Curatorium Gereformeerde Gemeente (discussie)

[Wandelende]

Ook op dat punt zijn de verschillen beperkt. Vanuit het spectrum van de gereformeerde belijdenis zijn deze verschillen wellicht niet meer miniem te noemen, maar evenmin heel groot.

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Ik vind dit zo erg om dit te lezen.
Geen wil om de oren te wassen, wel de wil om oren te openen?

[eilander]

Ook op dat punt zijn de verschillen beperkt. Vanuit het spectrum van de gereformeerde belijdenis zijn deze verschillen wellicht niet meer miniem te noemen, maar evenmin heel groot.

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Dit vraagt wel om een toelichting. Ik neem tenminste aan dat de vraag "Hoe zijt gij rechtvaardig voor God" niet wordt overgeslagen. Bedoel je dan een vierschaarbeleving?

[Mistig]

Ook op dat punt zijn de verschillen beperkt. Vanuit het spectrum van de gereformeerde belijdenis zijn deze verschillen wellicht niet meer miniem te noemen, maar evenmin heel groot.

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Ik vind dit zo erg om dit te lezen.
Geen wil om de oren te wassen, wel de wil om oren te openen?

Behalve dat dit erg verdrietig is, is het ook nog eens best wel (spijt me de uitdrukking) erg dom.
Het is aantoonbaar onjuist.

[Posthoorn]

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Dit vraagt wel om een toelichting. Ik neem tenminste aan dat de vraag "Hoe zijt gij rechtvaardig voor God" niet wordt overgeslagen. Bedoel je dan een vierschaarbeleving?

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

[-DIA-]

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Dit vraagt wel om een toelichting. Ik neem tenminste aan dat de vraag "Hoe zijt gij rechtvaardig voor God" niet wordt overgeslagen. Bedoel je dan een vierschaarbeleving?

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

Ik begrijp het wel. Toch is het in de GG (nog) niet helemaal weg. Dan weet u waarschijnlijk ook wel wat ik bedoel.

[eilander]

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Dit vraagt wel om een toelichting. Ik neem tenminste aan dat de vraag "Hoe zijt gij rechtvaardig voor God" niet wordt overgeslagen. Bedoel je dan een vierschaarbeleving?

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

Ik begrijp het nog steeds niet. Waar gaat het dan wél over, vraag ik me af.

[JCRyle]

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Dit vraagt wel om een toelichting. Ik neem tenminste aan dat de vraag "Hoe zijt gij rechtvaardig voor God" niet wordt overgeslagen. Bedoel je dan een vierschaarbeleving?

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

Ik begrijp het nog steeds niet. Waar gaat het dan wél over, vraag ik me af.

Posthoorn bedoeld niks anders te zeggen, dan de Bijbelse visie op de rechtvaardiging door het geloof. Oftewel als je mag weten dat Christus Kruisverdienste jouw vrijspraak is voor God. Dat Zijn gerechtigheid en heiligheid jouw gerechtigheid en heiligheid zijn; de vrolijke ruil.
En deze leer is verdonkerd in de prediking (en dat niet alleen in de GG). Ds. Zweitstra heeft het eens kernachtig verwoordt:

“(...) De Heere rechtvaardigt een mens die tot in zijn diepste existentie verdorven is. Hij rechtvaardigt geen rechtvaardige. Wie de doodstaat van de mens niet tot in zijn radicaliteit verstaat, heeft geen zuiver zicht op de rechtvaardiging. Naar mijn diepste overtuiging is de nood van onze gezindte dat de wedergeboorte wordt losgekoppeld van de rechtvaardiging. De mens met al zijn ervaringen staat in de prediking helaas zo vaak centraal.”

[Wandelende]

Daar kon je wel eens gelijk in hebben. Want bij zowel 'zware' als 'lichte' predikanten mis ik de notie van de rechtvaardigmaking. Zoals je dat bij ds. G.H. Kersten en ds. G. van Reenen, om maar een paar namen te noemen, wél hoorde.

