerder ze daar mee leren omgaan, hoe beter. Daarbij komt dat kinderen zich altijd vergelijken met leeftijdsgenootjes. Dus als je de enige of één van de weinigen bent die niet beschikt over een eigen telefoon, dan krijg je mijns inziens vanzelf gebruik dat onbegrensd is, althans die kans acht ik veel hoger.

Inderdaad. Als je denkt dat je je kinderen tot 16 jaar mobielloos kunt houden, leef je echt buiten de werkelijkheid. Dat zei ik eerder ook al en mocht ik blijkbaar niet zeggen.
Toen ze hier naar de middelbare gingen waren er nog geen smartphones met internet, dus dit probleem als zodanig herken ik niet. Toen die zijn intrede deed, waren ze al wat ouder, maar dan nog kunnen er rare en ongewenste dingen gebeuren natuurlijk.
Zeker omdat je bij dit soort uitvindingen achter je kind raakt. Ik bedoel daarmee, zij weten vaak eerder van een vernieuwing dan wij, in de regel. Dat zal niet gelden voor de techneuten onder ons, maar de gemiddelde ouder bedoel ik dan.

Een heel belangrijke vraag is dan met welk vertrekpunt een dergelijk gesprek wordt ingegaan.
Wordt het ingegaan vanuit de normatieve waarden op grond van de Schrift, of wordt het ingegaan op basis van de leefsituatie die dan in vergelijk met de Schrift wordt gebracht.
De keuze van het vertrekpunt is sterk bepalend voor de uitkomst van het gesprek.

Maar een dergelijk gesprek is met een puber heel moeilijk en zorgt vaker voor hete hoofden en koude harten.
Tijdens een bepaalde periode zul je beter kunnen zoeken naar een compromis, zeg ik nu met mijn ervaring van opvoeden.
Als ze in de wieg liggen denk je nog dat je hen toch wel enigszins kunt kneden en vormen, maar al snel - tijdens de peuterpuberteit - blijkt dat in dit schattige kindje een eigen wil zit, het is in zonde ontvangen.
Misschien dat sommige kinderen ontvankelijker zijn, ik was dat als kind wel.
Zeker als ik het verdriet zag bij mijn ouders, als we iets uitgespookt hadden.
Anderzijds heb ik ook wel stiekem dingen gedaan, om niet buiten de boot te vallen bij mijn klasgenoten.

[Jantje]

Waar ik mij over verbaas is dat ouders vrij rustig reageren als hun kind stiekem een extra koekje/ snoepje pakt of ruzie maakt met hun broertje /zusje. Dan wordt het kind gewaarschuwd o.i.d.
Veel ouders reageren hysterisch als het om media gebruik gaat. Waarom? Dat is inmiddels ook gewoon onderdeel geworden van de opvoeding.

Wat bedoel je met veel ouders en hysterisch?

Een synoniem is in dit geval 'generaliseren'.

[Zeeuw]

Zeker als ik het verdriet zag bij mijn ouders, als we iets uitgespookt hadden.
Anderzijds heb ik ook wel stiekem dingen gedaan, om niet buiten de boot te vallen bij mijn klasgenoten.

Dat geldt voor mij ook wel. Echter, mijn ouders spraken er verder eigenlijk nooit met me over. Dus het verdriet was altijd een soort van impliciet. Net als met vragen over kerk en godsdienst 'dat weet je best wel'. Dat brengt een puber nergens. Het is dan alleen een schuldgevoel wat je (enigszins) van zaken weerhoudt, maar geen duidelijke uitleg. Dat wil ik bij mijn eigen kinderen volledig anders. Gesprek met mijn ouders is tegenwoordig nog steeds niet mogelijk over wezenlijke zaken en ik vind dat echt een zwaar gemis.

[Vervolgde]

Een heel belangrijke vraag is dan met welk vertrekpunt een dergelijk gesprek wordt ingegaan.
Wordt het ingegaan vanuit de normatieve waarden op grond van de Schrift, of wordt het ingegaan op basis van de leefsituatie die dan in vergelijk met de Schrift wordt gebracht. De keuze van het vertrekpunt is sterk bepalend voor de uitkomst van het gesprek.

Mensen zullen van mening verschillen over het normerend kader dat de Bijbel biedt.

