Re: Passief waarnemen? Of... om op te merken?
Geplaatst: 21 nov 2018, 11:18
begrijp jij de kanttekening wel?
Het zou goed zijn Liz, als je eerst eens goed las. Sorry, maar niemand heeft het hierover de slaafse vrees. Dus het bang zijn voor God. Ik vind het licht frusterend als er steeds iets anders uit mijn posts gehaald word dan ik bedoel. Plus de lappen bijbelteksten die daar vervolgens ook niks mee van doen hebben. Ik had het hierover :liz boer schreef:Als dat zo is slaat de tegenstelling nergens op.Thuisvrouw schreef:Dus als ik het goed begrijp hebben de kanttekeningen het antithetisch parallellisme in de tekst van Spreuken (Welkgelukzalig is de mens die geduriglijk vreest) goed uitgelegd? Het is dus breder dan het bang wezen voor een verhard hart?aline1984 schreef:even voor roos, haar interpretatie klopt hier niet. ze gaat uit van uitbreidend parallellisme (waarbij tweede deel van het vers een uitbreiding vormt van het eerste deel), maar hier is sprake van een antithetisch parallellisme (de ene helft van het vers en de tweede helft bevatten een bepaalde vorm van tegenstelling). heel belangrijk om psalmen en spreuken uit te leggen
Als je na ontvangen genade voortdurend bang voor God moet zijn... is je Godsdienst niets andets dan de godsdiensten van de wereld, door Jezus Christus is de angst weg... ik ben verzekerd dat (...) ons zalkunnen scheiden van de liefde Gods die is in Christus Jezus onze Heere.
Vrees voor de zonde? Ja
Vrees voor jezelf? Ja
Maar bang zijn voor God? Nee
Hoe vaak worden dogma's geseteld op een Bijbeltekst die ook nog ens verkeerd uitgelegd worden...
Altijd bang zijn voor God?
Remonstrants! Nooit zekerheid! Altijd zelf je aangenaam voor God moeten maken!
Dit is de vrucht en angst zit er niet bij!
Galaten 5
22 Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. 23 Tegen de zodanigen is de wet niet. 24 Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de bewegingen en begeerlijkheden.
Welgelukzalig is de mens 32die geduriglijk vreest.
32 Dat is, die oprechtelijk bekeerd zijnde door waren eerbied, dien hij God toedraagt, Hem vreest te vertoornen, en voor ogen nemende de straffen die den kwaden bereid zijn, zich in ootmoed en kinderlijke vreze naar de geboden Gods aanstelt, om niet verloren te gaan.
Dank je wel. Zeer duidelijk. Die kanttekeningen zijn zo gek nog niet.aline1984 schreef:@ Thuisvrouw: de brede uitleg van de kanttek. lijkt mij inderdaad juist.
het is dus de vrees van iemand die:
- echt bekeerd is.
- God eerbied toedraagt
- er bang voor is om Hem te vertoornen
- let op de straffen die God voor de kwaden bereid heeft
- zich in ootmoed en kinderlijke vreze in het spoor van Gods geboden wil gaan om niet verloren te gaan
(Dat is, die oprechtelijk bekeerd zijnde door waren eerbied, dien hij God toedraagt, Hem vreest te vertoornen, en voor ogen nemende de straffen die den kwaden bereid zijn, zich in ootmoed en kinderlijke vreze naar de geboden Gods aanstelt, om niet verloren te gaan.)
tegenover deze houding staat een mens die dit alles niet doet, en zijn hart verhardt. zo iemand vreest er niet voor om in het kwade te vallen. maar hij valt er wel in. dat is de bedoeling van het antithetisch parallellisme
Dat is toch ongeveer hetzelfde als je een aantal posts geleden al schreef en waar ik toen aangaf het mee eens te zijn?aline1984 schreef:@ Thuisvrouw: de brede uitleg van de kanttek. lijkt mij inderdaad juist.
het is dus de vrees van iemand die:
- echt bekeerd is.
- God eerbied toedraagt
- er bang voor is om Hem te vertoornen
- let op de straffen die God voor de kwaden bereid heeft
- in ootmoed en kinderlijke vreze in het spoor van Gods geboden wil gaan om niet verloren te gaan
(Dat is, die oprechtelijk bekeerd zijnde door waren eerbied, dien hij God toedraagt, Hem vreest te vertoornen, en voor ogen nemende de straffen die den kwaden bereid zijn, zich in ootmoed en kinderlijke vreze naar de geboden Gods aanstelt, om niet verloren te gaan.)
tegenover deze houding staat een mens die dit alles niet doet, en zijn hart verhardt. zo iemand vreest er niet voor om in het kwade te vallen. maar hij valt er wel in. dat is de bedoeling van het antithetisch parallellisme
O ja zeker. Ik vind dat één van de moeilijkste zaken. Het kan zo schommelen. En het kan zo pijn doen om toch nog te zondigen, terwijl God zo goed is.aline1984 schreef:@ zeeuw: die laatste zin kun je denk ik dogmatisch betwijfelen met een beroep op de volharding van de heiligen. maar ik denk dat die zin in het bevindelijke leven van Gods kinderen juist wel verstaan wordt. het geloof leeft nu eenmaal niet van redeneringen
Nounou, u bedient zich ineens van mooie termenThuisvrouw schreef:Vandaag de dag haalt men als leek een lexicon Hebreeuws of Grieks en gaat de grondtekst 'hertalen'. En weet het natuurlijk dan altijd beter.
Zeer gevaarlijk. Maar dat terzijde.
@zeeuw als je de post van aline 1984 nog eens goed leest, zie je het antwoord eigelijk al staan. Als er in de tekst dus sprake is van een antithetisch parallelisme, zullen degene die geduriglijk vrezen niet verloren gaan. Maar daarentegen degenen die hun hart verhardden wel..
Nee hoor deze term kwam een aantal blz. terug al in beeld. Eerlijk overgetypt.Zeeuw schreef:Nounou, u bedient zich ineens van mooie termenThuisvrouw schreef:Vandaag de dag haalt men als leek een lexicon Hebreeuws of Grieks en gaat de grondtekst 'hertalen'. En weet het natuurlijk dan altijd beter.
Zeer gevaarlijk. Maar dat terzijde.
@zeeuw als je de post van aline 1984 nog eens goed leest, zie je het antwoord eigelijk al staan. Als er in de tekst dus sprake is van een antithetisch parallelisme, zullen degene die geduriglijk vrezen niet verloren gaan. Maar daarentegen degenen die hun hart verhardden wel..