Dit vraagt wel om een toelichting. Ik neem tenminste aan dat de vraag "Hoe zijt gij rechtvaardig voor God" niet wordt overgeslagen. Bedoel je dan een vierschaarbeleving?

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

Dat klopt. Er is maar één rechtvaardigmaking.
Sommige predikanten preken helaas, soms bedekt/verkapt, een tweede rechtvaardigmaking. Bij die prediking wordt soms weleens de indruk gewekt (!) dat de zgn. bekommerde kerk nog een rechtvaardigmaking moet meemaken voordat ze bij de zgn. verzekerde kerk horen. Niets juist.
Er is maar één rechtvaardigmaking. Wel is het zo dat er meer licht en zicht (oefeningen van het geloof) kan komen in de zekerheid van de rechtvaardigmaking die gewerkt is door Jezus Christus alleen.

[eilander]

Ik begrijp het nog steeds niet. Waar gaat het dan wél over, vraag ik me af.

Posthoorn bedoeld niks anders te zeggen, dan de Bijbelse visie op de rechtvaardiging door het geloof. Oftewel als je mag weten dat Christus Kruisverdienste jouw vrijspraak is voor God. Dat Zijn gerechtigheid en heiligheid jouw gerechtigheid en heiligheid zijn; de vrolijke ruil.
En deze leer is verdonkerd in de prediking (en dat niet alleen in de GG). Ds. Zweitstra heeft het eens kernachtig verwoordt:

“(...) De Heere rechtvaardigt een mens die tot in zijn diepste existentie verdorven is. Hij rechtvaardigt geen rechtvaardige. Wie de doodstaat van de mens niet tot in zijn radicaliteit verstaat, heeft geen zuiver zicht op de rechtvaardiging. Naar mijn diepste overtuiging is de nood van onze gezindte dat de wedergeboorte wordt losgekoppeld van de rechtvaardiging. De mens met al zijn ervaringen staat in de prediking helaas zo vaak centraal.”

Oké, daar ben ik het ook zeker mee eens.
Alleen vind ik het dan wel kort door de bocht dat de 'notie van de rechtvaardigmaking gemist wordt'. Alsof het helemaal niet over vrijspraak, schuldvergeving gaat.

[JCRyle]

Ik begrijp het nog steeds niet. Waar gaat het dan wél over, vraag ik me af.

Posthoorn bedoeld niks anders te zeggen, dan de Bijbelse visie op de rechtvaardiging door het geloof. Oftewel als je mag weten dat Christus Kruisverdienste jouw vrijspraak is voor God. Dat Zijn gerechtigheid en heiligheid jouw gerechtigheid en heiligheid zijn; de vrolijke ruil.
En deze leer is verdonkerd in de prediking (en dat niet alleen in de GG). Ds. Zweitstra heeft het eens kernachtig verwoordt:

“(...) De Heere rechtvaardigt een mens die tot in zijn diepste existentie verdorven is. Hij rechtvaardigt geen rechtvaardige. Wie de doodstaat van de mens niet tot in zijn radicaliteit verstaat, heeft geen zuiver zicht op de rechtvaardiging. Naar mijn diepste overtuiging is de nood van onze gezindte dat de wedergeboorte wordt losgekoppeld van de rechtvaardiging. De mens met al zijn ervaringen staat in de prediking helaas zo vaak centraal.”

Oké, daar ben ik het ook zeker mee eens.
Alleen vind ik het dan wel kort door de bocht dat de 'notie van de rechtvaardigmaking gemist wordt'. Alsof het helemaal niet over vrijspraak, schuldvergeving gaat.