Dat mag allemaal waar zijn. Maar voor mij gaat het om de vraag hoe de ouders hun kinderen opvoeden. Is dat op basis van de normen van Gods Woord, of is dat op basis van de wereld waarbij de Bijbel ook een woordje mag meespreken, maar de facto geen gezag meer heeft. Wat zou jij kiezen?

[Vervolgde]

Een heel belangrijke vraag is dan met welk vertrekpunt een dergelijk gesprek wordt ingegaan.
Wordt het ingegaan vanuit de normatieve waarden op grond van de Schrift, of wordt het ingegaan op basis van de leefsituatie die dan in vergelijk met de Schrift wordt gebracht.
De keuze van het vertrekpunt is sterk bepalend voor de uitkomst van het gesprek.

Maar een dergelijk gesprek is met een puber heel moeilijk en zorgt vaker voor hete hoofden en koude harten.
Tijdens een bepaalde periode zul je beter kunnen zoeken naar een compromis, zeg ik nu met mijn ervaring van opvoeden.
Als ze in de wieg liggen denk je nog dat je hen toch wel enigszins kunt kneden en vormen, maar al snel - tijdens de peuterpuberteit - blijkt dat in dit schattige kindje een eigen wil zit, het is in zonde ontvangen.
Misschien dat sommige kinderen ontvankelijker zijn, ik was dat als kind wel.
Zeker als ik het verdriet zag bij mijn ouders, als we iets uitgespookt hadden.
Anderzijds heb ik ook wel stiekem dingen gedaan, om niet buiten de boot te vallen bij mijn klasgenoten.

Ik weet ook wel dat een dergelijk gesprek niet eenvoudig is. Uit eigen beleving weet ik wat het omgekeerde is. Ooit werd ik in mijn jonge jaren uitgenodigd om meet te gaan om met de pick-up platen te gaan draaien. Als welopgevoede jongere heb ik dat uiteraard direct van de hand gewezen. Want wat is er leuk aan, om met een mini truck afbeeldingen om te draaien. Want dat is de vertaling van wat ik hoorde. Een apparaat waar je platte schijven oplegde en waar dan muziek uit kwam, ja dat was in mijn omgeving helemaal onbekend. Bijna iedereen scheen het te kennen, maar het was mij volledig onbekend. Op zo’n moment sta je als jongere ineens op een heel vervelende plaats, alsof je van een andere planeet bent.

Daarom ben ik heel bang om kinderen en jongeren weg te houden bij de wereld waarin ze moeten leven en een bestaan opbouwen. Maar des te belangrijker is het welke bagage we ze meegeven. Zit daar een vaste grond in?

[merel]

Waar ik mij over verbaas is dat ouders vrij rustig reageren als hun kind stiekem een extra koekje/ snoepje pakt of ruzie maakt met hun broertje /zusje. Dan wordt het kind gewaarschuwd o.i.d.
Veel ouders reageren hysterisch als het om media gebruik gaat. Waarom? Dat is inmiddels ook gewoon onderdeel geworden van de opvoeding.

Wat bedoel je met veel ouders en hysterisch?

Ik zie veel reformatorische ouders die zelf niet zijn opgegroeid met mediagebruik erg worstelen met het telefoongebruik van hun kinderen. Zij leggen veel regels op ( filters, verboden, telefoon afpakken etc), maar spreken hier verder weinig over met hun kinderen. Als er al over gesproken wordt is het in negatieve zin. Ze hebben gelijk dat verkeerde sites met 1 druk op de knop binnen kunnen komen. Dit is nu eenmaal zo en wordt de komende decennia niet minder. Daarom denk ik dat je een kind al op jonge leeftijd wegwijs moet maken op internet. Waar kijk je naar, welke spellen speel je en hoe reageer je op benaderingen via internet of op pestgedrag.

Daarnaast zie ik dat ouders als een kind wel bepaalde sites bezoekt dit uitvergroten als zonde, maar niet zo moeilijk doen over de dagelijkse zonde die een kind, zoals ieder mens, doet. Dat bedoel ik met hysterisch. Kinderen moeten opgroeien en het ene kind is afwachtend en voorzichtig en zal sneller luiseren en het andere kind groeit op door vallen en opstaan en regels overtreden. Dan wandel ik liever met het kind mee en probeer hiermee in gesprek te blijven.