Helaas is dit niet kort door de bocht, maar werkelijkheid. Deze Bijbelse notie wordt gemist in de prediking of nagenoeg niet meer gehoord. Het gaat niet meer over de vrijspraak of schuldvergeving. In plaats van dat de klemtoon ligt op de rechtvaardigmaking, wat toch de kern van het Evangelie is volgens de Reformatie, wordt het volledige accent gelegd op de wedergeboorte. Een zoekende ziel wordt zalig gesproken, een bekommerde kerk wordt rust geschonken en één die buiten leert te staan wordt binnen gepraat. En als je vraagt naar wie Christus is voor de ziel? Dan kunnen we niet van Hem spreken, want we kennen Hem niet. Dan moet de Middelaar nog geopenbaard worden aan het hart. Is het dan kort door de bocht als er gesteld wordt dat de notie van rechtvaardiging en vrijspraak in Christus node gemist wordt? En als we dan vragen naar de noodzakelijkheid van Christus? Dan worden er theologische constructies opgebouwd waar de mens in de wedergeboorte Christus wordt ingeplant, maar de rechtvaardigmaking een nadere weldaad voor een enkeling is. Men reist dan aan op de eeuwigheid met een paspoort, zonder het Bloedstempel van Christus. Zullen we dan binnenkomen of buiten staan? Alleen achter het bloed van Christus is men veilig. Ja, maar de gelovige wordt Christus ingeplant en daarom ligt het vast van Gods kant. Dan zeg ik ach dwaas dat je de dood kiest in plaats van het leven! Want als je persoonlijk niet weet dat Christus jouw Borg en jouw Middelaar is, dat je niet weet dat Zijn bloed aan de deurposten van je hart gestreken is: vrees en huiver dan! Want met een ingebeelde Middelaar (Hem niet kennen, maar wel hebben) kan je God niet ontmoeten. Dat is de Bijbelse scherpte en werkelijkheid. Met je bekommering kan je God niet behagen, met je zoeken kan je Hem niet tevreden stellen en met buiten staan kan Gods toorn niet gestilt worden. Nee alleen in Christus is er Bijbelse hoop en verwachting.

[eilander]

Oké, daar ben ik het ook zeker mee eens.
Alleen vind ik het dan wel kort door de bocht dat de 'notie van de rechtvaardigmaking gemist wordt'. Alsof het helemaal niet over vrijspraak, schuldvergeving gaat.

Helaas is dit niet kort door de bocht, maar werkelijkheid. Deze Bijbelse notie wordt gemist in de prediking of nagenoeg niet meer gehoord. Het gaat niet meer over de vrijspraak of schuldvergeving. In plaats van dat de klemtoon ligt op de rechtvaardigmaking, wat toch de kern van het Evangelie is volgens de Reformatie, wordt het volledige accent gelegd op de wedergeboorte. Een zoekende ziel wordt zalig gesproken, een bekommerde kerk wordt rust geschonken en één die buiten leert te staan wordt binnen gepraat. En als je vraagt naar wie Christus is voor de ziel? Dan kunnen we niet van Hem spreken, want we kennen Hem niet. Dan moet de Middelaar nog geopenbaard worden aan het hart. Is het dan kort door de bocht als er gesteld wordt dat de notie van rechtvaardiging en vrijspraak in Christus node gemist wordt? En als we dan vragen naar de noodzakelijkheid van Christus? Dan worden er theologische constructies opgebouwd waar de mens in de wedergeboorte Christus wordt ingeplant, maar de rechtvaardigmaking een nadere weldaad voor een enkeling is. Men reist dan aan op de eeuwigheid met een paspoort, zonder het Bloedstempel van Christus. Zullen we dan binnenkomen of buiten staan? Alleen achter het bloed van Christus is men veilig. Ja, maar de gelovige wordt Christus ingeplant en daarom ligt het vast van Gods kant. Dan zeg ik ach dwaas dat je de dood kiest in plaats van het leven! Want als je persoonlijk niet weet dat Christus jouw Borg en jouw Middelaar is, dat je niet weet dat Zijn bloed aan de deurposten van je hart gestreken is: vrees en huiver dan! Want met een ingebeelde Middelaar (Hem niet kennen, maar wel hebben) kan je God niet ontmoeten. Dat is de Bijbelse scherpte en werkelijkheid. Met je bekommering kan je God niet behagen, met je zoeken kan je Hem niet tevreden stellen en met buiten staan kan Gods toorn niet gestilt worden. Nee alleen in Christus is er Bijbelse hoop en verwachting.

Als dit waar is (maar de vraag was eigenlijk aan Posthoorn gesteld), dan zit je onder een valse prediking.
Ik begrijp en deel je zorgen wel, maar ik geloof toch dat het te kort door de bocht is. "Het gaat niet meer over de vrijspraak of schuldvergeving", dat is toch echt niet mijn ervaring in de GG.
Vanuit een oprechte zorg - daar ga ik althans van uit - toch té scherp gesteld, denk ik.

[refo]

Ik begrijp het nog steeds niet. Waar gaat het dan wél over, vraag ik me af.

Posthoorn bedoeld niks anders te zeggen, dan de Bijbelse visie op de rechtvaardiging door het geloof. Oftewel als je mag weten dat Christus Kruisverdienste jouw vrijspraak is voor God. Dat Zijn gerechtigheid en heiligheid jouw gerechtigheid en heiligheid zijn; de vrolijke ruil.
En deze leer is verdonkerd in de prediking (en dat niet alleen in de GG). Ds. Zweitstra heeft het eens kernachtig verwoordt:

“(...) De Heere rechtvaardigt een mens die tot in zijn diepste existentie verdorven is. Hij rechtvaardigt geen rechtvaardige. Wie de doodstaat van de mens niet tot in zijn radicaliteit verstaat, heeft geen zuiver zicht op de rechtvaardiging. Naar mijn diepste overtuiging is de nood van onze gezindte dat de wedergeboorte wordt losgekoppeld van de rechtvaardiging. De mens met al zijn ervaringen staat in de prediking helaas zo vaak centraal.”

Oké, daar ben ik het ook zeker mee eens.
Alleen vind ik het dan wel kort door de bocht dat de 'notie van de rechtvaardigmaking gemist wordt'. Alsof het helemaal niet over vrijspraak, schuldvergeving gaat.

Helaas is dit niet kort door de bocht, maar werkelijkheid. Deze Bijbelse notie wordt gemist in de prediking of nagenoeg niet meer gehoord. Het gaat niet meer over de vrijspraak of schuldvergeving. In plaats van dat de klemtoon ligt op de rechtvaardigmaking, wat toch de kern van het Evangelie is volgens de Reformatie, wordt het volledige accent gelegd op de wedergeboorte. Een zoekende ziel wordt zalig gesproken, een bekommerde kerk wordt rust geschonken en één die buiten leert te staan wordt binnen gepraat. En als je vraagt naar wie Christus is voor de ziel? Dan kunnen we niet van Hem spreken, want we kennen Hem niet. Dan moet de Middelaar nog geopenbaard worden aan het hart. Is het dan kort door de bocht als er gesteld wordt dat de notie van rechtvaardiging en vrijspraak in Christus node gemist wordt? En als we dan vragen naar de noodzakelijkheid van Christus? Dan worden er theologische constructies opgebouwd waar de mens in de wedergeboorte Christus wordt ingeplant, maar de rechtvaardigmaking een nadere weldaad voor een enkeling is. Men reist dan aan op de eeuwigheid met een paspoort, zonder het Bloedstempel van Christus. Zullen we dan binnenkomen of buiten staan? Alleen achter het bloed van Christus is men veilig. Ja, maar de gelovige wordt Christus ingeplant en daarom ligt het vast van Gods kant. Dan zeg ik ach dwaas dat je de dood kiest in plaats van het leven! Want als je persoonlijk niet weet dat Christus jouw Borg en jouw Middelaar is, dat je niet weet dat Zijn bloed aan de deurposten van je hart gestreken is: vrees en huiver dan! Want met een ingebeelde Middelaar (Hem niet kennen, maar wel hebben) kan je God niet ontmoeten. Dat is de Bijbelse scherpte en werkelijkheid. Met je bekommering kan je God niet behagen, met je zoeken kan je Hem niet tevreden stellen en met buiten staan kan Gods toorn niet gestilt worden. Nee alleen in Christus is er Bijbelse hoop en verwachting.