Een grappige anekdote hierover; mijn vorige wijkouderling had een zoon die ook altijd de grenzen opzocht itt zijn andere kinderen. Hij wilde graag Harry Potter kijken. Zijn vader was daarop tegen, maar stelde voor om dit samen te kijken op een vrijdagavond. Na afloop wilde vader met de zoon het gesprek aangaan hierover en begon met de vraag 'wat vind jij hier nu van?'. Het antwoord van zijn zoon 'ontzettend gezellig pap, volgende week deel 2?'

[Bezorgd]

In grote lijnen ben ik het met Ambtenaar eens.
Dat ontduikingsgedrag ontstaat juist als thuis alles verboden wordt. Naar mijn idee kan je beter tamelijk vroeg beginnen met media-opvoeding. Daar heb je meer aan dan rigoureus verbieden totdat je dat niet meer tegen kan houden.

Met Kliksafe of Solcon kan je de uitwassen tegenhouden, terwijl de kinderen toch het gevoel hebben dat ze kunnen ontdekken.

Het gebeurd ook bij ouders die soms heel rekkelijk zijn.
Ik vind het altijd van naïviteit getuigen als men denkt 'mijn kind doet dat niet'

Zelf hebben we echt niet te klagen (denk ik) maar ik ga er vanuit dat ik niet alles weet wat mijn kinderen doen.

[merel]

Een heel belangrijke vraag is dan met welk vertrekpunt een dergelijk gesprek wordt ingegaan.
Wordt het ingegaan vanuit de normatieve waarden op grond van de Schrift, of wordt het ingegaan op basis van de leefsituatie die dan in vergelijk met de Schrift wordt gebracht. De keuze van het vertrekpunt is sterk bepalend voor de uitkomst van het gesprek.

Mensen zullen van mening verschillen over het normerend kader dat de Bijbel biedt.

Dat mag allemaal waar zijn. Maar voor mij gaat het om de vraag hoe de ouders hun kinderen opvoeden. Is dat op basis van de normen van Gods Woord, of is dat op basis van de wereld waarbij de Bijbel ook een woordje mag meespreken, maar de facto geen gezag meer heeft. Wat zou jij kiezen?

Waarom deze tegenstelling?

Je kan ook in de wereld keuzes maken en de bijbel als leidraad nemen. Daarvoor hoef je niet alle technische ontwikkelingen uit te sluiten? Daarin kan je keuzes maken en ook je kinderen hierin voorleven. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik mij ook bewuster moet zijn van mijn telefoongebruik.

[Ambtenaar]

Dat mag allemaal waar zijn. Maar voor mij gaat het om de vraag hoe de ouders hun kinderen opvoeden. Is dat op basis van de normen van Gods Woord, of is dat op basis van de wereld waarbij de Bijbel ook een woordje mag meespreken, maar de facto geen gezag meer heeft. Wat zou jij kiezen?

Net zoals in het topic over art. 36 NGV kom jij met vrij abstracte stellingen. Niemand zal tegenspreken dat de Bijbel de basis is, of zou moeten zijn van ons handelen. Het gaat met name over de praktische invulling van de Bijbelse richtlijnen. En die verschilt vaak van persoon tot persoon omdat men anders interpreteert. In relatie tot dit topic is zichtbaar dat mensen verschillend handelen. Hoewel ik het met sommigen niet eens ben, kan ik niet zeggen dat zij niet conform de Bijbel handelen. Ben benieuwd hoe jij dat ziet en welke Bijbelse normen relevant acht in relatie tot dit topic en hoe je die dan zou moeten operationaliseren.

[merel]

Het gebeurd ook bij ouders die soms heel rekkelijk zijn.
Ik vind het altijd van naïviteit getuigen als men denkt 'mijn kind doet dat niet'

Zelf hebben we echt niet te klagen (denk ik) maar ik ga er vanuit dat ik niet alles weet wat mijn kinderen doen.

Ik weet zeker niet alles wat mijn kinderen doen. Daarom ben ik elke keer nog blij dat ze bij ons komen met vragen omtrent mediagebruik en dingen die in de app spelen.