Mooi gesproken, maar probleem is dat niemand precies weet wat dat is: persoonlijk weten dat Christus jouw Borg en Middelaar is. Dan gaat iedereen het voor zichzelf invullen.

[eilander]

Mooi gesproken, maar probleem is dat niemand precies weet wat dat is: persoonlijk weten dat Christus jouw Borg en Middelaar is. Dan gaat iedereen het voor zichzelf invullen.

Wat zeg je nou toch??

[Posthoorn]

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

Ik begrijp het wel. Toch is het in de GG (nog) niet helemaal weg. Dan weet u waarschijnlijk ook wel wat ik bedoel.

Klopt. Zoals in de meditatie van ds. G. Hoogerland, enkele Saambinders geleden.

@JCRyle. Het ligt nog wat subtieler dan wat jij zegt. Overigens is het niet aan mij om een oordeel over de bekommerde kerk uit te spreken. Maar ik hoor veel over een kennis van Christus, die echter losgemaakt wordt van de rechtvaardigmaking. Het heet dan dat we Hem wel in Zijn profetisch ambt kennen, maar niet als Priester. Of, we omhelzen Hem wel door het geloof, maar het is nog niet de vólle omhelzing, enz. enz. En ik heb de indruk dat er dan twee kanten mee wordt uitgegaan: De ene predikant zegt dat dit nog niet voldoende is (terecht) en dat de rechtvaardigmaking nog moet volgen (inderdaad), maar een andere zegt dat het wél voldoende is, want 'ieder geloof rechtvaardigt immers', en die vindt dat je maar niet moet staan naar de rechtvaardigmaking, want dat is een 'extra, dat niet al Gods kinderen krijgen.

[eilander]

Er is maar één rechtvaardigmaking. En daar hoor ik in de GG helaas weinig over.

Ik begrijp het wel. Toch is het in de GG (nog) niet helemaal weg. Dan weet u waarschijnlijk ook wel wat ik bedoel.

Klopt. Zoals in de meditatie van ds. G. Hoogerland, enkele Saambinders geleden.

@JCRyle. Het ligt nog wat subtieler dan wat jij zegt. Overigens is het niet aan mij om een oordeel over de bekommerde kerk uit te spreken. Maar ik hoor veel over een kennis van Christus, die echter losgemaakt wordt van de rechtvaardigmaking. Het heet dan dat we Hem wel in Zijn profetisch ambt kennen, maar niet als Priester. Of, we omhelzen Hem wel door het geloof, maar het is nog niet de vólle omhelzing, enz. enz. En ik heb de indruk dat er dan twee kanten mee wordt uitgegaan: De ene predikant zegt dat dit nog niet voldoende is (terecht) en dat de rechtvaardigmaking nog moet volgen (inderdaad), maar een andere zegt dat het wél voldoende is, want 'ieder geloof rechtvaardigt immers', en die vindt dat je maar niet moet staan naar de rechtvaardigmaking, want dat is een 'extra, dat niet al Gods kinderen krijgen.

Met dat laatste (door mij onderstreepte) haal je de dingen toch door elkaar? Want dan heb je het echt over wat genoemd wordt de 'bewuste schuldvergeving' of de vierschaarbeleving.
Terwijl Van der Groe etc. de levendmaking op hetzelfde moment als de rechtvaardigmaking stelt. Dus die stelt: ieder geloof rechtvaardigt, en daarna wel staan naar meer kennis, opwas in de genade, maar niet naar zo'n ervaring als jij benoemt.

Dit laatste is ook de boodschap in de prediking waar ik onder zit, maar die variant lijkt dan in de GG volgens jou niet te bestaan.